Skoðun

Beðið eftir Café Costco

Ívar Halldórsson skrifar
Að geta ekki farið saddur frá borði á veitingastöðum í dag án þessa að fylla sig af frönskum og gosi fær allt of marga til að fórna heilsu sinni fyrir óhollari en saðsamari skammta á lægra verði.

Í kjölfar opnunnar Costco hefur mikil umræða um óþarflega hátt vöruverð farið eins og eldur í sinu um samskiptamiðlana. Þegar verð á matvörum er nú lækkað vinstri hægri í matvöruverslunum sem virðast hafa rukkað óþarflega mikið fyrir vörur sínar, finnst nú líklegast flestum eðlilegt að veitingastaðir lækki að sama skapi verð sín í réttu hlutfalli við hagstæðara innkaupsverð. Nú ættu þeir annað hvort að geta stækkað skammtana eða lækkað verðið! Eða skyldi hagstæðara verð og ágóðinn allur hverfa ofan í vasa veitingastjóranna?

Af hverju eru skammtar almennt minni á hversdags-veitingastöðum hérlendis en erlendis? Það væri svo sem kannski í lagi ef réttirnir væru þá mun ódýrari. En verðið er þó einnig langt frá því að vera fallegt – einkum ef maður vill borða eitthvað sem er ekki mettað af kolvetnum í formi franskra og fábrotinna brauðtegunda!

Ég fékk mér frekar lítilfjörlegan pastarétt á Café Bleu í Kringlunni á 2.890 krónur. Mér var boðið að versla mér lítinn gosdrykk með á um fimm hundruð krónur án auka áfyllingar en afþakkaði, þar sem ég get keypt fjóra lítra af sama drykk í Bónus fyrir svipaðan pening. Þegar ég að máltíð lokinni var búinn að ganga um í verslunarmiðstöðinni í um stundarfjórðung var ég orðinn svangur á ný og hugleiddi að kaupa mér eitthvað meira að borða – en ákvað að þrauka fram að næsta matmálstíma.

Ég og vinur minn keyptum okkur kjúklingavefju á Serranos í tvígang. Okkur langaði að fá okkur hádegisverð í hollari kantinum og afþökkuðum gos sem kostaði annan handlegginn, þar sem annars staðar. Í annað skiptið keyptum við stærri útgáfuna af burrito vefjunni á tæpar tvö þúsund krónur og var varla liðinn klukkutími áður en svengdin fór að segja til sín aftur. Hitt skiptið keyptum við minni vefjuna á rúmar sextán hundruð krónur en íhuguðum báðir að máltíð lokinni að fara inn á næsta veitingastað við hliðina og kaupa okkur eitthvað meira í gogginn. Máltíðin var ekki upp í nös á mús – hvað þá ketti! Máltíðin var allt of lítil og við fórum þaðan svangir og alls ekki sáttir. Þetta var eins og að vera rændur um hábjartan dag!

Dæmin eru miður mörg og var það síðast nú um helgina sem ég og eiginkona mín fórum á “kaffi-deit” á Te og Kaffi. Fyrir tæpar tvö þúsund krónur fengum við tvo litla íslatte „to go“og eina bláberjamúffu í smærri kantinum. Það var reyndar hægt að spara sér hundraðkall með því að kaupa pínulitla múffu....en við ákváðum að splæsa í þessa „stóru“. Þetta sem við keyptum hefur ekki kostað mikið í framleiðslu og var okkur ekki einu sinni þjónað til borðs þar sem við tókum þessa míkródrykki og múffutítlu með okkur. Mér blöskraði nú líka þegar ég sá pínulitla og örþunna böku í gegnum glerið sem var til sölu á 895 krónur! Ég hélt að einhver væri að grínast!

Og hvað er þá að frétta með þessa pínulitlu djúsa hjá Lemon sem þeir kalla stóra og rukka allhressilega fyrir? Maður þarf að taka pínulitla sopa af þessum „stóra“ drykk til að láta hann endast með hádegissamlokunni sem er sjálf ekki svo stór!...og ekki tímir maður að kaupa tvo drykki því þá er maður líklega kominn upp í þrjú þúsund krónur eða meira fyrir máltíð sem er ekki í stærri kantinum!

Ég ferðast talsvert og var í USA, Danmörku og Svíþjóð á dögunum og eru verð og skammtastærðir í allt annari vídd þar! Maður fær svo miklu meira fyrir peninginn og skammtar þar eru einnig almennt mun stærri. Stór drykkur hér er lítill drykkur á flestum stöðum erlendis og stór skammtur hér yfirleitt venjulegur skammtur erlendis. Ég fer sjaldan svangur af veitingastöðum erlendis og verðið þar fær mig ekki til að missa matarlystina eins og svo oft hér heima.

Hluti af því að kaupa sér veitingar er bæði upplifunin og ánægjan sem fylgir því að njóta þeirra. En hátt verð og litlir skammtar skyggja á matargleðina og ég sleppi því að kaupa það sem mig langar virkilega í af því að ég fæ samviskubit og mér finnst ég vera að fara illa með peningana mína. Maður nýtur síður þess að borða eða drekka það sem maður greiðir fyrir með hálf blóðugum seðlum.

Auðvitað finnast staðir hérlendis sem standa sig betur en aðrir í að fylla á tankinn hjá gestum sínum. Þeir vita hverjir þeir eru og ætla ég ekki að nefna þá hér, en ekki eru þeir margir. Það eru þeir veitingastaðir sem ég er farinn að skipta nær eingöngu við í dag. Hinir verða að gefa mér ástæðu til að snúa aftur til þeirra með veskið mitt.

Hvenær kemur „Café Costco“ eiginlega til Íslands?!




Skoðun

Skoðun

Þöggun

Guðbjörg Ása Jóns Huldudóttir,Margrét Kristín Blöndal,Margrét Rut Eddudóttir,Lukka Sigurðardóttir,Sigtryggur Ari Jóhannsson,Halldóra Jóhanna Hafsteins Âû skrifar

Sjá meira


×