Lyftum grettistaki fyrir fjölskyldur í Reykjavík Kristjana Björg Sveinsdóttir skrifar 16. maí 2014 10:22 Ég vil búa í samfélagi þar sem fólk lætur sig annað fólk varða. Mannúð, mannréttindi og velferð eru stór orð en óumdeilanlega mikilvæg í þessu samhengi og lykillinn að alvöru framþróun í nútímaþjóðfélagi. Það er þungbær staðreynd að fjöldi fólks á Íslandi býr í dag við mjög lakar efnahagslegar aðstæður. Hrunið sem enn hefur gríðarleg áhrif á almenning, bitnaði hvað verst á lág- og millitekjufólki og nú er mikill fjöldi fólks fastur í gildru húsnæðisleysis, fátæktrar og þarf jafnvel að þola matarskort. Sjálf þekki ég mörg dæmi um vel menntað, starfandi fjölskyldufólk af hinni svokölluðu „millistétt“ sem nær ekki endum saman og getur ekki veitt fjölskyldum sínum þak yfir höfuðið. Félagslegar afleiðingar svona ástands geta verið mjög neikvæðar í ýmsu tilliti og ætti að snerta okkur öll sem búum í þessu landi. Eins og flestum er kunnugt er staða húsnæðismála í Reykjavík sérlega slæm, bæði hvað varðar kaup- og leiguverð sem er orðið himinhátt og ekki lengur fyrir meðaljóninn að ráða við, en einnig er skortur á húsnæði í borginni vandamál sem ekki sér fyrir endann á og þarf að leysa nú þegar. Fátækt er ekki skömm fyrir þá sem búa við hana en hún er skömm fyrir þjóðfélagið sem á að tryggja öllum íbúum þess sömu grundvallarmannréttindi. Barn sem elst upp við fátækt á rétt á því að njóta sömu tækifæra til þroska, heilsu, almennrar velferðar og menntunar og barn sem býr við gott efnahagslegt öryggi. Samkvæmt nýrri skýrslu Barnaheilla kemur fram að fátækt og ójöfnuður barna hafi aukist frá hruni og jafnframt að tekjur heimila, bæði hvað varðar laun og félagslegar bætur, séu helsti áhrifaþáttur barnafátæktar. Samkvæmt skýrslunni eiga u.þ.b. 12. 000 börn eða um 16% barna á landinu á hættu að búa við fátækt eða félagslega einangrun. Þetta eru sláandi tölur og augljóslega mjög brýnt að sporna við þessari þróun. Öll börn eiga óháð fjölskylduaðstæðum rétt á því að fá jöfn tækifæri til þess að vaxa, dafna og þroskast. Ef við sem samfélag sjáum til þess að öll börn sitji við sama borð hvað mannréttindi varðar verður það meiri hvatning fyrir einstaklinginn til þess að nýta þau tækifæri sem lífið gefur honum. Að sama skapi verður samfélag okkar ríkara af mannauði sem mun koma til með að byggja upp landið. Það er því miður e.t.v. óhjákvæmilegt og óumflýjanlegt að ójöfnuður sé til staðar, en við hljótum að geta gert betur en við gerum núna. Við getum kannski ekki séð til þess að öll börn geti notið merkjavörufatnaðar, nýjustu tækjanna eða allra þeirra nútímaþæginda sem ungmennin okkar gera kröfur til. En við gætum byrjað á markmiðum eins og t.d. að tryggja öllum börnum öruggt húsnæði, þátttöku í tómstundum og heita máltíð í skólunum. Við verðum að taka höndum saman við að reisa aftur við þetta samfélag með því að setja málefnin í rétta forgangsröð og byrja á þörfum íbúanna í borginni. Mikið hefur verið rætt um ákveðnar byggingar t.d. flugvöllinn og sjúkrahús og að sjálfsögðu geta byggingar verið forgangsmálefni, sérstaklega þegar um er að ræða húsnæði fyrir fólk. Hins vegar þarf að þétta grunninn mun betur áður en við getum farið í frekari uppbyggingu. Við þurfum þar að auki að móta framtíðarsýn fyrir alla sem búa í borginni, ekki bara fyrir suma. Með sameiginlegu átaki þurfum við að hlúa betur að íbúunum í borginni sem nú þurfa mest á því að halda. Þannig aukum við metnað hjá fólki til þess að standa sig bæði í lífi og starfi. Með því að fjárfesta í mannauði munum við uppskera betra og heilsteyptara samfélag þar sem samstaða, sátt og reisn ríkir. Það þarf að lyfta grettistaki fyrir þær fjölskyldur sem þurfa aðstoð og það þarf að gerast núna. Stjórnmálaflokkurinn Dögun er tilbúinn til þess, viltu vera með? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Forsetakosningar 2016 Skoðun Mest lesið Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir Skoðun Lykillinn að hamingju og heilbrigði Skoðun Svindl eða sjálfsvernd? Sigurður Árni Reynisson Skoðun Skoðun Skoðun Lykillinn að hamingju og heilbrigði skrifar Skoðun Staða bænda styrkt Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson skrifar Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir skrifar Skoðun Vísindarannsóknir og þróun – til umhugsunar í tiltekt Þorgerður J. Einarsdóttir skrifar Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason skrifar Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Svindl eða sjálfsvernd? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir skrifar Skoðun Mannauðurinn á vinnustaðnum þarf góða innivist til að dafna Ásta Logadóttir skrifar Skoðun Þetta er námið sem lifir áfram Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Árborg - spennandi kostur fyrir öll Guðný Björk Pálmadóttir skrifar Skoðun Tökum á glæpahópum af meiri þunga Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Minntist ekkert á Evrópusambandið Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hugsum stórt í skipulags- og samgöngumálum Hilmar Ingimundarson skrifar Skoðun Eitt eilífðar smáblóm Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Betri mönnun er lykillinn Skúli Helgason,Sabine Leskopf skrifar Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Hversu oft á að fresta framtíðinni? Erna Magnúsdóttir,Stefán Þórarinn Sigurðsson skrifar Skoðun Getur Ísland staðið fremst í heilsutækni? Arna Harðardóttir skrifar Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar Skoðun Fjármál framhaldsskóla Róbert Ferdinandsson skrifar Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir skrifar Skoðun Varhugaverð sjónarmið eða raunsæ leið? Eggert Sigurbergsson skrifar Sjá meira
Ég vil búa í samfélagi þar sem fólk lætur sig annað fólk varða. Mannúð, mannréttindi og velferð eru stór orð en óumdeilanlega mikilvæg í þessu samhengi og lykillinn að alvöru framþróun í nútímaþjóðfélagi. Það er þungbær staðreynd að fjöldi fólks á Íslandi býr í dag við mjög lakar efnahagslegar aðstæður. Hrunið sem enn hefur gríðarleg áhrif á almenning, bitnaði hvað verst á lág- og millitekjufólki og nú er mikill fjöldi fólks fastur í gildru húsnæðisleysis, fátæktrar og þarf jafnvel að þola matarskort. Sjálf þekki ég mörg dæmi um vel menntað, starfandi fjölskyldufólk af hinni svokölluðu „millistétt“ sem nær ekki endum saman og getur ekki veitt fjölskyldum sínum þak yfir höfuðið. Félagslegar afleiðingar svona ástands geta verið mjög neikvæðar í ýmsu tilliti og ætti að snerta okkur öll sem búum í þessu landi. Eins og flestum er kunnugt er staða húsnæðismála í Reykjavík sérlega slæm, bæði hvað varðar kaup- og leiguverð sem er orðið himinhátt og ekki lengur fyrir meðaljóninn að ráða við, en einnig er skortur á húsnæði í borginni vandamál sem ekki sér fyrir endann á og þarf að leysa nú þegar. Fátækt er ekki skömm fyrir þá sem búa við hana en hún er skömm fyrir þjóðfélagið sem á að tryggja öllum íbúum þess sömu grundvallarmannréttindi. Barn sem elst upp við fátækt á rétt á því að njóta sömu tækifæra til þroska, heilsu, almennrar velferðar og menntunar og barn sem býr við gott efnahagslegt öryggi. Samkvæmt nýrri skýrslu Barnaheilla kemur fram að fátækt og ójöfnuður barna hafi aukist frá hruni og jafnframt að tekjur heimila, bæði hvað varðar laun og félagslegar bætur, séu helsti áhrifaþáttur barnafátæktar. Samkvæmt skýrslunni eiga u.þ.b. 12. 000 börn eða um 16% barna á landinu á hættu að búa við fátækt eða félagslega einangrun. Þetta eru sláandi tölur og augljóslega mjög brýnt að sporna við þessari þróun. Öll börn eiga óháð fjölskylduaðstæðum rétt á því að fá jöfn tækifæri til þess að vaxa, dafna og þroskast. Ef við sem samfélag sjáum til þess að öll börn sitji við sama borð hvað mannréttindi varðar verður það meiri hvatning fyrir einstaklinginn til þess að nýta þau tækifæri sem lífið gefur honum. Að sama skapi verður samfélag okkar ríkara af mannauði sem mun koma til með að byggja upp landið. Það er því miður e.t.v. óhjákvæmilegt og óumflýjanlegt að ójöfnuður sé til staðar, en við hljótum að geta gert betur en við gerum núna. Við getum kannski ekki séð til þess að öll börn geti notið merkjavörufatnaðar, nýjustu tækjanna eða allra þeirra nútímaþæginda sem ungmennin okkar gera kröfur til. En við gætum byrjað á markmiðum eins og t.d. að tryggja öllum börnum öruggt húsnæði, þátttöku í tómstundum og heita máltíð í skólunum. Við verðum að taka höndum saman við að reisa aftur við þetta samfélag með því að setja málefnin í rétta forgangsröð og byrja á þörfum íbúanna í borginni. Mikið hefur verið rætt um ákveðnar byggingar t.d. flugvöllinn og sjúkrahús og að sjálfsögðu geta byggingar verið forgangsmálefni, sérstaklega þegar um er að ræða húsnæði fyrir fólk. Hins vegar þarf að þétta grunninn mun betur áður en við getum farið í frekari uppbyggingu. Við þurfum þar að auki að móta framtíðarsýn fyrir alla sem búa í borginni, ekki bara fyrir suma. Með sameiginlegu átaki þurfum við að hlúa betur að íbúunum í borginni sem nú þurfa mest á því að halda. Þannig aukum við metnað hjá fólki til þess að standa sig bæði í lífi og starfi. Með því að fjárfesta í mannauði munum við uppskera betra og heilsteyptara samfélag þar sem samstaða, sátt og reisn ríkir. Það þarf að lyfta grettistaki fyrir þær fjölskyldur sem þurfa aðstoð og það þarf að gerast núna. Stjórnmálaflokkurinn Dögun er tilbúinn til þess, viltu vera með?
Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun
Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun
Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar
Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar
Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar
Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar
Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun
Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun