Bakþankar

Skólpsund

Þórarinn Þórarinsson skrifar
Aldrei hef ég buslað í söltum sjó við Íslandsstrendur. Heldur ekki farið með börnin mín í fjöruna við Ægisíðu að leita að krabba­klóm í mörg ár.

Ég er samt fjúkandi illur yfir því að búið er að dæla skrilljón lítrum af mannaskít og notuðum dömubindum í flæðarmálið.

Vesturbærinn í Reykjavík er nefnilega í huga mínum helgur staður. Fallegasti bletturinn á heimskortinu. Þessi drulludæling er því helgispjöll og yfirhylmingin glæpur sem kallar á að ábyrgir verði dregnir fyrir herrétt. eða í það minnsta landsdóm.

Auðvitað vekur furðu, reiði og tortryggni að fjölmiðlafíkinn borgarstjóri hverfi þegar skíturinn skellur á Faxaskjóli. Maður sem getur ekki fellt jólatré, sagað ísklump eða umfelgað dekk án þess að senda frá sér fréttatilkynningu með góðum fyrirvara.

Breytir engu þótt hann hafi frétt af leðjunni fyrst í fjölmiðlum. Hann ber endanlega ábyrgð gagnvart borgarbúum. Ekki latir og duglausir embættismenn og pukurpésar innan kerfisins.

Fyndið samt að sá hópur sem gargar hæst, fyrir utan hægra fólk sem var að vinna í skítalottóinu, eru vitleysingarnir sem eru búnir að ljúga því að sjálfum sér að sjósund sé heilsusamlegt. Borgarstjórinn getur ekki borið ábyrgð á þeim.

Fólk er ekki fiskar og hefur ekkert gott af því að svamla í ísköldum sjó. Sjór er vatn sem ekki er hægt að drekka. Áhugaverð þversögn.

Með öllum þeim viðbjóði sem við leyfum okkur að dæla út í hann er hann mettaður af þráaefnum og þungmálmum. Fyrir utan rotnandi hræ sjávarlífvera og alls konar ógeð annað. Þetta er í raun bara einn ógeðslegur drullupollur.

Þeir sem kjósa af fúsum og frjálsum vilja að sulla í skólpi sér til heilsubótar hljóta að gera það á eigin ábyrgð.






×