Margt að varast í leikhúsinu

Haraldur Ari Stefánsson á annasaman leikvetur fram undan. Haraldur sem áður gerði garðinn frægan í hljómsveitinni Retro Stefson fer með hlutverk í leikritinu 1984.

„Ég er kominn með smá sviðsskrekk,“ segir Haraldur Ari Stefánsson leikari um sýningar vetrarins. Hann þreytir frumraun sína á sviði þennan leikvetur hjá Borgarleikhúsinu og tilfinningarnar eru blendnar. „Á sama tíma og ég er með smá skrekk, er ég spenntur og hlakka til, en ég er að reyna að vera slakur,“ segir hann.

Æfingar á verkinu 1984 eftir George Orwell í leikstjórn Bergs Ingólfssonar hófust í vor og Haraldur fermeð tvö hlutverk í sýningunni.

Æfingar á Himnaríki og helvíti hefjast í október og Haraldur fer með hlutverk Rocky í söngleiknum Rocky Horror Show á næsta ári.

„Ég er þó aðeins byrjaður að undirbúa Rocky, sanka að mér myndum á netinu og kynna mér efnið. En ég vil ekki gera ekki mikið af því strax. Það skiptir máli að einbeita sér að því sem maður er að gera hverju sinni. þetta er hins vegar mjög spennandi hlutverk, segir hann og er aðeins búinn að frétta af því að hann þurfi að byggja sig upp í líkamsrækt. „Já, ég þarf líkast til að byrja að lyfta, stækka mig svolítið,“ bætir hann við.

Það var árið 2012 sem Haraldur söðlaði um og hóf nám við Central­ School of Speech and Drama í London. Hann lauk námi árið 2015 en kaus að búa aðeins lengur úti í London með kærustu sinni.

„Ég var í skólanum frá morgni til kvölds og oft um helgar. Þannig er lífið í flestum leiklistarskólum. Þetta var líka mjög mikil líkamleg áreynsla. Ég var eiginlega alltaf með harðsperrur og blöðrur á fótunum.“

Hann á erfitt með að bera saman leiklistina og tónlistina. „Maður er lengur að sjá afrakstur vinnu sinnar. Leiklistin krefst einnig töluvert meiri samvinnu því það koma miklu fleiri að uppsetningu leikverks en að tónsmíðum. Svo er maður oft að vinna með einhverjum sem maður þekkir lítið og þarf að kynnast. Maður þarf að vera opinn fyrir því. Sköpunin er kannski svipuð í grunninn en það er margt ólíkt,“ segir Haraldur.

Hann þekkir leikhúslífið, faðir hans er Stefán Jónsson leikstjóri. „Ég er alinn upp í leikhúsinu en valdi sjálfur að sinna tónlist þegar ég var unglingur. Þegar ég fór í MH skráði ég mig í leikfélagið. Þá fékk ég raunverulegan áhuga á leiklist. Í MH komu leikstjórar eins og Vignir og Stefán Rafn til liðs við leikfélagið og þeir höfðu sterk áhrif á mig. Pabbi þrýsti ekki á mig, þvert á móti,“ segir Haraldur frá.

„Hann nefndi við mig að margt annað væri gott að gera í lífinu. Það væri margt að varast í leikhúsinu. Lífsstíllinn sem fylgdi starfinu væri krefjandi. Maður þyrfti oft að takast á við höfnun, sjálfsefa og streitu. Hluti sem maður glímir við einn og þarf að búa sig undir. 

En ég valdi þetta, leiklistin kallaði einhvern veginn aftur og aftur á mig. Mér finnst leiklistin skemmtilegasta útgáfan af því að læra. Ég er knúinn áfram til að læra og lesa. Ég hef líka gaman af sögum og skáldskap. 

Leiklistin er það sem ég hef mestan áhuga á og svo verð ég að viðurkenna að mér finnst ekkert leiðinlegt að vera í sviðsljósinu. Bergur Þór Ingólfsson orðaði þetta bara ágætlega á æfingu um daginn: Þetta er skemmtilegasta vinna í heimi.“

Hann saknar þess samt að spila á tónleikum. „Maður fær útrás við að spila á tónleikum sem er ekki hægt að jafna við margt annað. En ég fer samt nánast daglega í stúdíóið okkar 101derland til að vinna með æskuvinum og uppeldisbræðrum mínum, Jóhanni, Unnsteini, Loga, Bjarti og fleira góðu fólki. Þar finn ég mikinn innblástur og fæ að vera viðriðin tónlistina áfram t.d. með því að framleiða tónlistarvideo og fleira.“