Hvað er svona merkilegt við það að vera starfsmaður? Hrefna Sigurjónsdóttir skrifar 17. febrúar 2019 14:25 Þegar vafrað er um híbýli alnetsins rekst maður á alls konar upplýsingar. Misgagnlega búta sem flestir fljóta inn í vitundina eitt augnablik og síðan út aftur. Lítið situr eftir nema endurtekningin sé slík að ákveðin atriði hamrist smám saman inn í mjúkan heilavefinn. Ef eitthvað er sagt eða sýnt nógu oft verður það hluti af orðræðunni. Hluti af meðvitundinni, jafnvel hluti af sjálfsmyndinni. Á Íslandi er t.d. svo gott að vera kona. Við sjáum sífellt tölulegar staðreyndir um hversu vel okkur hefur tekist að brúa kynjabilið – í atvinnulífi, stjórnmálum, með skiptingu fæðingarorlofs, hér og þar. Auðvitað eru enn verkefni til staðar en við stöndum okkur samt best! Já, vissulega njóta konur meira frjálsræðis hér en víða annars staðar, bjóðast tækifæri í atvinnulífinu og þar fram eftir götunum en hvað svo? Þegar aldur og heilsa eru skoðuð eru lífslíkur á Íslandi með þeim mestu í Evrópu. Meðalævilengd karla árið 2017 var 80,6 ár og meðalævilengd kvenna 83,9 ár á Íslandi árið 2017. En þegar skoðað er hvað Íslendingar geta reiknað með að lifa lengi við góða heilsu má reikna með að íslenskir karlmenn lifi við fulla heilsu að meðaltali í 71,5 ár og íslenskar konur í 66,2 ár. Konur eru meira frá vegna vinnutengdrar kulnunar og streitu og margt bendir til þess að ýmislegt á vinnustöðum þar sem konur eru í meirihluta ýti frekar undir kulnun. Rannsóknir benda til þess að konur eigi frekar við tilfinningalega örmögnun að stríða en karlar greinast frekar með einkenni bölsýnar. Aukin kulnun er meðal yngra fólks og kvenna. Þótt þessi viðvarandi streita sem orsakar kulnun tengist yfirleitt vinnu þá hafa nýjar rannsóknir bent á að viðvarandi streita getur tengst öðrum aðstæðum en vinnu. Það er einfaldlega of mikið að gera! Eru konur að gjalda fyrir allt þetta ,,frelsi“ á einhvern hátt? Bætist bara á vagninn sem þarf að draga? Fleiri verkefni sem þarf að leysa og stýra? Er allt svona frábært hjá okkur? Mál okkar allra En hverjum er þetta ástand að kenna? Ég leyfi mér að segja ástand því það er ástand þegar stórum hluta þjóðarinnar líður illa. Það hefur áhrif á börnin okkar og fjölskyldur þegar máttarstólpar í lífi okkar upplifa örmögnun. Þó svo konur lifi skemur við góða heilsu þá glíma karlmenn einnig við vanlíðan og há tíðni sjálfsvíga meðal ungra karlmanna á Íslandi er áhyggjuefni. Þetta er ekki einfalt mál og ljóst að þessi glíma við að halda góðu jafnvægi verður sífellt snúnari í samfélagi sem einkennist af hraða og lífsgæðakapphlaupi. Oft erum við okkar verstu óvinir þegar kemur að því setja kröfurnar. Hvernig verða þessar kröfur til? Hvernig myndast þessi klikkaða stemning? Þar kemur margt til en ljóst er að við þurfum að rísa upp og mótmæla þessari öldu fullkomnunar sem skellur endurtekið á fólki og það af slíku afli að erfitt er að standa í fæturna og ná að meta stöðuna af skynsemi. Við þurfum að leyfa okkur að segja nei eða láta hluti bíða. Við þurfum að leyfa okkur að vera venjuleg og njóta hversdagsleikans, slaka á með kaffibollann á morgnana eða hlusta á uppáhalds lagið okkar í bílnum áður en við förum á næsta fund. Talandi um fundi, þeir eru of margir og tilgangslausir. Fækkum þeim. Við þurfum að gefa okkur tíma til að spjalla við börnin okkar og unglingana, taka af öll þessi píp og tilkynningar á tækjunum og svara erindum þegar við höfum ákveðið að taka tíma til að svara þeim. Við þurfum að læra að elska okkur sjálf og samþykkja. En auk þess að taka ábyrgð og stjórn á ákveðnum sviðum þurfum við líka á skilningi atvinnurekenda að halda. Vinnustaðir þurfa að vera mannlegar stofnanir þar sem virðing er borin fyrir manneskjunni og skilningur er á að við höfum ýmiss konar hlutverk og skyldur í lífinu. Vinna er mikilvæg og auk þess að skapa tekjur hefur hún áhrif á sjálfsmyndina og mat á eigin virði. Mæta þarf fólki, í öllum störfum, af skilningi og sanngirni. Í flestum tilvikum uppskera atvinnurekendur ánægðari og betri starfsmenn sem sýna heilindi í starfi. Fólk ætti að njóta þess að vinna en þó þannig að það sé í góðu samhengi við aðra þætti lífsins. Við þurfum að sjá til þess að verkaskipting á heimilum sé sanngjörn og að fólk deili byrðunum. Í stuttu máli sagt þurfum við að byggja upp manneskjulegra samfélag þar sem fólk fær notið sín í leik og starfi. Þannig verðum við eins frábær og við getum orðið.Höfundur er framkvæmdastjóri Heimilis og skóla Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Hrefna Sigurjónsdóttir Mest lesið Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Kjaftæði Elliði Vignisson Skoðun Vitsmunaleg vanstilling í boði ungra Sjálfstæðiskvenna Erna Mist Skoðun Falleinkunn fyrrum forseta Vilhjálmur Þorsteinsson,Viktor Orri Valgarðsson Skoðun Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir Skoðun Vill íslenska þjóðin halda í einmenninguna? Matthildur Björnsdóttir Skoðun Ólögleg meðvirkni lækna Teitur Ari Theodórsson Skoðun Verklausi milljónakennarinn Þórunn Sveinbjarnardóttir Skoðun Afleiðingar verkfallsaðgerða á minnstu börnin - krafa um svör Jóhanna Dröfn Stefánsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Vill íslenska þjóðin halda í einmenninguna? Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Inngilding eða „aðskilnaður“? Jasmina Vajzović Crnac skrifar Skoðun Vonin má aldrei deyja Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh skrifar Skoðun Um áhrif niðurskurðar á fjárlögum 2025 til kvikmyndagerðar og lista Steingrímur Dúi Másson skrifar Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Eru til lausnir við mönnunarvanda heilsugæslunnar? Gunnlaugur Már Briem skrifar Skoðun Er eitthvað mál að handtaka börn? Elsa Bára Traustadóttir skrifar Skoðun Er ferðaþjónusta útlendingavandamál? Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Íslenska kerfið framleiðir afbrotamenn Ágústa Ágústsdóttir skrifar Skoðun Ekki fokka þessu upp! Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Kosningaloforð og hvað svo? Björn Snæbjörnsson skrifar Skoðun Fólk, fjárfestingar og framfarir Baldur Thorlacius skrifar Skoðun Húsnæðis- og skipulagsmál Anna Sofía Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Falleinkunn fyrrum forseta Vilhjálmur Þorsteinsson,Viktor Orri Valgarðsson skrifar Skoðun Séreignarsparnaður nauðsynlegur valkostur til að létta greiðslubyrði Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Skattlögð þegar við þénum, eigum og eyðum Aron H. Steinsson skrifar Skoðun Kjaftæði Elliði Vignisson skrifar Skoðun Vitsmunaleg vanstilling í boði ungra Sjálfstæðiskvenna Erna Mist skrifar Skoðun Lítið gert úr áhyggjum íbúa Ölfuss og annarra landsmanna Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Kyrrstöðuna verður að rjúfa! Lausn fyrir verðandi innviðaráðherra Sigþór Sigurðsson skrifar Skoðun Íslenskan og menningararfurinn Sólveig Dagmar Þórisdóttir skrifar Skoðun Mannúðlegri úrræði Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Læknar á landsbyggðinni Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Íslensk verðtrygging á mannamáli! Elín Íris Fanndal Jónasdóttir skrifar Skoðun Varðhundar kerfisins Lára Herborg Ólafsdóttir skrifar Skoðun Mótum stefnu um iðn- og tæknimenntun á Íslandi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Stýrir gervigreind málflutningi stjórnmálamanna og semur stefnur stjórnmálaflokkanna? Tómas Ellert Tómasson skrifar Skoðun Kolkrabbinn og fjármálafjötrar Íslands Ágústa Árnadóttir skrifar Sjá meira
Þegar vafrað er um híbýli alnetsins rekst maður á alls konar upplýsingar. Misgagnlega búta sem flestir fljóta inn í vitundina eitt augnablik og síðan út aftur. Lítið situr eftir nema endurtekningin sé slík að ákveðin atriði hamrist smám saman inn í mjúkan heilavefinn. Ef eitthvað er sagt eða sýnt nógu oft verður það hluti af orðræðunni. Hluti af meðvitundinni, jafnvel hluti af sjálfsmyndinni. Á Íslandi er t.d. svo gott að vera kona. Við sjáum sífellt tölulegar staðreyndir um hversu vel okkur hefur tekist að brúa kynjabilið – í atvinnulífi, stjórnmálum, með skiptingu fæðingarorlofs, hér og þar. Auðvitað eru enn verkefni til staðar en við stöndum okkur samt best! Já, vissulega njóta konur meira frjálsræðis hér en víða annars staðar, bjóðast tækifæri í atvinnulífinu og þar fram eftir götunum en hvað svo? Þegar aldur og heilsa eru skoðuð eru lífslíkur á Íslandi með þeim mestu í Evrópu. Meðalævilengd karla árið 2017 var 80,6 ár og meðalævilengd kvenna 83,9 ár á Íslandi árið 2017. En þegar skoðað er hvað Íslendingar geta reiknað með að lifa lengi við góða heilsu má reikna með að íslenskir karlmenn lifi við fulla heilsu að meðaltali í 71,5 ár og íslenskar konur í 66,2 ár. Konur eru meira frá vegna vinnutengdrar kulnunar og streitu og margt bendir til þess að ýmislegt á vinnustöðum þar sem konur eru í meirihluta ýti frekar undir kulnun. Rannsóknir benda til þess að konur eigi frekar við tilfinningalega örmögnun að stríða en karlar greinast frekar með einkenni bölsýnar. Aukin kulnun er meðal yngra fólks og kvenna. Þótt þessi viðvarandi streita sem orsakar kulnun tengist yfirleitt vinnu þá hafa nýjar rannsóknir bent á að viðvarandi streita getur tengst öðrum aðstæðum en vinnu. Það er einfaldlega of mikið að gera! Eru konur að gjalda fyrir allt þetta ,,frelsi“ á einhvern hátt? Bætist bara á vagninn sem þarf að draga? Fleiri verkefni sem þarf að leysa og stýra? Er allt svona frábært hjá okkur? Mál okkar allra En hverjum er þetta ástand að kenna? Ég leyfi mér að segja ástand því það er ástand þegar stórum hluta þjóðarinnar líður illa. Það hefur áhrif á börnin okkar og fjölskyldur þegar máttarstólpar í lífi okkar upplifa örmögnun. Þó svo konur lifi skemur við góða heilsu þá glíma karlmenn einnig við vanlíðan og há tíðni sjálfsvíga meðal ungra karlmanna á Íslandi er áhyggjuefni. Þetta er ekki einfalt mál og ljóst að þessi glíma við að halda góðu jafnvægi verður sífellt snúnari í samfélagi sem einkennist af hraða og lífsgæðakapphlaupi. Oft erum við okkar verstu óvinir þegar kemur að því setja kröfurnar. Hvernig verða þessar kröfur til? Hvernig myndast þessi klikkaða stemning? Þar kemur margt til en ljóst er að við þurfum að rísa upp og mótmæla þessari öldu fullkomnunar sem skellur endurtekið á fólki og það af slíku afli að erfitt er að standa í fæturna og ná að meta stöðuna af skynsemi. Við þurfum að leyfa okkur að segja nei eða láta hluti bíða. Við þurfum að leyfa okkur að vera venjuleg og njóta hversdagsleikans, slaka á með kaffibollann á morgnana eða hlusta á uppáhalds lagið okkar í bílnum áður en við förum á næsta fund. Talandi um fundi, þeir eru of margir og tilgangslausir. Fækkum þeim. Við þurfum að gefa okkur tíma til að spjalla við börnin okkar og unglingana, taka af öll þessi píp og tilkynningar á tækjunum og svara erindum þegar við höfum ákveðið að taka tíma til að svara þeim. Við þurfum að læra að elska okkur sjálf og samþykkja. En auk þess að taka ábyrgð og stjórn á ákveðnum sviðum þurfum við líka á skilningi atvinnurekenda að halda. Vinnustaðir þurfa að vera mannlegar stofnanir þar sem virðing er borin fyrir manneskjunni og skilningur er á að við höfum ýmiss konar hlutverk og skyldur í lífinu. Vinna er mikilvæg og auk þess að skapa tekjur hefur hún áhrif á sjálfsmyndina og mat á eigin virði. Mæta þarf fólki, í öllum störfum, af skilningi og sanngirni. Í flestum tilvikum uppskera atvinnurekendur ánægðari og betri starfsmenn sem sýna heilindi í starfi. Fólk ætti að njóta þess að vinna en þó þannig að það sé í góðu samhengi við aðra þætti lífsins. Við þurfum að sjá til þess að verkaskipting á heimilum sé sanngjörn og að fólk deili byrðunum. Í stuttu máli sagt þurfum við að byggja upp manneskjulegra samfélag þar sem fólk fær notið sín í leik og starfi. Þannig verðum við eins frábær og við getum orðið.Höfundur er framkvæmdastjóri Heimilis og skóla
Skoðun Um áhrif niðurskurðar á fjárlögum 2025 til kvikmyndagerðar og lista Steingrímur Dúi Másson skrifar
Skoðun Séreignarsparnaður nauðsynlegur valkostur til að létta greiðslubyrði Kolbrún Halldórsdóttir skrifar
Skoðun Lítið gert úr áhyggjum íbúa Ölfuss og annarra landsmanna Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar
Skoðun Stýrir gervigreind málflutningi stjórnmálamanna og semur stefnur stjórnmálaflokkanna? Tómas Ellert Tómasson skrifar