Kennarar á krossgötum Karen Dögg Úlfarsdóttir Braun skrifar 19. nóvember 2024 10:45 Það má sjá hversu lítil virðing er borin fyrir kennurum með því að horfa á stórskotaárás Telmu Tómasson á Magnús Þór Jónsson, formann Kennarasambands Íslands, í kvöldfréttum Stöðvar 2 þann 17. nóvember 2024. Þar kom fréttakonan skýrt fram með andúð og heift; andlit fagmennskunnar féll fyrir ómálefnalegum persónulegum skotum og dónaskap. Maður gæti haldið að hún ætti persónulegra hagsmuna að gæta í þessu máli. Ef svo er, þá er það mér torskilið af hverju þessi tiltekna fréttakona fékk veiðileyfi á formanninn – sérstaklega í ljósi þess að í ritstjórnarstefnu fréttastofu Stöðvar 2, Vísis og Bylgjunnar kveður skýrt á um að: Siðir og venjur: Starfsmenn skulu sýna öllum þeim sem þeir ræða við starfs síns vegna virðingu og kurteisi. Hlutlægni, hlutleysi og leiðréttingar: Fréttamenn skulu gæta í hvívetna hlutlægni og sanngirni í fréttaflutningi. Að sýna viðmælendum virðingu og kurteisi er grunnregla í fagmennsku fjölmiðla. Þegar fréttamaður notar ómálefnaleg eða persónuleg skot brýtur það gegn þessum grundvallarreglum. Slík hegðun getur grafið undan trausti á fjölmiðlinum og valdið óþarfa skaða á viðkomandi einstaklingi – eins og ég tel að hafi gerst hér. Orðspor Telmu hefur skaðast eftir þessa ómálefnalegu árás. Hlutlægni í fréttaflutningi þýðir að skýra frá staðreyndum án þess að láta eigin skoðanir eða fordóma lita fréttina. Ef andúð og heift komu fram í framgöngu fréttamannsins, bendir það til brots á hlutleysi. Slíkt er í andstöðu við þær kröfur sem gerðar eru til fjölmiðla um sanngirni og jafnvægi í umfjöllun sinni. Kennarastarfið á krossgötum Kennarastarfið stendur á krossgötum. Á öllum skólastigum fækkar kennurum, og virðingarleysið sem þeir mæta dag eftir dag hefur áhrif langt umfram starfið sjálft. Við sem höfum lagt líf okkar í þetta mikilvæga starf höfum árum saman staðið vörð um hagsmuni barna og ungmenna, þrátt fyrir ómannlegt álag og ófullnægjandi stuðning. En hvar er virðingin? Hvar er viljinn til að standa við gefin loforð og tryggja fagmennsku í skólastarfi til framtíðar? Við höfum sýnt ótrúlegt langlundargeð sem nú virðist hafa verið mistúlkað sem veikleiki. Því miður er staðan sú að þeir sem halda um stjórnartaumana – hvort sem það er á sveitarstjórnarstigi, hjá ríkisvaldinu eða í fjölmiðlum – virðast telja að hægt sé að ganga endalaust á fagmennsku kennara án þess að bjóða neitt í staðinn. Það er grafalvarlegt mál. Ef ekkert breytist er hætt við að skólastarf verði að miklu leyti mannað af ófaglærðu (þó yndislegu) fólki. Það myndi óhjákvæmilega draga úr faglegum kröfum sem núverandi kennarar hafa lagt sig fram við að viðhalda og þróa. Það er ekki léttvæg skylda sem kennarar axla. Við snertum við lífum barna og fjölskyldna þeirra. Við byggjum upp framtíð samfélagsins með því að tryggja að börnin okkar fái bestu mögulegu menntun og umönnun. En þessi ábyrgð og eftirspurn eftir sérfræðiþekkingu okkar virðist ekki endurspeglast í viðhorfum þeirra sem fara með völdin. Persónuleg reynsla Ég hef starfað sem kennari í sex ár, með fimm ára háskólamenntun að baki – bæði B.Ed. og M.Ed. gráður. Ég hef lagt mikið í að undirbúa mig fyrir þetta starf, sem krefst ekki aðeins fagþekkingar heldur einnig djúps skilnings á þörfum barna og samfélagsins í heild. Ég hef lagt mig fram af ástríðu við að styðja nemendur mína og hjálpa þeim að ná árangri, og ég hef lagt mitt af mörkum til að efla menntun í landinu. Nú er ég gengin 30 vikur með fyrsta barn mitt og horfi til fæðingarorlofsins fram undan. Í stað þess að finna til öryggis og tilhlökkunar, finn ég fyrir kvíða. Kvíða vegna launaseðils míns, sem ég veit að mun ekki nægja til að tryggja fjölskyldu minni það öryggi sem við þurfum á að halda. Þetta er óþægileg staða sem gerir það að verkum að ég fer í orlofið með áhyggjur í stað þess að njóta þessa tímamóta í lífi mínu. En það sem ég kvíði jafnvel enn meira er það sem tekur við að loknu orlofi. Ég veit ekki hvort ég muni snúa aftur í kennslu. Ekki vegna þess að ég hafi ekki áhuga eða ástríðu fyrir starfinu, heldur vegna þess sem stéttin hefur þurft að þola undanfarin ár. Orðræða, virðingarleysi, skítkast og skilningsleysi hafa verið viðvarandi frá því ég hóf störf sem kennari, og löngu þar áður, því miður. Það er erfitt að gefa allt í starf sem maður elskar, en fá svo litla viðurkenningu og virðingu á móti. Ábyrgð samfélagsins Kennarastéttin er burðarás samfélagsins – við byggjum upp framtíðina. Þrátt fyrir það virðist sem það sé lítill skilningur á því hversu mikilvæg störf okkar eru. Við erum fagmenntaðir sérfræðingar, með mikla ábyrgð á herðum okkar, en við höfum þurft að þola sífelldan skort á stuðningi, hvort sem það er í formi launa, aðbúnaðar eða almenns skilnings. Ég vil trúa því að ég geti snúið aftur til kennslu eftir orlofið með von í hjarta. En eins og staðan er í dag, þá velti ég fyrir mér hvort það sé skynsamlegt. Þetta er ekki bara spurning um laun eða starfsumhverfi. Þetta er spurning um virðingu – virðingu fyrir okkur sem kennum, fyrir störfum okkar og fyrir því sem við leggjum af mörkum til samfélagsins. Ef við viljum tryggja gæði og fagmennsku í skólakerfinu, þarf að snúa þessari þróun við. Og það þarf að gerast núna. Annars verður afleiðingin sú að fleiri kennarar, eins og ég, munu neyðast til að íhuga að leita annarra leiða. Það er ekki það sem ég vil – en það er það sem raunveruleikinn krefur mig til að hugsa um. Höfundur er grunnskólakennari. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kennaraverkfall 2024 Mest lesið Má endalaust vera níðingur!! Arna Magnea Danks Skoðun „Fór í útkall“ Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir Skoðun Takk Vigdís! Takk Guðni! Takk Halla! — Takk þjóð! Hjörtur Hjartarson Skoðun Krefjandi tímar í veitingageiranum Einar Bárðarson Skoðun Opið bréf til Jóhanns Páls Jóhannssonar umhverfis-, orku- og loftlagsráðherra Kolbrún Georgsdóttir Skoðun Tillaga um hærri vörugjöld á mótorhjól er skref aftur á bak Unnar Már Magnússon Skoðun Um pólitík óttans, öryggisvæðingu fólksflótta og hina ICElensku varðhaldsstöð Sema Erla Serdaroglu Skoðun Silfurfat Samfylkingarinnar Helgi Áss Grétarsson Skoðun Dagur náms- og starfsráðgjafar 2025: Faglegur stuðningur sem skiptir máli – fyrir einstaklinga og samfélagið Jónína Kárdal,Svandís Sturludóttir Skoðun ,,Mig langar svo bara að geta kennt þessum 25 börnum“ Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Gegn áætluðu kílómetragjaldi stjórnvalda á bifhjól Matthías Arngrímsson skrifar Skoðun Tillaga um hærri vörugjöld á mótorhjól er skref aftur á bak Unnar Már Magnússon skrifar Skoðun Hvernig hugsar þú um hreint vatn? Lovísa Árnadóttir skrifar Skoðun Takk Vigdís! Takk Guðni! Takk Halla! — Takk þjóð! Hjörtur Hjartarson skrifar Skoðun Blóðmerar - skeytingarleysi hinna þriggja valda Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Krefjandi tímar í veitingageiranum Einar Bárðarson skrifar Skoðun Má endalaust vera níðingur!! Arna Magnea Danks skrifar Skoðun Um pólitík óttans, öryggisvæðingu fólksflótta og hina ICElensku varðhaldsstöð Sema Erla Serdaroglu skrifar Skoðun Silfurfat Samfylkingarinnar Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Opið bréf til Jóhanns Páls Jóhannssonar umhverfis-, orku- og loftlagsráðherra Kolbrún Georgsdóttir skrifar Skoðun Fjármálabylting: Gervigreind og táknvæðing fyrir almenning Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Véfréttir og villuljós Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun „Fór í útkall“ Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Dagur náms- og starfsráðgjafar 2025: Faglegur stuðningur sem skiptir máli – fyrir einstaklinga og samfélagið Jónína Kárdal,Svandís Sturludóttir skrifar Skoðun Fjölþátta ógnarstjórn Högni Elfar Gylfason skrifar Skoðun Verjum mikilvæga starfsemi Ljóssins Guðbjörg Jónsdóttir,Helga Tryggvadóttir,Sigurdís Haraldsdóttir skrifar Skoðun ,,Mig langar svo bara að geta kennt þessum 25 börnum“ Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Mér kvíðir slæm íslenska ungmenna Elín Karlsdóttir skrifar Skoðun Íþróttahreyfingin stefnir í gjaldþrot!! Helgi Sigurður Haraldsson skrifar Skoðun Læknaeiðurinn og dánaraðstoð: Hvað þýðir „að valda ekki skaða“? Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Takk Sigurður Ingi Helgi Héðinsson skrifar Skoðun Krónan býr sig ekki til sjálf Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Stöndum saman fyrir íslenskan flugrekstur Bogi Nils Bogason skrifar Skoðun ,,Gallaður" hundur - söluhluturinn hundur - um úrskurð Kærunefndar vöru- og þjónustukaupa Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Fyrst heimsfaraldur, svo náttúruhamfarir, þá gjaldþrot og nú verkföll! Sigríður Margrét Oddsdóttir skrifar Skoðun Baráttan heldur áfram! Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Hvers virði er líf barns? Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Hvernig hljómar tilboðið einn fyrir þrjá? Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Fyrrverandi lögreglumaður heyrir enn röddina Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Bætum lífsgæði þeirra sem lifa með krabbameini Sigríður Gunnarsdóttir skrifar Sjá meira
Það má sjá hversu lítil virðing er borin fyrir kennurum með því að horfa á stórskotaárás Telmu Tómasson á Magnús Þór Jónsson, formann Kennarasambands Íslands, í kvöldfréttum Stöðvar 2 þann 17. nóvember 2024. Þar kom fréttakonan skýrt fram með andúð og heift; andlit fagmennskunnar féll fyrir ómálefnalegum persónulegum skotum og dónaskap. Maður gæti haldið að hún ætti persónulegra hagsmuna að gæta í þessu máli. Ef svo er, þá er það mér torskilið af hverju þessi tiltekna fréttakona fékk veiðileyfi á formanninn – sérstaklega í ljósi þess að í ritstjórnarstefnu fréttastofu Stöðvar 2, Vísis og Bylgjunnar kveður skýrt á um að: Siðir og venjur: Starfsmenn skulu sýna öllum þeim sem þeir ræða við starfs síns vegna virðingu og kurteisi. Hlutlægni, hlutleysi og leiðréttingar: Fréttamenn skulu gæta í hvívetna hlutlægni og sanngirni í fréttaflutningi. Að sýna viðmælendum virðingu og kurteisi er grunnregla í fagmennsku fjölmiðla. Þegar fréttamaður notar ómálefnaleg eða persónuleg skot brýtur það gegn þessum grundvallarreglum. Slík hegðun getur grafið undan trausti á fjölmiðlinum og valdið óþarfa skaða á viðkomandi einstaklingi – eins og ég tel að hafi gerst hér. Orðspor Telmu hefur skaðast eftir þessa ómálefnalegu árás. Hlutlægni í fréttaflutningi þýðir að skýra frá staðreyndum án þess að láta eigin skoðanir eða fordóma lita fréttina. Ef andúð og heift komu fram í framgöngu fréttamannsins, bendir það til brots á hlutleysi. Slíkt er í andstöðu við þær kröfur sem gerðar eru til fjölmiðla um sanngirni og jafnvægi í umfjöllun sinni. Kennarastarfið á krossgötum Kennarastarfið stendur á krossgötum. Á öllum skólastigum fækkar kennurum, og virðingarleysið sem þeir mæta dag eftir dag hefur áhrif langt umfram starfið sjálft. Við sem höfum lagt líf okkar í þetta mikilvæga starf höfum árum saman staðið vörð um hagsmuni barna og ungmenna, þrátt fyrir ómannlegt álag og ófullnægjandi stuðning. En hvar er virðingin? Hvar er viljinn til að standa við gefin loforð og tryggja fagmennsku í skólastarfi til framtíðar? Við höfum sýnt ótrúlegt langlundargeð sem nú virðist hafa verið mistúlkað sem veikleiki. Því miður er staðan sú að þeir sem halda um stjórnartaumana – hvort sem það er á sveitarstjórnarstigi, hjá ríkisvaldinu eða í fjölmiðlum – virðast telja að hægt sé að ganga endalaust á fagmennsku kennara án þess að bjóða neitt í staðinn. Það er grafalvarlegt mál. Ef ekkert breytist er hætt við að skólastarf verði að miklu leyti mannað af ófaglærðu (þó yndislegu) fólki. Það myndi óhjákvæmilega draga úr faglegum kröfum sem núverandi kennarar hafa lagt sig fram við að viðhalda og þróa. Það er ekki léttvæg skylda sem kennarar axla. Við snertum við lífum barna og fjölskyldna þeirra. Við byggjum upp framtíð samfélagsins með því að tryggja að börnin okkar fái bestu mögulegu menntun og umönnun. En þessi ábyrgð og eftirspurn eftir sérfræðiþekkingu okkar virðist ekki endurspeglast í viðhorfum þeirra sem fara með völdin. Persónuleg reynsla Ég hef starfað sem kennari í sex ár, með fimm ára háskólamenntun að baki – bæði B.Ed. og M.Ed. gráður. Ég hef lagt mikið í að undirbúa mig fyrir þetta starf, sem krefst ekki aðeins fagþekkingar heldur einnig djúps skilnings á þörfum barna og samfélagsins í heild. Ég hef lagt mig fram af ástríðu við að styðja nemendur mína og hjálpa þeim að ná árangri, og ég hef lagt mitt af mörkum til að efla menntun í landinu. Nú er ég gengin 30 vikur með fyrsta barn mitt og horfi til fæðingarorlofsins fram undan. Í stað þess að finna til öryggis og tilhlökkunar, finn ég fyrir kvíða. Kvíða vegna launaseðils míns, sem ég veit að mun ekki nægja til að tryggja fjölskyldu minni það öryggi sem við þurfum á að halda. Þetta er óþægileg staða sem gerir það að verkum að ég fer í orlofið með áhyggjur í stað þess að njóta þessa tímamóta í lífi mínu. En það sem ég kvíði jafnvel enn meira er það sem tekur við að loknu orlofi. Ég veit ekki hvort ég muni snúa aftur í kennslu. Ekki vegna þess að ég hafi ekki áhuga eða ástríðu fyrir starfinu, heldur vegna þess sem stéttin hefur þurft að þola undanfarin ár. Orðræða, virðingarleysi, skítkast og skilningsleysi hafa verið viðvarandi frá því ég hóf störf sem kennari, og löngu þar áður, því miður. Það er erfitt að gefa allt í starf sem maður elskar, en fá svo litla viðurkenningu og virðingu á móti. Ábyrgð samfélagsins Kennarastéttin er burðarás samfélagsins – við byggjum upp framtíðina. Þrátt fyrir það virðist sem það sé lítill skilningur á því hversu mikilvæg störf okkar eru. Við erum fagmenntaðir sérfræðingar, með mikla ábyrgð á herðum okkar, en við höfum þurft að þola sífelldan skort á stuðningi, hvort sem það er í formi launa, aðbúnaðar eða almenns skilnings. Ég vil trúa því að ég geti snúið aftur til kennslu eftir orlofið með von í hjarta. En eins og staðan er í dag, þá velti ég fyrir mér hvort það sé skynsamlegt. Þetta er ekki bara spurning um laun eða starfsumhverfi. Þetta er spurning um virðingu – virðingu fyrir okkur sem kennum, fyrir störfum okkar og fyrir því sem við leggjum af mörkum til samfélagsins. Ef við viljum tryggja gæði og fagmennsku í skólakerfinu, þarf að snúa þessari þróun við. Og það þarf að gerast núna. Annars verður afleiðingin sú að fleiri kennarar, eins og ég, munu neyðast til að íhuga að leita annarra leiða. Það er ekki það sem ég vil – en það er það sem raunveruleikinn krefur mig til að hugsa um. Höfundur er grunnskólakennari.
Opið bréf til Jóhanns Páls Jóhannssonar umhverfis-, orku- og loftlagsráðherra Kolbrún Georgsdóttir Skoðun
Um pólitík óttans, öryggisvæðingu fólksflótta og hina ICElensku varðhaldsstöð Sema Erla Serdaroglu Skoðun
Dagur náms- og starfsráðgjafar 2025: Faglegur stuðningur sem skiptir máli – fyrir einstaklinga og samfélagið Jónína Kárdal,Svandís Sturludóttir Skoðun
Skoðun Um pólitík óttans, öryggisvæðingu fólksflótta og hina ICElensku varðhaldsstöð Sema Erla Serdaroglu skrifar
Skoðun Opið bréf til Jóhanns Páls Jóhannssonar umhverfis-, orku- og loftlagsráðherra Kolbrún Georgsdóttir skrifar
Skoðun Fjármálabylting: Gervigreind og táknvæðing fyrir almenning Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar
Skoðun Dagur náms- og starfsráðgjafar 2025: Faglegur stuðningur sem skiptir máli – fyrir einstaklinga og samfélagið Jónína Kárdal,Svandís Sturludóttir skrifar
Skoðun Verjum mikilvæga starfsemi Ljóssins Guðbjörg Jónsdóttir,Helga Tryggvadóttir,Sigurdís Haraldsdóttir skrifar
Skoðun ,,Gallaður" hundur - söluhluturinn hundur - um úrskurð Kærunefndar vöru- og þjónustukaupa Árni Stefán Árnason skrifar
Skoðun Fyrst heimsfaraldur, svo náttúruhamfarir, þá gjaldþrot og nú verkföll! Sigríður Margrét Oddsdóttir skrifar
Opið bréf til Jóhanns Páls Jóhannssonar umhverfis-, orku- og loftlagsráðherra Kolbrún Georgsdóttir Skoðun
Um pólitík óttans, öryggisvæðingu fólksflótta og hina ICElensku varðhaldsstöð Sema Erla Serdaroglu Skoðun
Dagur náms- og starfsráðgjafar 2025: Faglegur stuðningur sem skiptir máli – fyrir einstaklinga og samfélagið Jónína Kárdal,Svandís Sturludóttir Skoðun