Það er alltaf hægt að gera (eitthvað) betur Steinunn Dögg Steinsen skrifar 4. apríl 2022 08:30 Við hjá Norðuráli vinnum við að framleiða ál, en við gerum það ekki hvernig sem er. Við teljum okkar hlutverk vera að skapa verðmæti á samkeppnishæfan hátt, framleiða ál sem mætir þörfum viðskiptavina og að vera ábyrgur samfélagsþegn. Það að vera ábyrgur þegn í samfélaginu hefur víðfeðma merkingu fyrir okkur. Hluti af því er að draga úr losun gróðurhúsalofttegunda með það að markmiði að verða kolefnishlutlaus (álframleiðandi). Þegar það er gert er mikilvægt að skoða alla framleiðsluferla fyrirtækis, sem og birgða- og aðfangakeðjur, og leita allra leiða til að minnka losun. Norðurál framleiðir ál með einu lægsta kolefnisspori í heimi. Þegar litið er á ferlið allt, frá vinnslu hráefna til afhendingar fullunninnar vöru, nemur kolefnisspor áls frá Norðuráli minna en fjórðungi af heimsmeðaltalinu. Raforkan sem við notum er endurnýjanleg og sjálfbær, en ástæðan er líka sú að við höfum rýnt alla birgðakeðju okkarn með það að markmiði að lágmarka kolefnisspor framleiðslunnar og höfum fengið árangur okkar skráðan og vottaðan. Það gerirokkur kleyft að markaðssetja vottað grænt ál og vorum við fyrst í heiminum til að gera langtímasamninga um sölu á slíku áli. Binding eða nýting Með þeirri tækni sem völ er á í dag er ekki hægt að framleiða ál án þess að koldíoxíð losni. Norðurál stefnir því á að verða í hópi fyrstu álvera í heimi sem framleiðir kolefnishlutlaust ál ef ekki það fyrsta. Stærsta uppspretta gróðurhúsalofttegunda frá álverum er CO2 vegna bruna á kolefnisskautum í rafgreiningu á áli. Í dag er ekki til önnur framleiðsluleið til rafgreina ál á iðnaðarskala nema með bruna á kolefnisskautum. Þess vegna er horft til tveggja leiða til að draga úr losun gróðurhúsalofttegunda frá álverum. Að finna aðra tegund skauta þar sem kolefni binst ekki súrefni. Stærsta áskorun varðandi þessa leið er að útskipti á skautum er stór breyting á framleiðsluferlinu og því margir áhrifaþættir hafa þarf í huga. Að fanga CO2 úr útblástri kerskála og háfa. Stærsta áskorunin er sú að styrkur CO2 í útblástrinu er lágur eða álíka mikill og í andrúmsloftinu. Við sitjum ekki og bíðum eftir því að úr rætist og lausnir berist að utan og eins viljum við ekki láta nægja sem framtíðarlausn að kaupa losunarheimildir á markaði. Því leitum við leiða til að fanga og binda eða nýta þann koltvísýring sem verður til við okkar framleiðslu. Til að unnt sé að nýta Carbfix tæknina erum við í samstarfi við Háskólann í Reykjavík um að leita leiða til að auka styrk CO2 í útblástri. Við stefnum á þróun lausna í samstarfi við Qair Group sem miða að því að nota CO2 frá okkur til framleiðslu á rafeldsneyti. Norðurál er einnig í mjög spennandi samstarfi með norska fyrirtækinu Ocean Geoloop. Það fyrirtæki er að þróa tækni sem framleiðir rafmagn með því að nýta CO2 frá álverinu og vonir standa til að ekki þurfi að hækka styrk þess í útblæstri til að það verði að veruleika. Þetta eru allt spennandi verkefni og undirstrika mikilvægi þess að fræðafólk og hugmyndasmiðir háskólasamféalgsins hafi greiðan aðgang að sérfræðingum, gögnum og aðstöðu fyrirtækjanna. Þannig getum við best komið þróunarverkefnum af rannsóknarstofunni og út á framleiðslusvæðið. Allt skiptir þetta máli Hjá Norðuráli höfum við ekki einungis horft á losun vegna álframleiðslu, heldur höfum við sett okkur markmið um að losun Norðuráls þar fyrir utan minnki um 40% fyrir árið 2030. Á milli áranna 2015-2020 dróst þessi losun saman um 29%. Sá árangur er afrakstur margra ákvarðana og aðgerða þvert á fyrirtækið. Til dæmis hefur tækjum og tólum sem ganga fyrir jarðefnaeldsneyti verið skipt út fyrir rafknúin Tilgangurinn með þessum skrifum er ekki að hrósa okkur sérstaklega, heldur vona ég að þetta sýni að fyrirtæki geta gert ótrúlega mikið til að minnka kolefnisspor sitt og draga úr umhverfisáhrifum , ef starfsfólk og stjórnendur eru tilbúin að leggja sig fram um að ná markmiðunum. Eins skiptir máli að fyrirtæki finni fyrir stuðningi frá hinu opinbera og að rekstrarumhverfið stuðli að því að fyrirtæki geti tekið réttar ákvarðanir í umhverfismálum. Grænvangur er samstarfsverkefni stjórnsýslunnar og atvinnulífsins og á ársfundi hans 5. apríl næstkomandi verður m.a. fjallað um það hvernig Ísland getur náð markmiði sínu um kolefnishlutleysi árið 2040. Ég er sannfærð um að ef öll starfsemi og aðfangakeðja fyrirtækja er vandlega skoðuð er alltaf hægt að finna leiðir til að gera betur – það er alltaf hægt að gera eitthvað. Höfundur er yfir umhverfis- og öryggsmálum allra álvera Century Aluminium, móðurfélags Norðuráls. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Áliðnaður Stóriðja Umhverfismál Mest lesið Hörmulegur atburður í flugstöð Leifs Eiríkssonar Jón Pétursson Skoðun Ríkisstofnun forherðist við gagnrýni Björn Ólafsson Skoðun Kvótaverð, veiðigjald, fjárfesting og arðsemi í sjávarútvegi Ásgeir Daníelsson Skoðun Púslið sem passar ekki Ingibjörg Isaksen Skoðun Íslenski fáninn fyrir samstöðu ekki mismunun Ása Berglind Hjálmarsdóttir Skoðun Getur Seljaskóli núna orðið símalaus skóli, Jóhanna? Kristín Jónsdóttir Skoðun Hinn óseðjandi Eiríkur Ólafsson Skoðun Eru smáþjóðir stikkfríar? Snæbjörn Guðmundsson Skoðun Ef þetta er rétt – hvað er þá rangt? Anna Berg Samúelsdóttir Skoðun Nei, það verður ekki að vera Ísrael, það er Ísrael Einar Ólafsson Skoðun Skoðun Skoðun Það að þrá börn eða ekki Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Tímanna tákn? Hólmgeir Baldursson skrifar Skoðun Hörmulegur atburður í flugstöð Leifs Eiríkssonar Jón Pétursson skrifar Skoðun Kvótaverð, veiðigjald, fjárfesting og arðsemi í sjávarútvegi Ásgeir Daníelsson skrifar Skoðun Getur Seljaskóli núna orðið símalaus skóli, Jóhanna? Kristín Jónsdóttir skrifar Skoðun Gagnsæi og traust á raforkumarkaði Einar S Einarsson skrifar Skoðun Ef þetta er rétt – hvað er þá rangt? Anna Berg Samúelsdóttir skrifar Skoðun Hvað er þetta MG? Júlíana Magnúsdóttir skrifar Skoðun Sjúkraþyrlu sem allra fyrst, kerfi sem veitir lífsbjörg Gunnar Svanur Einarsson skrifar Skoðun Ríkisstofnun forherðist við gagnrýni Björn Ólafsson skrifar Skoðun Bylting, bóla, bölvun - bull? Brynjólfur Þorvarðsson skrifar Skoðun Eru smáþjóðir stikkfríar? Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Ákall Valdimar Júlíusson skrifar Skoðun Á að leyfa eða halda áfram að banna? Sigurður G. Guðjónsson skrifar Skoðun Íslenski fáninn fyrir samstöðu ekki mismunun Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Jafnlaunabarnið og baðvatnið Helga Sigrún Harðardóttir skrifar Skoðun Þér er boðið með, kæri félagi Trausti Breiðfjörð Magnússon skrifar Skoðun Púslið sem passar ekki Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Nei, það verður ekki að vera Ísrael, það er Ísrael Einar Ólafsson skrifar Skoðun Kemur þín háskólagráða úr kornflakes pakka? Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Hinn óseðjandi Eiríkur Ólafsson skrifar Skoðun Þéttari byggð: Hver nýtur ábatans — og hver borgar brúsann? Daði Freyr Ólafsson skrifar Skoðun Það ætti ekki vera í boði að útskifa fólk úr viðtalstímum hjá geðlæknum Atli Már Haraldsson Zebitz skrifar Skoðun Ef þið þurfið að segja upphátt að þið séuð ekki rasistar... Nichole Leigh Mosty skrifar Skoðun Hugleiðingar og skoðanaskipti um rasisma og útlendingahatur Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun 56.000 krónur í vasa Kópavogsbúa Ásdís Kristjánsdóttir skrifar Skoðun NordAN: Vegið að norrænni forvarnarstefnu Siv Friðleifsdóttir skrifar Skoðun Af hverju byggjum við innan gróinna hverfa? Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Gigt, vinnumarkaðurinn, fjölgun hlutastarfa og viðeigandi aðlögun Hrönn Stefánsdóttir skrifar Skoðun Er stríðsglæpamaður í rútunni? Ragnhildur Hólmgeirsdóttir, Hrönn Guðmundsdóttir skrifar Sjá meira
Við hjá Norðuráli vinnum við að framleiða ál, en við gerum það ekki hvernig sem er. Við teljum okkar hlutverk vera að skapa verðmæti á samkeppnishæfan hátt, framleiða ál sem mætir þörfum viðskiptavina og að vera ábyrgur samfélagsþegn. Það að vera ábyrgur þegn í samfélaginu hefur víðfeðma merkingu fyrir okkur. Hluti af því er að draga úr losun gróðurhúsalofttegunda með það að markmiði að verða kolefnishlutlaus (álframleiðandi). Þegar það er gert er mikilvægt að skoða alla framleiðsluferla fyrirtækis, sem og birgða- og aðfangakeðjur, og leita allra leiða til að minnka losun. Norðurál framleiðir ál með einu lægsta kolefnisspori í heimi. Þegar litið er á ferlið allt, frá vinnslu hráefna til afhendingar fullunninnar vöru, nemur kolefnisspor áls frá Norðuráli minna en fjórðungi af heimsmeðaltalinu. Raforkan sem við notum er endurnýjanleg og sjálfbær, en ástæðan er líka sú að við höfum rýnt alla birgðakeðju okkarn með það að markmiði að lágmarka kolefnisspor framleiðslunnar og höfum fengið árangur okkar skráðan og vottaðan. Það gerirokkur kleyft að markaðssetja vottað grænt ál og vorum við fyrst í heiminum til að gera langtímasamninga um sölu á slíku áli. Binding eða nýting Með þeirri tækni sem völ er á í dag er ekki hægt að framleiða ál án þess að koldíoxíð losni. Norðurál stefnir því á að verða í hópi fyrstu álvera í heimi sem framleiðir kolefnishlutlaust ál ef ekki það fyrsta. Stærsta uppspretta gróðurhúsalofttegunda frá álverum er CO2 vegna bruna á kolefnisskautum í rafgreiningu á áli. Í dag er ekki til önnur framleiðsluleið til rafgreina ál á iðnaðarskala nema með bruna á kolefnisskautum. Þess vegna er horft til tveggja leiða til að draga úr losun gróðurhúsalofttegunda frá álverum. Að finna aðra tegund skauta þar sem kolefni binst ekki súrefni. Stærsta áskorun varðandi þessa leið er að útskipti á skautum er stór breyting á framleiðsluferlinu og því margir áhrifaþættir hafa þarf í huga. Að fanga CO2 úr útblástri kerskála og háfa. Stærsta áskorunin er sú að styrkur CO2 í útblástrinu er lágur eða álíka mikill og í andrúmsloftinu. Við sitjum ekki og bíðum eftir því að úr rætist og lausnir berist að utan og eins viljum við ekki láta nægja sem framtíðarlausn að kaupa losunarheimildir á markaði. Því leitum við leiða til að fanga og binda eða nýta þann koltvísýring sem verður til við okkar framleiðslu. Til að unnt sé að nýta Carbfix tæknina erum við í samstarfi við Háskólann í Reykjavík um að leita leiða til að auka styrk CO2 í útblástri. Við stefnum á þróun lausna í samstarfi við Qair Group sem miða að því að nota CO2 frá okkur til framleiðslu á rafeldsneyti. Norðurál er einnig í mjög spennandi samstarfi með norska fyrirtækinu Ocean Geoloop. Það fyrirtæki er að þróa tækni sem framleiðir rafmagn með því að nýta CO2 frá álverinu og vonir standa til að ekki þurfi að hækka styrk þess í útblæstri til að það verði að veruleika. Þetta eru allt spennandi verkefni og undirstrika mikilvægi þess að fræðafólk og hugmyndasmiðir háskólasamféalgsins hafi greiðan aðgang að sérfræðingum, gögnum og aðstöðu fyrirtækjanna. Þannig getum við best komið þróunarverkefnum af rannsóknarstofunni og út á framleiðslusvæðið. Allt skiptir þetta máli Hjá Norðuráli höfum við ekki einungis horft á losun vegna álframleiðslu, heldur höfum við sett okkur markmið um að losun Norðuráls þar fyrir utan minnki um 40% fyrir árið 2030. Á milli áranna 2015-2020 dróst þessi losun saman um 29%. Sá árangur er afrakstur margra ákvarðana og aðgerða þvert á fyrirtækið. Til dæmis hefur tækjum og tólum sem ganga fyrir jarðefnaeldsneyti verið skipt út fyrir rafknúin Tilgangurinn með þessum skrifum er ekki að hrósa okkur sérstaklega, heldur vona ég að þetta sýni að fyrirtæki geta gert ótrúlega mikið til að minnka kolefnisspor sitt og draga úr umhverfisáhrifum , ef starfsfólk og stjórnendur eru tilbúin að leggja sig fram um að ná markmiðunum. Eins skiptir máli að fyrirtæki finni fyrir stuðningi frá hinu opinbera og að rekstrarumhverfið stuðli að því að fyrirtæki geti tekið réttar ákvarðanir í umhverfismálum. Grænvangur er samstarfsverkefni stjórnsýslunnar og atvinnulífsins og á ársfundi hans 5. apríl næstkomandi verður m.a. fjallað um það hvernig Ísland getur náð markmiði sínu um kolefnishlutleysi árið 2040. Ég er sannfærð um að ef öll starfsemi og aðfangakeðja fyrirtækja er vandlega skoðuð er alltaf hægt að finna leiðir til að gera betur – það er alltaf hægt að gera eitthvað. Höfundur er yfir umhverfis- og öryggsmálum allra álvera Century Aluminium, móðurfélags Norðuráls.
Skoðun Það ætti ekki vera í boði að útskifa fólk úr viðtalstímum hjá geðlæknum Atli Már Haraldsson Zebitz skrifar
Skoðun Gigt, vinnumarkaðurinn, fjölgun hlutastarfa og viðeigandi aðlögun Hrönn Stefánsdóttir skrifar