Í stefnu Sýnar var þess krafist að Jón Einar yrði dæmdur til refsingar fyrir að hafa allt frá 16. desember 2021, gegn betri vitund, brotið gegn höfundarrétti stefnanda með því að selja ótilgreindum fjölda fólks, meðal annars í gegnum vefsíðuna www.iptv-ice.com, aðgang að læstri dagskrá sjónvarpsstöðva og streymisveitu Sýnar gegn gjaldi.
„Mér finnst þetta harkaleg stefna en ég læt bara minn lögmann um þetta. Það verður náttúrlega að svara þessu eins og hægt er,“ sagði Jón Einar á sínum tíma og bætti við að gamla fólkið á Spáni vildi sitt sjónvarp.
Sögðu háttsemina ólögmæta í kröfugerð
Í desember síðastliðnum kvað Héraðsdómur Reykjavíkur upp úrskurð þess efnis að stefnu Sýnar væri vísað frá dómi. Í úrskurðinum voru hinir ýmsu annmarkar á stefnunni taldir upp.
Þar vó þyngst að í fyrsta kröfulið stefnunnar var að finna málsástæðu. Það er, samkvæmt orðanna hljóðan, bannað í lögum um meðferð einkamála.
Í úrskurði héraðsdóms segir að upphafleg krafa Sýnar hafi hljóðað svo: „Að stefndi verði dæmdur til refsingar fyrir að hafa allt frá því 16. desember 2021, gegn betri vitund, brotið gegn höfundarrétti stefnanda með því að selja ótilgreindum fjölda fólks, m.a. í gegnum vefsíðuna www.iptv-ice-com, ólögmætan aðgang að læstri dagskrá sjónvarpsstöðva og streymisveitu stefnanda gegn gjaldi.“
Við munnlegan málflutning mótmælti Sýn kröfum Jóns Einars um frávísun en lýsti því yfir að félagið gerði þær breytingar á fyrstu tveimur kröfunum í stefnu að orðið „ólögmætan“ félli út úr þeim kröfum.
Í niðurstöðukafla úrskurðar Héraðsdóms Reykjavíkur segir að þrátt fyrir þá breytingu yrði litið svo á að kröfugerð Sýnar, eins og félagið hafi kosið að orða hana, hafi enn að geyma málsástæðu sem þar eigi ekki heima. Af þeim sökum sé óhjákvæmilegt annað en að vísa kröfu Sýnar samkvæmt fyrsta tölulið stefnunnar frá dómi án kröfu.
Málsástæða í kröfugerð í lagi, segir Hæstiréttur
Sýn kærði frávísunarúrskurð héraðsdóms til Landsréttar og krafðist þess að málið fengi efnismeðferð.
Í úrskurði Landsréttar segir að í dómaframkvæmd Hæstaréttar hafi um langt skeið verið látið átölulaust að í kröfugerð í einkarefsimálum væri vísað með almennum hætti til þeirrar háttsemi sem stefnandi teldi að varða ætti refsingu.
Því yrði ekki séð að fyrsti kröfuliður stefnunnar væri háður slíkum annmörkum að ekki væri unnt að ljúka dómi á hann.
Þá taldi Landsréttur ekki efni til að vísa frá dómi kröfu Sýnar um viðurkenningu á bótaskyldu Jóns Einars fyrir sömu háttsemi.
Hinn kærði úrskurður var því felldur úr gildi að því er varðaði frávísun á þessum kröfum Sýnar og lagt fyrir héraðsdóm að taka málið að því leyti til efnismeðferðar.
Eftir stendur að kröfum Sýnar um að Jóni Einari yrði gert að afhenda ýmis gögn var vísað frá þar sem þær væru of opnar og óskýrar.
Vísir er í eigu Sýnar.
