Lífið

Berfættur bóndi

Magnús Hlynur Hreiðarsson skrifar
Steinunn Lilja í Haukholtum gengur meira og minna um allt berfætt á sumrin. Hún hvetur fólk til að gera slíkt hið sama.
Steinunn Lilja í Haukholtum gengur meira og minna um allt berfætt á sumrin. Hún hvetur fólk til að gera slíkt hið sama. Magnús Hlynur Hreiðarsson

Bóndi í Árnessýslu gengur til allra sinna verka berfættur og hefur að eigin sögn öðlast nýtt líf með því þegar stoðkerfið og andleg líðan er annars vegar. Hann hvetur fólk til að vera eins mikið berfætt og hægt er.

Bærinn er Haukholt í Hrunamannahreppi en þar er Steinunn Lilja Svövudóttir sauðfjárbóndi með sínum manni og fjórum börnum. Steinunn tók upp á því fyrir nokkrum árum að ganga sem allra mest berfætt yfir sumarið, sem hún segir núvitund í öllu sínu veldi.

„Á meðan ég gekk í skóm var ég alltaf að snúa mig og fékk mikið af beinhimnubólgu í sköflungana, þannig að já, ég met það þannig að áhættan af þessu sé ekkert meiri fyrir mig en að ganga í skóm,“ segir Steinunn.

En hvað er það sem er svona gott við að vera berfætt?

„Endorfín er frábært en það er eitthvað aðeins extra þegar maður labbar í grýttu, já það hefur áhrif á margt.“

Þannig að þú færð svona kikk út úr þessu?

„Já og svo líka eftir því sem ég labba meira berfætt er viðbragði betra. Fyrst þegar ég var að byrja á þessu meiddi ég mig svolítið. Maður var að stíga of hart á stórgrýti og eitthvað svoleiðis. Það gerist aldrei lengur en það er bara af því að viðbragðið upp í fótinn er orðið svo ósjálfrátt og mér finnst það hafa miklu víðtækari áhrif,“ segir Steinunn.

Steinunn segir að hún verði oft skítug á fótunum en þá skolar hún skítinn bara af í næsta drullupolli. Hún hvetur fólk til að prófa að ganga sem mest berfætt úti og tengja sig þannig við jörðina hvort sem það er heim við hús eða úti í náttúrunni.

Steinunn er bóndi á bænum Haukholti í Hrunamannahreppi.Magnús Hlynur Hreiðarsson





Fleiri fréttir

Sjá meira


×