Sláttumaðurinn slyngi Þórhildur Elín Elínardóttir skrifar 27. júlí 2009 00:01 Eftir margra daga dásamlega reykvíska sólarblíðu með unaðslegum lautartúrum, sundferðum og strandlífi hvarflaði loks að mér að gera eitthvað gagnlegt. Til dæmis að sinna vanræktri garðholunni aggalítið. Planta og reyta en einkum þó að kaupa nýja sláttuvél. Eins og mér finnst oft gaman að stússast, atast og græja hitt og þetta innifelur vinnugleðin ekkert sem viðkemur vélum af neinu tagi. Maskínur eiga bara að hafa þrjár stillingar: Kveikja - nota - slökkva. Af furðulegum ástæðum var sláttuvélin hins vegar afgreidd í bútum í kassa og til skemmtunar fylgdi hnausþykkur leiðbeiningabæklingur á fjórtán tungumálum. Skoðun hans kallaði á fullkomna einbeitingu við eldhúsborðið. Ekki fyrr hafði það hvarflað að mér hversu flókið og hættulegt getur verið að slá blettinn, eftir lesturinn bogað svitinn af enninu af ótta við allt það sem úrskeiðis getur farið. Sakleysisleg garðsláttuvél er þegar grannt er skoðað sannkölluð vítisvél. Mikilvægt er að vera í öryggisskóm og fullklæddur frá toppi til táar, annars heggur hún af bæði tær og fingur. Bensín og smurolíu skal meðhöndla af sömu varúð og virka kjarnaodda, ellegar springur allt í loft upp. Alls ekki má gangsetja mótorinn í viðurvist barna eður dýra annars eru dagar þeirra taldir. Eftir heilt kvöld með leiðbeiningunum fór annað í að púsla kvikindinu úr kassanum saman. Á þriðja degi las ég Spámanninn til að öðlast æðruleysi og hugarró áður en ég fór til að kaupa smurolíu af engu öðru en hárréttum styrkleika. Sama kvöld taldi ég hlutverki mínu lokið og þvingaði bóndann heim úr vinnunni til að klára málið, því eitthvað hlaut jú fjandakornið að vera karlmannsverk. Þegar blessuð sláttuvélin byrjaði að mala hríslaðist um mig gleðistraumur og ég trítlaði inn til að leggjast á leti. Tilhugsunin um bók og súkkulaði hafði þó varla kviknað þegar sláttumaðurinn slyngi geystist æpandi framúr mér og dró á eftir sér bólginn handlegg. Af aðdáunarverðri nákvæmni hafði honum tekist að stíma beint á samyrkjubú holugeitunga sem verða þá sjálfkrafa mjög fúlir. Við eiturstungu er gott að leggja sykurmola en hvernig skal innheimta splunkunýja sláttuvél sem fokreiðir geitungar hafa tekið í gíslingu? Á það var ekki minnst í bæklingnum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórhildur Elín Elínardóttir Mest lesið Er það þjóðremba að vilja tala sama tungumál? Jasmina Vajzović Skoðun Krónan úthlutar ekki byggingalóðum Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Öll börn eiga að geta tekið þátt Þorvaldur Davíð Kristjánsson Skoðun „Íslendingar elska fábjána og vona að þeir geti orðið ráðherrar“ Jakob Bragi Hannesson Skoðun Þegar veikindi mæta vantrú Ingibjörg Isaksen Skoðun Óður til frábæra fólksins Jón Pétur Zimsen Skoðun Djíbútí norðursins Sæunn Gísladóttir Skoðun Nærri 50 ára starf Jarðhitaskóla GRÓ hefur skilað miklum árangri Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir Skoðun Fermingarbörn, sjálfsfróun og frjálslyndisfíkn Einar Baldvin Árnason Skoðun Þegar sannleikurinn krefst vísinda – ekki tilfinninga Liv Åse Skarstad Skoðun
Eftir margra daga dásamlega reykvíska sólarblíðu með unaðslegum lautartúrum, sundferðum og strandlífi hvarflaði loks að mér að gera eitthvað gagnlegt. Til dæmis að sinna vanræktri garðholunni aggalítið. Planta og reyta en einkum þó að kaupa nýja sláttuvél. Eins og mér finnst oft gaman að stússast, atast og græja hitt og þetta innifelur vinnugleðin ekkert sem viðkemur vélum af neinu tagi. Maskínur eiga bara að hafa þrjár stillingar: Kveikja - nota - slökkva. Af furðulegum ástæðum var sláttuvélin hins vegar afgreidd í bútum í kassa og til skemmtunar fylgdi hnausþykkur leiðbeiningabæklingur á fjórtán tungumálum. Skoðun hans kallaði á fullkomna einbeitingu við eldhúsborðið. Ekki fyrr hafði það hvarflað að mér hversu flókið og hættulegt getur verið að slá blettinn, eftir lesturinn bogað svitinn af enninu af ótta við allt það sem úrskeiðis getur farið. Sakleysisleg garðsláttuvél er þegar grannt er skoðað sannkölluð vítisvél. Mikilvægt er að vera í öryggisskóm og fullklæddur frá toppi til táar, annars heggur hún af bæði tær og fingur. Bensín og smurolíu skal meðhöndla af sömu varúð og virka kjarnaodda, ellegar springur allt í loft upp. Alls ekki má gangsetja mótorinn í viðurvist barna eður dýra annars eru dagar þeirra taldir. Eftir heilt kvöld með leiðbeiningunum fór annað í að púsla kvikindinu úr kassanum saman. Á þriðja degi las ég Spámanninn til að öðlast æðruleysi og hugarró áður en ég fór til að kaupa smurolíu af engu öðru en hárréttum styrkleika. Sama kvöld taldi ég hlutverki mínu lokið og þvingaði bóndann heim úr vinnunni til að klára málið, því eitthvað hlaut jú fjandakornið að vera karlmannsverk. Þegar blessuð sláttuvélin byrjaði að mala hríslaðist um mig gleðistraumur og ég trítlaði inn til að leggjast á leti. Tilhugsunin um bók og súkkulaði hafði þó varla kviknað þegar sláttumaðurinn slyngi geystist æpandi framúr mér og dró á eftir sér bólginn handlegg. Af aðdáunarverðri nákvæmni hafði honum tekist að stíma beint á samyrkjubú holugeitunga sem verða þá sjálfkrafa mjög fúlir. Við eiturstungu er gott að leggja sykurmola en hvernig skal innheimta splunkunýja sláttuvél sem fokreiðir geitungar hafa tekið í gíslingu? Á það var ekki minnst í bæklingnum.
Nærri 50 ára starf Jarðhitaskóla GRÓ hefur skilað miklum árangri Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir Skoðun
Nærri 50 ára starf Jarðhitaskóla GRÓ hefur skilað miklum árangri Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir Skoðun