Leiðin til betri lífskjara og velferðar Kristinn Karl Brynjarsson skrifar 29. mars 2024 20:38 Þegar að formaður Samfylkingarnar og aðrir lukkuriddar, birtast með lausn á öllum heimsins/ríkisins vandamálum, er fjármögnun þeirra aðgerða einatt sú, að sækja peningana þar sem þeir eru. Í því sambandi er helst talað um að hækka, bankaskatt, fjármagnstekjuskatt og veiðigjald. Það er nokkuð augljóst, ef vægi allra þessara skatta er vegið í heildarsamhengi skatttekna ríkissjóðs, að til þess að kreista fram marktækar upphæðir með hækkun þeirra, þyrfti að hækka þá alla verulega. Enda þessir skattar innan við 10% af heildarskatttekjum ríkissjóðs. Eflaust myndi “næg”hækkun í einhverjum tilfellum þýða, hreina og klára eignaupptöku. Ef við byrjum á bankaskattinum, þá þyrfti hann að hækka um að minnsta kosti 100 - 200%, svo hækkunin gerði eitthvað gagn. En sennilega er það ekki besta leiðin til þess að ná markmiðum um að lækka vexti og verðbólgu. Hvað fjármagnstekjuskattinn varðar, þá þyrfti því að hækka hann um tugi prósenta, eða að minnsta kosti 30-50% til þess að fá tekjuaukningu sem einhverju máli skipti í heildarsamhenginu. Yfir helmingur þeirra sem greiða fjármagnstekjuskatt eru 60 ára og eldri. Hækkunina mætti því að miklu leyti kalla aukinn eldriborgaraskatt. Auk þess sem að hækkunin myndi auðvitað draga úr umsvifum í þjóðfélaginu vegna þess að það eru jú svokallaðir fjármagnseigendur sem fjárfesta í atvinnulífinu og aukinni verðmætasköpun. Hugmyndir um að skattleggja bara sérstaklega, ákveðna hópa fjármagnseigenda, myndi svo í besta falli stappa nærri eignaupptöku. Ætti sú hugmynd að skila marktækum árangri. Veiðigjaldið reiknast nú sem 33% af afkomu veiðanna. Mig minnir að það sé áætlað að veiðigjaldið verði um 10 milljarðar í ár. Allt undir 100% hækkun gjaldsins er því gagnslaust með öllu. Talað hefur verið um hækka bara veiðigjaldið stærstu sjávarútvegsfyrirtækjunum sem mestum hagnaði skila. Verði sú leið farin, er auðvitað verið að skattleggja aukalega, árangur þessara fyrirtækja af fjárfestingum sínum í tækjabúnaði, markaðsstarfi og nýsköpun. Hvaða hvata hefðu þá þessi fyrirtæki til þess að leita leiða til að auka verðmætasköpun sína? Samanteknar hækkanir af þessum dæmum hér að ofan, gætu eflaust skilað einhverjum tugmilljörðum á ársgrundvelli. Allar þessar hækkanir hafa það sammerkt að þær muni á einn eða annan hátt, draga úr umsvifum og leiða þá um leið til lækkunnar á öðrum skattstofnum ríkissjóðs, eins og tekjuskatti lögaðila og tekjuskatti launatekna. Auk þess yrði viðbúið að skattstofn fjármagnstekna myndi dragast verulega saman. Það er því auðvitað spurning, hversu mikið af þessari áætluðu tekjuöflun, myndu í raun skila sér í ríkiskassann. Skilin gætu jafnvel orðið neikvæð, ef umsvifin minnka þess meira. Það þarf enginn að segja mér annað, en að hagfræðimenntaður formaður Samfylkingarnar, viti þetta allt saman. Og eflaust líka allir hinir lukkuriddaranir. En hvað skildi þá valda því að þessir aðilar tali með þessum hætti? Ekki er ólíklegt að svarið sé einfaldlega það, að auðvelt er að skapa andúð hjá almenningi gagnvart bönkunum, fjármagseigendum og sjávarútvegsfyrirtækjum. Að auðveldasta leiðin til að vinna hugmyndum sínum fylgi, sé að beita einu helsta trixi lýðhyggjunnar þ.e. að benda almenningi á og fá hann til að trúa því, hver eða hverjir séu helstu óvinir almennings og dragbítar á öll eðlileg lífsgæði almennings. Leið lýðhyggjunnar til betri lífskjara og velferðar, er því dæmd til að mistakast og verða þau mistök okkur öllum dýr. Leiðin til betri lífskjara og velferðar, er auðvitað vörðuð því, að með hóflegri skattheimtu og fleiri aðgerðum stjórnvalda og að skapaðar verði hér aðstæður til frekari umsvifa, frekari atvinnuuppbyggingar og frekari verðmætasköpunar. Nær undantekningalaust leiðir sú leið ekki af sér hærri útgjöld ríkissjóðs. Heldur þvert á móti eykur hún tekjur ríkissjóðs og gerir hann um leið tilbúnari til þess að takast á við þær áskoranir allar sem bíða handan við hornið. Lífskjör okkar og velferð má aldrei taka að láni hjá kynslóðum framtíðar, líkt og leið lýðhyggjunnar leiðir til. Lífskjör okkar og velferð verðum við að skapa okkur sjálf, með elju og dugnaði í umhverfi hófsamra skatta og hófsamra opinberra umsvifa. Tækifærið er núna. Framtíðin hefst í dag. Höfundur er formaður Verkalýðsráðs Sjálfstæðisflokksins. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sjálfstæðisflokkurinn Skattar og tollar Kristinn Karl Brynjarsson Mest lesið Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Búum til „vandamál“ – leysum það með samræmdum prófum Árelía Eydís Guðmundsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Hver ætlar að taka fimmtu vaktina? Ákall til stjórnmálaflokka María Fjóla Harðardóttir,Halla Thoroddsen skrifar Skoðun Afkastadrifin menntun og verðgildi nemenda Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Ég er deildarstjóri í leikskóla Helga Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Draumastarfið Arnfríður Hermannsdóttir skrifar Skoðun Hjartsláttur sjávarbyggðanna Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Skoðun Erum við tilbúin til að bæta menntakerfið okkar? Jónína Einarsdóttir skrifar Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Búum til „vandamál“ – leysum það með samræmdum prófum Árelía Eydís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þöggun Guðbjörg Ása Jóns Huldudóttir,Margrét Kristín Blöndal,Margrét Rut Eddudóttir,Lukka Sigurðardóttir,Sigtryggur Ari Jóhannsson,Halldóra Jóhanna Hafsteins Âû skrifar Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir skrifar Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir skrifar Skoðun Hvar er mannúðin? Davíð Sól Pálsson skrifar Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Vill íslenska þjóðin halda í einmenninguna? Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Inngilding eða „aðskilnaður“? Jasmina Vajzović Crnac skrifar Skoðun Vonin má aldrei deyja Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh skrifar Skoðun Um áhrif niðurskurðar á fjárlögum 2025 til kvikmyndagerðar og lista Steingrímur Dúi Másson skrifar Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Eru til lausnir við mönnunarvanda heilsugæslunnar? Gunnlaugur Már Briem skrifar Skoðun Er eitthvað mál að handtaka börn? Elsa Bára Traustadóttir skrifar Skoðun Er ferðaþjónusta útlendingavandamál? Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Íslenska kerfið framleiðir afbrotamenn Ágústa Ágústsdóttir skrifar Skoðun Ekki fokka þessu upp! Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Kosningaloforð og hvað svo? Björn Snæbjörnsson skrifar Skoðun Fólk, fjárfestingar og framfarir Baldur Thorlacius skrifar Sjá meira
Þegar að formaður Samfylkingarnar og aðrir lukkuriddar, birtast með lausn á öllum heimsins/ríkisins vandamálum, er fjármögnun þeirra aðgerða einatt sú, að sækja peningana þar sem þeir eru. Í því sambandi er helst talað um að hækka, bankaskatt, fjármagnstekjuskatt og veiðigjald. Það er nokkuð augljóst, ef vægi allra þessara skatta er vegið í heildarsamhengi skatttekna ríkissjóðs, að til þess að kreista fram marktækar upphæðir með hækkun þeirra, þyrfti að hækka þá alla verulega. Enda þessir skattar innan við 10% af heildarskatttekjum ríkissjóðs. Eflaust myndi “næg”hækkun í einhverjum tilfellum þýða, hreina og klára eignaupptöku. Ef við byrjum á bankaskattinum, þá þyrfti hann að hækka um að minnsta kosti 100 - 200%, svo hækkunin gerði eitthvað gagn. En sennilega er það ekki besta leiðin til þess að ná markmiðum um að lækka vexti og verðbólgu. Hvað fjármagnstekjuskattinn varðar, þá þyrfti því að hækka hann um tugi prósenta, eða að minnsta kosti 30-50% til þess að fá tekjuaukningu sem einhverju máli skipti í heildarsamhenginu. Yfir helmingur þeirra sem greiða fjármagnstekjuskatt eru 60 ára og eldri. Hækkunina mætti því að miklu leyti kalla aukinn eldriborgaraskatt. Auk þess sem að hækkunin myndi auðvitað draga úr umsvifum í þjóðfélaginu vegna þess að það eru jú svokallaðir fjármagnseigendur sem fjárfesta í atvinnulífinu og aukinni verðmætasköpun. Hugmyndir um að skattleggja bara sérstaklega, ákveðna hópa fjármagnseigenda, myndi svo í besta falli stappa nærri eignaupptöku. Ætti sú hugmynd að skila marktækum árangri. Veiðigjaldið reiknast nú sem 33% af afkomu veiðanna. Mig minnir að það sé áætlað að veiðigjaldið verði um 10 milljarðar í ár. Allt undir 100% hækkun gjaldsins er því gagnslaust með öllu. Talað hefur verið um hækka bara veiðigjaldið stærstu sjávarútvegsfyrirtækjunum sem mestum hagnaði skila. Verði sú leið farin, er auðvitað verið að skattleggja aukalega, árangur þessara fyrirtækja af fjárfestingum sínum í tækjabúnaði, markaðsstarfi og nýsköpun. Hvaða hvata hefðu þá þessi fyrirtæki til þess að leita leiða til að auka verðmætasköpun sína? Samanteknar hækkanir af þessum dæmum hér að ofan, gætu eflaust skilað einhverjum tugmilljörðum á ársgrundvelli. Allar þessar hækkanir hafa það sammerkt að þær muni á einn eða annan hátt, draga úr umsvifum og leiða þá um leið til lækkunnar á öðrum skattstofnum ríkissjóðs, eins og tekjuskatti lögaðila og tekjuskatti launatekna. Auk þess yrði viðbúið að skattstofn fjármagnstekna myndi dragast verulega saman. Það er því auðvitað spurning, hversu mikið af þessari áætluðu tekjuöflun, myndu í raun skila sér í ríkiskassann. Skilin gætu jafnvel orðið neikvæð, ef umsvifin minnka þess meira. Það þarf enginn að segja mér annað, en að hagfræðimenntaður formaður Samfylkingarnar, viti þetta allt saman. Og eflaust líka allir hinir lukkuriddaranir. En hvað skildi þá valda því að þessir aðilar tali með þessum hætti? Ekki er ólíklegt að svarið sé einfaldlega það, að auðvelt er að skapa andúð hjá almenningi gagnvart bönkunum, fjármagseigendum og sjávarútvegsfyrirtækjum. Að auðveldasta leiðin til að vinna hugmyndum sínum fylgi, sé að beita einu helsta trixi lýðhyggjunnar þ.e. að benda almenningi á og fá hann til að trúa því, hver eða hverjir séu helstu óvinir almennings og dragbítar á öll eðlileg lífsgæði almennings. Leið lýðhyggjunnar til betri lífskjara og velferðar, er því dæmd til að mistakast og verða þau mistök okkur öllum dýr. Leiðin til betri lífskjara og velferðar, er auðvitað vörðuð því, að með hóflegri skattheimtu og fleiri aðgerðum stjórnvalda og að skapaðar verði hér aðstæður til frekari umsvifa, frekari atvinnuuppbyggingar og frekari verðmætasköpunar. Nær undantekningalaust leiðir sú leið ekki af sér hærri útgjöld ríkissjóðs. Heldur þvert á móti eykur hún tekjur ríkissjóðs og gerir hann um leið tilbúnari til þess að takast á við þær áskoranir allar sem bíða handan við hornið. Lífskjör okkar og velferð má aldrei taka að láni hjá kynslóðum framtíðar, líkt og leið lýðhyggjunnar leiðir til. Lífskjör okkar og velferð verðum við að skapa okkur sjálf, með elju og dugnaði í umhverfi hófsamra skatta og hófsamra opinberra umsvifa. Tækifærið er núna. Framtíðin hefst í dag. Höfundur er formaður Verkalýðsráðs Sjálfstæðisflokksins.
Skoðun Hver ætlar að taka fimmtu vaktina? Ákall til stjórnmálaflokka María Fjóla Harðardóttir,Halla Thoroddsen skrifar
Skoðun Þöggun Guðbjörg Ása Jóns Huldudóttir,Margrét Kristín Blöndal,Margrét Rut Eddudóttir,Lukka Sigurðardóttir,Sigtryggur Ari Jóhannsson,Halldóra Jóhanna Hafsteins Âû skrifar
Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar
Skoðun Um áhrif niðurskurðar á fjárlögum 2025 til kvikmyndagerðar og lista Steingrímur Dúi Másson skrifar