Þetta er okkar veruleiki Alma Björk Ástþórsdóttir skrifar 2. júní 2021 19:00 Okkar veruleiki getur verið ljótur. Ljótur vegna þess að við upplifum skilningsleysi, dómhörku og útskúfun í samfélaginu. Ég hef alltaf litið á dómhörkuna sem afleiðingu af vanþekkingu, vegna þess að fólk sýnir almennt skilning þegar það heyrir svo ”hina hliðina”. Í vikunni kom upp dæmi sem sýndi það svart á hvítu hvað fræðslan skiptir miklu máli. Áföll ofan á áföll Foreldrar barna sem passa ekki í kassa samfélagsins verða iðulega fyrir hinum ýmsu áföllum. Það er gott fyrir aðra foreldra að hafa það í huga. Það var talsvert áfall hjá okkur í dag þegar við fengum sent skjáskot af samskiptum á samfélagsmiðlum þar sem er auglýst eftir ”alræmda barninu okkar”. Það er kaldhæðnislegt að á sömu mínútu sem ég fæ þessa skjámynd senda þá er ég að senda inn pistil um ”Óhreinu börnin hennar Evu”. Aðsend Barnið sem auglýst var eftir er einungis átta ára. Barnið glímir við erfiðleika og kerfið er að bregðast því. Barnið hefur orðið fyrir ítrekaðri vanrækslu í kerfinu. Bið eftir greiningum, tæplega tveggja ára bið eftir talþjálfun, margra mánaða bið eftir iðjuþjálfun, bið eftir félagsfærninámskeiði, engir fagaðilar starfandi í skólanum o.s.frv. Barnið sem þyrfti að vera reglulega undir handleiðslu þroskaþjálfa, sá síðast þroskaþjálfa þegar það var í leikskóla. Barninu líður verr og verr vegna þess að það fær ekki rétta ummönnun og aðstoð. Vanlíðan og hvatvísi er ekki góður kokteill og þessi vanlíðan brýst út með þessum hætti. Það er því ekki að ástæðulausu sem maður kallar á hjálp, heldur er það vegna þess að ÞETTA ERU AFLEIÐINGARNAR. Og að hverjum beinist svo reiðin? Hún beinist fyrst og fremst að ”krakkanum” og foreldrum hans. Við erum á milli steins og sleggju. Við erum í vonlausum aðstæðum, náum varla að halda okkur á floti og erum svo dæmd fyrir afleiðingar þessara vonlausu aðstæðna. Varnarleysi okkar er slíkt að við ákváðum að fá sjálfstætt starfandi iðjuþjálfa til þess að mæta í skóla barnsins og taka út aðstæðurnar og samspil þess við umhverfið. Þessi iðjuþjálfi hafði einmitt sama dag og þessi færsla birtist á samfélagsmiðlum verið í skóla barnsins á kostnað okkar foreldranna því ekki getur ”kerfið” greitt fyrir slíka þjónustu. Úrræðaleysið er allsráðandi allsstaðar. Við sendum út ákall á hjálp og okkur er ekki svarað. Við sendum þingmönnum tölvupóst en einungis tveir svara. Ráðamenn og fólk sem gæti haft einhver áhrif hunsar vandann. Það lætur sem það sjái ekki ákallið, skýrslurnar og pistlana. Þetta er svo óþægileg umræða þið skiljið...svona korter í kosningar. Fræðslan er lykillinn að samkennd Ég skal viðurkenna að það er erfitt að stíga fram með þessa reynslu. En ég ætla að láta mig hafa það því það er einlæg ósk mín að yfirvöld sjái enn frekar alvarleikann í stöðunni þegar þetta er komið út í það að átta ára börn eru nafngreind á samfélagsmiðlum sem alræmd og óskað eftir upplýsingum um það hvar þau eigi heima. Mig langar einnig að benda samborgurum mínum á að það má komast í samband við foreldra barns í gegnum skólann. Það er mun fýsilegri leið. Það er líka mikilvægt að stíga fram með þetta dæmi því það sýnir svo vel hvað fræðslan skiptir miklu máli. Þessi einstaklingur hafði ekki áttað sig á aðstæðunum þegar færslan var sett inn. Viðkomandi hafði upplifað reiði út í barnið sem fyrstu viðbrögð. Eftir okkar samtal og eftir að hafa hlustað á viðtal þar sem ég ræði þessi mál birtist honum önnur mynd af atvikinu. Hann sagðist hafa útskýrt aðstæðurnar fyrir börnunum sínum og sagðist styðja okkur 100%. Það er gott að finna slíka samkennd og stuðning í samfélaginu. Það er bara allt of lítið um það, því miður. Fyrstu viðbrögð fólks eru yfirleitt dómharka vegna þess að það veit ekki betur. Þess vegna er svo mikilvægt að foreldrar stígi fram eins og hefur gerst á hópnum ”Sagan okkar”. Þetta litla dæmi í þessum pistli er bara lítill hluti af okkar veruleika. Frekar ýkt dæmi kannski. Við höfum þó lent í því að fá foreldra ansi reiða á tröppurnar og við höfum einnig upplifað það þegar foreldrar hafa bannað börnunum sínum að leika við barnið okkar. En yfirleitt fáum við dómhörkuna ekki svona beint í andlitið heldur ”mallar” hún bara í litla samfélaginu okkar. Og þessi dómharka vinnur gegn öllum bata barnsins. Að koma úr felum Það var í apríl sem við fjölskyldan ákváðum að ”koma úr felum” með okkar vanda. Það var erfitt en við ákváðum að skila skömminni. Það að drengurinn okkar ráði ekki við aðstæður með þessum afleiðingum er EKKI HONUM AÐ KENNA. Það skilgreinir ekki barnið okkar heldur kerfið sem við búum við. Það segir ekkert um það hvernig einstaklingur barnið verður þegar það er komið á fullorðins ár. En samfélagið má einnig vita að barnið mitt er annars dásamlegt og ég elska það út af lífinu á alveg sama hátt og þið elskið ykkar börn. Drengurinn minn er einstaklega hlýr. Hann knúsar mig góða nótt á hverju kvöldi og segist elska mig. Hann kveður mig á hverjum morgni með orðunum ”bæ, ég elska þig mamma”. Jákvæður trítlar hann í skólann en hefur ansi oft komið sár heim. Sum kvöld brestur hann í grát vegna þess að hann upplifir sig svo ”vondann”. Þá hughreystum við hann og bendum honum á að hann er að gera sitt besta. Við hvetjum hann áfram alla daga og reyndum eftir okkar bestu getu að kenna honum. Við minnum hann einnig á að hann er bara barn og hann er að læra. Aðra daga blómstrar hann í skólanum. Nýjasta dæmið sem ég fékk að heyra af er fjöruferð með bekknum. Þar sópaði hann til sín félögum því hann er lifandi og skemmtilegur þegar hann fær að njóta sín. Hann kom einnig glaður heim í dag eftir fjölgreindaleika í skólanum. Barnið sem passar ekki í kassann nýtur sín nefnilega svo vel í verklegum og lifandi greinum sem mætti svo sannarlega auka í skólum landsins. Ég hef því fulla trú á drengnum mínum og það sem styrkir mig í þeirri trú eru afrek 19. ára systur hans sem var ansi ”öflug” á hans aldri en hefur brotið niður hvern múrinn á fætur öðrum. Ef þú einhvern tímann upplifir reiði í garð barns vegna álíka og gerðist hjá okkur þá langar mig að biðja þig að telja upp á tíu áður þú beinir reiðinni að barninu eða foreldrum þess. Gefðu þér það að barnið eigi bágt og að baki því standi góðir foreldrar og öflugt starfsfólk skóla sem er að gera sitt besta til þess að hjálpa barninu. Beindu reiðinni að yfirvöldum, ríkisstjórninni og kerfinu, því það er þar sem eitthvað þarf að breytast. Höfundur er laganemi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Börn og uppeldi Alma Björk Ástþórsdóttir Skóla - og menntamál Mest lesið Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson Skoðun Almageddon? Eyþór Kristleifsson Skoðun Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson Skoðun ESB kærir sig ekkert um Ísland í jólagjöf Ole Anton Bieltvedt Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Svartir föstudagar í boði íslenskra stjórnvalda Haukur Guðmundsson Skoðun Skoðun Skoðun Eru sumir heppnari en aðrir? Anna Kristín Jensdóttir skrifar Skoðun Við þurfum stjórnmálamenn sem skilja mikilvægi stærstu atvinnugreinar landsins Aðalheiður Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Kallað eftir fyrirsjáanleika í opinberum framkvæmdum Þorsteinn Víglundsson ,Jónína Guðmundsdóttir,Karl Andreassen skrifar Skoðun Sjálfstætt fólk Kristín Linda Jónsdóttir skrifar Skoðun Óstjórn í húsnæðismálum Ragnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Arfur stjórnmálanna 2024 Elvar Eyvindsson skrifar Skoðun Kjósum rétt(indi) fyrir fatlað fólk! Unnur Helga Óttarsdóttir,Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Frelsi er allra, ekki fárra útvaldra Jón Óskar Sólnes skrifar Skoðun Menntun og tækifæri: Hvað veljum við fyrir Ísland? Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Eyðimerkurganga kosningabaráttunnar? Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Krónan eða evran? Kostir og gallar Hilmar Þór Hilmarsson skrifar Skoðun Kjóstu meiri árangur Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hvaða hlekkur ert þú í keðjunni? Ellý Tómasdóttir skrifar Skoðun Laxeldið verður ekki stöðvað Kristinn H. Gunnarsson skrifar Skoðun Þroskamerki þjóðar Tómas Torfason skrifar Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar Skoðun Var stytting náms til stúdentsprófs í þágu ungmenna? Sigurður E. Sigurjónsson skrifar Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson skrifar Skoðun Launafólk sýndi ábyrgð – Hvað með bankana og fjármagnseigendur? Finnbjörn A. Hermannsson skrifar Skoðun Sjálfstæðar konur? Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Fullveldinu er fórnað með aðild að Evrópusambandinu Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Endurhugsum dæmið, endurnýtum textíl Guðbjörg Rut Pálmadóttir skrifar Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson skrifar Skoðun Um kosningar, gulrætur og verðbólgu Jean-Rémi Chareyre skrifar Skoðun Gæti aukin einkavæðing og skólaval í grunnskólakerfinu bætt námsárangur og aukið jafnrétti? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon skrifar Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson skrifar Skoðun Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson skrifar Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson skrifar Skoðun Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Þegar náttúruvinir hitta frambjóðendur. Hjálpartæki kjósandans Stefán Jón Hafstein skrifar Sjá meira
Okkar veruleiki getur verið ljótur. Ljótur vegna þess að við upplifum skilningsleysi, dómhörku og útskúfun í samfélaginu. Ég hef alltaf litið á dómhörkuna sem afleiðingu af vanþekkingu, vegna þess að fólk sýnir almennt skilning þegar það heyrir svo ”hina hliðina”. Í vikunni kom upp dæmi sem sýndi það svart á hvítu hvað fræðslan skiptir miklu máli. Áföll ofan á áföll Foreldrar barna sem passa ekki í kassa samfélagsins verða iðulega fyrir hinum ýmsu áföllum. Það er gott fyrir aðra foreldra að hafa það í huga. Það var talsvert áfall hjá okkur í dag þegar við fengum sent skjáskot af samskiptum á samfélagsmiðlum þar sem er auglýst eftir ”alræmda barninu okkar”. Það er kaldhæðnislegt að á sömu mínútu sem ég fæ þessa skjámynd senda þá er ég að senda inn pistil um ”Óhreinu börnin hennar Evu”. Aðsend Barnið sem auglýst var eftir er einungis átta ára. Barnið glímir við erfiðleika og kerfið er að bregðast því. Barnið hefur orðið fyrir ítrekaðri vanrækslu í kerfinu. Bið eftir greiningum, tæplega tveggja ára bið eftir talþjálfun, margra mánaða bið eftir iðjuþjálfun, bið eftir félagsfærninámskeiði, engir fagaðilar starfandi í skólanum o.s.frv. Barnið sem þyrfti að vera reglulega undir handleiðslu þroskaþjálfa, sá síðast þroskaþjálfa þegar það var í leikskóla. Barninu líður verr og verr vegna þess að það fær ekki rétta ummönnun og aðstoð. Vanlíðan og hvatvísi er ekki góður kokteill og þessi vanlíðan brýst út með þessum hætti. Það er því ekki að ástæðulausu sem maður kallar á hjálp, heldur er það vegna þess að ÞETTA ERU AFLEIÐINGARNAR. Og að hverjum beinist svo reiðin? Hún beinist fyrst og fremst að ”krakkanum” og foreldrum hans. Við erum á milli steins og sleggju. Við erum í vonlausum aðstæðum, náum varla að halda okkur á floti og erum svo dæmd fyrir afleiðingar þessara vonlausu aðstæðna. Varnarleysi okkar er slíkt að við ákváðum að fá sjálfstætt starfandi iðjuþjálfa til þess að mæta í skóla barnsins og taka út aðstæðurnar og samspil þess við umhverfið. Þessi iðjuþjálfi hafði einmitt sama dag og þessi færsla birtist á samfélagsmiðlum verið í skóla barnsins á kostnað okkar foreldranna því ekki getur ”kerfið” greitt fyrir slíka þjónustu. Úrræðaleysið er allsráðandi allsstaðar. Við sendum út ákall á hjálp og okkur er ekki svarað. Við sendum þingmönnum tölvupóst en einungis tveir svara. Ráðamenn og fólk sem gæti haft einhver áhrif hunsar vandann. Það lætur sem það sjái ekki ákallið, skýrslurnar og pistlana. Þetta er svo óþægileg umræða þið skiljið...svona korter í kosningar. Fræðslan er lykillinn að samkennd Ég skal viðurkenna að það er erfitt að stíga fram með þessa reynslu. En ég ætla að láta mig hafa það því það er einlæg ósk mín að yfirvöld sjái enn frekar alvarleikann í stöðunni þegar þetta er komið út í það að átta ára börn eru nafngreind á samfélagsmiðlum sem alræmd og óskað eftir upplýsingum um það hvar þau eigi heima. Mig langar einnig að benda samborgurum mínum á að það má komast í samband við foreldra barns í gegnum skólann. Það er mun fýsilegri leið. Það er líka mikilvægt að stíga fram með þetta dæmi því það sýnir svo vel hvað fræðslan skiptir miklu máli. Þessi einstaklingur hafði ekki áttað sig á aðstæðunum þegar færslan var sett inn. Viðkomandi hafði upplifað reiði út í barnið sem fyrstu viðbrögð. Eftir okkar samtal og eftir að hafa hlustað á viðtal þar sem ég ræði þessi mál birtist honum önnur mynd af atvikinu. Hann sagðist hafa útskýrt aðstæðurnar fyrir börnunum sínum og sagðist styðja okkur 100%. Það er gott að finna slíka samkennd og stuðning í samfélaginu. Það er bara allt of lítið um það, því miður. Fyrstu viðbrögð fólks eru yfirleitt dómharka vegna þess að það veit ekki betur. Þess vegna er svo mikilvægt að foreldrar stígi fram eins og hefur gerst á hópnum ”Sagan okkar”. Þetta litla dæmi í þessum pistli er bara lítill hluti af okkar veruleika. Frekar ýkt dæmi kannski. Við höfum þó lent í því að fá foreldra ansi reiða á tröppurnar og við höfum einnig upplifað það þegar foreldrar hafa bannað börnunum sínum að leika við barnið okkar. En yfirleitt fáum við dómhörkuna ekki svona beint í andlitið heldur ”mallar” hún bara í litla samfélaginu okkar. Og þessi dómharka vinnur gegn öllum bata barnsins. Að koma úr felum Það var í apríl sem við fjölskyldan ákváðum að ”koma úr felum” með okkar vanda. Það var erfitt en við ákváðum að skila skömminni. Það að drengurinn okkar ráði ekki við aðstæður með þessum afleiðingum er EKKI HONUM AÐ KENNA. Það skilgreinir ekki barnið okkar heldur kerfið sem við búum við. Það segir ekkert um það hvernig einstaklingur barnið verður þegar það er komið á fullorðins ár. En samfélagið má einnig vita að barnið mitt er annars dásamlegt og ég elska það út af lífinu á alveg sama hátt og þið elskið ykkar börn. Drengurinn minn er einstaklega hlýr. Hann knúsar mig góða nótt á hverju kvöldi og segist elska mig. Hann kveður mig á hverjum morgni með orðunum ”bæ, ég elska þig mamma”. Jákvæður trítlar hann í skólann en hefur ansi oft komið sár heim. Sum kvöld brestur hann í grát vegna þess að hann upplifir sig svo ”vondann”. Þá hughreystum við hann og bendum honum á að hann er að gera sitt besta. Við hvetjum hann áfram alla daga og reyndum eftir okkar bestu getu að kenna honum. Við minnum hann einnig á að hann er bara barn og hann er að læra. Aðra daga blómstrar hann í skólanum. Nýjasta dæmið sem ég fékk að heyra af er fjöruferð með bekknum. Þar sópaði hann til sín félögum því hann er lifandi og skemmtilegur þegar hann fær að njóta sín. Hann kom einnig glaður heim í dag eftir fjölgreindaleika í skólanum. Barnið sem passar ekki í kassann nýtur sín nefnilega svo vel í verklegum og lifandi greinum sem mætti svo sannarlega auka í skólum landsins. Ég hef því fulla trú á drengnum mínum og það sem styrkir mig í þeirri trú eru afrek 19. ára systur hans sem var ansi ”öflug” á hans aldri en hefur brotið niður hvern múrinn á fætur öðrum. Ef þú einhvern tímann upplifir reiði í garð barns vegna álíka og gerðist hjá okkur þá langar mig að biðja þig að telja upp á tíu áður þú beinir reiðinni að barninu eða foreldrum þess. Gefðu þér það að barnið eigi bágt og að baki því standi góðir foreldrar og öflugt starfsfólk skóla sem er að gera sitt besta til þess að hjálpa barninu. Beindu reiðinni að yfirvöldum, ríkisstjórninni og kerfinu, því það er þar sem eitthvað þarf að breytast. Höfundur er laganemi.
Skoðun Við þurfum stjórnmálamenn sem skilja mikilvægi stærstu atvinnugreinar landsins Aðalheiður Ósk Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun Kallað eftir fyrirsjáanleika í opinberum framkvæmdum Þorsteinn Víglundsson ,Jónína Guðmundsdóttir,Karl Andreassen skrifar
Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar
Skoðun Launafólk sýndi ábyrgð – Hvað með bankana og fjármagnseigendur? Finnbjörn A. Hermannsson skrifar
Skoðun Gæti aukin einkavæðing og skólaval í grunnskólakerfinu bætt námsárangur og aukið jafnrétti? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon skrifar