Ég er einn af þeim Þröstur Ólafsson skrifar 22. febrúar 2019 08:45 Ég er einn af þeim sem stóð að útgáfu og söfnun afmælis heillaóska á bók um framtíð jafnaðarstefnu, aðkomu Íslands að sjálfstæðismálum Eystrasaltsríkjanna og aðild landsins að samningnum um EES. Sú bók er ekki aðeins ómissandi heimild um heimssögulega atburði heldur mikilvægt sýnishorn um stjórnmálahugsun og pólitískan feril Jóns Baldvins. Enginn íslenskur stjórnmálamaður hefur ritað ítarlegar og skarpar um stjórnmálahugsjón sína á lýðveldistíma en Jón Baldvin. Ég er einn af þeim sem ákváðu að hætta við og fresta útgáfu bókarinnar vegna þess að andrúmloftið í samfélaginu var lævi blandið og umræðan um höfundinn drifinn áfram af hatri sem varhugavert er að fara á fjörurnar við. Ég er einn af þeim sem telur að nú sé komið nóg. Allt hefur sinn tíma og sín takmörk. Líka mannorðsherferð, þar sem markmiðið virðist ekki bara vera að koma höggi á viðkomandi heldur að leggja hann að velli, ræna hann ærunni. Gera hann útlægan í eigin landi. Þeir sem telja Jón Baldvin hafa brotið á sér, eiga skilyrðislaust að leita réttar síns. Við lifum enn í réttarríki – ekki lýðveldi götunnar. Hann verður að lúta niðurstöðu réttvísinnar eins og hver annar. Ég er einn af þeim sem tók þátt í andófi og uppsteiti námsmanna í Vestur Berlín í upphafi sjöunda áratugs liðinnar aldar. Þar voru mörg borgaraleg gildi brotin í spað og einstaklingum ögrað. Ég fylgdist með hvernig fjölmiðlaveldi Springers lagðist af alefli gegn forystumönnum hreyfingarinnar, ofsótti þá, rústaði mannorði þeirra og gerði þá útlæga úr mannlegu samfélagi. einn hafði upptendrast svo af óhróðri og uppspuna Springerpressunnar að hann fann sig knúinn til að reyna að losa þjóðfélagið við þennan ófögnuð og skaut Rudí Dutchke á götu. Við réttarhöld yfir byssumanninum kom fram að sú afskræmda mynd sem fyrrnefndir fjölmiðlar gáfu af stúdentaleiðtoganum hafði myrkvað huga byssumannsins svo, að hann leit nánast á það sem samfélagslegt líknarmál að koma R.D. fyrir kattarnef. Hann var orðinn réttdræpur. Hann varð aldrei samur og jafn og beið að lokum bana af sárunum. Ég er einn af þeim sem fylgdist með afdrifum ýmissa annarra leiðandi einstaklinga úr baráttu okkar stúdentanna á árunum fyrir 1968. Sumir þeirra voru hundeltir svo að þeirra beið ekkert nema útskúfun og atvinnubann. Einn þeirra hafði gengið fram af heiðvirðu fólki með því að koma á fót kommúnu og stofna þannig til óhefðbundins og „ósiðlegs” samlífis karla og kvenna. Ummæli hans og athafnir þóttu sanna að þarna færi stórhættulegur maður. Útskúfunin tókst. Hann einangraðist og veslaðist upp. Þá var oft vitnað til lýðsins sem hrækti á Krist og fékk hann krossfestan. Göbbels hafði rétt fyrir sér. Ef klifað er nógsamlega á sömu fullyrðingunni, þótt uppspuni sé, verður henni trúað. Ég er einn af þeim sem átti aðild að aðgerðum íslenkra stúdenta í sendiráðum landsins á Norðurlöndum í sumarbyrjun 1970. Sem formaðu SÍNE hafði ég nokkuð afgerandi áhrif á að íslenskir stúdentar erlendis efldu til andófsaðgerða. Þrátt fyrir harkaleg viðbrögð sumra fjölmiðla vegna þeirrar „smánar “sem þjóðinni var sýnd, hófst ekkert gjörningaveður gegn einstaklingunum, engar ofsóknir . Mig minnir þó að eitt blað hafi reynt að gera sér bragðvondan mat úr þessu. Forystufólk íslenskra stjórnmála og fjölmiðla lét kjurt liggja. Það sýndi þroska, yfirvegun og hófsemi. Ég er einn af þeim sem tel Jón Baldvin vera einn af merkustu, íslensku stjórnmálamönnum liðinnar aldar, því verk hans hafa skipt þjóðina milku máli og fært okkur mikla hagsæld. Hann er auk þess eini íslenski stjórnmálamaðurinn sem er þekktur, virtur og dáður erlendis. Samningurinn um EES var afar umdeildur á sínum tíma, svo ekki sé meira sagt. Hann hefur fært Íslendingum meiri velmegun og réttarbætur en nokkur annar samningur sem við höfum gert frá fyrra stríði. Fyrir það var JBH borinn þungum sökum; haugar af óhróðri og lygum hrönnuðust upp.Honum var hótað lífláti. Eldur borinn að húsi hans. Landráðamaður ! Ég er einn af þeim sem veit að Jón Baldvin er ekki heilagur maður. Hann er harður í horn að taka og getur verið óvæginn. Þrátt fyrir þær ásakanir sem á honum hafa dunið, og enginn nema hann og þær sem ásaka geta með vissu vitað, hvort eru réttar eða ekki, hefur það verið Íslandi mikið happ að hann skyldi hafa verið til staðar, þegar við urðum að ákveða hvaða leið við áttum að velja í Evrópumálum. Ásamt flokki sínum leiddi Jón Baldvin þjóðina inn í EES. Allir aðrir flokkar höfðu snúist eins og skopparakringlur í málinu að Kvennalistanum einum undanskildum, sem alltaf var á móti. Í gegnum þykkt og þunnt stóð hann með og barðist fyrir frelsiskröfum Eystrasaltsríkjanna, einn forystumanna vestrænna þjóða.Það var ekki gert til að vernda íslenska hagsmuni, þvert á móti.Fyrir þetta tvennt hefur hann hér heima ekki fengið þá viðurkenningu sem skyldi. Bókin átti að vera þessi þakklætisvottur. Alþekkt er að háar byggingar varpa af sér löngum skugga. Ég er einn af þeim sem óska Jóni Baldvini til hamingju með áttræðisafmælið. Við hjónin þökkum áralanga vináttu sem og einstakt framlag hans til íslenskra stjórnmála. Hvorugt fyrnist. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mál Jóns Baldvins Hannibalssonar Þröstur Ólafsson Mest lesið Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson Skoðun Almageddon? Eyþór Kristleifsson Skoðun Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson Skoðun ESB kærir sig ekkert um Ísland í jólagjöf Ole Anton Bieltvedt Skoðun Óstjórn í húsnæðismálum Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson Skoðun Skoðun Skoðun Við þurfum stjórnmálamenn sem skilja mikilvægi stærstu atvinnugreinar landsins Aðalheiður Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Geðrænn vandi barna og ungmenna Eldur S. Kristinsson skrifar Skoðun Það er kominn verðmiði á fangelsið en hvað má ungmenni í alvarlegum vanda kosta? Davíð Bergmann skrifar Skoðun Hinn opni tékki samgöngusáttmálans – ljósastýring og Sundabraut Eiríkur S. Svavarsson skrifar Skoðun Eru sumir heppnari en aðrir? Anna Kristín Jensdóttir skrifar Skoðun Við þurfum stjórnmálamenn sem skilja mikilvægi stærstu atvinnugreinar landsins Aðalheiður Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Kallað eftir fyrirsjáanleika í opinberum framkvæmdum Þorsteinn Víglundsson ,Jónína Guðmundsdóttir,Karl Andreassen skrifar Skoðun Sjálfstætt fólk Kristín Linda Jónsdóttir skrifar Skoðun Óstjórn í húsnæðismálum Ragnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Arfur stjórnmálanna 2024 Elvar Eyvindsson skrifar Skoðun Kjósum rétt(indi) fyrir fatlað fólk! Unnur Helga Óttarsdóttir,Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Frelsi er allra, ekki fárra útvaldra Jón Óskar Sólnes skrifar Skoðun Menntun og tækifæri: Hvað veljum við fyrir Ísland? Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Eyðimerkurganga kosningabaráttunnar? Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Krónan eða evran? Kostir og gallar Hilmar Þór Hilmarsson skrifar Skoðun Kjóstu meiri árangur Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hvaða hlekkur ert þú í keðjunni? Ellý Tómasdóttir skrifar Skoðun Laxeldið verður ekki stöðvað Kristinn H. Gunnarsson skrifar Skoðun Þroskamerki þjóðar Tómas Torfason skrifar Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar Skoðun Var stytting náms til stúdentsprófs í þágu ungmenna? Sigurður E. Sigurjónsson skrifar Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson skrifar Skoðun Launafólk sýndi ábyrgð – Hvað með bankana og fjármagnseigendur? Finnbjörn A. Hermannsson skrifar Skoðun Sjálfstæðar konur? Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Fullveldinu er fórnað með aðild að Evrópusambandinu Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Endurhugsum dæmið, endurnýtum textíl Guðbjörg Rut Pálmadóttir skrifar Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson skrifar Skoðun Um kosningar, gulrætur og verðbólgu Jean-Rémi Chareyre skrifar Skoðun Gæti aukin einkavæðing og skólaval í grunnskólakerfinu bætt námsárangur og aukið jafnrétti? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon skrifar Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson skrifar Sjá meira
Ég er einn af þeim sem stóð að útgáfu og söfnun afmælis heillaóska á bók um framtíð jafnaðarstefnu, aðkomu Íslands að sjálfstæðismálum Eystrasaltsríkjanna og aðild landsins að samningnum um EES. Sú bók er ekki aðeins ómissandi heimild um heimssögulega atburði heldur mikilvægt sýnishorn um stjórnmálahugsun og pólitískan feril Jóns Baldvins. Enginn íslenskur stjórnmálamaður hefur ritað ítarlegar og skarpar um stjórnmálahugsjón sína á lýðveldistíma en Jón Baldvin. Ég er einn af þeim sem ákváðu að hætta við og fresta útgáfu bókarinnar vegna þess að andrúmloftið í samfélaginu var lævi blandið og umræðan um höfundinn drifinn áfram af hatri sem varhugavert er að fara á fjörurnar við. Ég er einn af þeim sem telur að nú sé komið nóg. Allt hefur sinn tíma og sín takmörk. Líka mannorðsherferð, þar sem markmiðið virðist ekki bara vera að koma höggi á viðkomandi heldur að leggja hann að velli, ræna hann ærunni. Gera hann útlægan í eigin landi. Þeir sem telja Jón Baldvin hafa brotið á sér, eiga skilyrðislaust að leita réttar síns. Við lifum enn í réttarríki – ekki lýðveldi götunnar. Hann verður að lúta niðurstöðu réttvísinnar eins og hver annar. Ég er einn af þeim sem tók þátt í andófi og uppsteiti námsmanna í Vestur Berlín í upphafi sjöunda áratugs liðinnar aldar. Þar voru mörg borgaraleg gildi brotin í spað og einstaklingum ögrað. Ég fylgdist með hvernig fjölmiðlaveldi Springers lagðist af alefli gegn forystumönnum hreyfingarinnar, ofsótti þá, rústaði mannorði þeirra og gerði þá útlæga úr mannlegu samfélagi. einn hafði upptendrast svo af óhróðri og uppspuna Springerpressunnar að hann fann sig knúinn til að reyna að losa þjóðfélagið við þennan ófögnuð og skaut Rudí Dutchke á götu. Við réttarhöld yfir byssumanninum kom fram að sú afskræmda mynd sem fyrrnefndir fjölmiðlar gáfu af stúdentaleiðtoganum hafði myrkvað huga byssumannsins svo, að hann leit nánast á það sem samfélagslegt líknarmál að koma R.D. fyrir kattarnef. Hann var orðinn réttdræpur. Hann varð aldrei samur og jafn og beið að lokum bana af sárunum. Ég er einn af þeim sem fylgdist með afdrifum ýmissa annarra leiðandi einstaklinga úr baráttu okkar stúdentanna á árunum fyrir 1968. Sumir þeirra voru hundeltir svo að þeirra beið ekkert nema útskúfun og atvinnubann. Einn þeirra hafði gengið fram af heiðvirðu fólki með því að koma á fót kommúnu og stofna þannig til óhefðbundins og „ósiðlegs” samlífis karla og kvenna. Ummæli hans og athafnir þóttu sanna að þarna færi stórhættulegur maður. Útskúfunin tókst. Hann einangraðist og veslaðist upp. Þá var oft vitnað til lýðsins sem hrækti á Krist og fékk hann krossfestan. Göbbels hafði rétt fyrir sér. Ef klifað er nógsamlega á sömu fullyrðingunni, þótt uppspuni sé, verður henni trúað. Ég er einn af þeim sem átti aðild að aðgerðum íslenkra stúdenta í sendiráðum landsins á Norðurlöndum í sumarbyrjun 1970. Sem formaðu SÍNE hafði ég nokkuð afgerandi áhrif á að íslenskir stúdentar erlendis efldu til andófsaðgerða. Þrátt fyrir harkaleg viðbrögð sumra fjölmiðla vegna þeirrar „smánar “sem þjóðinni var sýnd, hófst ekkert gjörningaveður gegn einstaklingunum, engar ofsóknir . Mig minnir þó að eitt blað hafi reynt að gera sér bragðvondan mat úr þessu. Forystufólk íslenskra stjórnmála og fjölmiðla lét kjurt liggja. Það sýndi þroska, yfirvegun og hófsemi. Ég er einn af þeim sem tel Jón Baldvin vera einn af merkustu, íslensku stjórnmálamönnum liðinnar aldar, því verk hans hafa skipt þjóðina milku máli og fært okkur mikla hagsæld. Hann er auk þess eini íslenski stjórnmálamaðurinn sem er þekktur, virtur og dáður erlendis. Samningurinn um EES var afar umdeildur á sínum tíma, svo ekki sé meira sagt. Hann hefur fært Íslendingum meiri velmegun og réttarbætur en nokkur annar samningur sem við höfum gert frá fyrra stríði. Fyrir það var JBH borinn þungum sökum; haugar af óhróðri og lygum hrönnuðust upp.Honum var hótað lífláti. Eldur borinn að húsi hans. Landráðamaður ! Ég er einn af þeim sem veit að Jón Baldvin er ekki heilagur maður. Hann er harður í horn að taka og getur verið óvæginn. Þrátt fyrir þær ásakanir sem á honum hafa dunið, og enginn nema hann og þær sem ásaka geta með vissu vitað, hvort eru réttar eða ekki, hefur það verið Íslandi mikið happ að hann skyldi hafa verið til staðar, þegar við urðum að ákveða hvaða leið við áttum að velja í Evrópumálum. Ásamt flokki sínum leiddi Jón Baldvin þjóðina inn í EES. Allir aðrir flokkar höfðu snúist eins og skopparakringlur í málinu að Kvennalistanum einum undanskildum, sem alltaf var á móti. Í gegnum þykkt og þunnt stóð hann með og barðist fyrir frelsiskröfum Eystrasaltsríkjanna, einn forystumanna vestrænna þjóða.Það var ekki gert til að vernda íslenska hagsmuni, þvert á móti.Fyrir þetta tvennt hefur hann hér heima ekki fengið þá viðurkenningu sem skyldi. Bókin átti að vera þessi þakklætisvottur. Alþekkt er að háar byggingar varpa af sér löngum skugga. Ég er einn af þeim sem óska Jóni Baldvini til hamingju með áttræðisafmælið. Við hjónin þökkum áralanga vináttu sem og einstakt framlag hans til íslenskra stjórnmála. Hvorugt fyrnist.
Skoðun Við þurfum stjórnmálamenn sem skilja mikilvægi stærstu atvinnugreinar landsins Aðalheiður Ósk Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun Það er kominn verðmiði á fangelsið en hvað má ungmenni í alvarlegum vanda kosta? Davíð Bergmann skrifar
Skoðun Hinn opni tékki samgöngusáttmálans – ljósastýring og Sundabraut Eiríkur S. Svavarsson skrifar
Skoðun Við þurfum stjórnmálamenn sem skilja mikilvægi stærstu atvinnugreinar landsins Aðalheiður Ósk Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun Kallað eftir fyrirsjáanleika í opinberum framkvæmdum Þorsteinn Víglundsson ,Jónína Guðmundsdóttir,Karl Andreassen skrifar
Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar
Skoðun Launafólk sýndi ábyrgð – Hvað með bankana og fjármagnseigendur? Finnbjörn A. Hermannsson skrifar
Skoðun Gæti aukin einkavæðing og skólaval í grunnskólakerfinu bætt námsárangur og aukið jafnrétti? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon skrifar