Dylan og Megas Óttar Guðmundsson skrifar 22. október 2016 07:00 Aldamótaárið fékk Megas verðlaun Jónasar Hallgrímssonar fyrir framúrskarandi beitingu íslenskrar tungu. Margir urðu til að hneykslast yfir þessari verðlaunaveitingu og rifjuðu upp gamlar ávirðingar skáldsins. Menn sögðu að textar og flutningur væru algjörlega óskiljanleg enda gæti Megas ekki talað móðurmálið heldur muldraði ofan í barm sér á óræðan hátt. Gamall texti Megasar um Jónas og margfalda ógæfu hans var endurtekið rifjaður upp. Bæði Jónas Hall og íslenskan ættu betra skilið en þetta reginhneyksli. Á dögunum fékk Bob Dylan bókmenntaverðlaun Nóbels. Sömu gagnrýnisraddir hljóma nú úti um heim. Dylan er ekki verðlaunanna verður og gamli sprengjuefniskóngurinn Alfreð Nóbel á þetta ekki skilið. Menn segjast hvorki skilja upp né niður í snilldinni enda sé Dylan jafn óræður og gömul véfrétt. Margur gáfumaðurinn segir að Megas og Dylan séu tónlistarmenn og popparar en ekki viðurkennd skáld. Það er skilgreiningarvandi. Eiga menn að festast í gömlum staðalímyndum af fátæka skáldinu með alpahúfuna sem enginn kaupir né les? Getur ekki farandskáldið með gítarinn samið ódauðleg verk þótt framsetningin sé óhefðbundin? Þegar Megas fékk Jónasarverðlaunin óttaðist menntamálaráðuneytið hver yrðu viðbrögð utangarðsskáldsins. Nóbelsnefndin er farin að kvíða viðbrögðum og hegðun Dylans í Nóbelsmálsverðinum með sænsku kóngafjölskyldunni. Skrautið og snobbið kringum verðlaunin er langt frá þeirri ímynd sem Bob Dylan hefur skapað sér. Aðdáendur hans eiga erfitt með að ímynda sér hann í kjólfötum í innantómum orðræðum við sænska kónginn. Flestir veislugesta líta á hann sem boðflennu við þetta háborð listagyðjunnar. Megas gæti kannski lánað honum eina af perlum sínum í veganesti meðan hann hlustar á hátimbraðan hégómann og alla hræsnina: Afsakiði meðan að ég æli! Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Óttar Guðmundsson Mest lesið Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Búum til „vandamál“ – leysum það með samræmdum prófum Árelía Eydís Guðmundsdóttir Skoðun
Aldamótaárið fékk Megas verðlaun Jónasar Hallgrímssonar fyrir framúrskarandi beitingu íslenskrar tungu. Margir urðu til að hneykslast yfir þessari verðlaunaveitingu og rifjuðu upp gamlar ávirðingar skáldsins. Menn sögðu að textar og flutningur væru algjörlega óskiljanleg enda gæti Megas ekki talað móðurmálið heldur muldraði ofan í barm sér á óræðan hátt. Gamall texti Megasar um Jónas og margfalda ógæfu hans var endurtekið rifjaður upp. Bæði Jónas Hall og íslenskan ættu betra skilið en þetta reginhneyksli. Á dögunum fékk Bob Dylan bókmenntaverðlaun Nóbels. Sömu gagnrýnisraddir hljóma nú úti um heim. Dylan er ekki verðlaunanna verður og gamli sprengjuefniskóngurinn Alfreð Nóbel á þetta ekki skilið. Menn segjast hvorki skilja upp né niður í snilldinni enda sé Dylan jafn óræður og gömul véfrétt. Margur gáfumaðurinn segir að Megas og Dylan séu tónlistarmenn og popparar en ekki viðurkennd skáld. Það er skilgreiningarvandi. Eiga menn að festast í gömlum staðalímyndum af fátæka skáldinu með alpahúfuna sem enginn kaupir né les? Getur ekki farandskáldið með gítarinn samið ódauðleg verk þótt framsetningin sé óhefðbundin? Þegar Megas fékk Jónasarverðlaunin óttaðist menntamálaráðuneytið hver yrðu viðbrögð utangarðsskáldsins. Nóbelsnefndin er farin að kvíða viðbrögðum og hegðun Dylans í Nóbelsmálsverðinum með sænsku kóngafjölskyldunni. Skrautið og snobbið kringum verðlaunin er langt frá þeirri ímynd sem Bob Dylan hefur skapað sér. Aðdáendur hans eiga erfitt með að ímynda sér hann í kjólfötum í innantómum orðræðum við sænska kónginn. Flestir veislugesta líta á hann sem boðflennu við þetta háborð listagyðjunnar. Megas gæti kannski lánað honum eina af perlum sínum í veganesti meðan hann hlustar á hátimbraðan hégómann og alla hræsnina: Afsakiði meðan að ég æli! Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu.