Forna dáð er fremd að rækja Sigurgeir Ólafsson skrifar 8. september 2023 10:30 Nýlega hefur starfshópur sérfræðinga að sunnan skilað Ásmundi Einari þeirri tillögu sinni að sameina skuli Verkmenntaskólann og Menntaskólann á Akureyri. Hugmyndin er vond og sett fram í miklu skeytingarleysi gagnvart vilja MA-inga, sögu þeirra og gildum, enda hafa ámóta neikvæð viðbrögð varla sést Norðanlands frá afhöfðun Jóns biskups. Í tillögum sínum áætlar ráðgjafafyrirtækið PwC að hægt sé að spara um 400 milljónir, að mestu með því að fækka störfum á landsbyggðinni og segja upp starfsfólki. Efasemdir um forsendur þeirra útreikninga hafa m.a verið lagðar fram hér og hér en ég vil bæta við þau skrif nokkrum orðum um gildi þess að hlúa að því sem er gamalt og dýrmætt. Menntaskólinn á Akureyri rekur uppruna sinn til Möðruvallaskóla og til Hólaskóla á undan því. Hann er næst-elsta menntastofnun á Íslandi á eftir MR. Römm er sú taug sem tengir MA-inga við skólann sinn, skóla hefðanna. Sést það best á Júbilanta hátíðinni, sem fer fram dagana fyrir 17. Júní. Hún er menningarviðburður sem á engan sinn líka á landsvísu og þó víðar væri leitað. Mörg hundruð manns flykkjast á Akureyri til að rifja upp dýrmæta tíma og breytast um stund í unglinginn sem einu sinni var. Mikil voru vonbrigði mín þegar skólameistari lét hafa það eftir sér í viðtali að vegna þess að hátíðin væri skipulögð af fyrrverandi nemendum þá kæmi hún skólanum varla við. Hvílíkt endemis rugl! Auðvitað blasir það við að stemningin og samheldnin sem er fóstruð innan veggja menntaskólans er alger forsenda Júbilanta Hátíðarinnar. Margir skólar halda upp á útskriftarafmæli, en óvíða tekur fólk sér margra daga frí frá vinnu og keyrir hundruði kílómetra til að vera viðstatt. Loforð ráðherra og skólameistara um að í sameiningunni verði “tekið tillit til menningar stofnananna” eru orðin tóm. Ímyndar sér nokkur að bekkjarkerfið, söngsalur í Kvosinni, Árshátíð með gömlu dönsunum í íþróttahöllinni eða Júbilantahátíð 16. Júní muni lifa af sameiningu við annan skóla? Skóla með áfangakerfi og tvöfalt fleiri nemendur sem (eðlilega) tengja ekkert við þessa hluti? Í Verkmenntaskólanum er unnið gott starf og þarft en hann er allt önnur og öðruvísi stofnun. Í krafti miklu fleiri nemenda mun hann gleypa Menntaskólann. Sameinaður skóli verður bara stærri VMA, með áfangakerfi í stað bekkjarkerfis og án alls þess sem í dag einkennir MA. Dreifðir um mörg hús munu nemendur hætta að syngja út frí. Enginn salur getur tekið hátt í 2000 manns í sæti fyrir árshátíð. Svona má lengi telja. Afhverju er þetta svona mikilvægt? Af sömu ástæðu og við Íslendingar borðum skötu og hrútspunga, höldum jól og gerum grín að Dönum. Menning tengir saman fólk. Við viljum finna að við tilheyrum einhverjum hópi og eigum okkur sögu. Sérkenni MA eru órjúfanlegur hluti af minningum og sjálfsmynd þúsunda Íslendinga sem lifðu sín mest mótandi ár innan veggja skólans. MA-ingum þykir óskaplega vænt um skólann sinn. Þeir vilja ekki að stemningunni, menningunni eða sögunni sé telft í tvísýnu. Að þeim sé fórnað á altari hagræðingar stýrihópa eða nefnda. Það tekur mörg ár að búa til hefð, en bara örfá ár að gleyma henni og það sem einu sinni er tapað mun ekkert ráðgjafafyrirtæki geta fært okkur aftur. Ásmundur, vík af þinni villubraut. Rífðu þessar tillögur. Úr skólasöng Menntaskólans á Akureyri Forna dáð er fremd að rækjaFagrir draumar rætast ennHeill sé þeim sem hingað sækjaHöldum saman Norðanmenn (Davíð Stefánsson frá Fagraskógi) Höfundur er 11 ára stúdent. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Framhaldsskólar Skóla - og menntamál Akureyri Mest lesið Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Vitsmunaleg vanstilling í boði ungra Sjálfstæðiskvenna Erna Mist Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun Kjaftæði Elliði Vignisson Skoðun Hvar er mannúðin? Davíð Sól Pálsson Skoðun Falleinkunn fyrrum forseta Vilhjálmur Þorsteinsson,Viktor Orri Valgarðsson Skoðun Skoðun Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir skrifar Skoðun Hvar er mannúðin? Davíð Sól Pálsson skrifar Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Vill íslenska þjóðin halda í einmenninguna? Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Inngilding eða „aðskilnaður“? Jasmina Vajzović Crnac skrifar Skoðun Vonin má aldrei deyja Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh skrifar Skoðun Um áhrif niðurskurðar á fjárlögum 2025 til kvikmyndagerðar og lista Steingrímur Dúi Másson skrifar Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Eru til lausnir við mönnunarvanda heilsugæslunnar? Gunnlaugur Már Briem skrifar Skoðun Er eitthvað mál að handtaka börn? Elsa Bára Traustadóttir skrifar Skoðun Er ferðaþjónusta útlendingavandamál? Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Íslenska kerfið framleiðir afbrotamenn Ágústa Ágústsdóttir skrifar Skoðun Ekki fokka þessu upp! Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Kosningaloforð og hvað svo? Björn Snæbjörnsson skrifar Skoðun Fólk, fjárfestingar og framfarir Baldur Thorlacius skrifar Skoðun Húsnæðis- og skipulagsmál Anna Sofía Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Falleinkunn fyrrum forseta Vilhjálmur Þorsteinsson,Viktor Orri Valgarðsson skrifar Skoðun Séreignarsparnaður nauðsynlegur valkostur til að létta greiðslubyrði Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Skattlögð þegar við þénum, eigum og eyðum Aron H. Steinsson skrifar Skoðun Kjaftæði Elliði Vignisson skrifar Skoðun Vitsmunaleg vanstilling í boði ungra Sjálfstæðiskvenna Erna Mist skrifar Skoðun Lítið gert úr áhyggjum íbúa Ölfuss og annarra landsmanna Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Kyrrstöðuna verður að rjúfa! Lausn fyrir verðandi innviðaráðherra Sigþór Sigurðsson skrifar Skoðun Íslenskan og menningararfurinn Sólveig Dagmar Þórisdóttir skrifar Skoðun Mannúðlegri úrræði Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Sjá meira
Nýlega hefur starfshópur sérfræðinga að sunnan skilað Ásmundi Einari þeirri tillögu sinni að sameina skuli Verkmenntaskólann og Menntaskólann á Akureyri. Hugmyndin er vond og sett fram í miklu skeytingarleysi gagnvart vilja MA-inga, sögu þeirra og gildum, enda hafa ámóta neikvæð viðbrögð varla sést Norðanlands frá afhöfðun Jóns biskups. Í tillögum sínum áætlar ráðgjafafyrirtækið PwC að hægt sé að spara um 400 milljónir, að mestu með því að fækka störfum á landsbyggðinni og segja upp starfsfólki. Efasemdir um forsendur þeirra útreikninga hafa m.a verið lagðar fram hér og hér en ég vil bæta við þau skrif nokkrum orðum um gildi þess að hlúa að því sem er gamalt og dýrmætt. Menntaskólinn á Akureyri rekur uppruna sinn til Möðruvallaskóla og til Hólaskóla á undan því. Hann er næst-elsta menntastofnun á Íslandi á eftir MR. Römm er sú taug sem tengir MA-inga við skólann sinn, skóla hefðanna. Sést það best á Júbilanta hátíðinni, sem fer fram dagana fyrir 17. Júní. Hún er menningarviðburður sem á engan sinn líka á landsvísu og þó víðar væri leitað. Mörg hundruð manns flykkjast á Akureyri til að rifja upp dýrmæta tíma og breytast um stund í unglinginn sem einu sinni var. Mikil voru vonbrigði mín þegar skólameistari lét hafa það eftir sér í viðtali að vegna þess að hátíðin væri skipulögð af fyrrverandi nemendum þá kæmi hún skólanum varla við. Hvílíkt endemis rugl! Auðvitað blasir það við að stemningin og samheldnin sem er fóstruð innan veggja menntaskólans er alger forsenda Júbilanta Hátíðarinnar. Margir skólar halda upp á útskriftarafmæli, en óvíða tekur fólk sér margra daga frí frá vinnu og keyrir hundruði kílómetra til að vera viðstatt. Loforð ráðherra og skólameistara um að í sameiningunni verði “tekið tillit til menningar stofnananna” eru orðin tóm. Ímyndar sér nokkur að bekkjarkerfið, söngsalur í Kvosinni, Árshátíð með gömlu dönsunum í íþróttahöllinni eða Júbilantahátíð 16. Júní muni lifa af sameiningu við annan skóla? Skóla með áfangakerfi og tvöfalt fleiri nemendur sem (eðlilega) tengja ekkert við þessa hluti? Í Verkmenntaskólanum er unnið gott starf og þarft en hann er allt önnur og öðruvísi stofnun. Í krafti miklu fleiri nemenda mun hann gleypa Menntaskólann. Sameinaður skóli verður bara stærri VMA, með áfangakerfi í stað bekkjarkerfis og án alls þess sem í dag einkennir MA. Dreifðir um mörg hús munu nemendur hætta að syngja út frí. Enginn salur getur tekið hátt í 2000 manns í sæti fyrir árshátíð. Svona má lengi telja. Afhverju er þetta svona mikilvægt? Af sömu ástæðu og við Íslendingar borðum skötu og hrútspunga, höldum jól og gerum grín að Dönum. Menning tengir saman fólk. Við viljum finna að við tilheyrum einhverjum hópi og eigum okkur sögu. Sérkenni MA eru órjúfanlegur hluti af minningum og sjálfsmynd þúsunda Íslendinga sem lifðu sín mest mótandi ár innan veggja skólans. MA-ingum þykir óskaplega vænt um skólann sinn. Þeir vilja ekki að stemningunni, menningunni eða sögunni sé telft í tvísýnu. Að þeim sé fórnað á altari hagræðingar stýrihópa eða nefnda. Það tekur mörg ár að búa til hefð, en bara örfá ár að gleyma henni og það sem einu sinni er tapað mun ekkert ráðgjafafyrirtæki geta fært okkur aftur. Ásmundur, vík af þinni villubraut. Rífðu þessar tillögur. Úr skólasöng Menntaskólans á Akureyri Forna dáð er fremd að rækjaFagrir draumar rætast ennHeill sé þeim sem hingað sækjaHöldum saman Norðanmenn (Davíð Stefánsson frá Fagraskógi) Höfundur er 11 ára stúdent.
Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar
Skoðun Um áhrif niðurskurðar á fjárlögum 2025 til kvikmyndagerðar og lista Steingrímur Dúi Másson skrifar
Skoðun Séreignarsparnaður nauðsynlegur valkostur til að létta greiðslubyrði Kolbrún Halldórsdóttir skrifar
Skoðun Lítið gert úr áhyggjum íbúa Ölfuss og annarra landsmanna Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar