Skoðun

Getur Krist­rún orðið Makka­beus ís­lenskra jafnaðar­manna?

Birgir Dýrfjörð skrifar

Nafngiftin Makkabeus var þekkt í menningu Gyðinga löngu fyrir Krists burð. Í þeirra huga var Makkabeus heiðursnafnbót á leiðtoga, sem upphófst af sjálfum sér meðal fólksins. Með trausti fólksin lánaðist fátækum bóndasyni að fylkja Gyðingum í uppreisn gegn áratuga kúgun Sýrlendinga og Grikkja. Gyðingar heiðruðu hann með sæmdarheitinu Makkabeus.

Dæmi um nútíma Makkabeus er rafvirkinn, sem í skjóli nætur læddist inn í skipasmíðastöð í Póllandi. Þar ríkti uppnám. Starfmenn hótuðu verkfalli og stöðin var umkringd her og lögreglu.

Honum tókst að ræða við fólkið, sem herinn hafði umkringt. Hann náði trausti þess, og það valdi hann sem leiðtoga sinn. Þannig varð Lech Walesa, Makkabeus og forseti Pólverja.

Kristrún Frostadóttir hefur nú lýst vilja sínum til að vera leiðtogi Samfylkingarinnar.

Ég held að yfirlýsing Kristrúnar sé það besta sem komið hefur fyrir okkur í Samfylkingunni eftir að þjóðin henti þingmönnum okkar á haug, í þingkosningum árið 2016. Það var skelfilegt.

Líkn með þraut

Þeirri skelfingu fylgdi þó sú líkn og glópalán, að flokkurinn skreið á broti úr prósenti yfir lámarkið, sem þarf til, að fá uppbótasæti á Alþingi. Einn sitjandi þingmaður náði þá kjördæmiskjöri.

Sá maður er Logi Már, fráfarandi formaður Samfylkingarinnar.

Logi hefur margsýnt og sannað,að hann er jafnaðarmaður í fegurstu mynd þess orðs. Ég á ljúfa minningu um atvik þegar hann klökknaði frammi fyrir flokksstjórn. Þá var hann, ræða aðstæður fátækra barna og skyldu okkar að bæta líf þeirra.

Á þeirri stundu upplifði ég og fann vel, að Logi Már er einlægur ekta jafnaðarmaður. Hann skynjar sársaukann í annarra sárum, og brennur fyrir að bæta þar úr.

Kunnug kona hefur líkt Loga við natinn og hugulsaman bónda, sem hugsar af alúð um sitt stóð. En er linur tamningamaður, og gefur hrekkjóttum og slægum flokkshestum of slakan tauminn.

Öllum, sem ég þekki, finnst afar dýrmætt að eiga Loga sem þingmann jafnaðarmanna.

Hver er Kristrún?

Ég hef engin persónuleg kynni af Kristrúnu Frostadóttur önnur en þau, að fyrir síðustu Alþingiskosningar kom hún á fund 14 manna uppstillingarnefndar Samfylkingarinnar í Reykjavík. Kristrún sat andspænis okkur í nefndinni. Þetta var fjarfundur og nokkrir nefndar fulltrúar tóku þátt í fundinum gegnum myndvarpa.

Í framhaldi af því að formaður kynnti Kristrúnu ávarpaði ég hana fyrstur. Ég sagðist vera með spurningar sem ég vildi fá svar við. Þá greip formaður nefndarinnar frammí fyrir mér; nei Birgir ekkert svona sko. við ætlum ekki að fara í einhverjar stjórnmálaumræður hér.

Það fauk í mig og ég hreytti út úr mér. Hvað er þetta maður við eigum að velja hér fólk til að fara með umboð flokksins á Alþingi. Við verðum að vita hver afstaða þess er í veigamiklum málum.

„Helvíti er hún góð“

Þá gerðist nokkuð skemmtilegt. Gesturinn Kristrún, sem hafði setið hljóð og prúð framan við hópinn lyfti hökunni ákveðin, og yfirtók dagskrárvaldið á samkomunni.

Með sinni skæru og áreitnu rödd greip hún frammí, og talaði yfir formanninn. „Ég vil hafa umræður um þessi mál. Ég vil láta spyrja mig.“

Við þessa óvæntu yfirtöku á dagskrárvaldi fundarins, sagði ég við sjálfan mig; „Helvíti er hún góð þessi, það eru greinanlegar töggur í henni.“

Svo byrjaði Kristrún að tala, og hún talaði stanslaust í 15 mínútur eða meira um íslenska Pólitík

Leiðarljós

Ég ætla ekki að reyna að endursegja ræðu Kristrúnar, en víða kom hún við. Eitt sagði hún þó, sem ég hef ekki heyrt stjórnmálamenn hafa í hávegum í Herrans tíð.

Hún sagði efnislega: Fólk, sem fer með vald, á hvaða sviði sem er. Fólk, Sem tekur ákvarðanir, sem varða aðra. það á alltaf að spyrja sjáft sig. Hvaða áhrif hefur ákvörðun mín á líf annarra?

Mikið væri Íslensk alþýða betur sett í dag ef ráðamenn hefðu haft það verklag að leiðarljósi.

Gylfi Þ. og Jón Baldvin

Meðan ég hlustaði á ræðu Kristrúnar um það, sem þarf að laga og bæta í Íslenskum stjórnálum, þá komu í huga minn nöfn stjórnmálamanna, sem ég hef verið í námunda við. Manna sem breyttu miklu á betri veg í Íslensku þjóðfélagi.

Eftir ræðuna sagði ég henni frá því og nefndi einn þessarra manna. Hann var Gylfi Þ. Gíslason. Ég nefndi ekki þann mann, sem hún minnti mig þó mest á, sá var Jón Baldvin. Og þá er stórt sagt.

Þau, sem eru eitthvað upplýst um Íslensk stjórnmál deila ekki um það, að Íslendingar eiga engum núlifandi manni meira, að þakka góðan efnahag þjóðarinnar en Jóni Baldvini Hannibalssyni.

Auðna mun ráða

Nú hefur Kristrún Frostadóttir gefið kost á sér sem formaður Samfylkingarinnar. Það þarf engin ósköp til að vera formaður í Samfylkingunni.

En það þarf mikið til að endurheimta tapaða tiltrú kjósenda hennar, og hefja hana á fyrri stall.

Ég trúi, að Kristrún hafi þá þekkingu, þrek og vit og góðu hæfileika, sem til þarf. Það styrkir þá trú, að hvar og hvenær, sem hún kveður sér hljóðs, þá á hún sviðið. Sú gáfa er ekki mörgum gefin.

En auðna mun ráða um árangur af hennar för. Tekst henni að sameina félagshyggjufólk um það, sem það á sameiginlegt. Eins og við gerðum í R-listanum þegar félagshyggjan sigraði í Reykjavík?

Eða mun hún una þeim hugmyndum hugsanalöggunnar, að binda allt flokksfólk á einn bás. Að hneppa alla á klafa einnar hugsunar. Fari svo þá verður til lítils barist.

Höfundur er rafvirkjameistari.




Skoðun

Sjá meira


×