Þú opnar Facebook. Kórónustatusar blasa við þér.
„Dagur 14 í sóttkví. Gerðum æðislegan brunch og bökuðum speltbollur.“
„Fjöllan búin með fjögur púsluspil“
„Föndruðum skeljakassa eftir fjöruferð“
„Allir saman í Öskjuhlíð í Náttúrubingó“
Þú rétt náðir hálftíma með barninu á róló í gær.
Þú horfir á vegginn sem barnið þitt tússaði á meðan þú varst fastur á símafundi.
Barnið þitt fékk fjarstýringu í hönd og kláraði Netflix og Youtube svo þú gætir klárað ársreikninga.
Eina sem hefur verið föndrað er að teipa aftur allar skúffur og skápa til að koma í veg fyrir að krakkinn fari hamförum.
Cheerios beint uppúr pakkanum
Framkvæmdaklám á Facebook er allsráðandi.
„Kláruðum loksins baðherbergið“
„Geymslutiltekt í sóttkví“
„Búin að þrífa fjóra eldhússkápa fyrir hádegi.“
Eina sem þú ert búinn með eru fjórar máltíðir ..... bara fyrir hádegi.
Þú hefur ekki séð botninn á eldhúsvaskinum í heila viku.
Óhreinatauskarfan gubbar útúr sér spjörunum.
Lóa vinkona bjó til tröllaleir og eyddi kvöldstund með familíunni að búa til allskonar fígúrur.
Þú lokaðir þig af á klósettinu í gærkvöldi til að fá tvær mínútur í friði.
Sérð á speglinum að barnið hefur komist í meiköppdótið þitt.
Á Instagramm eru myndir af börnum í pikknikk á stofugólfinu.
Barnið þitt borðaði Cheerios beint uppúr pakkanum meðan þú kláraðir skýrslu.
Allir sitja saman í hring með bók í hönd. “Lesum saman í heimavistinni”
Eina sem barnið þitt las í gær var íslenskur texti á teiknimynd í sjónvarpinu.
Instagramm myndir af sameiginlegum hnallþórubakstri
Myllumerkin #stuðkví #gamansaman vekja hjá þér samviskubit.
Þú ert þjakaður af Coviskubiti.
Af hverju er ég ekki að nýta þennan tíma til meiri samvista með börnunum?
Af hverju er ég ekki í stuðkví eins og allir aðrir?
Af hverju er ég ekki að lesa meira, taka til í skúrnum, dytta að pallinum, fara í gönguferðir, hekla, prjóna og læra arabísku á netinu.
Sexý statusar eða sótsvartur veruleiki?
En veruleikinn þinn er í takt við það sem 90% eru að ganga í gegnum núna.
Sumir eru í fullri vinnu heima.
Sumir eru í framlínunni á spítölunum að hjúkra sjúkum.
Sumir hafa þurft að gerast kennarar barna sinna á einni nóttu.
Sumir eru í raun kennarar og þurft að feta sig áfram í fjarfundakennslubúnaði.
Sumir eru að skoða nýja möguleika eftir að hafa misst vinnuna.
Sumir eru að hjúkra ástvinum sínum heima.
Það skrifar enginn sexý status um að henda sér í sófann á kvöldin að horfa á samkynhneigðan tígrisdýrakóng með vafasama hárgreiðslu í miðríkjum Bandaríkjanna.
Það rata engir pistlar á netið að vopna sig fjarstýringu í annarri og hvítvín í hinni eftir heilan dag að sinna vinnu við borðstofuborðið, googla stærðfræði fyrir 12 ára til að stauta þig fram úr heimavinnu, hrista skankana á stofugólfinu, elda mat, ganga frá, setja í uppþvottavél og þvo þvott.
En þessi verkefni eru stundum það eina sem við erum aflögu fær. Það eina sem þarf til að lifa dagana af.
Myllumerkin #alltíþroti #lifadaginnaf eru ekki samfélagsmiðlavænir.
Myndir af börnum flatmagandi á gólfinu með smettið borað í símaskjá meðan þú situr sveittur við tölvuna fá ekki mörg læks.
Gerum ekki Coviskubit að nýjum faraldri
Það verður engin verðlaunaafhending eftir COVID-19 heimavistina fyrir að baka sem flestar möffins, prjóna peysur og mála pallinn.
Það eru allir að skakklappast í gegnum þetta ástand á sinn hátt.
Það er hver og einn að finna sinn takt að kljást við nýjan hversdag, og og það er engin einn taktur betri en annar.
Sumir finna gleði í að festa upp skápa.
Aðrir díla við daginn með að hringja bara nokkur símtöl og lakka táneglurnar.
Smánum ekki aðferðir annarra.
Gerum ekki Coviskubit að nýjum faraldri.
#fokkcoviskubit #nógugott
