Lega lýðveldisins Íslands Eiríkur Ingi Jóhannsson skrifar 22. apríl 2024 10:30 Íslenska þjóðin býr við ofur öfl nátturunar, einangrun frá meginlöndunum stóru og deilir engum landamærum með annarri þjóð. Þessi Fallega eyja okkar er köld en samt svo hlý og gjöful að margmenni flykkist til að skoða hana og aðrir koma til að leita nýrra tækifæra. Við erum rík að fæðast á þessu skeri okkar, í landi með fólksfjölda sem víða erlendis er á við meðalstóran bæ. Öðrum er ljóst að á Íslandi eiga flestir þokkalegt líf og vilja margir leita nýs lífs hjá okkur. Gestrisin höfum við verið en margur landinn telur nú nóg komið. Þetta er skiljanleg afstaða enda orðið þröngt um manninn og nýbúar á hverju leiti bæði löglegir og ei. Allir vita að ferðaþjónustan á stærstan þátt í nýbúa straumnum, sumir myndu kalla það luxusvanda en nú eru nýbúar einnig farnir að kvarta og segja nóg er komið. Þá verður að spyrja sig af hverju stöðin hans Leifs Heppna skuli standa gal opin til margra ára. Það má eflaust kalla óstjórn þeirra er hafa ráðið þessi ár að svara fyrir. Hví hafa óstjórn á þessum mála-flokki þegar svo auðvelt er að hafa stjórn á ferðum manna til þessa eyríkis og nýta legu lands og hafa góða stjórn á þessu flæði manna? Hingað á enginn að komast án tilskilinna leyfa, það er einfalt að hafa stjórn á farþega flæði til landsins.Ekki er það góðmennska að fólk staldri hér við í örvætingu eftir nýju lífi eða arði og bíði úrlausnar, oft til margra ára til að vera endanlega fylgt úr landi. Sumt af þessu fólki eru börn og jafnvel börn að fá sína fyrstu minningar á landi okkar og upplifa áfall við að þurfa að fara og kveðja nýja vini sína. Þetta er ekki það sem við viljum vera þekkt fyrir. Stjórn eða óstjórn, hvort er manneskjulegra? Jú, sum okkar viljum hjálpa öllum og látum hjartað ráða, Opin landamæri munu einn daginn nást, þegar efnahags-jöfnuður næst um heims kringluna en sá tími er ekki kominn. Þessi óstjórn kostar bæði mikið fé og sálræn vandamál, bæði hjá þeim sem eru kvaddir með valdi og hinum, sem þurfa kveðja nýju vinina. Ekki má gleyma starfsfólkinu sem þarf að eiga við þennan málaflokk og þá streitu sem það verður fyrir í störfum sínum. Lausnin er að hafa stjórn á landamærum okkar. Það fer betur með bæði fé og menn. Við getum gert betur fyrir minna fé því óstjórn kostar meir en stjórn. Lögum þetta sem fyrst og fáum forseta í brúna sem mun takast á við þetta verkefni. Lega lands skiptir máli við fleira en landamæragæslu! Milliríkja-samningar vega þungt og eru álag á landið. Þar sem kröfur eru lagðar fram og vitnað í samingja sem við erum búin að skrifa undir. Það má spyrja sig, hví þarf land sem er svo einangráð og ekki í sambærlegum aðstæðum og meiginlandslöndin sem búa í nánd við hvort öðru og vilja þá opnari samkeppnis-umhverfi sem krefst þá milliríkja-samingja til að sanngjörn samkeppni geti verið milli þeirra og landmæri opinn. Ísland býr ekki við þessi skilyrði og á því að krefjast undanþágu frá öllum skilyrðum þessa saminga sem koma ekki að beinni samkeppni. Þar sem innlands-markaður okkar er ekki í beinni samkeppni við meiginlandið á að losa okkur undan þessum þvíngunum og leyfa innanlands- markaðnum að búa við eðilegri markaðlögmál, aðlöguð að okkar sérstöðu. Ríkis-eignir Sumir eru ákáfir í að selja þessar flottu eignir allra landsmanna, sumir hafa þá skoðun að ríkið eigi ekki að eiga neinar eignir, hvorki fasteignir né fyrirtæki og vísa oft í samkeppnis-rök og milliríkja-samninga.Frekar ber að spyrja, af hverju má hlutafélag okkar allra (ríkið) ekki eiga eignir og fyrirtæki, svo lengi sem einstaklings-framtakið sé ekki hindrað? Þá sérstaklega þegar ríkjandi meirihluti vill ekki selja þessar eignir og villstanda vörð um þær. Það á ekki að vera þannig að minni-hluti ráði þessari för og að milliríkja samningar séu notaðir sem verkfæri til að koma eignum þjóðarinnar í sölu. Stjórnar hefðir sem myndaðar hafa verið í gegnum árin eru ábyrg fyrir því að sérhagsmuna-hópar komist í þá stöðu að stjórna bæði framkvæmdavaldinu og löggjafarvaldinu. Slíkir stjórnarhættir geta tæplega kallast hálft-Lýðræði, þar sem kjósendur þessara stjórnameirihluta eru lang-flestir mótfallnir þessum áætlunum.Forsetaembættið er ábyrgt fyrir þessari stjórnar-hefð og að eignir landsmanna séu skertar með hverju árinu. Forsetinn setur ríkisráðið og leggur blessun sína yfir þessa valda-hefð. Ég kalla eftir að það ríkji fullt lýðræði og að löggjafarvaldið fái að starfa eins og ættlast var til af því.Sem sér eining sem er ekki stjórnað af framkvæmdavaldiu, né eigi áhrif þessara tveggja ríkisvalda að hafa nokkur áhrif á dómsvaldið. Þegar þessar einingar ríkisvaldsins fá að starfa eins og má ætla hafi verið markmið stjórnarskrárinnar, þá mun ríkja lýðræði fullvalda þjóðar en ekki hálf lýðræðið sem við búum við núna. Hugum vel að vali forseta og skiljum að ef forsetinn vinnur samkvæmt því valdsviði sem embættið er látið fá samkvæmt stjórnaskrá þessa lands, þá má leysa flest vandamál sem hafa myndast við þessa stjórnar-hefur drottnað yfir landsmönnum. Lengi lifi Ísland Höfundur er forsetaframbjóðandi. Meðmæla söfnun: Eiríkur Ingi Jóhannsson. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Forsetakosningar 2024 Mest lesið Halldór 23.11.2024 Halldór Teppuleggjum ekki íslenska náttúru með vindorku Halla Hrund Logadóttir Skoðun Furðuleg réttlæting á hækkun verðtryggðra vaxta Marinó G. Njálsson Skoðun Miskunnsami nýmarxistinn Kári Allansson Skoðun Kosningaloforðið sem gleymdist? Þorsteinn Siglaugsson Skoðun Sögufölsun í heimildarþætti RÚV — Svör óskast Jóna Benediktsdóttir,Hjörtur Hjartarson,Katrín Oddsdóttir,Kjartan Jónsson,Kristín Erna Arnardóttir,Sigríður Ólafsdóttir,Þórir Baldursson Skoðun Raforka er ekki eina orkan! Dagur Helgason Skoðun Óframseljanlegt DAGA-kerfi Kári Jónsson Skoðun Kjósum á næsta kjörtímabili Jón Steindór Valdimarsson Skoðun Eru aðventan og jólin kvíða- eða tilhlökkunarefni? Guðlaug Helga Ásgeirsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Vaxtahækkanir og brotið traust - hver ber ábyrgð? Sandra B. Franks skrifar Skoðun Rödd friðar þarf að hljóma skærar Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Af skynsemi Vegagerðarinnar Magnús Rannver Rafnsson skrifar Skoðun Nýja stjórnarskráin — Alþingi rjúfi stöðnunina með stjórnlagaþingi Stjórn Stjórnarskrárfélagsins skrifar Skoðun Nýtt fangelsi – fyrir öruggara samfélag Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Ísland og orkuskiptin: Styðjum þróun á jarðhita og alþjóðlegt samstarf Ester Halldórsdóttir skrifar Skoðun Ærin verkefni næstu ár Ásbjörg Kristinsdóttir skrifar Skoðun Kominn tími á öðruvísi stjórnmál Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Furðuleg réttlæting á hækkun verðtryggðra vaxta Marinó G. Njálsson skrifar Skoðun Raforka er ekki eina orkan! Dagur Helgason skrifar Skoðun Miskunnsami nýmarxistinn Kári Allansson skrifar Skoðun Skapandi skattur og skapandi fólk Vilhjálmur Árnason skrifar Skoðun Teppuleggjum ekki íslenska náttúru með vindorku Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Kjósum á næsta kjörtímabili Jón Steindór Valdimarsson skrifar Skoðun Kosningaloforðið sem gleymdist? Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Eru aðventan og jólin kvíða- eða tilhlökkunarefni? Guðlaug Helga Ásgeirsdóttir skrifar Skoðun Óframseljanlegt DAGA-kerfi Kári Jónsson skrifar Skoðun Nýtanleg verðmætasköpun um allt land Jóhann Frímann Arinbjarnarson skrifar Skoðun Geðrænn vandi barna og ungmenna Eldur S. Kristinsson skrifar Skoðun Það er kominn verðmiði á fangelsið en hvað má ungmenni í alvarlegum vanda kosta? Davíð Bergmann skrifar Skoðun Hinn opni tékki samgöngusáttmálans – ljósastýring og Sundabraut Eiríkur S. Svavarsson skrifar Skoðun Eru sumir heppnari en aðrir? Anna Kristín Jensdóttir skrifar Skoðun Við þurfum stjórnmálamenn sem skilja mikilvægi stærstu atvinnugreinar landsins Aðalheiður Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Kallað eftir fyrirsjáanleika í opinberum framkvæmdum Þorsteinn Víglundsson ,Jónína Guðmundsdóttir,Karl Andreassen skrifar Skoðun Sjálfstætt fólk Kristín Linda Jónsdóttir skrifar Skoðun Óstjórn í húsnæðismálum Ragnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Arfur stjórnmálanna 2024 Elvar Eyvindsson skrifar Skoðun Kjósum rétt(indi) fyrir fatlað fólk! Unnur Helga Óttarsdóttir,Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Frelsi er allra, ekki fárra útvaldra Jón Óskar Sólnes skrifar Skoðun Menntun og tækifæri: Hvað veljum við fyrir Ísland? Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Sjá meira
Íslenska þjóðin býr við ofur öfl nátturunar, einangrun frá meginlöndunum stóru og deilir engum landamærum með annarri þjóð. Þessi Fallega eyja okkar er köld en samt svo hlý og gjöful að margmenni flykkist til að skoða hana og aðrir koma til að leita nýrra tækifæra. Við erum rík að fæðast á þessu skeri okkar, í landi með fólksfjölda sem víða erlendis er á við meðalstóran bæ. Öðrum er ljóst að á Íslandi eiga flestir þokkalegt líf og vilja margir leita nýs lífs hjá okkur. Gestrisin höfum við verið en margur landinn telur nú nóg komið. Þetta er skiljanleg afstaða enda orðið þröngt um manninn og nýbúar á hverju leiti bæði löglegir og ei. Allir vita að ferðaþjónustan á stærstan þátt í nýbúa straumnum, sumir myndu kalla það luxusvanda en nú eru nýbúar einnig farnir að kvarta og segja nóg er komið. Þá verður að spyrja sig af hverju stöðin hans Leifs Heppna skuli standa gal opin til margra ára. Það má eflaust kalla óstjórn þeirra er hafa ráðið þessi ár að svara fyrir. Hví hafa óstjórn á þessum mála-flokki þegar svo auðvelt er að hafa stjórn á ferðum manna til þessa eyríkis og nýta legu lands og hafa góða stjórn á þessu flæði manna? Hingað á enginn að komast án tilskilinna leyfa, það er einfalt að hafa stjórn á farþega flæði til landsins.Ekki er það góðmennska að fólk staldri hér við í örvætingu eftir nýju lífi eða arði og bíði úrlausnar, oft til margra ára til að vera endanlega fylgt úr landi. Sumt af þessu fólki eru börn og jafnvel börn að fá sína fyrstu minningar á landi okkar og upplifa áfall við að þurfa að fara og kveðja nýja vini sína. Þetta er ekki það sem við viljum vera þekkt fyrir. Stjórn eða óstjórn, hvort er manneskjulegra? Jú, sum okkar viljum hjálpa öllum og látum hjartað ráða, Opin landamæri munu einn daginn nást, þegar efnahags-jöfnuður næst um heims kringluna en sá tími er ekki kominn. Þessi óstjórn kostar bæði mikið fé og sálræn vandamál, bæði hjá þeim sem eru kvaddir með valdi og hinum, sem þurfa kveðja nýju vinina. Ekki má gleyma starfsfólkinu sem þarf að eiga við þennan málaflokk og þá streitu sem það verður fyrir í störfum sínum. Lausnin er að hafa stjórn á landamærum okkar. Það fer betur með bæði fé og menn. Við getum gert betur fyrir minna fé því óstjórn kostar meir en stjórn. Lögum þetta sem fyrst og fáum forseta í brúna sem mun takast á við þetta verkefni. Lega lands skiptir máli við fleira en landamæragæslu! Milliríkja-samningar vega þungt og eru álag á landið. Þar sem kröfur eru lagðar fram og vitnað í samingja sem við erum búin að skrifa undir. Það má spyrja sig, hví þarf land sem er svo einangráð og ekki í sambærlegum aðstæðum og meiginlandslöndin sem búa í nánd við hvort öðru og vilja þá opnari samkeppnis-umhverfi sem krefst þá milliríkja-samingja til að sanngjörn samkeppni geti verið milli þeirra og landmæri opinn. Ísland býr ekki við þessi skilyrði og á því að krefjast undanþágu frá öllum skilyrðum þessa saminga sem koma ekki að beinni samkeppni. Þar sem innlands-markaður okkar er ekki í beinni samkeppni við meiginlandið á að losa okkur undan þessum þvíngunum og leyfa innanlands- markaðnum að búa við eðilegri markaðlögmál, aðlöguð að okkar sérstöðu. Ríkis-eignir Sumir eru ákáfir í að selja þessar flottu eignir allra landsmanna, sumir hafa þá skoðun að ríkið eigi ekki að eiga neinar eignir, hvorki fasteignir né fyrirtæki og vísa oft í samkeppnis-rök og milliríkja-samninga.Frekar ber að spyrja, af hverju má hlutafélag okkar allra (ríkið) ekki eiga eignir og fyrirtæki, svo lengi sem einstaklings-framtakið sé ekki hindrað? Þá sérstaklega þegar ríkjandi meirihluti vill ekki selja þessar eignir og villstanda vörð um þær. Það á ekki að vera þannig að minni-hluti ráði þessari för og að milliríkja samningar séu notaðir sem verkfæri til að koma eignum þjóðarinnar í sölu. Stjórnar hefðir sem myndaðar hafa verið í gegnum árin eru ábyrg fyrir því að sérhagsmuna-hópar komist í þá stöðu að stjórna bæði framkvæmdavaldinu og löggjafarvaldinu. Slíkir stjórnarhættir geta tæplega kallast hálft-Lýðræði, þar sem kjósendur þessara stjórnameirihluta eru lang-flestir mótfallnir þessum áætlunum.Forsetaembættið er ábyrgt fyrir þessari stjórnar-hefð og að eignir landsmanna séu skertar með hverju árinu. Forsetinn setur ríkisráðið og leggur blessun sína yfir þessa valda-hefð. Ég kalla eftir að það ríkji fullt lýðræði og að löggjafarvaldið fái að starfa eins og ættlast var til af því.Sem sér eining sem er ekki stjórnað af framkvæmdavaldiu, né eigi áhrif þessara tveggja ríkisvalda að hafa nokkur áhrif á dómsvaldið. Þegar þessar einingar ríkisvaldsins fá að starfa eins og má ætla hafi verið markmið stjórnarskrárinnar, þá mun ríkja lýðræði fullvalda þjóðar en ekki hálf lýðræðið sem við búum við núna. Hugum vel að vali forseta og skiljum að ef forsetinn vinnur samkvæmt því valdsviði sem embættið er látið fá samkvæmt stjórnaskrá þessa lands, þá má leysa flest vandamál sem hafa myndast við þessa stjórnar-hefur drottnað yfir landsmönnum. Lengi lifi Ísland Höfundur er forsetaframbjóðandi. Meðmæla söfnun: Eiríkur Ingi Jóhannsson.
Sögufölsun í heimildarþætti RÚV — Svör óskast Jóna Benediktsdóttir,Hjörtur Hjartarson,Katrín Oddsdóttir,Kjartan Jónsson,Kristín Erna Arnardóttir,Sigríður Ólafsdóttir,Þórir Baldursson Skoðun
Skoðun Nýja stjórnarskráin — Alþingi rjúfi stöðnunina með stjórnlagaþingi Stjórn Stjórnarskrárfélagsins skrifar
Skoðun Ísland og orkuskiptin: Styðjum þróun á jarðhita og alþjóðlegt samstarf Ester Halldórsdóttir skrifar
Skoðun Það er kominn verðmiði á fangelsið en hvað má ungmenni í alvarlegum vanda kosta? Davíð Bergmann skrifar
Skoðun Hinn opni tékki samgöngusáttmálans – ljósastýring og Sundabraut Eiríkur S. Svavarsson skrifar
Skoðun Við þurfum stjórnmálamenn sem skilja mikilvægi stærstu atvinnugreinar landsins Aðalheiður Ósk Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun Kallað eftir fyrirsjáanleika í opinberum framkvæmdum Þorsteinn Víglundsson ,Jónína Guðmundsdóttir,Karl Andreassen skrifar
Sögufölsun í heimildarþætti RÚV — Svör óskast Jóna Benediktsdóttir,Hjörtur Hjartarson,Katrín Oddsdóttir,Kjartan Jónsson,Kristín Erna Arnardóttir,Sigríður Ólafsdóttir,Þórir Baldursson Skoðun