Fjölfræðingur óskar eftir starfi Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar 16. nóvember 2024 11:17 Ef ekki næst sátt í kjaradeilu kennara. Sinnir í dag verkefnum sem skarast á við ýmis sérfræðistörf. Samband íslenskra sveitarfélaga stóð fyrir fundi, á Hilton Reykjavík Nordica þann 12. nóvember s.l., með fulltrúum þeirra flokka sem bjóða sig fram til alþingis í lok mánaðar. Yfirskrift fundarins var að rædd yrðu mál sem brenna á kjósendum og sveitarfélögum. Spurningum var varpað til fulltrúa flokkanna sem sátu fyrir svörum. Ég sat þennan fund og verð að segja að vonbrigði mín voru mikil. Þessi fundur sýndi mér svart á hvítu að menntamál virðast ekki vera ofarlega á forgangslistanum hjá Sambandi íslenskra sveitarfélaga og ekki heldur hjá kjósendum ef marka má yfirskrift fundarins. Stærsti útgjaldaliður sveitarfélaganna tengist menntamálum. Helmingur útgjalda fer í þann málaflokk en samt var hann ekki ræddur á þessum fundi. Á þeim 100 mínútum sem fundurinn stóð yfir þá var spurningum um MPA þjónustu og húsnæðismál varpað til fulltrúa flokkanna og þar á eftir átti að ræða samgöngumál en það gafst ekki tími til þess. Á fundinum átti að leitast við að fá fram afstöðu flokkanna til sveitarstjórnarmála og stöðu sveitarfélaganna í víðu samhengi. Þrátt fyrir það þá þótti ekki ástæða til að ræða menntamál. Af hverju voru menntamál ekki rædd á þessum fundi ? Á síðu Sambands íslenskra sveitarfélaga segir að gott samstarf ríkis og sveitarfélaga sé grundvallaratriði til að tryggja skilvirka þjónustu og framfarir fyrir samfélagið. Í ljósi þess sem þar stendur og stöðunnar í menntamálum í dag þá hefði ég haldið að þessi málaflokkur yrði ræddur. Það ríkir neyðarástand í menntamálum. Staðan sem upp er komin mun ekki hverfa af sjálfu sér. Hún hefur verið að gerjast allt of lengi. Miðað við það sem sveitarfélögin hafa sagt opinberlega þá gengur þeim illa að reka skólana og uppfylla þá þjónustu sem börn eiga rétt á samkvæmt lögum. Þurfa þá sveitarfélögin ekki að eiga samtal við ríkið um það ? Nóg er búið að gera af skýrslum og ástandið á ekki að koma neinum á óvart. En minna er um efndir. Stefnumótunin kemur frá ríkinu sem setur lögin og sveitarfélögin eiga að framkvæma það sem ríkir leggur til óháð því hvort þau hafi bolmagn til þess eða ekki. Á þennan hátt mismunum við börnum í landinu eftir búsetu. Sveitarfélögin eru alls konar og standa mis vel fjárhagslega. Börn sem búa í ríku sveitarfélagi fá því meiri þjónustu en þau sem búa í fátækari sveitarfélögum. Við stöndum frammi fyrir vanda í menntamálum sem þarf að bregðast við strax og hvorki ríki né sveitarfélög geta skorast undan ábyrgð. Vandinn sem þarf að horfast í augu við og verður ekki flúinn er að ná sátt um kjör kennara. Það þarf að byrja á því að standa við gefin loforð. Fyrr verður ekki hægt að ræða kjaramál. Kennarar eru löngu búnir að fá nóg. Þeir vilja ekki verkföll en verkföll eru eina vopnið sem þeir hafa til að ná til eyrna yfirvalda. Ef yfirvöld hefðu samið þannig við kennara á sínum tíma að þeir fengju menntun sína metna þá værum við ekki að glíma við þennan vanda. En í stað þess að takast á við vandann eins og þarf að gera þá eyðir Samband íslenskra sveitarfélaga púðri í að sverta kjarabaráttu kennara í augum almennings. Samband íslenskra sveitarfélaga segir að launahækkanir kennara hafi verið mun meiri en sérfræðinga á almennum markaði og nefna prósentur í því sambandi. Það sér það hver heilvita maður að samanburður í prósentum er galinn því að auðvitað er prósentuhækkunin hærri eftir því sem launin eru lægri. Svo talar Samband íslenskra sveitarfélaga mikið um verðgildi annarra kjara og réttinda kennara. Ef þessi önnur kjör sem sambandið talar um eru svona eftirsóknarverð og verðmæt. Af hverju í ósköpunum flykkjast þá ekki útskrifaðir kennarar inn í skólana að kenna ? Af hverju er þá þessi vandi ef kennarar hafa það svona gott eins og Samband íslenskra sveitarfélaga vill meina ? Ætlar Samband íslenskra sveitarfélaga virkilega að hunsa og úthúða kennurum til hlýðni ? Að reyna að fá samfélagið á móti þeim þannig að þeir bugist í sinni baráttu. Með því móti eru fleiri kennarar hraktir úr stéttinni og ástandið versnar. Og ég sem hélt að við værum að vinna saman að því að byggja upp öflugt og mannbætandi menntakerfi. Við kennarar höfum í gegnum árin hugsað í lausnum. Hvernig væri að yfirvöld færu að gera það sama og finndu lausn á kennaradeilunni í eitt skipti fyrir öll. Þá fyrst væri hægt að semja við kennara eins og aðrar háskólamenntaðar stéttir. Og þá fyrst myndi fólk hætta að segja „Þessir kennarar eru alltaf í verkfalli“. Höfundur er kennari í stjórn Kennarafélags Reykjavíkur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Rakel Linda Kristjánsdóttir Kennaraverkfall 2024 Mest lesið Skattaferðalandið Ísland Björn Ragnarsson Skoðun Lýðræði eða hópeinelti? Margrét Pétursdóttir,Þórarinn Haraldsson,Þórdís Guðjónsdóttir,Sigurveig Benediktsdóttir Skoðun Öryggisgæslu í Mjódd, núna, takk fyrir! Helgi Áss Grétarsson Skoðun Erum við ennþá hrædd við Davíð Oddsson? Magnús Árni Skjöld Magnússon Skoðun Ríkisstjórnin ræðst gegn launafólki og atvinnulausum Finnbjörn A. Hermannson Skoðun Eru álverin á Íslandi útlensk? Guðríður Eldey Arnardóttir Skoðun Einkavæðing orkunnar, skattasniðganga og lífeyrissjóðir Ögmundur Jónasson Skoðun Er þetta virkilega svarið frá Þjóðkirkjunni? – þegar barn þarf að flýja úr helgidóm Hilmar Kristinsson Skoðun Skjáheimsókn getur dimmu í dagsljós breytt Auður Guðmundsdóttir Skoðun Saman getum við komið í veg fyrir slag Alma D. Möller Skoðun Skoðun Skoðun Borgarstefna kallar á aðgerðir og fjármagn Ásthildur Sturludóttir skrifar Skoðun Skjáheimsókn getur dimmu í dagsljós breytt Auður Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Eru álverin á Íslandi útlensk? Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Öryggisgæslu í Mjódd, núna, takk fyrir! Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Erum við ennþá hrædd við Davíð Oddsson? Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Saman getum við komið í veg fyrir slag Alma D. Möller skrifar Skoðun Lýðræði eða hópeinelti? Margrét Pétursdóttir,Þórarinn Haraldsson,Þórdís Guðjónsdóttir,Sigurveig Benediktsdóttir skrifar Skoðun Blóðtaka er ekki landbúnaður Guðrún Scheving Thorsteinsson,Rósa Líf Darradóttir skrifar Skoðun Svar til stjórnunarlegs ábyrgðarmanns frá Keflavík Soffía Sigurðardóttir skrifar Skoðun Ríkisstjórnin ræðst gegn launafólki og atvinnulausum Finnbjörn A. Hermannson skrifar Skoðun 764/O9A: Kannt þú að vernda barnið á netinu? Anna Bergþórsdóttir skrifar Skoðun Opinberir starfsmenn kjósa síður áminningarskyldu Ísak Einar Rúnarsson skrifar Skoðun Einkavæðing orkunnar, skattasniðganga og lífeyrissjóðir Ögmundur Jónasson skrifar Skoðun Er gervigreindarprestur trúlaus eða trúaður? Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Skattaferðalandið Ísland Björn Ragnarsson skrifar Skoðun Til hamingju Víkingur Heiðar! Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Sjálfbærni með í för – Vegagerðin stígur skref í átt að loftslagsvænni framkvæmdum Hólmfríður Bjarnadóttir skrifar Skoðun Þegar krónur skipta meira máli en velferð barna: Ástæður þess að enginn bauð í skólamáltíðir í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Líf eftir afplánun – þegar stuðningur gerir frelsið raunverulegt Steinunn Ósk Óskarsdóttir skrifar Skoðun Á hvorum endanum viljum við byrja að skera af? Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Þegar krónur skipta meira máli en velferð barna Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Bakslag í opinberri þróunarsamvinnu Gunnar Salvarsson skrifar Skoðun Fyrirmyndar forvarnarstefna í Mosfellsbæ Kjartan Helgi Ólafsson skrifar Skoðun Hvernig léttum við daglega lífið þitt? Einar Geir Þorsteinsson skrifar Skoðun Kína mun ekki bjarga Vesturlöndum að þessu sinni Sæþór Randalsson skrifar Skoðun Er þetta virkilega svarið frá Þjóðkirkjunni? – þegar barn þarf að flýja úr helgidóm Hilmar Kristinsson skrifar Skoðun Átta mýtur klesstar inn í raunveruleikann - hvað er satt og hvað er logið um gervigreindina? Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Glerbrotin í ryksugupokanum Kristín Kolbrún Waage Kolbeinsdóttir skrifar Skoðun Túrverkir og hitakóf – má ræða það í vinnunni? Já endilega! Katrín Björg Ríkarðsdóttir skrifar Skoðun Draghi-skýrslan og veikleikar Íslands Pawel Bartoszek skrifar Sjá meira
Ef ekki næst sátt í kjaradeilu kennara. Sinnir í dag verkefnum sem skarast á við ýmis sérfræðistörf. Samband íslenskra sveitarfélaga stóð fyrir fundi, á Hilton Reykjavík Nordica þann 12. nóvember s.l., með fulltrúum þeirra flokka sem bjóða sig fram til alþingis í lok mánaðar. Yfirskrift fundarins var að rædd yrðu mál sem brenna á kjósendum og sveitarfélögum. Spurningum var varpað til fulltrúa flokkanna sem sátu fyrir svörum. Ég sat þennan fund og verð að segja að vonbrigði mín voru mikil. Þessi fundur sýndi mér svart á hvítu að menntamál virðast ekki vera ofarlega á forgangslistanum hjá Sambandi íslenskra sveitarfélaga og ekki heldur hjá kjósendum ef marka má yfirskrift fundarins. Stærsti útgjaldaliður sveitarfélaganna tengist menntamálum. Helmingur útgjalda fer í þann málaflokk en samt var hann ekki ræddur á þessum fundi. Á þeim 100 mínútum sem fundurinn stóð yfir þá var spurningum um MPA þjónustu og húsnæðismál varpað til fulltrúa flokkanna og þar á eftir átti að ræða samgöngumál en það gafst ekki tími til þess. Á fundinum átti að leitast við að fá fram afstöðu flokkanna til sveitarstjórnarmála og stöðu sveitarfélaganna í víðu samhengi. Þrátt fyrir það þá þótti ekki ástæða til að ræða menntamál. Af hverju voru menntamál ekki rædd á þessum fundi ? Á síðu Sambands íslenskra sveitarfélaga segir að gott samstarf ríkis og sveitarfélaga sé grundvallaratriði til að tryggja skilvirka þjónustu og framfarir fyrir samfélagið. Í ljósi þess sem þar stendur og stöðunnar í menntamálum í dag þá hefði ég haldið að þessi málaflokkur yrði ræddur. Það ríkir neyðarástand í menntamálum. Staðan sem upp er komin mun ekki hverfa af sjálfu sér. Hún hefur verið að gerjast allt of lengi. Miðað við það sem sveitarfélögin hafa sagt opinberlega þá gengur þeim illa að reka skólana og uppfylla þá þjónustu sem börn eiga rétt á samkvæmt lögum. Þurfa þá sveitarfélögin ekki að eiga samtal við ríkið um það ? Nóg er búið að gera af skýrslum og ástandið á ekki að koma neinum á óvart. En minna er um efndir. Stefnumótunin kemur frá ríkinu sem setur lögin og sveitarfélögin eiga að framkvæma það sem ríkir leggur til óháð því hvort þau hafi bolmagn til þess eða ekki. Á þennan hátt mismunum við börnum í landinu eftir búsetu. Sveitarfélögin eru alls konar og standa mis vel fjárhagslega. Börn sem búa í ríku sveitarfélagi fá því meiri þjónustu en þau sem búa í fátækari sveitarfélögum. Við stöndum frammi fyrir vanda í menntamálum sem þarf að bregðast við strax og hvorki ríki né sveitarfélög geta skorast undan ábyrgð. Vandinn sem þarf að horfast í augu við og verður ekki flúinn er að ná sátt um kjör kennara. Það þarf að byrja á því að standa við gefin loforð. Fyrr verður ekki hægt að ræða kjaramál. Kennarar eru löngu búnir að fá nóg. Þeir vilja ekki verkföll en verkföll eru eina vopnið sem þeir hafa til að ná til eyrna yfirvalda. Ef yfirvöld hefðu samið þannig við kennara á sínum tíma að þeir fengju menntun sína metna þá værum við ekki að glíma við þennan vanda. En í stað þess að takast á við vandann eins og þarf að gera þá eyðir Samband íslenskra sveitarfélaga púðri í að sverta kjarabaráttu kennara í augum almennings. Samband íslenskra sveitarfélaga segir að launahækkanir kennara hafi verið mun meiri en sérfræðinga á almennum markaði og nefna prósentur í því sambandi. Það sér það hver heilvita maður að samanburður í prósentum er galinn því að auðvitað er prósentuhækkunin hærri eftir því sem launin eru lægri. Svo talar Samband íslenskra sveitarfélaga mikið um verðgildi annarra kjara og réttinda kennara. Ef þessi önnur kjör sem sambandið talar um eru svona eftirsóknarverð og verðmæt. Af hverju í ósköpunum flykkjast þá ekki útskrifaðir kennarar inn í skólana að kenna ? Af hverju er þá þessi vandi ef kennarar hafa það svona gott eins og Samband íslenskra sveitarfélaga vill meina ? Ætlar Samband íslenskra sveitarfélaga virkilega að hunsa og úthúða kennurum til hlýðni ? Að reyna að fá samfélagið á móti þeim þannig að þeir bugist í sinni baráttu. Með því móti eru fleiri kennarar hraktir úr stéttinni og ástandið versnar. Og ég sem hélt að við værum að vinna saman að því að byggja upp öflugt og mannbætandi menntakerfi. Við kennarar höfum í gegnum árin hugsað í lausnum. Hvernig væri að yfirvöld færu að gera það sama og finndu lausn á kennaradeilunni í eitt skipti fyrir öll. Þá fyrst væri hægt að semja við kennara eins og aðrar háskólamenntaðar stéttir. Og þá fyrst myndi fólk hætta að segja „Þessir kennarar eru alltaf í verkfalli“. Höfundur er kennari í stjórn Kennarafélags Reykjavíkur.
Lýðræði eða hópeinelti? Margrét Pétursdóttir,Þórarinn Haraldsson,Þórdís Guðjónsdóttir,Sigurveig Benediktsdóttir Skoðun
Er þetta virkilega svarið frá Þjóðkirkjunni? – þegar barn þarf að flýja úr helgidóm Hilmar Kristinsson Skoðun
Skoðun Lýðræði eða hópeinelti? Margrét Pétursdóttir,Þórarinn Haraldsson,Þórdís Guðjónsdóttir,Sigurveig Benediktsdóttir skrifar
Skoðun Sjálfbærni með í för – Vegagerðin stígur skref í átt að loftslagsvænni framkvæmdum Hólmfríður Bjarnadóttir skrifar
Skoðun Þegar krónur skipta meira máli en velferð barna: Ástæður þess að enginn bauð í skólamáltíðir í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson skrifar
Skoðun Líf eftir afplánun – þegar stuðningur gerir frelsið raunverulegt Steinunn Ósk Óskarsdóttir skrifar
Skoðun Er þetta virkilega svarið frá Þjóðkirkjunni? – þegar barn þarf að flýja úr helgidóm Hilmar Kristinsson skrifar
Skoðun Átta mýtur klesstar inn í raunveruleikann - hvað er satt og hvað er logið um gervigreindina? Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Túrverkir og hitakóf – má ræða það í vinnunni? Já endilega! Katrín Björg Ríkarðsdóttir skrifar
Lýðræði eða hópeinelti? Margrét Pétursdóttir,Þórarinn Haraldsson,Þórdís Guðjónsdóttir,Sigurveig Benediktsdóttir Skoðun
Er þetta virkilega svarið frá Þjóðkirkjunni? – þegar barn þarf að flýja úr helgidóm Hilmar Kristinsson Skoðun