Afglæpavæðing - Ekkert kjaftæði Lenya Rún Taha Karim skrifar 20. september 2021 08:02 Viðhorf samfélagsins í garð vímuefnaneytenda hefur breyst hratt á undanförnum árum. Skaðaminnkun hefur sannað gildi sitt, en þrátt fyrir það eru stjórnvöld lengi að taka við sér. Í áratugi hafa fyrirbyggjandi aðgerðir stjórnvalda falist í hræðsluáróðri, skrímslavæðingu og stríði gegn vímuefnum - en það sem gleymist er að stríðið gegn vímuefnum er stríð gegn vímuefnaneytendum. Á undanförnum árum hafa verið lögð fram nokkur frumvörp um afglæpavæðingu neysluskammta vímuefna, í anda þeirrar skaðaminnkunar sem við vitum að skilar árangri. Þau hafa hins vegar öll verið felld af stjórnarmeirihlutanum eða svæfð í nefnd. Halldóra Mogensen, þingmaður Pírata, gerði grein fyrir afglæpavæðingarfrumvarpi sínu í júní 2020, þegar það var fellt í atkvæðagreiðslu með 28 atkvæðum gegn 18. Rök stjórnarliðanna gegn frumvarpinu voru einfeldningsleg og gölluð og var raunar þegar búið að svara þeim öllum, annað hvort með breytingartillögum stjórnarandstöðunnar eða með álitum sérfræðinga. Kjarni málsins var einfaldlega sá að þetta einfalda mál, mál sem varðar grundvallarmannréttindi jaðarsettra hópa, varð rammpólitískt í augum stjórnarflokkanna. Siðferðislega hliðin Afglæpavæðing neysluskammta er í raun ekki svo róttæk. Í stað þess að refsa veiku fólki er verið að beina því að heilbrigðiskerfinu og auðvelda því að leita sér meðferðar. Hvers vegna er þetta eiginlega svona mikið mál? Jú, það er að sjálfsögðu pólitíkin að baki þessu öllu. Það að koma fram við neytendur vímuefna eins og manneskjur en ekki eins og glæpamenn varð pólitískt mál, mál sem þótti of pólitískt áhættusamt að hleypa í gegn svo stuttu fyrir kosningar. Mál sem mátti ekki klára á þessu kjörtímabili þrátt fyrir að tveir af þremur stjórnarflokkum séu með þetta í stefnuskránni sinni ásamt því að hafa þetta í stjórnarsáttmála. Afglæpavæðing á vörslu neysluskammta er ekki fordæmalaus aðgerð, heldur hefur hún skilað árangri í öðrum löndum sem hafa farið svipaða leið. Vímuefnaneytendur eru oft í viðkvæmri stöðu og þurfa hjálp þar sem að oftar en ekki eru þau einnig að kljást við geðræn vandamál. Þau leiða síðan til þess að annað hvort er sótt í vímuefni til að deyfa sársaukann eða gera það erfiðara að hætta neyslunni. Stundum hreinlega ómögulegt. Staðreyndin er sú að vímuefnaneytendur njóta ekki sömu mannréttinda og aðrir borgarar. Alþingi hefur ekki enn sýnt viljann til að koma fram við þau með virðingu og skaðaminnkun að leiðarljósi. Léttvæg mótrök Þegar frumvarpið var tekið fyrir á Alþingi þann 29. júní 2020 var ég, annars árs laganemi á þeim tíma sem ætlaði sér alls ekki út í pólitík strax, að fylgjast með útsendingunni heima. Ég var ekki með neina gríðarlega þekkingu á málaflokknum - mér fannst í rauninni bara einfalt og sjálfsagt mál að hætta að refsa vímuefnanotendum. Það hjálpar jaðarsettum hópum ekki neitt að beita þá hörku, er það nokkuð? Ég horfði á þingmenn og stjórnarliða sem voru mótfallnir frumvarpinu fara upp í pontu og bera fyrir sig gagnrýni sem var svo léttvæg og smávægileg í stóra samhenginu að ég trúði varla að þeim væri alvara. Ég vissi nákvæmlega hvað væri að eiga sér stað. Ríkisstjórnin ætlaði sér aldrei að láta afglæpavæðingu neysluskammta verða að veruleika á þessu kjörtímabili og var að dansa pólitískan leik í kringum frumvarpið. Sama ríkisstjórn og sagðist í stjórnarsáttmálanum sínum ætla að „snúa af braut harðra refsinga fyrir neyslu fíkniefna.” Mér fannst svörin við þessum rökum hjá andstæðingum frumvarpsins augljós, jafnvel þegar ég horfði á útsendinguna. Felldu breytinguna sem þeir vildu Ein helstu rök stjórnarliðanna gegn frumvarpinu voru að ekki var búið að skilgreina magn neysluskammta. Þessu var auðsvarað. Einfaldasta og eðlilegasta lausnin hefði verið að setja reglugerðarheimild fyrir heilbrigðisráðherra um skilgreiningu neysluskammta fyrir hvert vímuefni. Ráðherra myndi ekki slumpa á skammtastærðina einn síns liðs, heldur gera það í samráði við þau samtök sem hafa vit á aðstæðum vímuefnaneytenda. Það er líka hálf furðuleg tilhugsun að ætla að hafa þessa skilgreiningu í lögum. Ef aðstæður vímuefnaneytenda myndu breytast ætti þá að kalla saman Alþingi, hlusta á hálaunafólk á miðjum aldri rökræða hvað jaðarsettur hópur má hafa mörg grömm í vasanum og reyna að ná einhverri þverpólítískri sátt um það í gegnum þrjár umræður? Það væri einfaldlega miklu eðlilegra að skilgreina magnið í reglugerð. Minnihluti velferðarnefndar Alþingis, undir forystu þingmanns Pírata, lögðu einmitt fram breytingartillögu við frumvarpið um nákvæmlega þetta: Að ráðherra yrði gert kleift að skilgreina neysluskammta í reglugerð. En sú tillaga var felld. Stjórnarliðarnir kvörtuðu undan einhverju sem vantaði í frumvarpið, en felldu svo tillöguna um að laga það. Gagnrýni stjórnarliða var öll á jafn auðsvaranlegum nótum, eins og Þórhildur Sunna Ævarsdóttir, þingmaður Pírata, rakti í þessari grein á sínum tíma. Ár í vaskinn Stuttu seinna byrjaði heilbrigðisráðherra að vinna í sínu eigin frumvarpi sama efnis. Hún sagði að sitt frumvarp yrði betur útfært og að þar yrðu öll vafaatriðin útkljáð. Nema að það frumvarp komst aldrei úr nefnd. Frumvarpið dó við þingrof og verður því að leggja það fram aftur á næsta kjörtímabili. Þess má geta að það sem meirihlutinn taldi að væri „illa unnið” við frumvarp Pírata var hægt að leysa með því að samþykkja breytingartillögur Pírata - en eins og áður segir var breytingartillagan einnig felld. Í rauninni var frumvarp heilbrigðisráðherra að mestu leyti samhljóða frumvarpi Pírata, með áorðnum breytingartillögum. Heilbrigðisráðherra kom með sömu lausnir og Píratar höfðu lagt til ári áður. Ár sem hefði getað einkennst af mannúð í garð vímuefnaneytenda, ef pólitík stjórnarliða hefði ekki verið að þvælast fyrir. Tvö fullunnin frumvörp á lager Á næsta kjörtímabili eru því tvö frumvörp sem eru bæði fullunnin og tilbúin. Ég neita að trúa því að þessi pólitíski leikur í kringum afglæpavæðingu neysluskammta geti haldið áfram í fjögur ár í viðbót. Alþingi þarf að standa vörð um velferð vímuefnaneytenda, þetta er jaðarsettur hópur sem þarf hjálp - ekki hegningu. Ég trúi því einlæglega að afglæpavæðing neysluskammta sé fjárfesting í manneskjum, við værum að eyða ótta samfélagsins við vímuefnaneytendur án þess að eyða óttanum við vímuefnin sjálf. Með því að líta á neytendur sem manneskjur auðveldum við þeim að komast af jaðrinum og aftur inn í samfélagið, þar sem við viljum hafa þá. Refsingar munu aðeins ýta neytendum lengra undir yfirborðið, þar sem við viljum alls ekki hafa þá. Næsta laugardag gefst okkur tækifæri til að skipta um stefnu. Tækifæri til að hætta að refsa fólki sem þarf alls ekki á refsingum að halda. Píratar hafa alltaf staðið fyrir mannúð, líka þegar stjórnmálunum þykir það pólitískt óþægilegt. Við ætlum að halda því áfram. Það er löngu tímabært að koma fram við vímuefnaneytendur sem manneskjur. Það er til skammar hvað það tók langan tíma að byrja þetta samtal og enn meira til skammar hvað það tekur langan tíma að klára það. Höfundur skipar þriðja sæti á lista Pírata í Reykjavíkurkjördæmi norður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Alþingiskosningar 2021 Skoðun: Kosningar 2021 Píratar Fíkn Heilbrigðismál Reykjavíkurkjördæmi norður Lenya Rún Taha Karim Mest lesið Halldór 31.05.2025 Halldór Nú er tími til aðgerða: Tóbaks- og nikótínfrítt Ísland Vala Smáradóttir,Jóhanna S. Kristjánsdóttir Skoðun Er stríðsglæpamaður í rútunni? Ragnhildur Hólmgeirsdóttir, Hrönn Guðmundsdóttir Skoðun Er ekki tími til kominn að tengja? Kristín María Birgisdóttir Skoðun Til hamingju með sjómannadaginn Sigurjón Þórðarson Skoðun Barnasáttmáli fyrir öll börn Guðný Björk Eydal,Paola Cardenas Skoðun Tjáningarfrelsi, gagnrýni og Snorri Másson Birgir Orri Ásgrímsson Skoðun Súrdeigsbrauð, ilmkjarnaolíur og Samtökin 78 Snorri Másson Skoðun Ójafnvægið sem heimurinn býr við – og skellur á Bakka Erna Bjarnadóttir Skoðun Eins skýrt og það verður Jóna Hlíf Halldórsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Er stríðsglæpamaður í rútunni? Ragnhildur Hólmgeirsdóttir, Hrönn Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Nú er tími til aðgerða: Tóbaks- og nikótínfrítt Ísland Vala Smáradóttir,Jóhanna S. Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Til hamingju með sjómannadaginn Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Er ekki tími til kominn að tengja? Kristín María Birgisdóttir skrifar Skoðun Barnasáttmáli fyrir öll börn Guðný Björk Eydal,Paola Cardenas skrifar Skoðun Ójafnvægið sem heimurinn býr við – og skellur á Bakka Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Bensínstöðvardíll og Birkimelur Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Trollveiðar og veiðiráðgjöf Magnús Jónsson skrifar Skoðun Gríðarlegir hagsmunir í húfi Sigurður Ingi Jóhannsson skrifar Skoðun Skynsamleg forgangsröðun fjár Ragnhildur Jónsdóttir skrifar Skoðun Eins skýrt og það verður Jóna Hlíf Halldórsdóttir skrifar Skoðun Tjáningarfrelsi, gagnrýni og Snorri Másson Birgir Orri Ásgrímsson skrifar Skoðun Að sameinast fjölskyldu sinni Guðrún Brynjólfsdóttir skrifar Skoðun Þögnin sem skapaði ótta – arfleifð Þórarins í Sameyki Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Súrdeigsbrauð, ilmkjarnaolíur og Samtökin 78 Snorri Másson skrifar Skoðun Eru forvarnir í hættu? Dagbjört Harðardóttir skrifar Skoðun Tveir alþingismenn og Gaza Sverrir Agnarsson skrifar Skoðun Hver borgar fyrir ódýrar lóðir? Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Erum við að lengja dauðann en ekki lífið? Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar Skoðun Mikill munur á aðgengi að líknarmeðferð í Evrópu Kristín Lára Ólafsdóttir skrifar Skoðun Sumarið verður nýtt vel til uppbyggingar snjóflóðavarna Jóhann Páll Jóhannsson skrifar Skoðun Verður það að vera Ísrael? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Dýravernd - frumbyggjahættir Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Stórstraumsfjara mæld - HMS ráðþrota Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Sýnum fordómum ekki umburðarlyndi Snorri Sturluson skrifar Skoðun Landbúnaður á tímamótum – Við þurfum nýja stefnu Guðjón Sigurbjartsson skrifar Skoðun Sjómenn til hamingju! Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Skoðun Leyfum mennskunni að sigra Anna Hildur Hildibrandsdóttir skrifar Skoðun Fjölskyldan fyrst Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Hvað er markaðsverð á fiski? Sverrir Haraldsson skrifar Sjá meira
Viðhorf samfélagsins í garð vímuefnaneytenda hefur breyst hratt á undanförnum árum. Skaðaminnkun hefur sannað gildi sitt, en þrátt fyrir það eru stjórnvöld lengi að taka við sér. Í áratugi hafa fyrirbyggjandi aðgerðir stjórnvalda falist í hræðsluáróðri, skrímslavæðingu og stríði gegn vímuefnum - en það sem gleymist er að stríðið gegn vímuefnum er stríð gegn vímuefnaneytendum. Á undanförnum árum hafa verið lögð fram nokkur frumvörp um afglæpavæðingu neysluskammta vímuefna, í anda þeirrar skaðaminnkunar sem við vitum að skilar árangri. Þau hafa hins vegar öll verið felld af stjórnarmeirihlutanum eða svæfð í nefnd. Halldóra Mogensen, þingmaður Pírata, gerði grein fyrir afglæpavæðingarfrumvarpi sínu í júní 2020, þegar það var fellt í atkvæðagreiðslu með 28 atkvæðum gegn 18. Rök stjórnarliðanna gegn frumvarpinu voru einfeldningsleg og gölluð og var raunar þegar búið að svara þeim öllum, annað hvort með breytingartillögum stjórnarandstöðunnar eða með álitum sérfræðinga. Kjarni málsins var einfaldlega sá að þetta einfalda mál, mál sem varðar grundvallarmannréttindi jaðarsettra hópa, varð rammpólitískt í augum stjórnarflokkanna. Siðferðislega hliðin Afglæpavæðing neysluskammta er í raun ekki svo róttæk. Í stað þess að refsa veiku fólki er verið að beina því að heilbrigðiskerfinu og auðvelda því að leita sér meðferðar. Hvers vegna er þetta eiginlega svona mikið mál? Jú, það er að sjálfsögðu pólitíkin að baki þessu öllu. Það að koma fram við neytendur vímuefna eins og manneskjur en ekki eins og glæpamenn varð pólitískt mál, mál sem þótti of pólitískt áhættusamt að hleypa í gegn svo stuttu fyrir kosningar. Mál sem mátti ekki klára á þessu kjörtímabili þrátt fyrir að tveir af þremur stjórnarflokkum séu með þetta í stefnuskránni sinni ásamt því að hafa þetta í stjórnarsáttmála. Afglæpavæðing á vörslu neysluskammta er ekki fordæmalaus aðgerð, heldur hefur hún skilað árangri í öðrum löndum sem hafa farið svipaða leið. Vímuefnaneytendur eru oft í viðkvæmri stöðu og þurfa hjálp þar sem að oftar en ekki eru þau einnig að kljást við geðræn vandamál. Þau leiða síðan til þess að annað hvort er sótt í vímuefni til að deyfa sársaukann eða gera það erfiðara að hætta neyslunni. Stundum hreinlega ómögulegt. Staðreyndin er sú að vímuefnaneytendur njóta ekki sömu mannréttinda og aðrir borgarar. Alþingi hefur ekki enn sýnt viljann til að koma fram við þau með virðingu og skaðaminnkun að leiðarljósi. Léttvæg mótrök Þegar frumvarpið var tekið fyrir á Alþingi þann 29. júní 2020 var ég, annars árs laganemi á þeim tíma sem ætlaði sér alls ekki út í pólitík strax, að fylgjast með útsendingunni heima. Ég var ekki með neina gríðarlega þekkingu á málaflokknum - mér fannst í rauninni bara einfalt og sjálfsagt mál að hætta að refsa vímuefnanotendum. Það hjálpar jaðarsettum hópum ekki neitt að beita þá hörku, er það nokkuð? Ég horfði á þingmenn og stjórnarliða sem voru mótfallnir frumvarpinu fara upp í pontu og bera fyrir sig gagnrýni sem var svo léttvæg og smávægileg í stóra samhenginu að ég trúði varla að þeim væri alvara. Ég vissi nákvæmlega hvað væri að eiga sér stað. Ríkisstjórnin ætlaði sér aldrei að láta afglæpavæðingu neysluskammta verða að veruleika á þessu kjörtímabili og var að dansa pólitískan leik í kringum frumvarpið. Sama ríkisstjórn og sagðist í stjórnarsáttmálanum sínum ætla að „snúa af braut harðra refsinga fyrir neyslu fíkniefna.” Mér fannst svörin við þessum rökum hjá andstæðingum frumvarpsins augljós, jafnvel þegar ég horfði á útsendinguna. Felldu breytinguna sem þeir vildu Ein helstu rök stjórnarliðanna gegn frumvarpinu voru að ekki var búið að skilgreina magn neysluskammta. Þessu var auðsvarað. Einfaldasta og eðlilegasta lausnin hefði verið að setja reglugerðarheimild fyrir heilbrigðisráðherra um skilgreiningu neysluskammta fyrir hvert vímuefni. Ráðherra myndi ekki slumpa á skammtastærðina einn síns liðs, heldur gera það í samráði við þau samtök sem hafa vit á aðstæðum vímuefnaneytenda. Það er líka hálf furðuleg tilhugsun að ætla að hafa þessa skilgreiningu í lögum. Ef aðstæður vímuefnaneytenda myndu breytast ætti þá að kalla saman Alþingi, hlusta á hálaunafólk á miðjum aldri rökræða hvað jaðarsettur hópur má hafa mörg grömm í vasanum og reyna að ná einhverri þverpólítískri sátt um það í gegnum þrjár umræður? Það væri einfaldlega miklu eðlilegra að skilgreina magnið í reglugerð. Minnihluti velferðarnefndar Alþingis, undir forystu þingmanns Pírata, lögðu einmitt fram breytingartillögu við frumvarpið um nákvæmlega þetta: Að ráðherra yrði gert kleift að skilgreina neysluskammta í reglugerð. En sú tillaga var felld. Stjórnarliðarnir kvörtuðu undan einhverju sem vantaði í frumvarpið, en felldu svo tillöguna um að laga það. Gagnrýni stjórnarliða var öll á jafn auðsvaranlegum nótum, eins og Þórhildur Sunna Ævarsdóttir, þingmaður Pírata, rakti í þessari grein á sínum tíma. Ár í vaskinn Stuttu seinna byrjaði heilbrigðisráðherra að vinna í sínu eigin frumvarpi sama efnis. Hún sagði að sitt frumvarp yrði betur útfært og að þar yrðu öll vafaatriðin útkljáð. Nema að það frumvarp komst aldrei úr nefnd. Frumvarpið dó við þingrof og verður því að leggja það fram aftur á næsta kjörtímabili. Þess má geta að það sem meirihlutinn taldi að væri „illa unnið” við frumvarp Pírata var hægt að leysa með því að samþykkja breytingartillögur Pírata - en eins og áður segir var breytingartillagan einnig felld. Í rauninni var frumvarp heilbrigðisráðherra að mestu leyti samhljóða frumvarpi Pírata, með áorðnum breytingartillögum. Heilbrigðisráðherra kom með sömu lausnir og Píratar höfðu lagt til ári áður. Ár sem hefði getað einkennst af mannúð í garð vímuefnaneytenda, ef pólitík stjórnarliða hefði ekki verið að þvælast fyrir. Tvö fullunnin frumvörp á lager Á næsta kjörtímabili eru því tvö frumvörp sem eru bæði fullunnin og tilbúin. Ég neita að trúa því að þessi pólitíski leikur í kringum afglæpavæðingu neysluskammta geti haldið áfram í fjögur ár í viðbót. Alþingi þarf að standa vörð um velferð vímuefnaneytenda, þetta er jaðarsettur hópur sem þarf hjálp - ekki hegningu. Ég trúi því einlæglega að afglæpavæðing neysluskammta sé fjárfesting í manneskjum, við værum að eyða ótta samfélagsins við vímuefnaneytendur án þess að eyða óttanum við vímuefnin sjálf. Með því að líta á neytendur sem manneskjur auðveldum við þeim að komast af jaðrinum og aftur inn í samfélagið, þar sem við viljum hafa þá. Refsingar munu aðeins ýta neytendum lengra undir yfirborðið, þar sem við viljum alls ekki hafa þá. Næsta laugardag gefst okkur tækifæri til að skipta um stefnu. Tækifæri til að hætta að refsa fólki sem þarf alls ekki á refsingum að halda. Píratar hafa alltaf staðið fyrir mannúð, líka þegar stjórnmálunum þykir það pólitískt óþægilegt. Við ætlum að halda því áfram. Það er löngu tímabært að koma fram við vímuefnaneytendur sem manneskjur. Það er til skammar hvað það tók langan tíma að byrja þetta samtal og enn meira til skammar hvað það tekur langan tíma að klára það. Höfundur skipar þriðja sæti á lista Pírata í Reykjavíkurkjördæmi norður.
Nú er tími til aðgerða: Tóbaks- og nikótínfrítt Ísland Vala Smáradóttir,Jóhanna S. Kristjánsdóttir Skoðun
Skoðun Nú er tími til aðgerða: Tóbaks- og nikótínfrítt Ísland Vala Smáradóttir,Jóhanna S. Kristjánsdóttir skrifar
Nú er tími til aðgerða: Tóbaks- og nikótínfrítt Ísland Vala Smáradóttir,Jóhanna S. Kristjánsdóttir Skoðun