Stjórnlaus fasteignamarkaður og ábyrgðarlausir stjórnmálamenn lofa hverju sem er Vilhelm Jónsson skrifar 12. september 2023 10:30 Það er ekki nóg að segja að það þurfi að fjölga nýjum íbúðum og lækka byggingarkostnað og gera síðan ekki neitt til þess. Traust fasteigna uppbygging getur ekki þrifist við áratuga verðbólgu, óstjórn og úrræðaleysi stjórnmálamanna þar sem hlutirnir eiga bara að reddast. Engu mun skipta hvað margar nefndir verða skipaðar. Þúsundir heimila gjalda með lífshamingju sinni og leysast oft upp og takast á við ævilanga fátækt. Megin vandinn til að eðlilegur húsnæðismarkaði þrífist er skortur á traustri útlána starfsemi,vitrænu vaxta umhverfi og langtíma stöðuleika. Græðgisvæðing og rányrkja í boði bankasýslunar hjálpar ekki til að draga úr kostnaði frekar en óhóflegar vaxtahækkanir Seðlabankans. Þó svo verðtrygging eigi e.t.v. rétt á sér getur hún aldrei einhliða þjónað því hlutverki sem henni var ætlað sé litið til síðustu 44 ára frá upptöku. Þarf ekki annað en að líta til lánskjara nágranna landa til að sjá að fjármála umsýsla á Íslandi er í molum með tilheyrandi afleiðingum á fasteignamarkaði og áhrifum á lífs afkomu landsmanna. Það er löngu tímabært að þjóðin átti sig á að ekki er endalaust hægt að líða ömurlega frammistöðu og skeytingarleysi stjórnvalda. Það líður ekki þingvetur sem áratuga gömul tugga er ekki notuð hvernig lækka megi verðbólgu og koma á hagfelldari fasteigna útlánum og telja þjóðinni trú um að betri tímar séu handan við hornið. Hlutabótaleiðin varð aldrei annað en tálsýn og svik hjá stjórnvöldum til að ná fram kjarasamningum og slá ryki í augu verkalýðshreyfingarinnar. HMS á að stýra útlánum með geðþótta ákvörðunum hvort og hverjir nýti sér leiðina þar sem það er lokað á notað og ódýrara húsnæði. Enn og aftur er gefið í skyn að aðeins þurfi að fínpússa verklagið þegar verðlags hækkanir gera opinber viðmið og greiðslumöt úrelt. Spurning hvað margir sprenglærðir fræðingar eru í nefnd að finna bestu leiðina. Tug þúsundir manna hafa lítið eða ekkert fjármálalæsi og eiga allt undir að stjórnvöld skapi traustan og eðlilegan húsnæðismarkað sem og efnahags stöðugleika.Heilbrigður fasteigna markaður þrífst illa í langri fasteignabólu drifinni af stjórnleysi og óskhyggju. Hækkun á byggingarkostnaði vegna ýmissa aðgerða stjórnvalda gerir síðan vont verra. Byggingakröfur eru orðnar óraunhæfar fyrir tilverknað stjórnsýslu sem er sínkt og heilagt að innleiða óraunhæft reglufargan sem og kröfur um aukið aðhald og forræðishyggju. Það er tímabært að stjórnsýslan sé einfölduð og viðurkennt að fasteigna stýring er komin í óefni. Glórulaus uppbygging og spenna í ferðamannageiranum skekkir eðlilega uppbyggingu og er einn megin orsakavaldurinn á þeirri spennu og óstjórn sem er heimatilbúin. Afleiðingarnar eru ekki bara hagvöxtur og tóm hamingja. Verðlags eftirlit er í molum. Skipafélögin við Sundahöfn og Skarfabakka eru spegilmynd hverskonar rányrkja þrífst í landinu í skjóli einokunar og sinnuleysis stjórnvalda að ógleymdu ranglæti kvóta kerfisins í nafni fiskveiði stjórnunar. Sveitarfélögin á stór Reykjavíkur svæðinu ástunda verklag og verðlagningu er snýr að lóðaúthlutun og lóða framboði sem er til þess fallið að sprengja upp lóðarverð. Lóðar skortur er viðvarandi og ekkert lát á innan tómum loforðaflaumi sem hafa verið allsráðandi í sveitastjórna kosningum um árabil. Þétting byggða er öfgafull og ætla mætti að landleysi sé með svipuðum hætti og á hinu þéttbýla Gasa svæðinu í Ísrael. Það er löngu tímabært að láta af forræðishyggju ábyrgðarlausra kerfiskarla sem hafa vart vit eða vilja til að sýna skynsemi og ábyrgðarkennd. Það er óásættanlegt að byggingarverktakar með áratuga reynslu búi við að ný útskrifaðir fræðingar herði sí og æ kröfur í anda forræðishyggju grundvallaða á endalausum hertum kröfum. Það skiptir vart máli hvort byggður sé útikamar eða raforkuver. Allt sett undir sama reglufarg með óraunhæfum kröfum. Kostnaðarauki, tafir og aðrar afleiðingar skipta engu. Einnig er löngu tímabært að hönnuðir og verkfræðistofur axli ábyrgð og íhugi þann aukna kostnað sem arfavitlausar og oft illa ígrundaðar tillögur að uppbyggingu valda. Illu heilli er nýi Landsspítalinn óþægileg áminning um slík vinnubrögð. Eigi að lækka byggingarkostnað þarf annað og meira en stjórnmálamenn til þeirra verka, sem hafa vart vitsmuni eða vilja í annað og meira en að fókusera á stóla og sérhagsmuna gæslu. Lækkun á byggingarkostnaði verður aðeins náð með hugarfarsbreytingu og aðhaldi, sá niðurskurður næst ekki fyrir tilverknað ríkisbubba. Bygginga kostnaður lækkar ekki með að vöruflutningabílar þveri borgina t.d. frá vesturenda borgarinnar að keyra hundruðum þúsunda rúmmetra jarðvegs úr húsgrunnum austur í önnur sýslumörk upp í Bolöldur, langleiðina í Bláfjöll eða Álsnes í Kollafirði. Þessu fyrirkomulagi fylgir ómæld óþægindi og tafir fyrir almenna umferð. Eðlilegra er að nýta efnið í uppfyllingu innan borgarmarka eins og átti sér stað áður en óhæf borgarstjórn breytti verklaginu. Með breyttu verkferli má auka landrými og lágmarka vörubíla akstur og sóðaskap sem hlýst af óþarfa akstri, töfum og kostnaðarauka ásamt kolefnis ójöfnuði. Sama á við varðandi stöðvun efnis flutninga og sjódælingu á sandi sem Björgun var með í túnfætinum á bryggjuhverfinu. Nú þarf að sækja efnið tugi kílómetra út fyrir borgarmörkin. Sé litið til kostnaðar hefði mátt réttlæta aðstöðuna og kostnað við að fyrirbyggja sjónmengun og sandrok bryggjuhverfi til hagsældar. Einn mesti þjóðarglæpur á íslenskum byggingamarkaði er verklag á Landspítala reitnum ásamt áratuga hönnunar og breytinga kostnaði fyrir atbeina ábyrgðarlausra stjórnmálamanna. Tug milljarða kostnaður mun vaxa áfram eftirlitslítið næsta áratuginn við að aðlaga byggingarnar breyttum áherslum, hringlandahætti og bútasaumi. Það er umhugsunarvert að læknastéttin horfi steinþegjandi á að uppbygging og tímasetning á spítalanum eru ekki að ganga eftir. Hefði ekki verið einfaldara að byggja 1-2 turna á Vífilsstaðartúni á grundvelli þekktra hönnunar í Skandinavíu fyrir brot af þessum byggingarkostnaði í Vatnsmýrinni? Auk þess sem unnt hefði verið að fá gott verð fyrir frábært byggingarland og nýjar lóðir. Miðpunktur borgarinnar er nefnilega ekki lengur í Vatnsmýrinni eða á Laugaveginum heldur miklu austar! Það líður vart fréttatími þar sem ekki er klifað á efnahags þrengingum og van áætluðum útboðskostnaði og verkáætlunum. Borgarlínan trónir á toppnum fyrir tilverknað ábyrgðarlaus borgarstjóra sem er fátt heilagt og telur eðlilegt að ríkissjóður borgi skilyrðislaust óraunhæfan óskalista. Þessa dagana vantar borgarstjóra helst Þjóðarhöll og Parísarhjól við Austurhöfn. Borgarstjórinn er helst sýnilegur við að úthluta medalíum og blómum til listaspíra. Það er íhugunarefni að læknis menntaður borgarstjóri skuli leynt og ljóst vera einn helsti andstæðingur flugvallar „allra landsmanna“ í Reykjavík og gengur hart fram í að takmarka aðgengi landsbyggðar fólks að Landsspítalanum. Forsætisráðherra hefur verið lít sýnileg eftir að henni varð ljóst hve óvinsæl hún er orðin. Það er helst að hún komi fram ef hún getur baðað sig í sviðsljósi við að skrifa undir viljayfirlýsingar um einhver verkefni sem falla vel í kramið. Ráðherrann virðist ekki treysta sér í pólitískar rökræður og opnar aðeins á drottningarviðtöl á RÚV við bitlausa fréttamenn sem sleppa óþægilegum spurningum sem væru ráðherranum lítt þóknanlegar. Í vetur má búast við að sjá sigurreifa verkalýðs leiðtoga ásamt forustusveit ríkisstjórnaflokkanna fagna nýgerðum kjarasamningum. Þeir munu ekki fúlsa við öndvegis Vöfflu kaffi en þó með óbragði í munni eftir að hafa innbyrt loforðaflaum og undirritað samkomulag um uppbyggingu þúsunda íbúða á lágmarksverði ásamt veglegum launahækkunum til hinna læst launuðu. Væntanlega er mikill hugur hjá endurnærðum þingheimi eftir rúmlega þriggja mánaða sumardvala að bretta upp ermar og takast á við haustverkin og láta verkin tala áður en tekist verður á um að komast í feitt jólafríi. Forsætisráðherra mun væntanlega koma með coperaða lofræðu í eldhúsdags umræðum um hve ríkisstjórn hennar sé æðisleg og mikill efnahagsbati handan við hornið. Fjármálaráðherra mun líklega skerpa á í sínum annál að hið eina rétt sé að selja restina af Íslandsbanka til vildarvina eftir vel heppnaða sölu síðasta áfanga. Einnig að upplýsa að ríkisskuldir séu í frjálsu falli og allur efnahagur þjóðarinnar á góðri siglingu undir styrkri stjórn. Stjórnmálamenn víla ekki fyrir sér að halda röngum upplýsingum að þjóðinni. Það er tímabært að þjóðin fari úr pólitískum skotgröfum og hætti að puðra hvort annað niður og horfist í augu við að sömu gerspilltir stjórnmálamenn koma aftur og aftur eins og illskeytt krabbamein að endurnýja umboð sitt. Senn ríður Samfylkinga dísin fram á Austurvelli sem nýtt sameiningar tákn og ef að líkum lætur mun Hafnarfjarðar drottningin ekki láta sitt efir liggja að bjarga þjóðinni fyrir nokkra ráðherra stóla. Tæplega mun Klaustur Liljan skorast undan ábyrgð. Valhallar gyðjurnar munu eflaust einnig boðnar og búnar að bjarga þjóðinni. Mögulega fæst forsætisráðherra í endurtekin þríleik ef hún fær að vera áfram aðal númerið. Höfundur er athafnamaður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Vilhelm Jónsson Húsnæðismál Mest lesið Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun 1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600 Róbert Björnsson Skoðun Faglegt mat eða lukka? I: Frá kennslustofu til stafbókar Bogi Ragnarsson Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir Skoðun Hvers vegna ekki bókun 35? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir Skoðun Hvað kosta mannréttindi? Anna Lára Steindal Skoðun Þéttur eða þríklofinn Sjálfstæðisflokkur Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Þéttur eða þríklofinn Sjálfstæðisflokkur Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Bras og brall við gerð Brákarborgar Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Auðlindarentan heim í hérað Arna Lára Jónsdóttir skrifar Skoðun Héraðsvötn og Kjalölduveitu í nýtingarflokk Jens Garðar Helgason,Ólafur Adolfsson skrifar Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar Skoðun Hvað kosta mannréttindi? Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? I: Frá kennslustofu til stafbókar Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Hvers vegna ekki bókun 35? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun 1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600 Róbert Björnsson skrifar Skoðun Ný nálgun fyrir börn með fjölþættan vanda Guðmundur Ingi Þóroddsson,Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar Skoðun Setjum kraft í íslenskukennslu fullorðinna Anna Linda Sigurðardóttir skrifar Skoðun Áhrif veiðigjalda ná út fyrir atvinnugreinina Ásgerður Kristín Gylfadóttir skrifar Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson skrifar Skoðun RÚV - ljósritunarstofa ríkisins? Birgir Finnsson skrifar Skoðun Að vera hvítur og kristinn Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Heilbrigðisþjónusta í heimabyggð – loksins orðin að veruleika Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Komum heil heim eftir hvítasunnuhelgina Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Leiðin til Parísar (bókstaflega) Ólafur St. Arnarsson skrifar Skoðun Ósnertanlegir eineltisseggir og óhæfir starfsmenn Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Opinber skýring til Sigurjóns Þórðarsonar Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Ekkert kerfi lifir af pólitískan geðþótta Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson skrifar Skoðun Hoppað yfir girðingarnar Vilhjálmur Árnason skrifar Skoðun Þegar ég fékk séns Heiða Ingimarsdóttir skrifar Skoðun Verður greinilega að vera Ísrael Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Evrópumet! Háskólamenntun minnst metin á Íslandi Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Skoðun Ríkið tekur – landsbyggðirnar fá minna Hjálmar Bogi Hafliðason skrifar Sjá meira
Það er ekki nóg að segja að það þurfi að fjölga nýjum íbúðum og lækka byggingarkostnað og gera síðan ekki neitt til þess. Traust fasteigna uppbygging getur ekki þrifist við áratuga verðbólgu, óstjórn og úrræðaleysi stjórnmálamanna þar sem hlutirnir eiga bara að reddast. Engu mun skipta hvað margar nefndir verða skipaðar. Þúsundir heimila gjalda með lífshamingju sinni og leysast oft upp og takast á við ævilanga fátækt. Megin vandinn til að eðlilegur húsnæðismarkaði þrífist er skortur á traustri útlána starfsemi,vitrænu vaxta umhverfi og langtíma stöðuleika. Græðgisvæðing og rányrkja í boði bankasýslunar hjálpar ekki til að draga úr kostnaði frekar en óhóflegar vaxtahækkanir Seðlabankans. Þó svo verðtrygging eigi e.t.v. rétt á sér getur hún aldrei einhliða þjónað því hlutverki sem henni var ætlað sé litið til síðustu 44 ára frá upptöku. Þarf ekki annað en að líta til lánskjara nágranna landa til að sjá að fjármála umsýsla á Íslandi er í molum með tilheyrandi afleiðingum á fasteignamarkaði og áhrifum á lífs afkomu landsmanna. Það er löngu tímabært að þjóðin átti sig á að ekki er endalaust hægt að líða ömurlega frammistöðu og skeytingarleysi stjórnvalda. Það líður ekki þingvetur sem áratuga gömul tugga er ekki notuð hvernig lækka megi verðbólgu og koma á hagfelldari fasteigna útlánum og telja þjóðinni trú um að betri tímar séu handan við hornið. Hlutabótaleiðin varð aldrei annað en tálsýn og svik hjá stjórnvöldum til að ná fram kjarasamningum og slá ryki í augu verkalýðshreyfingarinnar. HMS á að stýra útlánum með geðþótta ákvörðunum hvort og hverjir nýti sér leiðina þar sem það er lokað á notað og ódýrara húsnæði. Enn og aftur er gefið í skyn að aðeins þurfi að fínpússa verklagið þegar verðlags hækkanir gera opinber viðmið og greiðslumöt úrelt. Spurning hvað margir sprenglærðir fræðingar eru í nefnd að finna bestu leiðina. Tug þúsundir manna hafa lítið eða ekkert fjármálalæsi og eiga allt undir að stjórnvöld skapi traustan og eðlilegan húsnæðismarkað sem og efnahags stöðugleika.Heilbrigður fasteigna markaður þrífst illa í langri fasteignabólu drifinni af stjórnleysi og óskhyggju. Hækkun á byggingarkostnaði vegna ýmissa aðgerða stjórnvalda gerir síðan vont verra. Byggingakröfur eru orðnar óraunhæfar fyrir tilverknað stjórnsýslu sem er sínkt og heilagt að innleiða óraunhæft reglufargan sem og kröfur um aukið aðhald og forræðishyggju. Það er tímabært að stjórnsýslan sé einfölduð og viðurkennt að fasteigna stýring er komin í óefni. Glórulaus uppbygging og spenna í ferðamannageiranum skekkir eðlilega uppbyggingu og er einn megin orsakavaldurinn á þeirri spennu og óstjórn sem er heimatilbúin. Afleiðingarnar eru ekki bara hagvöxtur og tóm hamingja. Verðlags eftirlit er í molum. Skipafélögin við Sundahöfn og Skarfabakka eru spegilmynd hverskonar rányrkja þrífst í landinu í skjóli einokunar og sinnuleysis stjórnvalda að ógleymdu ranglæti kvóta kerfisins í nafni fiskveiði stjórnunar. Sveitarfélögin á stór Reykjavíkur svæðinu ástunda verklag og verðlagningu er snýr að lóðaúthlutun og lóða framboði sem er til þess fallið að sprengja upp lóðarverð. Lóðar skortur er viðvarandi og ekkert lát á innan tómum loforðaflaumi sem hafa verið allsráðandi í sveitastjórna kosningum um árabil. Þétting byggða er öfgafull og ætla mætti að landleysi sé með svipuðum hætti og á hinu þéttbýla Gasa svæðinu í Ísrael. Það er löngu tímabært að láta af forræðishyggju ábyrgðarlausra kerfiskarla sem hafa vart vit eða vilja til að sýna skynsemi og ábyrgðarkennd. Það er óásættanlegt að byggingarverktakar með áratuga reynslu búi við að ný útskrifaðir fræðingar herði sí og æ kröfur í anda forræðishyggju grundvallaða á endalausum hertum kröfum. Það skiptir vart máli hvort byggður sé útikamar eða raforkuver. Allt sett undir sama reglufarg með óraunhæfum kröfum. Kostnaðarauki, tafir og aðrar afleiðingar skipta engu. Einnig er löngu tímabært að hönnuðir og verkfræðistofur axli ábyrgð og íhugi þann aukna kostnað sem arfavitlausar og oft illa ígrundaðar tillögur að uppbyggingu valda. Illu heilli er nýi Landsspítalinn óþægileg áminning um slík vinnubrögð. Eigi að lækka byggingarkostnað þarf annað og meira en stjórnmálamenn til þeirra verka, sem hafa vart vitsmuni eða vilja í annað og meira en að fókusera á stóla og sérhagsmuna gæslu. Lækkun á byggingarkostnaði verður aðeins náð með hugarfarsbreytingu og aðhaldi, sá niðurskurður næst ekki fyrir tilverknað ríkisbubba. Bygginga kostnaður lækkar ekki með að vöruflutningabílar þveri borgina t.d. frá vesturenda borgarinnar að keyra hundruðum þúsunda rúmmetra jarðvegs úr húsgrunnum austur í önnur sýslumörk upp í Bolöldur, langleiðina í Bláfjöll eða Álsnes í Kollafirði. Þessu fyrirkomulagi fylgir ómæld óþægindi og tafir fyrir almenna umferð. Eðlilegra er að nýta efnið í uppfyllingu innan borgarmarka eins og átti sér stað áður en óhæf borgarstjórn breytti verklaginu. Með breyttu verkferli má auka landrými og lágmarka vörubíla akstur og sóðaskap sem hlýst af óþarfa akstri, töfum og kostnaðarauka ásamt kolefnis ójöfnuði. Sama á við varðandi stöðvun efnis flutninga og sjódælingu á sandi sem Björgun var með í túnfætinum á bryggjuhverfinu. Nú þarf að sækja efnið tugi kílómetra út fyrir borgarmörkin. Sé litið til kostnaðar hefði mátt réttlæta aðstöðuna og kostnað við að fyrirbyggja sjónmengun og sandrok bryggjuhverfi til hagsældar. Einn mesti þjóðarglæpur á íslenskum byggingamarkaði er verklag á Landspítala reitnum ásamt áratuga hönnunar og breytinga kostnaði fyrir atbeina ábyrgðarlausra stjórnmálamanna. Tug milljarða kostnaður mun vaxa áfram eftirlitslítið næsta áratuginn við að aðlaga byggingarnar breyttum áherslum, hringlandahætti og bútasaumi. Það er umhugsunarvert að læknastéttin horfi steinþegjandi á að uppbygging og tímasetning á spítalanum eru ekki að ganga eftir. Hefði ekki verið einfaldara að byggja 1-2 turna á Vífilsstaðartúni á grundvelli þekktra hönnunar í Skandinavíu fyrir brot af þessum byggingarkostnaði í Vatnsmýrinni? Auk þess sem unnt hefði verið að fá gott verð fyrir frábært byggingarland og nýjar lóðir. Miðpunktur borgarinnar er nefnilega ekki lengur í Vatnsmýrinni eða á Laugaveginum heldur miklu austar! Það líður vart fréttatími þar sem ekki er klifað á efnahags þrengingum og van áætluðum útboðskostnaði og verkáætlunum. Borgarlínan trónir á toppnum fyrir tilverknað ábyrgðarlaus borgarstjóra sem er fátt heilagt og telur eðlilegt að ríkissjóður borgi skilyrðislaust óraunhæfan óskalista. Þessa dagana vantar borgarstjóra helst Þjóðarhöll og Parísarhjól við Austurhöfn. Borgarstjórinn er helst sýnilegur við að úthluta medalíum og blómum til listaspíra. Það er íhugunarefni að læknis menntaður borgarstjóri skuli leynt og ljóst vera einn helsti andstæðingur flugvallar „allra landsmanna“ í Reykjavík og gengur hart fram í að takmarka aðgengi landsbyggðar fólks að Landsspítalanum. Forsætisráðherra hefur verið lít sýnileg eftir að henni varð ljóst hve óvinsæl hún er orðin. Það er helst að hún komi fram ef hún getur baðað sig í sviðsljósi við að skrifa undir viljayfirlýsingar um einhver verkefni sem falla vel í kramið. Ráðherrann virðist ekki treysta sér í pólitískar rökræður og opnar aðeins á drottningarviðtöl á RÚV við bitlausa fréttamenn sem sleppa óþægilegum spurningum sem væru ráðherranum lítt þóknanlegar. Í vetur má búast við að sjá sigurreifa verkalýðs leiðtoga ásamt forustusveit ríkisstjórnaflokkanna fagna nýgerðum kjarasamningum. Þeir munu ekki fúlsa við öndvegis Vöfflu kaffi en þó með óbragði í munni eftir að hafa innbyrt loforðaflaum og undirritað samkomulag um uppbyggingu þúsunda íbúða á lágmarksverði ásamt veglegum launahækkunum til hinna læst launuðu. Væntanlega er mikill hugur hjá endurnærðum þingheimi eftir rúmlega þriggja mánaða sumardvala að bretta upp ermar og takast á við haustverkin og láta verkin tala áður en tekist verður á um að komast í feitt jólafríi. Forsætisráðherra mun væntanlega koma með coperaða lofræðu í eldhúsdags umræðum um hve ríkisstjórn hennar sé æðisleg og mikill efnahagsbati handan við hornið. Fjármálaráðherra mun líklega skerpa á í sínum annál að hið eina rétt sé að selja restina af Íslandsbanka til vildarvina eftir vel heppnaða sölu síðasta áfanga. Einnig að upplýsa að ríkisskuldir séu í frjálsu falli og allur efnahagur þjóðarinnar á góðri siglingu undir styrkri stjórn. Stjórnmálamenn víla ekki fyrir sér að halda röngum upplýsingum að þjóðinni. Það er tímabært að þjóðin fari úr pólitískum skotgröfum og hætti að puðra hvort annað niður og horfist í augu við að sömu gerspilltir stjórnmálamenn koma aftur og aftur eins og illskeytt krabbamein að endurnýja umboð sitt. Senn ríður Samfylkinga dísin fram á Austurvelli sem nýtt sameiningar tákn og ef að líkum lætur mun Hafnarfjarðar drottningin ekki láta sitt efir liggja að bjarga þjóðinni fyrir nokkra ráðherra stóla. Tæplega mun Klaustur Liljan skorast undan ábyrgð. Valhallar gyðjurnar munu eflaust einnig boðnar og búnar að bjarga þjóðinni. Mögulega fæst forsætisráðherra í endurtekin þríleik ef hún fær að vera áfram aðal númerið. Höfundur er athafnamaður.
„Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun
Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir Skoðun
Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir Skoðun
Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar
Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar
Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar
Skoðun Ný nálgun fyrir börn með fjölþættan vanda Guðmundur Ingi Þóroddsson,Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar
Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson skrifar
Skoðun Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson skrifar
„Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun
Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir Skoðun
Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir Skoðun