Skoðun

Orðsendingar milli dómara. Réttlæti hins sterka

Jörgen Ingimar Hansson skrifar

Í dómsmáli sem ég lenti í fannst mér ég sjá vísbendingar um og sýndist ég jafn­vel hafa sannanir fyrir því að dómari sendi rithandarsérfræðingi sem átti að sjá um greiningu undirritana í dómsmálinu og dómurum á efra dómstigi orð­sendingar bein­línis til þess að hafa áhrif á að niðurstöðu þeirra með illa duldum ábend­ing­um um hvernig þeir ættu að haga sínum úrskurðum og dómum. Ég hef fengið það stað­fest með viðtöl­um við lögmenn að þetta sé vel þekkt fyrirbæri.

Í fyrsta sinn sá ég þetta á skjali sem rithand­ar­sérfræð­ingurinn hafði fengið sent. Um var að ræða tölvupóst til dómarans frá erlendum lögmanni hins aðila málsins þar sem hann fullyrðir að forráðamenn þess hafi verið viðstaddir svokallaðar undir­rit­anir mínar. Reyndar voru í þessu plaggi beinlínis rangfærslur þar sem einungis tvær undirritanir gátu hafa verið ritaðar á þeim tíma sem þær áttu að hafa átt sér stað vegna þess að hin skjölin voru ekki til fyrr en síðar. Þar fyrir utan voru undir­ritan­irn­ar ekki mínar eins og síðar kom í ljós.

Ég hafði samband við rithandarsérfræðinginn og spurði hann hvernig og frá hverj­­um hann hefði fengið þetta skjal. Hann svaraði því til að dómarinn hefði sent sér hann í tölvupósti.

Í annað skiptið sem þessi hegðan dómara virtist gerast var þegar ég reyndi allt sem ég gat til þess að sýna fram á að ég hefði ekki ritað umræddar undirskriftir og vildi að leitað væri til annarra sérfræðinga á öðrum forsendum. Eftir höfnun í undir­­rétti áfrýjaði ég til Hæstaréttar.

Úrskurður héraðsdómara var auðvitað sendur Hæstarétti (Þetta gerðist áður en Landsréttur var stofnaður). Eftir­far­andi staðhæfingar dómarans í honum vakti sér­staka athygli mína. Mér fannst hún einmitt ætluð Hæstarétti færi málið þangað. Hún var eitthvað á þessa leið:

Í fyrsta lagi: Af gögnum málsins mætti ráða að ósætti hefði komið upp milli mín og hins eig­enda fyrirtækisins. Ég veit reyndar ekki hvaða gögn dómarinn er að vísa í. Að minnsta kosti hafa þau ekki borið fyrir mín augu. Auk þess er þetta rangt. Dómsmál­ið kom ekki til vegna einhvers ósættis milli okkar heldur einfaldlega vegna ógreiddra reikninga.

Í öðru lagi: Fyrir lægi yfirlýsing félaga míns í fyrirtækinu um að hann hefði ekki veitt félaginu ákveðna heimild enda fæli það í sér tvígreiðslu af hálfu hins aðilans í málinu. Hann væri samt helm­ingseigandi að fyrir­tæki okkar og hefði verið fram­kvæmdastjóri þess á þessum tíma. Minna skýringa á málinu var ekki getið frekar en þær væru ekki til. Meðal annars var hin svokallaða tvígreiðsla út í hött.

Þessar fullyrðingar dómara fannst mér afar furðulegar. Þær komu úrskurðinum, hvort leita mætti til fleiri sérfræðinga varðandi undirritanir, nákvæmlega ekkert við. Mér fannst að þeim væri beint til Hæstaréttar sem sérstökum upplýs­ingum til þess að hafa áhrif á úrskurð hans sem reyndar kallast dómur.

Í hitt skiptið sem mér virtist upplýsingar vera sendar frá einu dómstigi til annars birtist í dómi Hæstaréttar. Hann staðfesti að öllu leyti dóm héraðsdóms en bætti við fáeinum atriðum sem greinilega áttu að styrkja hann.Meðal þeirra var að fyrirtæki okkar hefði fengið um 8 milljón­um króna of háa upp­hæð frá hinum aðila málsins. Þessi ásökun hafði mér vitandi hvergi komið fram í gögnum máls­ins hjá Hæstarétti og örugglega ekki í mál­flutn­­­ingi fyrir honum.

Hún hafði komið fram í mál­flutningi fyrir héraðsdómi og var önnur af tveimur rök­semdum hins aðilans í málinu sem héraðsdómarinn hafði ekki sett fram í for­send­um fyrir dómnum. Hann hafði samt þrætt sig í gegnum allar aðrar röksemdir hans (en sleppt mínum eins og þær væru ekki til). Þess vegna hélt ég að það væri þar með komið út úr málinu og ein­beitti mér að því að gagnrýna þau atr­iði sem komu fram í dómnum sjálfum. Eftir því sem ég best get séð hefur héraðsdómarinn bent dóm­urum í Hæsta­rétti á hana annaðhvort munnlega eða í tölvupósti. Ég var ekki í hæstarétti spurður út í eitt né neitt í þessu sambandi.

Skýringin var einföld. Af ofangreindum átta milljónum hafði mér verið greiddar fimm milljónir sam­kvæmt samningi en afgangur­inn þrjár milljónir virtust hafa horf­ið í vasa félaga míns.

Spyrja má. Getur það verið að það kveði að því að dómarar gefi sérfræðingum sem taka að sér að greina ákveðinn hluta máls fyrir dómi og dómurum á efri dóm­stigum ábendingar um hver sé sekur og hver ekki að hans mati og hvernig megi gera dóma áhrifameiri?

Svar mitt er að það séu jú til sterkar vísbendingar um að einhverjir þeirra að minnsta kosti hafi gert það.

Enn má spyrja. Er þetta eðlilegt og í samræmi við lög? Ég held að það geti bara ekki verið! Dæmi hver fyrir sig!

Höfundur er rekstrarverkfræðingur.




Skoðun

Skoðun

Börnin okkar

Halla Karen Kristjánsdóttir,Anna Sigríður Guðnadóttir,Valdimar Birgisson skrifar

Sjá meira


×