Sámur Óttar Guðmundsson skrifar 10. nóvember 2018 11:00 Frægasta húsdýr samanlagðra Íslendingasagna er án efa hundurinn Sámur, sem Gunnar Hámundarson á Hlíðarenda átti. Hundinn sem var írskrar ættar fékk hann að gjöf frá Ólafi pá að Hjarðarholti í Dölum. Sámur þessi hafði mannsvit enda þekkti hann alltaf muninn á óvinum og vinum og gat varað húsbóndann við fjandmönnum sínum. Þegar óvinaflokkur sótti að Gunnari drápu þeir hundinn snarlega. Honum tókst þó í andarslitrunum að reka upp mikið væl sem Gunnar heyrði. Hann mælti þá; „sárt ertu nú leikinn, Sámur fóstri“ og bætti við að skammt yrði á milli þeirra tveggja. Skömmu síðar var Gunnar allur. Þetta er hjartnæm saga um samband manns og dýrs. Hundar eru mun skammlífari en menn svo að margur hundeigandinn þarf að ganga í gegnum ítrekaðar aðskilnaðarkrísur og flókin sorgarferli á lífsleiðinni. Það vakti heimsathygli þegar fyrrverandi forseti Íslands tilkynnti að hann ætlaði að klóna hundinn sinn svo að hann lifði með okkur að eilífu og síklónaður. Þannig bíður ávallt nýr hundur fullskapaður í frystinum þegar sá gamli fer að eldast. Gaman hefði verið ef þekktir íslenskir stjórnmálamenn hefðu átt hundinn Sám úr Njálu klónaðan með öllum sínum góðu eiginleikum. Hann hefði varað Ólaf Ragnar við félögum sínum í Alþýðubandalaginu, Sigmund Davíð við Sigurði Inga, Þorstein Pálsson við Davíð, Össur við Ingibjörgu Sólrúnu og helstu leiðtoga Pírata við öllum sínum flokksmönnum. Hann hefði varað Benedikt Jóhannesson við Þorgerði Katrínu og Steingrím við Katrínu Jak. Þetta hefði aukið gegnsæið í íslenskri pólitík og gjörbreytt atburðarásinni. Það er mikið ólán að þessi tækni var ekki fyrir hendi þegar þessi einstaki hundur var og hét. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Óttar Guðmundsson Mest lesið Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Hvar er mannúðin? Davíð Sól Pálsson Skoðun
Frægasta húsdýr samanlagðra Íslendingasagna er án efa hundurinn Sámur, sem Gunnar Hámundarson á Hlíðarenda átti. Hundinn sem var írskrar ættar fékk hann að gjöf frá Ólafi pá að Hjarðarholti í Dölum. Sámur þessi hafði mannsvit enda þekkti hann alltaf muninn á óvinum og vinum og gat varað húsbóndann við fjandmönnum sínum. Þegar óvinaflokkur sótti að Gunnari drápu þeir hundinn snarlega. Honum tókst þó í andarslitrunum að reka upp mikið væl sem Gunnar heyrði. Hann mælti þá; „sárt ertu nú leikinn, Sámur fóstri“ og bætti við að skammt yrði á milli þeirra tveggja. Skömmu síðar var Gunnar allur. Þetta er hjartnæm saga um samband manns og dýrs. Hundar eru mun skammlífari en menn svo að margur hundeigandinn þarf að ganga í gegnum ítrekaðar aðskilnaðarkrísur og flókin sorgarferli á lífsleiðinni. Það vakti heimsathygli þegar fyrrverandi forseti Íslands tilkynnti að hann ætlaði að klóna hundinn sinn svo að hann lifði með okkur að eilífu og síklónaður. Þannig bíður ávallt nýr hundur fullskapaður í frystinum þegar sá gamli fer að eldast. Gaman hefði verið ef þekktir íslenskir stjórnmálamenn hefðu átt hundinn Sám úr Njálu klónaðan með öllum sínum góðu eiginleikum. Hann hefði varað Ólaf Ragnar við félögum sínum í Alþýðubandalaginu, Sigmund Davíð við Sigurði Inga, Þorstein Pálsson við Davíð, Össur við Ingibjörgu Sólrúnu og helstu leiðtoga Pírata við öllum sínum flokksmönnum. Hann hefði varað Benedikt Jóhannesson við Þorgerði Katrínu og Steingrím við Katrínu Jak. Þetta hefði aukið gegnsæið í íslenskri pólitík og gjörbreytt atburðarásinni. Það er mikið ólán að þessi tækni var ekki fyrir hendi þegar þessi einstaki hundur var og hét.