Stóra prumpu­málið reynist babb í bát hjá Abbababb

Þetta gerir Jón meðal annars vegna óuppgerðra mála sem hann telur sig eiga við Júlíus Kemp framleiðanda myndarinnar.

Abbababb er íslensk dans- og söngvamynd sem byggir á samnefndum söngleik eftir Dr. Gunna tónlistarmann. Leikstjóri er Nanna Kristín Magnúsdóttir, Ásgrímur Sverrisson skrifar handritið en þeir Júlíus Kemp og Ingvar Þórðarson framleiða fyrir Kvikmyndafélag Íslands. Abbababb hlaut 120 milljóna króna vilyrði frá Kvikmyndamiðstöð.

Í söngleiknum sló Prumpulagið, eða Prumpufólkið, rækilega í gegn en fæstir vita að textinn er eftir Jón. „Já, Stóra prumpumálið,“ segir Jón í samtali við Vísi.

Jón Gnarr segir að farist hafi fyrir að fá leyfi hjá sér. 

„Hefur borið við í sambandi við þetta lag að fólk virðist ekki átta sig á því að ég höfundur texta í þessu lagi, en það yfirleitt skrifað á Dr. Gunna. Ég hafði samband við Nönnu Kristinu, bara til að forvitnast um hvort þau ætluðu að nota þetta lag og hvort fólk væri upplýst um að ég ætti þennan texta,“ segir Jón. Í framhaldinu hafði Júlíus samband við hann í gegnum tölvupóst en ekki náðust samningar.

Deilan á sér langa sögu

Nú mætti ætla að ekki væri mikið mál, þegar um mikla framleiðslu á borð við heila kvikmynd er að ræða, að ganga frá leyfi fyrir því að nota einn söngtexta í henni. En málið á sér forsögu sem nær allt aftur til ársins 2002 og myndarinnar Maður eins og ég sem Jón lék í, Róbert Douglas leikstýrði en Júlíus og fyrirtæki hans Kisi framleiddi. Jón telur sig hlunnfarinn vegna þeirra viðskipta. 

Eins og sjá má í frétt Fréttablaðsins frá 13. desember 2002 töldu margir aðstandenda myndarinnar sig grátt leikna, en samningar hljóðuðu uppá að þeir fengju greitt að fullu færi myndin 20 þúsund áhorfendur. Til þess kom þó ekki, myndin var tekin úr sýningum þegar þeir voru orðnir 19.519 talsins.

„Já, ég alltaf litið svo á að við eigum þetta óuppgert. Að hann hafi ekki komið fallega fram við mig, fannst mér. Ég kom að þessari mynd sem leikari, endasentist alla leið til Hong Kong til að leika í þessu, lagði mikið á mig og fannst ég ekki eiga þetta skilið. Fannst þetta alltaf vera óuppgert, og vildi gera það mál upp. Var nú bara þannig. Skilst að þau hafi ætlað að gera þetta með nýjum texta.“

Jón Gnarr segir að hann hafi á sínum tíma farið með málið fyrir dóm í kjölfar þess að Jón hitti mann sem starfaði við Maður eins og ég sem tjáði honum að þetta væri vitleysa, myndin væri löngu búin að ná settu marki og sjálfur væri hann búinn að fá borgað. Jón hafði samband við lögfræðing sem taldi málið borðleggjandi, það fór í ferli og fyrir hérað en á fundi þar sagði dómari að best væri fyrir alla að ekki yrði dæmt í því máli.

„Já, eins og ég man þetta. Dómarinn sagði að það væri ljóst að sá sem héldi utan um tölur um aðsókn frá kvikmyndahúsunum væri Júlíus og hann hafi greinilega ekki verið að setja þær tölur fram með heiðarlegum hætti, heldur hagrætt þeim.“

Fær ekkert kikk út úr því að skemma fyrir krökkum

Að sögn Jóns bauð dómari Júlíusi þá að semja við Jón, það færi best á því vegna þess að það yrði honum aldrei í hag ef málið yrði dómtekið.

„Jájá, það var gert eitthvað hlé, við ræddum þetta, þá ákveður Júlíus í samráði við sinn lögmann að gera sitt fyrirtæki, Kisi ehf., gjaldþrota. Og þá var ekki hægt að gera neitt í þessu. Ekki hægt að krefja gjaldþrota fyrirtæki um eitt eða neitt.“

Jón segist þannig hafa orðið af laununum og að auki þurft að borga lögmanni sínum upphæð sem hefði verið jafnvirði launanna sem aldrei voru greidd.

„Júlíus hefur ekkert talað við mig. Eins og ég sagði við Nönnu, 

ég er ekki að fá neitt kikk út úr því að skemma fyrir fullt af fólki, að vera fúli kallinn sem skemmir fyrir krökkum en rétt skal vera rétt. 

Minnsta sem hann getur gert er að tala við mig og við sest yfir kaffibolla eða eitthvað. En það hefur enginn talað neitt við mig frá framleiðslunni, bara einhverjir e-mailar,“ segir Jón.