Væri hægt að draga úr afbrotum ungmenna með mykjukenningu Bjössa? Davíð Bergmann skrifar 22. febrúar 2024 11:30 Af hverju þarf þetta að vera svona flókið og dýrt, þegar það er allt til staðar eins og mannauðurinn og náttúran. Það þarf engum lögum að breyta þetta rúmast innan ramma laganna. Það eina sem þarf er viðhorfsbreyting og skapa nýja hefð. Hvernig stendur á því að það þarf alltaf hreint að vera með grjóthlaðna alla ramma eða skipa nefndir og hinn og þessi sérfræðingurinn þarf að koma að málunum með sitt álit og á endanum verður ekkert úr verki. Við vitum að vopnaburður og harkan er að aukast í undirheimunum við vitum líka allar samanburðar tölurnar við þau lönd sem við viljum bera okkur saman við eru eitthvað, og hvað gerist svo! Spurning er hvað ætlum við gera með þessar upplýsingar. Ætlum við tala út í það óendanlega eða fara gera eitt í málunum af alvöru og fara framkvæma og hætta að tala og hafa álit á málunum og hneykslast ástandinu. Netmiðlarnir haldi áfram að færa okkur fréttir í fyrirsagna stíl sem gleymist svo eftir einn til tvo dag eða þar til næsta hnífstunga kemur þá endurtekur sagan sig. Við lærum ekki nema gera mistök, þannig byrjum andskotinn hafi það að vinna að þessum málum að alvöru núna. Hvað með að finna lausnir miðað við þann veruleika sem við búum við í dag. Verkfærakistan er þarna úti á gólfi með öllum verkfærunum í sem við þurfum í verkið. Verkið blasir við okkur en við horfum bara á það og það er ekki hægt að sjá í verkfæratöskuna lengur fyrir kónguló vef.Eða eiga bara lausnirnar að vera rafbyssur forvirkar rannsóknarheimildir og nýtt fangelsi? Ætlum við þá bara að bora í nefið fram að því að fangelsið rís, er það málið. Ekki misskilja mig það verður að reisa nýtt fangelsi hér á landi sem er mannsæmandi bæði fyrir fanga og starfsfólk til að þar geti farið fram alvöru betrun og við séum að skila fleirum nýtum þjóðfélagsþegnum hérna úr í samfélagið. Það mun alltaf skila sér margfalt út í þjóðarbúið. Ætlum við að vera áfram svona svartfugla vilt í þessu eða fara koma lausnir sem virka? Það skal viðurkennast hér að það er orðið ansi þreytt að standa upp á cokekassa og garga upp í hjómið og ekkert gerist? Þetta gerir sig ekki sjálft eins og pabbi sagði við mig í gamla dag. Í mínum huga er það leiðbeining og fræðsla og stífur rammi sem við eigum að hafa að leiðarljósi í málefnum ungra afbrotamann þá er ég að tala um frá sakhæfis aldri til 24 ára aldurs. Í byrjun árs 1994 þegar ég var starfsmaður í útideildinni sem var rekin á vegum unglingadeildar félagsmálastofnunar Reykjavíkur, kom ég eftir eina yfirheyrsluna með ungmennum af lögreglustöðinni niður í útideild. Þá búinn að missa alla tiltrú á kerfinu og hafði takmarkaða trú að nokkuð myndi breytast í framtíðinni. Þá var ég búinn að sitja yfirheyrslur með þessum ungmennum ekki í fyrsta sinn ætli ekki í þrítugasta og fimmta sinn. Hún fór eins og allar hinar inn um annað eyrað og út um hitt hjá drengjunum. Bjössi vinur minn var þá búinn að afreka það opna Mótorsmiðju sem var stórkostlegt úrræði og saga hennar en merkilegri. Ég horfi alltaf á Bjössa sem upphafsmann hennar þó svo að fleiri hafi komið að því starfi seinna meir. Þá sagði hann mér stutta sögu hvernig hún varð til. Eftir það hef ég nálgast mína vinnu með þeim hætti. Hann kallaði þessa aðferð mykjukenninguna. Hann sagði ef þú setur skít út á tún koma bara ákveðnar flugur og setjast á hann aðrar ekki. Hann fór á mótorhjólinu í leðrinu í hverfi þar sem voru strákar að gera allt vitlaust. Hann parkeraði hjólinu þar sem hann vissi að þeir héldu sig og viti menn flugurnar komu og settust á skítinn svo hló hann. Þetta er svona einfald það þarf ekki að ræða þetta út það óendanlega „líkur sækir, líkan heim“ Skildu þessir drengir í fréttinni hérna fyrir ofan fara í gegnum eitthvað prógramm eftir þennan háskalega akstur. Eins og að hitta sjúkraflutningamenn sem koma á vettvang slysa sem geta útskýrt fyrir þeim hvernig sá veruleiki er að koma á slíkan slysstað. Hitta lækna sem meðhöndlar slasað fólk eftir slys. Sem geta sagt af reynslu hverjar afleiðingarnar geta orðið eftir svona akstur og hvernig þetta er í raunheimi ekki bíómynda heimi. Tala við lögreglumenn sem eru fyrstir á vettvang og hafa upplifað ýmislegt í tengslum við svona. Nú eða fara í fræðslu til tryggingafélags sem gerir þeim grein fyrir því ef þeir hefðu valdið slysi, tala nú ekki um ef það hefði orðið líkamstjón eða dauði ætti tryggingafélagið endurkröfu rétt á þá til æviloka. Munu þeir hafa tækifæri til að hitta einhvern sem hefur kannski mannslíf á samviskunni sem gæti útskýrt fyrir þeim hvað það er að hafa samvisku sakaskrá sem fyrnist aldrei. Ég efast um þetta standi til boða. Líklega munu þeir fá fjársekt, ákærufrestun eða skilorðsbundinn dóm þessir strákar. Eflaust verða þeir jafnvel hafðir upp til skýjanna af sínum líkum, hvað þeir eru kaldir kallar, og halda áfram að styrkja sína veiku sjálfsmynd með neikvæðu atferli það hefur sagan sýnt okkur í gegnum áratugina. Besta sem við gerum fyrir svona drengi er að leiðbeina þeim og fræða. Það er það sem dómskerfið þarf að taka inn í reikning þegar úrvinnsla slíkra mála er í gangi. Það þarf engum lögum að breyta þetta rúmast inn 57. gr.almennra.hegn.laga. Er ekki orðið löngu tímabært að koma með nýja nálgun í þessum málaflokki ég spyr eða ætlum við að halda áfram að bora í nefið og hneykslast? Höfundur hefur unnið með olnbogabörnum samfélagsins í 30 ár og er núna starfsmaður Fjölsmiðjunnar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Davíð Bergmann Mest lesið Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason Skoðun Neyð Róhingja Sigurjón Örn Stefánsson Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Daði Pálmar Ragnarsson Bakþankar Enginn stjórnmálaflokkur mun niðurgreiða sálfræðiþjónustu og útrýma biðlistum Þórarinn Hjartarson Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson Skoðun Skoðun Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson skrifar Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Drambið okkar Júlíus Valsson skrifar Skoðun Við vitum Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Stöndum saman gegn fjölþáttaógnum Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hagræðing á kostnað fjölbreytni og gæðamenntunar Ida Marguerite Semey skrifar Skoðun Umbúðir en ekkert innihald í Hafnarfirði Einar Geir Þorsteinsson skrifar Skoðun Við viljum tala íslensku, en hvernig Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Mansalsmál á Íslandi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Hættur heimsins virða engin landamæri Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Tímamót í sjálfsvígsforvörnum Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Yfirgangur, yfirlæti og endastöð Strætó Axel Hall skrifar Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar Skoðun Skapandi menntun skilar raunverulegum árangri Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Sex ára sáttmáli Davíð Þorláksson skrifar Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar Skoðun Stjórnendur sem mega ekki stjórna Stefán Vagn Stefánsson skrifar Skoðun Stokkhólmseinkenni sem við ættum að forðast Aðalsteinn Júlíus Magnússon skrifar Skoðun Eflum iðnlöggjöfina og stöðvum brotin Hilmar Harðarson skrifar Skoðun Pjattkratar taka til Þorsteinn Sæmundsson skrifar Sjá meira
Af hverju þarf þetta að vera svona flókið og dýrt, þegar það er allt til staðar eins og mannauðurinn og náttúran. Það þarf engum lögum að breyta þetta rúmast innan ramma laganna. Það eina sem þarf er viðhorfsbreyting og skapa nýja hefð. Hvernig stendur á því að það þarf alltaf hreint að vera með grjóthlaðna alla ramma eða skipa nefndir og hinn og þessi sérfræðingurinn þarf að koma að málunum með sitt álit og á endanum verður ekkert úr verki. Við vitum að vopnaburður og harkan er að aukast í undirheimunum við vitum líka allar samanburðar tölurnar við þau lönd sem við viljum bera okkur saman við eru eitthvað, og hvað gerist svo! Spurning er hvað ætlum við gera með þessar upplýsingar. Ætlum við tala út í það óendanlega eða fara gera eitt í málunum af alvöru og fara framkvæma og hætta að tala og hafa álit á málunum og hneykslast ástandinu. Netmiðlarnir haldi áfram að færa okkur fréttir í fyrirsagna stíl sem gleymist svo eftir einn til tvo dag eða þar til næsta hnífstunga kemur þá endurtekur sagan sig. Við lærum ekki nema gera mistök, þannig byrjum andskotinn hafi það að vinna að þessum málum að alvöru núna. Hvað með að finna lausnir miðað við þann veruleika sem við búum við í dag. Verkfærakistan er þarna úti á gólfi með öllum verkfærunum í sem við þurfum í verkið. Verkið blasir við okkur en við horfum bara á það og það er ekki hægt að sjá í verkfæratöskuna lengur fyrir kónguló vef.Eða eiga bara lausnirnar að vera rafbyssur forvirkar rannsóknarheimildir og nýtt fangelsi? Ætlum við þá bara að bora í nefið fram að því að fangelsið rís, er það málið. Ekki misskilja mig það verður að reisa nýtt fangelsi hér á landi sem er mannsæmandi bæði fyrir fanga og starfsfólk til að þar geti farið fram alvöru betrun og við séum að skila fleirum nýtum þjóðfélagsþegnum hérna úr í samfélagið. Það mun alltaf skila sér margfalt út í þjóðarbúið. Ætlum við að vera áfram svona svartfugla vilt í þessu eða fara koma lausnir sem virka? Það skal viðurkennast hér að það er orðið ansi þreytt að standa upp á cokekassa og garga upp í hjómið og ekkert gerist? Þetta gerir sig ekki sjálft eins og pabbi sagði við mig í gamla dag. Í mínum huga er það leiðbeining og fræðsla og stífur rammi sem við eigum að hafa að leiðarljósi í málefnum ungra afbrotamann þá er ég að tala um frá sakhæfis aldri til 24 ára aldurs. Í byrjun árs 1994 þegar ég var starfsmaður í útideildinni sem var rekin á vegum unglingadeildar félagsmálastofnunar Reykjavíkur, kom ég eftir eina yfirheyrsluna með ungmennum af lögreglustöðinni niður í útideild. Þá búinn að missa alla tiltrú á kerfinu og hafði takmarkaða trú að nokkuð myndi breytast í framtíðinni. Þá var ég búinn að sitja yfirheyrslur með þessum ungmennum ekki í fyrsta sinn ætli ekki í þrítugasta og fimmta sinn. Hún fór eins og allar hinar inn um annað eyrað og út um hitt hjá drengjunum. Bjössi vinur minn var þá búinn að afreka það opna Mótorsmiðju sem var stórkostlegt úrræði og saga hennar en merkilegri. Ég horfi alltaf á Bjössa sem upphafsmann hennar þó svo að fleiri hafi komið að því starfi seinna meir. Þá sagði hann mér stutta sögu hvernig hún varð til. Eftir það hef ég nálgast mína vinnu með þeim hætti. Hann kallaði þessa aðferð mykjukenninguna. Hann sagði ef þú setur skít út á tún koma bara ákveðnar flugur og setjast á hann aðrar ekki. Hann fór á mótorhjólinu í leðrinu í hverfi þar sem voru strákar að gera allt vitlaust. Hann parkeraði hjólinu þar sem hann vissi að þeir héldu sig og viti menn flugurnar komu og settust á skítinn svo hló hann. Þetta er svona einfald það þarf ekki að ræða þetta út það óendanlega „líkur sækir, líkan heim“ Skildu þessir drengir í fréttinni hérna fyrir ofan fara í gegnum eitthvað prógramm eftir þennan háskalega akstur. Eins og að hitta sjúkraflutningamenn sem koma á vettvang slysa sem geta útskýrt fyrir þeim hvernig sá veruleiki er að koma á slíkan slysstað. Hitta lækna sem meðhöndlar slasað fólk eftir slys. Sem geta sagt af reynslu hverjar afleiðingarnar geta orðið eftir svona akstur og hvernig þetta er í raunheimi ekki bíómynda heimi. Tala við lögreglumenn sem eru fyrstir á vettvang og hafa upplifað ýmislegt í tengslum við svona. Nú eða fara í fræðslu til tryggingafélags sem gerir þeim grein fyrir því ef þeir hefðu valdið slysi, tala nú ekki um ef það hefði orðið líkamstjón eða dauði ætti tryggingafélagið endurkröfu rétt á þá til æviloka. Munu þeir hafa tækifæri til að hitta einhvern sem hefur kannski mannslíf á samviskunni sem gæti útskýrt fyrir þeim hvað það er að hafa samvisku sakaskrá sem fyrnist aldrei. Ég efast um þetta standi til boða. Líklega munu þeir fá fjársekt, ákærufrestun eða skilorðsbundinn dóm þessir strákar. Eflaust verða þeir jafnvel hafðir upp til skýjanna af sínum líkum, hvað þeir eru kaldir kallar, og halda áfram að styrkja sína veiku sjálfsmynd með neikvæðu atferli það hefur sagan sýnt okkur í gegnum áratugina. Besta sem við gerum fyrir svona drengi er að leiðbeina þeim og fræða. Það er það sem dómskerfið þarf að taka inn í reikning þegar úrvinnsla slíkra mála er í gangi. Það þarf engum lögum að breyta þetta rúmast inn 57. gr.almennra.hegn.laga. Er ekki orðið löngu tímabært að koma með nýja nálgun í þessum málaflokki ég spyr eða ætlum við að halda áfram að bora í nefið og hneykslast? Höfundur hefur unnið með olnbogabörnum samfélagsins í 30 ár og er núna starfsmaður Fjölsmiðjunnar.
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Enginn stjórnmálaflokkur mun niðurgreiða sálfræðiþjónustu og útrýma biðlistum Þórarinn Hjartarson Skoðun
Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar
Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar
Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar
Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Enginn stjórnmálaflokkur mun niðurgreiða sálfræðiþjónustu og útrýma biðlistum Þórarinn Hjartarson Skoðun