Af okkur Leonardo DiCaprio Arna Pálsdóttir skrifar 20. nóvember 2020 09:01 Þegar ég var unglingsstelpa þá elskaði ég Leonardo DiCaprio. Ég var ekki skotin í honum, ég elskaði hann. Ég held meira að segja að ég hafi trúað því að við ættum í einhverskonar sambandi. Ég hef ekki tölu yfir það hversu oft ég fór að sjá Titanic í bío í þeirri von að Jack Dawson myndi ekki deyja. Hann hefði ekki þurft að deyja því í fyrsta lagi var alveg nógu mikið pláss á þessum fleka fyrir þau bæði og í öðru lagi þá var alveg nógu mikið pláss á þessum fleka fyrir þau bæði. Í dag á ég sjálf unglingsstelpur. Þegar ég sótti elstu dóttur mína í skólann um daginn var þungt í henni hljóðið. Eftir stutt spjall kom í ljós að tvennt var að angra hana. Hið fyrra var að hún þurfti að horfa á fermingarfræðslumyndband á sunnudegi (hún sem sagt kýs að vera í fríi um helgar). Hitt var svo að við eigum ekki heitan pott. Ég gat lítið gert annað en að hlusta og kinka kolli, þetta er auðvita bæði alveg grautfúlt. Mig langaði mest að segja við hana að hún ætti mögulega auðveldasta, öruggasta og besta líf sem barn getur átt (af öllum börnum í heiminum!). Hún þyrfti bara jákvætt hugarfar og þakklæti! Ég lét það hins vegar ósagt, það hefði ekki skilað neinu nema auka skammti af hormónum í bílnum. Þetta var hennar raunverulega líðan, henni leið í alvöru bara frekar illa yfir þessu. Fólk er almennt sjálfhverft. Það er okkur eðlislægt. Ung börn hafa hvorki getu né hæfni til að setja sig í spor annarra og svo eru það unglingarnir sem tróna á toppnum ,margfaldir heimsmeistarar í sjálfhverfu, með allar sínar bólur og angist. Fullorðið fólk á hins vegar að geta borið ábyrgð á hugarfari sínu. Í dag er mikið talað um jákvætt hugarfar. Það er alls ekki skrýtið þar sem stór hluti mannkyns er búið að vera í níu mánaða prófi í þrautseigju. Við höfum enga stjórn á prófinu og því er áherslan lögð á hugarfar – því sem við höfum stjórn á. En hvernig gerum við það? Hvernig stjórnum við hugarfari okkar? Við erum alltaf að horfa á aðstæður út frá samhengi. T.d. þegar við segjum við vin sem er að ganga í gegnum erfiðan tíma „Líttu á björtu hliðarnar“, þá er maður bara að benda honum á annað samhengi út frá þeim aðstæðum sem hann er í. En er þetta svona einfalt? Foreldrar byrja snemma í samhengis-æfingum gagnvart börnunum sínum. Ein klassísk æfing er: „Kláraðu matinn þinn, það eru börn í Afríku sem fá ekkert að borða!“. Þetta er virkilega vel meint tilraun til að reyna að hafa áhrif á hugarfar barns sem leiða á til þakklætis með þeim afleiðingum að barnið klárar matinn sinn. En þetta hreyfir ekki við þeim. Af hverju virkar þetta ekki? Eru börnin okkar hjartalausar verur sem eru alveg sama um svöng börn í Afríku? Það held ég ekki en af því við erum sjálfhverf þarf samhengið að vera áþreifanlegt til þess að það raunverulega hafi áhrif á hugarfar okkar. Við verðum að geta samsamað okkur við þær aðstæður sem við berum okkur saman við. Það er minna en ár síðan fréttir fóru að berast frá Huan héraði í Kína um veiru sem var að gera íbúum þar ytra lífið leitt. Ég man eftir að hafa hlustað á þessar fréttir og ég man líka eftir því hvað ég gaf þeim lítinn gaum, ég meina, vitiði hvað Kína er langt frá Íslandi? Ekki frekar en að íslenskt barn setji sig í samhengi við afrískt barn setti ég mína tilveru í samhengi við tilveru íbúa í Huan í Kína. Fljótlega fóru að berast fréttir um að veiran væri að greinast í öðrum löndum. Við þekkjum svo framhaldið. Asía, Evrópa, norðurlöndin. Alltaf færðist hún nær og það sem skömmu áður varðaði mann ekki neitt var orðin raunveruleg ógn. Ekki svo langt frá Íslandi eftir allt saman. Umræða um samhengi hefur örugglega aldrei átt jafn vel við og þessi misserin. Á níu mánuðum hefur samhengi alls breyst. Allt sem þótti sjálfsagt er það ekki lengur. Það sem maður vildi ekki einu sinni vill maður í dag. Margt sem var svo sjálfsagt í febrúar er ógjörningur í dag. Vinna, skóli, líkamsrækt, klipping, búðarferðir, sund og allt hitt hversdagslega í lífinu breyttist í einhverskonar munað. Ekkert er í réttu samhengi. Það að komast í klippingu er jafn gleðilegt og það var að fara til útlanda. Börn sem áður fyrr voru að skrópa í tíma vilja nú komast í skólann, hversdagslegir viðburðir eins og rosknir menn að spjalla saman í heitum potti eru beinlínis með öllu bannaðir í dag. Að sýna þakklæti er að tryggja framtíð sína sögðu þeir. Við erum í „líttu á björtu hliðarnar“ leik á hverjum degi. Við þurfum að halda dampi og halda í jákvæða hugarfarið. Höldum áfram, við getum þetta. Við munum halda veislur, við munum komast í vinnuna, við munum fara í sund, við munum komast til útlanda. Við munum komast í gegnum þetta. Af okkur Leonardo DiCaprio er það að segja að við hættum saman fljótlega eftir að ég sá Blur spila í Laugardalshöllinni þarna um árið. Damon Albarn var aðalnúmerið og ég er ekki frá því að hann hafi verið að horfa til mín allan tíman á tónleikunum. Ef ég ætti að gera upp samband okkar Leo þá var það afskaplega gott. Hann elskaði mig skilyrðislaust og ég elskaði hann fyrir allt það sem ég lét hann vera. Í því samhengi hefur ekkert annað samband staðið undir kröfum mínum og væntingum. Höfundur er lögfræðingur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Arna Pálsdóttir Mest lesið Halldór 5.10.2024 Jón Þór Stefánsson Halldór Spilling á Íslandi: Erum við að missa tökin? Ágústa Árnadóttir Skoðun Sleppum brúnni og förum betri leið framhjá Selfossi Elliði Vignisson Skoðun Að dansa í regninu Lóa Björk Ólafsdóttir Skoðun Háskóli Íslands er ekki að sinna skyldum sínum Silja Höllu Egilsdóttir Skoðun Einstakur atburður og viðbúnaður Marinó G. Njálsson Skoðun Foreldrar eru sérfræðingar í sínum börnum Valdimar Víðisson Skoðun Smábátar eru þjóðhagslega hagkvæmari en togarar Kjartan Sveinsson Skoðun Dauðarefsing Pírata Sigurjón Þórðarson Skoðun Framtíðarkvíði er ekki gott veganesti Sigurður Páll Jónsson Skoðun Skoðun Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur skrifar Skoðun Framtíðarkvíði er ekki gott veganesti Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Spilling á Íslandi: Erum við að missa tökin? Ágústa Árnadóttir skrifar Skoðun Orkan á Vestfjörðum Þorsteinn Másson skrifar Skoðun Smábátar eru þjóðhagslega hagkvæmari en togarar Kjartan Sveinsson skrifar Skoðun Foreldrar eru sérfræðingar í sínum börnum Valdimar Víðisson skrifar Skoðun Vísindin vakna til nýsköpunar! Einar Mäntylä skrifar Skoðun Risastórt lýðheilsumál sem Alþingi hunsar Sigurður Hólmar Jóhannesson skrifar Skoðun Þess vegna býð ég mig fram Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Sleppum brúnni og förum betri leið framhjá Selfossi Elliði Vignisson skrifar Skoðun Einstakur atburður og viðbúnaður Marinó G. Njálsson skrifar Skoðun Framboð er eina leiðin Eiríkur St. Eiríksson skrifar Skoðun Háskóli Íslands er ekki að sinna skyldum sínum Silja Höllu Egilsdóttir skrifar Skoðun Verðmætasköpun og kennarar Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Nýjar lausnir gegn ofbeldi Drífa Snædal skrifar Skoðun Lögin um það sem er bannað Helgi Brynjarsson skrifar Skoðun Að dansa í regninu Lóa Björk Ólafsdóttir skrifar Skoðun Dauðarefsing Pírata Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Af hverju erum við að þessu? Kjartan Sveinn Guðmundsson skrifar Skoðun Upplýsingaóreiða í boði orkugeirans og Landsvirkjunar Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Úrskurðargrautur lögmanna Ómar R. Valdimarsson skrifar Skoðun Er vitlaust gefið í stjórnmálum? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Hinn langi USArmur Ísraels Ingólfur Steinsson skrifar Skoðun Kveðja frá Heimssýn til landsfundar VG 2024 Haraldur Ólafsson skrifar Skoðun Þjóðaróperan á Alþingi í nær 70 ár Finnur Bjarnason,Þórunn Sigurðardóttir skrifar Skoðun Um Ölfusárbrú og veggjöld Haukur Arnþórsson skrifar Skoðun Af fordómum gervigreindar, Gísla Marteini og því sem þú getur gert til að hafa áhrif! Lilja Dögg Jónsdóttir,Hafsteinn Einarsson skrifar Skoðun Ég var með alþingismanni í meðferð Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Stytting námstíma til stúdentsprófs: Sjónarhorn menntarannsókna Elsa Eiríksdóttir,Guðrún Ragnarsdóttir,María Jónasdóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir skrifar Skoðun Tækifæri til að efla Kötlu jarðvang Einar Freyr Elínarson skrifar Sjá meira
Þegar ég var unglingsstelpa þá elskaði ég Leonardo DiCaprio. Ég var ekki skotin í honum, ég elskaði hann. Ég held meira að segja að ég hafi trúað því að við ættum í einhverskonar sambandi. Ég hef ekki tölu yfir það hversu oft ég fór að sjá Titanic í bío í þeirri von að Jack Dawson myndi ekki deyja. Hann hefði ekki þurft að deyja því í fyrsta lagi var alveg nógu mikið pláss á þessum fleka fyrir þau bæði og í öðru lagi þá var alveg nógu mikið pláss á þessum fleka fyrir þau bæði. Í dag á ég sjálf unglingsstelpur. Þegar ég sótti elstu dóttur mína í skólann um daginn var þungt í henni hljóðið. Eftir stutt spjall kom í ljós að tvennt var að angra hana. Hið fyrra var að hún þurfti að horfa á fermingarfræðslumyndband á sunnudegi (hún sem sagt kýs að vera í fríi um helgar). Hitt var svo að við eigum ekki heitan pott. Ég gat lítið gert annað en að hlusta og kinka kolli, þetta er auðvita bæði alveg grautfúlt. Mig langaði mest að segja við hana að hún ætti mögulega auðveldasta, öruggasta og besta líf sem barn getur átt (af öllum börnum í heiminum!). Hún þyrfti bara jákvætt hugarfar og þakklæti! Ég lét það hins vegar ósagt, það hefði ekki skilað neinu nema auka skammti af hormónum í bílnum. Þetta var hennar raunverulega líðan, henni leið í alvöru bara frekar illa yfir þessu. Fólk er almennt sjálfhverft. Það er okkur eðlislægt. Ung börn hafa hvorki getu né hæfni til að setja sig í spor annarra og svo eru það unglingarnir sem tróna á toppnum ,margfaldir heimsmeistarar í sjálfhverfu, með allar sínar bólur og angist. Fullorðið fólk á hins vegar að geta borið ábyrgð á hugarfari sínu. Í dag er mikið talað um jákvætt hugarfar. Það er alls ekki skrýtið þar sem stór hluti mannkyns er búið að vera í níu mánaða prófi í þrautseigju. Við höfum enga stjórn á prófinu og því er áherslan lögð á hugarfar – því sem við höfum stjórn á. En hvernig gerum við það? Hvernig stjórnum við hugarfari okkar? Við erum alltaf að horfa á aðstæður út frá samhengi. T.d. þegar við segjum við vin sem er að ganga í gegnum erfiðan tíma „Líttu á björtu hliðarnar“, þá er maður bara að benda honum á annað samhengi út frá þeim aðstæðum sem hann er í. En er þetta svona einfalt? Foreldrar byrja snemma í samhengis-æfingum gagnvart börnunum sínum. Ein klassísk æfing er: „Kláraðu matinn þinn, það eru börn í Afríku sem fá ekkert að borða!“. Þetta er virkilega vel meint tilraun til að reyna að hafa áhrif á hugarfar barns sem leiða á til þakklætis með þeim afleiðingum að barnið klárar matinn sinn. En þetta hreyfir ekki við þeim. Af hverju virkar þetta ekki? Eru börnin okkar hjartalausar verur sem eru alveg sama um svöng börn í Afríku? Það held ég ekki en af því við erum sjálfhverf þarf samhengið að vera áþreifanlegt til þess að það raunverulega hafi áhrif á hugarfar okkar. Við verðum að geta samsamað okkur við þær aðstæður sem við berum okkur saman við. Það er minna en ár síðan fréttir fóru að berast frá Huan héraði í Kína um veiru sem var að gera íbúum þar ytra lífið leitt. Ég man eftir að hafa hlustað á þessar fréttir og ég man líka eftir því hvað ég gaf þeim lítinn gaum, ég meina, vitiði hvað Kína er langt frá Íslandi? Ekki frekar en að íslenskt barn setji sig í samhengi við afrískt barn setti ég mína tilveru í samhengi við tilveru íbúa í Huan í Kína. Fljótlega fóru að berast fréttir um að veiran væri að greinast í öðrum löndum. Við þekkjum svo framhaldið. Asía, Evrópa, norðurlöndin. Alltaf færðist hún nær og það sem skömmu áður varðaði mann ekki neitt var orðin raunveruleg ógn. Ekki svo langt frá Íslandi eftir allt saman. Umræða um samhengi hefur örugglega aldrei átt jafn vel við og þessi misserin. Á níu mánuðum hefur samhengi alls breyst. Allt sem þótti sjálfsagt er það ekki lengur. Það sem maður vildi ekki einu sinni vill maður í dag. Margt sem var svo sjálfsagt í febrúar er ógjörningur í dag. Vinna, skóli, líkamsrækt, klipping, búðarferðir, sund og allt hitt hversdagslega í lífinu breyttist í einhverskonar munað. Ekkert er í réttu samhengi. Það að komast í klippingu er jafn gleðilegt og það var að fara til útlanda. Börn sem áður fyrr voru að skrópa í tíma vilja nú komast í skólann, hversdagslegir viðburðir eins og rosknir menn að spjalla saman í heitum potti eru beinlínis með öllu bannaðir í dag. Að sýna þakklæti er að tryggja framtíð sína sögðu þeir. Við erum í „líttu á björtu hliðarnar“ leik á hverjum degi. Við þurfum að halda dampi og halda í jákvæða hugarfarið. Höldum áfram, við getum þetta. Við munum halda veislur, við munum komast í vinnuna, við munum fara í sund, við munum komast til útlanda. Við munum komast í gegnum þetta. Af okkur Leonardo DiCaprio er það að segja að við hættum saman fljótlega eftir að ég sá Blur spila í Laugardalshöllinni þarna um árið. Damon Albarn var aðalnúmerið og ég er ekki frá því að hann hafi verið að horfa til mín allan tíman á tónleikunum. Ef ég ætti að gera upp samband okkar Leo þá var það afskaplega gott. Hann elskaði mig skilyrðislaust og ég elskaði hann fyrir allt það sem ég lét hann vera. Í því samhengi hefur ekkert annað samband staðið undir kröfum mínum og væntingum. Höfundur er lögfræðingur.
Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur skrifar
Skoðun Af fordómum gervigreindar, Gísla Marteini og því sem þú getur gert til að hafa áhrif! Lilja Dögg Jónsdóttir,Hafsteinn Einarsson skrifar
Skoðun Stytting námstíma til stúdentsprófs: Sjónarhorn menntarannsókna Elsa Eiríksdóttir,Guðrún Ragnarsdóttir,María Jónasdóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir skrifar