Ætlar landsstjórnin að taka mark á Ríkisendurskoðun? Þórarinn Eyfjörð skrifar 6. desember 2023 07:01 Ríkisendurskoðun hefur birt skýrslu sína til Alþingis um rekstur Fangelsismálastofnunar. Skýrslan ber heitið „Aðbúnaður – endurhæfing – árangur“ en gæti fullt eins heitið „Illur aðbúnaður – götótt endurhæfing – slakur árangur“. Skýrslan er áfellisdómur yfir rekstri Fangelsismálastofnunar. Ríkisendurskoðun hefur eftirlit með frammistöðu þeirra sem undir hana heyra skv. 6. gr. laga um ríkisendurskoðanda. Markmið stofnunarinnar er að stuðla að úrbótum með því að greina ágalla og umbótaþörf í rekstri ríkisstofnana og koma með tillögur að verkefnum sem gætu haft áhrif á vandaðri og betri stjórnsýslu. Ríkisendurskoðun tók út rekstur Fangelsismálastofnunar og vildi leita svara við eftirfarandi meginspurningum: Sinnir Fangelsismálastofnun lögbundnum verkefnum sínum með skilvirkum og árangursríkum hætti? Tryggir stjórnun Fangelsismálastofnunar skilvirka og hagkvæma ráðstöfun fjármagns og mannauðs? Með hvaða hætti styður Dómsmálaráðuneyti við starfsemi Fangelsismálastofnunar þegar kemur að stefnumótun og annarri markmiðasetningu við fullnustu refsinga? Tryggja framlög ríkisins til Fangelsismálastofnunar að stofnunin geti sinnt hlutverki sínu með fullnægjandi hætti? Niðurstaða úttektar Ríkisendurskoðunar koma þeim ekki á óvart sem þekkja til stofnunarinnar. Lengi hefur verið ljóst að rekstur Fangelsismálastofnunar og fangelsa landsins hefur verið í ólestri um langa hríð. Spurningar Ríkisendurskoðunar eru yfirgripsmiklar og ætla ég aðeins að beina sjónum að tveimur hliðum málsins sem mér finnast áhugaverðar; stuðningi Dómsmálaráðuneytisins við starfsemi Fangelsismálastofnunar og hvort Fangelsismálastofnun geti sinnt hlutverki sínu. Hefur Dómsmálaráðuneytið einhvern áhuga á föngum og fangavörðum? Svarið við þessari spurningu liggur ljóst fyrir í nútímasögu fangelsanna og rekstri þeirra. Svarið er einfaldlega nei. Ef við lítum fyrst á aðstöðuna og byggingarsögu fangelsa þá blasir við að íslenska landsstjórnin hefur ekki haft minnsta áhuga á að hlúa með uppbyggilegum hætti að fangavörðum sem þar vinna. Augljóst er að aðstaðan á Litla-Hrauni hefur síst verið til að stuðla að mannbætandi starfsemi og aðstöðu, og ekki er langt síðan Hegningarhúsið á Skólavörðustíg var í fullum rekstri og sama er að segja um kvennafangelsið í Kópavogi. Hvoru tveggja voru algerlega óhæfir staðir undir uppbyggilega starfsemi fangelsa. Fangelsið á Hólmsheiði var áratugum saman á teikniborðinu áður en framkvæmdir hófust og núna ekki hægt að reka það með sóma vegna fjárskorts. Eins er með önnur fangelsi landsins. Þá liggur einfaldlega fyrir að dómsmálaráðherrar íslenska ríkisins hafa fram að þessu ekki haft minnsta áhuga á betrunaraðstöðu dæmdra fanga eða uppbyggilegu starfsumhverfi fangavarða eins og áður sagði. Augljós er uppsöfnuð endurbóta- og viðhaldsþörf í uppbyggingu langtímaafplánunar fanga. Litla-Hraun er úr sér genginn kumbaldi en byggingarsaga fangelsisins hefur aldrei einkennst af heildar- eða langtímasýn um starfsemina og gríðarleg viðhaldsþörf blasir við. Starfsemin uppfyllir ekki þær nútímakröfur sem gerðar eru um öryggi og endurhæfingu í fangelsum, og skipulag fangelsisins gerir það ómögulegt að aðskilja fanga með fullnægjandi hætti. Úttekt Ríkisendurskoðunar segir þetta meginástæðu þess að ofbeldis- og fíkniefnamál séu þar viðvarandi vandamál. Aðstaða og framferði Fangelsismálastofnunar gagnvart kvenkyns föngum vekur síðan sérstaka athygli. Ríkisendurskoðun tekur sérstaklega fram að aðstöðumunur fanga af ólíku kyni sé með öllu óverjandi og gagnrýnir harkalega að ekkert sérstakt vistunarúrræði sé til fyrir kvenfanga. Stofnunin beinir því til Dómsmálaráðuneytis og Fangelsismálastofnunar að vinna að sérstöku úrræði fyrir konur og tryggja öryggi, aðbúnað og endurhæfingarúrræði þeirra sem afplána nú í fangelsinu að Sogni og í fangelsinu á Hólmsheiði. Hefur Fangelsismálastofnun sinnt hlutverki sínu gagnvart föngum og fangavörðum? Þegar ég bar þessa spurningu undir staðkunnugan félaga minn var svarið; „Ertu að djóka?“ og það er efnislega sama niðurstaða og Ríkisendurskoðun kemst að. Aðstaða og uppbyggingarstarf fyrir fanga nær ekki máli og mannauðsmálin og vinnustaðamenningin innan Fangelsismálastofnunar fær arfaslakan dóm sem Ríkisendurskoðun telur nauðsynlegt að bregðast við. Stytting vinnuvikunnar innan Fangelsismálastofnunar fær hrakeinkunn og verður trúlega best lýst sem klúðri. Framkvæmdin hafði í för með sér töluverðan kostnaðarauka vegna aukinnar yfirvinnu og kallaði á aukið álag á fangaverði. Það var þvert á markmið styttingar vinnuvikunnar. Áherslan á aukna yfirvinnu til að mæta breyttri vinnuskyldu, og þeim áskorunum sem starfsumhverfi fangelsa hefur í för með sér, hefur aukið tíðni áfallastreitu meðal fangavarða. Slakur árangur Fangelsismálastofnunar í starfsánægjukönnunum, ásamt brotakenndri og ófullnægjandi menntun og starfsþjálfun fangavarða, hefur valdið auknum og uppsöfnuðum vanda í öllum rekstri stofnunarinnar. Einnig hefur kerfislæg undirmönnun, sem hefur fylgt breyttu vinnutímaskipulagi, aukið enn á vandann. Samkvæmt Fangelsismálastofnun hefur fjárskortur haft mikil áhrif á rekstur og árangur hennar. Ein birtingarmyndin af slökum rekstri stofnunarinnar kemur fram í starfskjörum og starfsaðstöðu fangavarða. Mikilvægur þáttur í endurreisn fangelsismála á Íslandi er markviss uppbygging á aðstöðu og umhverfi fangelsa, sem stutt getur við mannrækt og endurhæfingu. Ekki síður er mikilvægt að styrkja allt starfsumhverfi fangavarða og þar vega kjör, starfsaðstæður og starfsþróun þeirra mestu máli. Allt þetta er hægt að færa til betri vegar ef vilji er fyrir hendi. Fjárskortur er ekkert annað en sjúkdómseinkenni vanhæfrar stjórnsýslu í málefnum fanga og fangavarða. Þess er beðið með óþreyju að dómsmálaráðherra stígi fram og sýni þessum málaflokki þann áhuga og þann stuðning sem samfélagið allt á skilið. Höfundur er formaður Sameykis stéttarfélags í almannaþjónustu og 1. varaformaður BSRB. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Stéttarfélög Fangelsismál Ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttur Stjórnsýsla Mest lesið Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Rekin út fyrir að vera kennari Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Það sem má alls ekki tala um... Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Heilbrigðiskerfið logar og er að hrynja: Þú áttir betra skilið Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Framsókn setur heimilin í fyrsta sæti Sigurður Ingi Jóhannsson Skoðun Reiknileikni Sambandsins Ragnar Þór Pétursson Skoðun Krafa um árangur í atvinnu- og samgöngumálum Arna Lára Jónsdóttir Skoðun Vitsmunaleg vanstilling í boði ungra Sjálfstæðiskvenna Erna Mist Skoðun Lenda menn í fangelsi eftir misheppnaða skólagöngu? Elinóra Inga Sigurðardóttir Skoðun Treystir þú konum? Hópur 72 kvenna úr sex stjórnmálaflokkum Skoðun Skoðun Skoðun Litlu fyrirtækin – kerfishyggja og skattlagning Eiríkur S. Svavarsson skrifar Skoðun „Þörfin fyrir nýtt upphaf: Af hverju hrista þarf upp í stjórnmálum“ Sigurður Hólmar Jóhannesson skrifar Skoðun Reiknileikni Sambandsins Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Vegurinn heim Tinna Rún Snorradóttir skrifar Skoðun Framsókn setur heimilin í fyrsta sæti Sigurður Ingi Jóhannsson skrifar Skoðun Allt mannanna verk - orkuöryggi á Íslandi Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Hvert er planið? Þorleifur Hallbjörn Ingólfsson skrifar Skoðun Íslenskan heldur velli Stefán Atli Rúnarsson,Jóhann F K Arinbjarnarson skrifar Skoðun Einstaklingur á undir högg að sækja í dómsmáli við hinn sterka Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Ný gömul menntastefna Thelma Rut Haukdal Magnúsdóttir skrifar Skoðun Krafa um árangur í atvinnu- og samgöngumálum Arna Lára Jónsdóttir skrifar Skoðun Viðreisn fjölskyldunnar Heiða Ingimarsdóttir skrifar Skoðun Píratar standa með fólki í vímuefnavanda Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Lenda menn í fangelsi eftir misheppnaða skólagöngu? Elinóra Inga Sigurðardóttir skrifar Skoðun Andlát ungrar manneskju hefur gáruáhrif á allt samfélagið Sigurþóra Bergsdóttir skrifar Skoðun Báknið burt - hvaða bákn? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Íþróttir fyrir öll börn! Gunnhildur Jakobsdóttir ,Kolbrún Kristínardóttir skrifar Skoðun Að stela framtíðinni Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Vegið að framtíð ungs vísindafólks á Íslandi Katrín Möller,Svava Dögg Jónsdóttir skrifar Skoðun Fjöleignarhús og vátryggingar Jónína Þórdís Karlsdóttir skrifar Skoðun Ert þú áhorfandi ofbeldis? Carmen Maja Valencia skrifar Skoðun Það er dýrt að reka ríkissjóð alltaf á yfirdrætti Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Opinber ómöguleiki Guðmundur F. Magnússon skrifar Skoðun Gervigreindin mun gjörbylta öllum samfélögum Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar Skoðun Dýravelferðarlögin tíu ára Einar Örn Thorlacius skrifar Skoðun Er þetta sanngjarnt? Sigríður Clausen skrifar Skoðun Niðurskurðurinn sem enginn bað um Halla Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Það sem má alls ekki tala um... Ragnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Síðasti naglinn í borginni Björg Eva Erlendsdóttir,Gunnar Hersveinn skrifar Skoðun Slæm stjórnsýsla heilbrigðismála - dauðans alvara Markús Ingólfur Eiríksson skrifar Sjá meira
Ríkisendurskoðun hefur birt skýrslu sína til Alþingis um rekstur Fangelsismálastofnunar. Skýrslan ber heitið „Aðbúnaður – endurhæfing – árangur“ en gæti fullt eins heitið „Illur aðbúnaður – götótt endurhæfing – slakur árangur“. Skýrslan er áfellisdómur yfir rekstri Fangelsismálastofnunar. Ríkisendurskoðun hefur eftirlit með frammistöðu þeirra sem undir hana heyra skv. 6. gr. laga um ríkisendurskoðanda. Markmið stofnunarinnar er að stuðla að úrbótum með því að greina ágalla og umbótaþörf í rekstri ríkisstofnana og koma með tillögur að verkefnum sem gætu haft áhrif á vandaðri og betri stjórnsýslu. Ríkisendurskoðun tók út rekstur Fangelsismálastofnunar og vildi leita svara við eftirfarandi meginspurningum: Sinnir Fangelsismálastofnun lögbundnum verkefnum sínum með skilvirkum og árangursríkum hætti? Tryggir stjórnun Fangelsismálastofnunar skilvirka og hagkvæma ráðstöfun fjármagns og mannauðs? Með hvaða hætti styður Dómsmálaráðuneyti við starfsemi Fangelsismálastofnunar þegar kemur að stefnumótun og annarri markmiðasetningu við fullnustu refsinga? Tryggja framlög ríkisins til Fangelsismálastofnunar að stofnunin geti sinnt hlutverki sínu með fullnægjandi hætti? Niðurstaða úttektar Ríkisendurskoðunar koma þeim ekki á óvart sem þekkja til stofnunarinnar. Lengi hefur verið ljóst að rekstur Fangelsismálastofnunar og fangelsa landsins hefur verið í ólestri um langa hríð. Spurningar Ríkisendurskoðunar eru yfirgripsmiklar og ætla ég aðeins að beina sjónum að tveimur hliðum málsins sem mér finnast áhugaverðar; stuðningi Dómsmálaráðuneytisins við starfsemi Fangelsismálastofnunar og hvort Fangelsismálastofnun geti sinnt hlutverki sínu. Hefur Dómsmálaráðuneytið einhvern áhuga á föngum og fangavörðum? Svarið við þessari spurningu liggur ljóst fyrir í nútímasögu fangelsanna og rekstri þeirra. Svarið er einfaldlega nei. Ef við lítum fyrst á aðstöðuna og byggingarsögu fangelsa þá blasir við að íslenska landsstjórnin hefur ekki haft minnsta áhuga á að hlúa með uppbyggilegum hætti að fangavörðum sem þar vinna. Augljóst er að aðstaðan á Litla-Hrauni hefur síst verið til að stuðla að mannbætandi starfsemi og aðstöðu, og ekki er langt síðan Hegningarhúsið á Skólavörðustíg var í fullum rekstri og sama er að segja um kvennafangelsið í Kópavogi. Hvoru tveggja voru algerlega óhæfir staðir undir uppbyggilega starfsemi fangelsa. Fangelsið á Hólmsheiði var áratugum saman á teikniborðinu áður en framkvæmdir hófust og núna ekki hægt að reka það með sóma vegna fjárskorts. Eins er með önnur fangelsi landsins. Þá liggur einfaldlega fyrir að dómsmálaráðherrar íslenska ríkisins hafa fram að þessu ekki haft minnsta áhuga á betrunaraðstöðu dæmdra fanga eða uppbyggilegu starfsumhverfi fangavarða eins og áður sagði. Augljós er uppsöfnuð endurbóta- og viðhaldsþörf í uppbyggingu langtímaafplánunar fanga. Litla-Hraun er úr sér genginn kumbaldi en byggingarsaga fangelsisins hefur aldrei einkennst af heildar- eða langtímasýn um starfsemina og gríðarleg viðhaldsþörf blasir við. Starfsemin uppfyllir ekki þær nútímakröfur sem gerðar eru um öryggi og endurhæfingu í fangelsum, og skipulag fangelsisins gerir það ómögulegt að aðskilja fanga með fullnægjandi hætti. Úttekt Ríkisendurskoðunar segir þetta meginástæðu þess að ofbeldis- og fíkniefnamál séu þar viðvarandi vandamál. Aðstaða og framferði Fangelsismálastofnunar gagnvart kvenkyns föngum vekur síðan sérstaka athygli. Ríkisendurskoðun tekur sérstaklega fram að aðstöðumunur fanga af ólíku kyni sé með öllu óverjandi og gagnrýnir harkalega að ekkert sérstakt vistunarúrræði sé til fyrir kvenfanga. Stofnunin beinir því til Dómsmálaráðuneytis og Fangelsismálastofnunar að vinna að sérstöku úrræði fyrir konur og tryggja öryggi, aðbúnað og endurhæfingarúrræði þeirra sem afplána nú í fangelsinu að Sogni og í fangelsinu á Hólmsheiði. Hefur Fangelsismálastofnun sinnt hlutverki sínu gagnvart föngum og fangavörðum? Þegar ég bar þessa spurningu undir staðkunnugan félaga minn var svarið; „Ertu að djóka?“ og það er efnislega sama niðurstaða og Ríkisendurskoðun kemst að. Aðstaða og uppbyggingarstarf fyrir fanga nær ekki máli og mannauðsmálin og vinnustaðamenningin innan Fangelsismálastofnunar fær arfaslakan dóm sem Ríkisendurskoðun telur nauðsynlegt að bregðast við. Stytting vinnuvikunnar innan Fangelsismálastofnunar fær hrakeinkunn og verður trúlega best lýst sem klúðri. Framkvæmdin hafði í för með sér töluverðan kostnaðarauka vegna aukinnar yfirvinnu og kallaði á aukið álag á fangaverði. Það var þvert á markmið styttingar vinnuvikunnar. Áherslan á aukna yfirvinnu til að mæta breyttri vinnuskyldu, og þeim áskorunum sem starfsumhverfi fangelsa hefur í för með sér, hefur aukið tíðni áfallastreitu meðal fangavarða. Slakur árangur Fangelsismálastofnunar í starfsánægjukönnunum, ásamt brotakenndri og ófullnægjandi menntun og starfsþjálfun fangavarða, hefur valdið auknum og uppsöfnuðum vanda í öllum rekstri stofnunarinnar. Einnig hefur kerfislæg undirmönnun, sem hefur fylgt breyttu vinnutímaskipulagi, aukið enn á vandann. Samkvæmt Fangelsismálastofnun hefur fjárskortur haft mikil áhrif á rekstur og árangur hennar. Ein birtingarmyndin af slökum rekstri stofnunarinnar kemur fram í starfskjörum og starfsaðstöðu fangavarða. Mikilvægur þáttur í endurreisn fangelsismála á Íslandi er markviss uppbygging á aðstöðu og umhverfi fangelsa, sem stutt getur við mannrækt og endurhæfingu. Ekki síður er mikilvægt að styrkja allt starfsumhverfi fangavarða og þar vega kjör, starfsaðstæður og starfsþróun þeirra mestu máli. Allt þetta er hægt að færa til betri vegar ef vilji er fyrir hendi. Fjárskortur er ekkert annað en sjúkdómseinkenni vanhæfrar stjórnsýslu í málefnum fanga og fangavarða. Þess er beðið með óþreyju að dómsmálaráðherra stígi fram og sýni þessum málaflokki þann áhuga og þann stuðning sem samfélagið allt á skilið. Höfundur er formaður Sameykis stéttarfélags í almannaþjónustu og 1. varaformaður BSRB.
Skoðun „Þörfin fyrir nýtt upphaf: Af hverju hrista þarf upp í stjórnmálum“ Sigurður Hólmar Jóhannesson skrifar
Skoðun Einstaklingur á undir högg að sækja í dómsmáli við hinn sterka Jörgen Ingimar Hansson skrifar