Tilfinningabyltingin Erla Björg Gunnarsdóttir skrifar 2. júní 2015 06:00 Ég hef ekki orðið fyrir kynferðislegu ofbeldi. En frá því að ég var lítil smástelpa hefur mér verið treyst fyrir leyndarmálunum. Þeim hefur verið hvíslað í eyrun mín. Í skólaferðalagi. Á trúnaðarstundu sem færist yfir eftir svefngalsa í sleepover. Yfir kakóbolla og ristuðu brauði. Við eldhúsborðið. Í leigubíl. Á Kaffibarnum. Þetta eru heilög leyndarmál. Ekki segja neinum. Aldrei. Usssss... Og ég hef þagað úr mér vitið. Þagað úr mér trú og traust á mannkynið. Og við höfum öll einhvern tímann þagað. Og við höfum öll óttast þögnina og það sem gerist í hennar skjóli. Sem manneskjur, mæður, feður, systur og bræður. Í vikunni hefur fjöldi kvenna deilt reynslu sinni af kynferðislegu ofbeldi á internetinu og þannig frelsað sig frá leyndarmálinu. Það hefur verið magnað að fylgjast með byltingunni. Að sjá hundruði radda þrýsta á þagnarmúrinn sem hefur hlaðist upp. Stein fyrir stein. Kynslóð eftir kynslóð. Sársauka eftir sársauka. Svo finna raddirnar – fullar af réttlætiskennd, reiði og samkennd – sprungu á múrnum og flæða þar í gegn. Stækka sprunguna þar til hún opnast upp á gátt. Nýr jarðvegur tekur að myndast. Er það ekki svona sem heimurinn breytist? Og það er sama hvað við fussum og sveium mikið yfir því að fólk stari á skjáinn í stað þess að stara hvert á annað. Skjárinn með sínum samfélagsmiðlum hefur gert okkur á svo margan hátt persónulegri og býr til pláss fyrir þetta „óþægilega.“ Það eru kannski færri kaffiboð haldin með spjalli um veðrið og ómögulega ríkisstjórn. En við höfum aldrei verið jafn einlæg. Það er til orð yfir það þegar fólk tuðar um að tilfinningatal og erfiðar reynslusögur eigi ekki heima á opinberum vettvangi. Að það eigi ekki að bera sinn einkaskít á torg. Að tjáning sé það sama og athyglissýki. Orðið er þöggun. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Erla Björg Gunnarsdóttir Mest lesið Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Væri ekki í lagi að gefa Sjálfstæðisflokknum, Framsóknarflokknum og Vinstri-grænum frí? Kjartan Eggertsson Skoðun Glæðing vonar - ekki hjúkrunargreiningin Karen Ósk Björnsdóttir Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Kjaftæði Elliði Vignisson Skoðun Ólögleg meðvirkni lækna Teitur Ari Theodórsson Skoðun Falleinkunn fyrrum forseta Vilhjálmur Þorsteinsson,Viktor Orri Valgarðsson Skoðun Vitsmunaleg vanstilling í boði ungra Sjálfstæðiskvenna Erna Mist Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun
Ég hef ekki orðið fyrir kynferðislegu ofbeldi. En frá því að ég var lítil smástelpa hefur mér verið treyst fyrir leyndarmálunum. Þeim hefur verið hvíslað í eyrun mín. Í skólaferðalagi. Á trúnaðarstundu sem færist yfir eftir svefngalsa í sleepover. Yfir kakóbolla og ristuðu brauði. Við eldhúsborðið. Í leigubíl. Á Kaffibarnum. Þetta eru heilög leyndarmál. Ekki segja neinum. Aldrei. Usssss... Og ég hef þagað úr mér vitið. Þagað úr mér trú og traust á mannkynið. Og við höfum öll einhvern tímann þagað. Og við höfum öll óttast þögnina og það sem gerist í hennar skjóli. Sem manneskjur, mæður, feður, systur og bræður. Í vikunni hefur fjöldi kvenna deilt reynslu sinni af kynferðislegu ofbeldi á internetinu og þannig frelsað sig frá leyndarmálinu. Það hefur verið magnað að fylgjast með byltingunni. Að sjá hundruði radda þrýsta á þagnarmúrinn sem hefur hlaðist upp. Stein fyrir stein. Kynslóð eftir kynslóð. Sársauka eftir sársauka. Svo finna raddirnar – fullar af réttlætiskennd, reiði og samkennd – sprungu á múrnum og flæða þar í gegn. Stækka sprunguna þar til hún opnast upp á gátt. Nýr jarðvegur tekur að myndast. Er það ekki svona sem heimurinn breytist? Og það er sama hvað við fussum og sveium mikið yfir því að fólk stari á skjáinn í stað þess að stara hvert á annað. Skjárinn með sínum samfélagsmiðlum hefur gert okkur á svo margan hátt persónulegri og býr til pláss fyrir þetta „óþægilega.“ Það eru kannski færri kaffiboð haldin með spjalli um veðrið og ómögulega ríkisstjórn. En við höfum aldrei verið jafn einlæg. Það er til orð yfir það þegar fólk tuðar um að tilfinningatal og erfiðar reynslusögur eigi ekki heima á opinberum vettvangi. Að það eigi ekki að bera sinn einkaskít á torg. Að tjáning sé það sama og athyglissýki. Orðið er þöggun.
Væri ekki í lagi að gefa Sjálfstæðisflokknum, Framsóknarflokknum og Vinstri-grænum frí? Kjartan Eggertsson Skoðun
Væri ekki í lagi að gefa Sjálfstæðisflokknum, Framsóknarflokknum og Vinstri-grænum frí? Kjartan Eggertsson Skoðun