„Þetta er nú vélin, strákar mínir,” segir Hörður þegar hann sýnir okkur Cessnu 185 í Fluggörðum á Reykjavíkurflugvelli. Það var einmitt á svipaðri einshreyfils stélhjólsvél sem hann hóf flugrekstur sinn á Ísafirði vorið 1970. Flugfélagið er nefnt eftir tveimur samnefndum vestfirskum fjöllum, fjallinu Erni, sem er ofan Arnardals við Skutulsfjörð, þaðan sem Hörður er ættaður, og fjallinu Erni ofan Bolungarvíkur, þaðan sem eiginkona hans, Jónína Guðmundsdóttir, er ættuð.
„Við flugum vítt og breitt með póst um alla Vestfirði. Og mikið sjúkraflug. Það voru algjörar vegleysur stóran hluta ársins fyrir vestan. Djúpvegurinn var ekki kominn, - ófært yfir heiðar sex mánuði að minnsta kosti.“
Flugvélarnar stækkuðu, í frétt Stöðvar 2 sjáum við nítján sæta Twin Otter lenda á Patreksfirði árið 1993. Póstflugið varð grunnurinn að áætlunarflugi til allra byggða á vestanverðum Vestfjörðum.
„Milli allra fjarða frá Ísafirði til Patreksfjarðar fimm daga vikunnar allan ársins hring,“ segir Hörður en flug Ernis skóp atvinnu fyrir fjóra flugmenn á Ísafirði þegar mest var auk flugvirkja og afgreiðslufólks. Árið 1994 var hann sæmdur fálkaorðunni fyrir sjúkraflug.
En svo breyttust forsendur á Vestfjörðum, vegirnir bötnuðu, hann missti sjúkraflugið, pósturinn fór landleiðina og fólkinu fækkaði þegar togararnir hurfu úr þorpunum. Eftir það gerði Hörður út flugvélar sínar erlendis um sjö ára skeið.
Hann endurvakti svo Erni í Reykjavík, var með fjórar Jetstream-skrúfuþotur í áætlunarflugi á sex staði en flaggskipið var 32 sæta Dornier 328. Hún hefur núna verið seld úr landi, sem Hörður er ekki alveg sáttur við.
„Ég veit til þess að það hefðu verið næg verkefni fyrir hana í sumar, bæði hér heima og í Grænlandi og jafnvel erlendis. En nýir fjárfestar tóku þá ákvörðun að selja vélina.“
Hörður segir rekstur Ernis lengst af hafa gengið vel.
„Við komumst í gegnum flestar krísur og nánast því allar krísur hjálparlaust. Nema núna þegar covid kom.“
Hann var þá með milli 50 og 60 manns í vinnu, sem hann segir að ekki hafi verið hægt að segja upp nema taka fólkið af hlutabótaleið og greiða því full laun. Þetta hafi reynst félaginu ofviða.
„Það varð til þess að við urðum að fá til okkar fjárfesta inn í félagið sem reka þetta núna.“
Þótt Hörður og fjölskylda eigi ennþá fjórðung í félaginu segist hann núna hættur almennum flugrekstri.
„Já, ég held það. Ég held að mínum tíma sé lokið, sko. Ég get ekki sagt að minn tími muni koma. Hann er liðinn,“ segir Hörður og hlær.
„Það eru góðar minningar. En ég varð ekki efnaður, sko. Ég get alveg sagt þér það. En allt í lagi. Ég tóri.“
En hvað stendur upp úr?
„Ætli það hafi ekki bara verið tíminn fyrir vestan,“ svarar Hörður en tekur fram að þau ár hafi jafnframt verið erfið.
„Við misstum flugvélar líka. Það urðu hjá okkur óhöpp og áföll sem var ekkert létt að taka á.“
Hörður segist þó ekki hættur að fljúga.
„Það rann út hjá mér læknisskoðunin, sem ég er reyndar að fara að endurnýja aftur. Og það er flugskóli hérna, Geirfugl. Þeir ætla að slípa mig til aftur núna.
Þannig að ég gæti farið að fljúga þessu apparati hérna innan skamms,” segir hann og bendir á litlu Cessnuna fyrir aftan sig.
Hér má sjá frétt Stöðvar 2:
