Hvers virði erum við? Ágústa Árnadóttir skrifar 29. október 2024 23:31 Eftir að hafa greint hvernig við, sem samfélag, erum föst í ofbeldissambandi við kerfið sem átti að þjóna okkur, verðum við að staldra við og spyrja: Hvers virði erum við í raun? Hvert sem við lítum, sjáum við birtingarmyndir þessa kerfis – ótímabær dauðsföll, morð, ofbeldi innan fjölskyldna. Þetta eru ekki bara einstök sorgleg tilvik, heldur lýsing á samfélagi sem hefur brotnað niður. Kerfi sem hunsar raunverulegar þarfir fólksins, krefst stöðugrar framleiðslu og neyslu, en gleymir að manneskjan sjálf þarf stuðning, öryggi og kærleika. Í stað þess að skapa umhverfi þar sem fólk getur blómstrað, heldur samfélagsformið okkur í heljargreipum þar sem vonleysið þrífst og lífsneistinn dofnar. Hvers vegna er svona mikill sársauki í samfélaginu? Af hverju líður fólki svona illa? Er það ekki kerfið sjálft – þetta samfélagsform – sem gerir okkur nær ómögulegt að dafna? Allar þessar reglur, skyldur, kröfur og skuldir. Við erum stöðugt að hlaupa, vinna okkur til húðar bara til að komast af. Við borgum skatta, en sjáum enga áþreifanlegan ávinning fyrir okkur. Bankarnir taka stóran hluta af því sem við eigum í formi okurvaxta, og verðbólgan hækkar leiguverð, matvöruverð og aðrar lífsnauðsynjar á meðan launin okkar standa í stað. Lífið verður óbærilegt fyrir marga, og sumir finna enga undankomuleið. Kerfið hefur náð að kúga okkur svo lengi að við erum hætt að trúa því að það sé hægt að breyta þessu. Við erum hætt að kvarta, hætt að spyrja. Okkur er talið trú um að þetta „sé bara svona,“ og að við verðum að sætta okkur við hlutskiptið og halda áfram að keyra okkur út, í von um eitthvað betra – sem aldrei kemur. Börnin okkar taka þátt í þessum vítahring Þá komum við að börnunum okkar, næstu kynslóð sem mun erfa þessa vonlausu baráttu ef ekkert breytist. Þau koma til okkar í hreinleika, sakleysi og óspilltri sál. Ef samfélagið væri heilbrigt myndu þau blómstra, finna sinn innri styrk og ljóma í lífinu. En í stað þess skynja þau örvæntingu okkar og taka upp okkar byrðar. Börnin okkar, sem ættu að fá stuðning og kærleika, eru fljótlega sett í vél samkeppninnar og streitunnar, rétt eins og við. Þegar börnin sýna vanlíðan, sem þau óhjákvæmilega gera í þessum aðstæðum, bregst kerfið ekki við með samkennd. Þau verða, rétt eins og við, vandamál sem þarf að „laga“. En hvernig getur brotið kerfi lagað eitthvað? Hið raunverulega virði okkar Við höfum verið látin trúa því að virði okkar felist í því að viðhalda þessu kerfi – vinna, eyða, skulda, hlýða. En hvað ef við myndum átta okkur á því að þetta er ekki sannleikurinn? Hvað ef við myndum skilja að raunverulegt virði okkar liggur ekki í því að vera tannhjól í þessari vél? Að við erum miklu meira en neytendur og þegnar – við erum lifandi, skapandi manneskjur með ómælanlegt innra afl. Endurheimta virði okkar og breyta kerfinu Ef við byrjum að sjá okkar raunverulega virði – ef við gerum okkur grein fyrir því að við erum ekki bara hlekkir í keðju, heldur einstaklingar með óendanlega getu til að vaxa og elska – þá getur kerfið ekki haldið okkur niðri. Við erum ekki fædd til að þjóna kerfi sem byggir á hagsmunum örfárra. Við erum hér til að lifa lífi í umhverfi sem virðir okkur sem manneskjur, lífi sem nærir okkar innra afl og gerir okkur kleift að blómstra. Hvernig breytum við þessu ástandi? Það er hægt að breyta þessu ástandi, en til þess þurfum við að sjá okkar raunverulega virði og vinna saman að lausnum sem gera samfélagið betra fyrir alla. Vaxtakjör sem virka fyrir almenning: Við þurfum að breyta leikreglum peningamarkaðarins svo almenningur fái sömu vaxtakjör og er í nágrannalöndunum. Minni ríkisafskipti og lægri skattar: Of mikil afskipti ríkisins og háir skattar valda því að fólk getur ekki lifað eins og það á skilið. Sjálfbær nýting auðlinda: Auðlindirnar sem við eigum saman eiga að nýtast þjóðinni, ekki fárra stórfyrirtækja. Aukin áhersla á einstaklingsfrelsi: Frelsi einstaklinga er grunnurinn að heilbrigðu samfélagi. Bætt heilbrigðisþjónusta og menntun: Börnin okkar eiga skilið góða menntun og aðgang að góðri heilbrigðisþjónustu. Niðurstaða Með þessum aðgerðum losnum við úr fjötrum kerfisins og sköpum samfélag sem setur manneskjuna, ekki hagkerfið, í forgrunn. Það er kominn tími til að við sjáum virði okkar, og breytum því hvernig samfélagið virkar – þannig að við fáum öll að lifa betra lífi. Höfundur er í 2.sæti Lýðræðisflokksins fyrir Norðvesturkjördæmi Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Lýðræðisflokkurinn Skoðun: Alþingiskosningar 2024 Börn og uppeldi Geðheilbrigði Mest lesið Stærðfræðikennari sem kann ekki að reikna? (Og getur ekki lært það!) Brynjólfur Þorvarðsson Skoðun Íslendingar greiða sama hlutfall útgjalda í mat og Norðurlöndin Margrét Gísladóttir Skoðun Laxaharmleikur Jóhannes Sturlaugsson Skoðun Lýðræðið í skötulíki! Lilja Rafney Magnúsdóttir Skoðun Ef Veðurstofan spáði vitlausu veðri í 40 ár, væri það bara í lagi? Björn Ólafsson Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun Krónan, Nettó, Hagkaup, Bónus - það er kominn tími á formlega sniðgöngu Helen Ólafsdóttir Skoðun Málfrelsi og mörk þess á vettvangi lýðræðisins Helga Vala Helgadóttir Skoðun „Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann Skoðun Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson skrifar Skoðun Laxaharmleikur Jóhannes Sturlaugsson skrifar Skoðun Lýðræðið í skötulíki! Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Skoðun Stærðfræðikennari sem kann ekki að reikna? (Og getur ekki lært það!) Brynjólfur Þorvarðsson skrifar Skoðun Íslendingar greiða sama hlutfall útgjalda í mat og Norðurlöndin Margrét Gísladóttir skrifar Skoðun Til varnar jafnlaunavottun Magnea Marinósdóttir skrifar Skoðun Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Barnaræninginn Pútín Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Skoðun Um þjóð og ríki Gauti Kristmannsson skrifar Skoðun Málfrelsi og mörk þess á vettvangi lýðræðisins Helga Vala Helgadóttir skrifar Skoðun Sjókvíaeldi á Íslandi fjarstýrt með gervigreind frá Noregi Ingólfur Ásgeirsson skrifar Skoðun „Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann skrifar Skoðun Hvers vegna skipta hagsmunir verslanakeðja meira máli en öryggi barna í Ásahverfi Reykjanesbæ? Ólafur Ívar Jónsson skrifar Skoðun Kjarnorkuákvæðið: Neyðarhemill en ekki léttvægt leikfang popúlista Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Stjórnarandstaðan er vannýtt auðlind Jón Daníelsson skrifar Skoðun Ef Veðurstofan spáði vitlausu veðri í 40 ár, væri það bara í lagi? Björn Ólafsson skrifar Skoðun Hægri sósíalismi Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun 5 ára vegferð að skóla framtíðarinnar – eða ekki! Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Ójafnvægi í jöfnunarkerfinu Anna Sigríður Guðnadóttir,Halla Karen Kristjánsdóttir,Lovísa Jónsdóttir skrifar Skoðun Það sem ekki má segja um það sem enginn vill sjá Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Krónan, Nettó, Hagkaup, Bónus - það er kominn tími á formlega sniðgöngu Helen Ólafsdóttir skrifar Skoðun Löggæslumál og aðstöðuleysi í Búðardal – ákall um viðbragð og aðgerðir Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar Skoðun Listin að verða fullkomlega ósammála sjálfri sér á mettíma Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Þingmenn auðvaldsins Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Arðgreiðslur í sjávarútvegi: Staðreyndir gegn fullyrðingum Elliði Vignisson skrifar Skoðun Verðugur bandamaður? Steinar Harðarson skrifar Skoðun Við þurfum nýja sýn á stjórnmál okkar - Mamdani-sýn Hlynur Már Vilhjálmsson skrifar Skoðun Sósíalistaflokkurinn heimilislaus - hvað næst? Trausti Breiðfjörð Magnússon skrifar Skoðun Rán um hábjartan dag Guðbergur Egill Eyjólfsson skrifar Skoðun Af hverju er verðbólga ennþá svona há? Ólafur Margeirsson skrifar Sjá meira
Eftir að hafa greint hvernig við, sem samfélag, erum föst í ofbeldissambandi við kerfið sem átti að þjóna okkur, verðum við að staldra við og spyrja: Hvers virði erum við í raun? Hvert sem við lítum, sjáum við birtingarmyndir þessa kerfis – ótímabær dauðsföll, morð, ofbeldi innan fjölskyldna. Þetta eru ekki bara einstök sorgleg tilvik, heldur lýsing á samfélagi sem hefur brotnað niður. Kerfi sem hunsar raunverulegar þarfir fólksins, krefst stöðugrar framleiðslu og neyslu, en gleymir að manneskjan sjálf þarf stuðning, öryggi og kærleika. Í stað þess að skapa umhverfi þar sem fólk getur blómstrað, heldur samfélagsformið okkur í heljargreipum þar sem vonleysið þrífst og lífsneistinn dofnar. Hvers vegna er svona mikill sársauki í samfélaginu? Af hverju líður fólki svona illa? Er það ekki kerfið sjálft – þetta samfélagsform – sem gerir okkur nær ómögulegt að dafna? Allar þessar reglur, skyldur, kröfur og skuldir. Við erum stöðugt að hlaupa, vinna okkur til húðar bara til að komast af. Við borgum skatta, en sjáum enga áþreifanlegan ávinning fyrir okkur. Bankarnir taka stóran hluta af því sem við eigum í formi okurvaxta, og verðbólgan hækkar leiguverð, matvöruverð og aðrar lífsnauðsynjar á meðan launin okkar standa í stað. Lífið verður óbærilegt fyrir marga, og sumir finna enga undankomuleið. Kerfið hefur náð að kúga okkur svo lengi að við erum hætt að trúa því að það sé hægt að breyta þessu. Við erum hætt að kvarta, hætt að spyrja. Okkur er talið trú um að þetta „sé bara svona,“ og að við verðum að sætta okkur við hlutskiptið og halda áfram að keyra okkur út, í von um eitthvað betra – sem aldrei kemur. Börnin okkar taka þátt í þessum vítahring Þá komum við að börnunum okkar, næstu kynslóð sem mun erfa þessa vonlausu baráttu ef ekkert breytist. Þau koma til okkar í hreinleika, sakleysi og óspilltri sál. Ef samfélagið væri heilbrigt myndu þau blómstra, finna sinn innri styrk og ljóma í lífinu. En í stað þess skynja þau örvæntingu okkar og taka upp okkar byrðar. Börnin okkar, sem ættu að fá stuðning og kærleika, eru fljótlega sett í vél samkeppninnar og streitunnar, rétt eins og við. Þegar börnin sýna vanlíðan, sem þau óhjákvæmilega gera í þessum aðstæðum, bregst kerfið ekki við með samkennd. Þau verða, rétt eins og við, vandamál sem þarf að „laga“. En hvernig getur brotið kerfi lagað eitthvað? Hið raunverulega virði okkar Við höfum verið látin trúa því að virði okkar felist í því að viðhalda þessu kerfi – vinna, eyða, skulda, hlýða. En hvað ef við myndum átta okkur á því að þetta er ekki sannleikurinn? Hvað ef við myndum skilja að raunverulegt virði okkar liggur ekki í því að vera tannhjól í þessari vél? Að við erum miklu meira en neytendur og þegnar – við erum lifandi, skapandi manneskjur með ómælanlegt innra afl. Endurheimta virði okkar og breyta kerfinu Ef við byrjum að sjá okkar raunverulega virði – ef við gerum okkur grein fyrir því að við erum ekki bara hlekkir í keðju, heldur einstaklingar með óendanlega getu til að vaxa og elska – þá getur kerfið ekki haldið okkur niðri. Við erum ekki fædd til að þjóna kerfi sem byggir á hagsmunum örfárra. Við erum hér til að lifa lífi í umhverfi sem virðir okkur sem manneskjur, lífi sem nærir okkar innra afl og gerir okkur kleift að blómstra. Hvernig breytum við þessu ástandi? Það er hægt að breyta þessu ástandi, en til þess þurfum við að sjá okkar raunverulega virði og vinna saman að lausnum sem gera samfélagið betra fyrir alla. Vaxtakjör sem virka fyrir almenning: Við þurfum að breyta leikreglum peningamarkaðarins svo almenningur fái sömu vaxtakjör og er í nágrannalöndunum. Minni ríkisafskipti og lægri skattar: Of mikil afskipti ríkisins og háir skattar valda því að fólk getur ekki lifað eins og það á skilið. Sjálfbær nýting auðlinda: Auðlindirnar sem við eigum saman eiga að nýtast þjóðinni, ekki fárra stórfyrirtækja. Aukin áhersla á einstaklingsfrelsi: Frelsi einstaklinga er grunnurinn að heilbrigðu samfélagi. Bætt heilbrigðisþjónusta og menntun: Börnin okkar eiga skilið góða menntun og aðgang að góðri heilbrigðisþjónustu. Niðurstaða Með þessum aðgerðum losnum við úr fjötrum kerfisins og sköpum samfélag sem setur manneskjuna, ekki hagkerfið, í forgrunn. Það er kominn tími til að við sjáum virði okkar, og breytum því hvernig samfélagið virkar – þannig að við fáum öll að lifa betra lífi. Höfundur er í 2.sæti Lýðræðisflokksins fyrir Norðvesturkjördæmi
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun
„Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann Skoðun
Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir Skoðun
Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson skrifar
Skoðun Stærðfræðikennari sem kann ekki að reikna? (Og getur ekki lært það!) Brynjólfur Þorvarðsson skrifar
Skoðun Íslendingar greiða sama hlutfall útgjalda í mat og Norðurlöndin Margrét Gísladóttir skrifar
Skoðun Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun „Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann skrifar
Skoðun Hvers vegna skipta hagsmunir verslanakeðja meira máli en öryggi barna í Ásahverfi Reykjanesbæ? Ólafur Ívar Jónsson skrifar
Skoðun Kjarnorkuákvæðið: Neyðarhemill en ekki léttvægt leikfang popúlista Kristinn Karl Brynjarsson skrifar
Skoðun Ójafnvægi í jöfnunarkerfinu Anna Sigríður Guðnadóttir,Halla Karen Kristjánsdóttir,Lovísa Jónsdóttir skrifar
Skoðun Krónan, Nettó, Hagkaup, Bónus - það er kominn tími á formlega sniðgöngu Helen Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Löggæslumál og aðstöðuleysi í Búðardal – ákall um viðbragð og aðgerðir Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun
„Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann Skoðun
Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir Skoðun