Að segja sig úr söfnuði ryklausra gólfa og skínandi baðkara

Ég hef verið að hugsa um þrif.

Ég hef verið að hugsa um að þrífa minna. Segja mig úr söfnuði ryklausra gólfa og skínandi baðkara.

Klósett og kavíar

Mig grunar að við séum flest haldin ákveðinni sérvisku þegar kemur að þrifum og hreinlæti. Mér gæti ekki verið meira sama þótt fólk skilji klósettsetur eftir uppi eða kreisti tannkremstúpur óvarlega. Ef bremsuförin trufla þig við tannburstun þá er það þetta brúna sem er vandamálið. Kannski eru tannkremstúpur öðruvísi í dag en þegar grínminnið um þær varð til en það er að minnsta kosti lítið mál að taka eitt skipulagt kreist á kavíarinn og málið er leyst. Hinsvegar finnst mér fáránlegt að þurrka sér ekki inni í sturtuklefanum og auðvitað þrífur maður öll gólfin í einu annars verður komið laukhýði inn á bað eftir korter.

 

Story

Það besta við þessar tiktúrur er að þær eru persónubundnar. Það er til fólk sem straujar nærföt og fólk sem tæmir herbergi til að skúra gólfin. Og fólk sem þrífur ísskápinn sinn í hverri viku. En yfirleitt vitum við bara ekkert af því og finnum því enga þörf til að apa þetta eftir. Mitt kalda mat er nefnilega að meðalheimili á Íslandi sé of hreint. Þannig að þótt það sé móðins að fylgjast með fólki þrífa og veita blettaráðgjöf á samfélagsmiðlum þá eigum við bara að nota ráðin en alls ekki auka þrifin.

Hvað skúraðir þú í mörg ár?

Ef ég eyði hálftíma á dag í að ganga frá í eldhúsinu þá gerir það meira en sjö og hálfan sólarhring á ári. Eða eitt og hálft svefn- og pásulaust ár samanlagt frá 14 ára aldri til 84 ára sem er meðalaldur íslenskra kvenna í dag. Mér finnst alveg nógu óþolandi að við skulum sofa einn þriðja af ævinni. Þegar ég ligg banaleguna vil ég ekki eyða þeim tíma í að syrgja mánuðina sem ég eyddi í að skúra og færa hluti milli herbergja. Því það er í rauninni bara það sem tiltekt er!

Trúarbrögð nútímans

Hafa ritúalar þrifa komið í stað helgisiða? Við röðum trúarjátningunni í uppþvottavélina. Heita vatnið skolar burt syndum okkar og í stað þess að fara í messu þrífum við bílinn eða tannkremið af speglinum. Við leggjumst ekki á bæn heldur með tusku á glugga. Þannig myndum við strúktúr lítilla og stórra athafna til að lifa lífinu í kring um og helgum hversdaginn.

Við trúum á heilagan Mr. Muscle og Sólrún Diego er okkar dýrðlingur. Sérstakur verndari vikuþrifa. Við fyllum stofur af ilmi eins og kaþólskir kirkjudrengir og leitum syndaaflausnar með að viðurkenna fyrir vinkonu að það sé komin vika síðan ryksugan var notuð. Erfðasyndin er stærst í þessu eins og öðru og samviskubitið skammt undan.

Trúleysi, takk

Má ég biðja um að við gerumst trúleysingjar og segjum okkur úr þessari þjóðkirkju þrifa? Við rennum bara yfir gólfin fyrir jólin og stórviðburði. Kannski að Siðmennt geti tekið þetta að sér líka? Ferming með þrifum. Það þykir kannski meira viðeigandi en að leikskólar selji fjölskyldum kvöldmat.

Getum við sameinast um þetta, að þrífa minna? Því við þurfum að vera samstíga, sem samfélag, í að lækka standardinn. Auðvitað er vont að stíga á legó og rispa rassinn á sandkornum í rúminu. En við megum alveg njóta þess að það eru engir maurar á Íslandi og það er bara allt í lagi að sleppa stundum stiginu þar sem þvotturinn er brotinn saman. Það yrði svo gott að þurfa ekki að rjúka til og skrúbba klósettið í hvert sinn sem einhver hringir dyrabjöllunni.

Svo er þetta einfaldlega óumhverfisvænt.



Pistillinn birtist fyrst í maí tölublaði Glamour en Hallgerður Hallgrímsdóttir er fastur pistlahöfundur blaðsins.