Ókostir forsetaframbjóðandans Katrínar Jakobsdóttur Alfreð Sturla Böðvarsson skrifar 5. maí 2024 16:31 Katrín Jakobsdóttir hefur sagt skilið við stjórnmálin á meðan hún stendur í forsetaframboði, en hún ræður samt varaborgarfulltrúa Sjálfstæðisflokksins og einn helsta áróðursmann flokksins til sín. Þetta segir ótal margt um hennar framboð; meðal annars það að Sjálfstæðisflokkurinn lítur á hana sem sinn frambjóðanda, að hennar framboð er þar með orðið pólitískt, og að forsetaframbjóðandinn Katrín Jakobsdóttir sé orðin svo nátengd Sjálfstæðisflokknum að enginn annar kom til greina en Friðjón Friðjónsson, einn helsti almannatengsla sérfræðingur flokksins. Enginn úr hennar eigin stjórnmálaflokki, enginn óháður sérfræðingur, enginn nema Friðjón. Katrín veit að þá verður hennar framboð pólítískt og umdeilt, en henni er sama. Hún treystir á að hennar fylgi bíði ekki skaða af þessu - og Friðjón hefur örugglega fullvissað hana um það þetta yrði allt í stakasta lagi. Sjálfstæðisflokkurinn væri bara að leggja henni lið og hún myndi fá ótal tækifæri til þess að þakka fyrir sig þegar hún væri orðin forseti. Engar áhyggjur. Katrín Jakobsdóttir er tækifærissinni. Vinstri grænir eru komnir niður fyrir 5% í könnunum, og líklegt að flokkurinn þurrkist út í næstu Alþingiskosningum. Sambýlið við Sjálfstæðisflokk og Framsóknarflokk hefur kostað flokkinn lífið. Vinstri grænir, stjórnmálaflokkur undir stjórn Katrínar Jakobsdóttur, hefur sagt skilið við öll sín gildi, og gengur fyrst og fremst erinda útgerðar, fjármagnseigenda og norskra laxeldisfyrirtækja, eins og flokkurinn væri bara systurflokkur Sjálfstæðisflokksins. Og á ögurstundu, þegar allt virðist vonlaust, losnar embætti forseta Íslands, og þá stekkur Katrín frá borði hins sökkvandi skips og brosir framan í þjóðina hinu vel þekkta brosi vinsælasta stjórnmálamanns landsins. Hún treystir á að þegar kemur að kosningum verði allir búnir að gleyma rjúkandi rústunum sem hún skilur eftir sig, og hennar eigin mælska og landsfrægi persónuþokki skili henni embættinu. Hún veit sem er að stjórnmálamenn á Íslandi komast óhindrað upp með nokkurn veginn hvað sem er, og hún er lang besta dæmið um það. Hennar persónulega fylgi er algerlega óháð því hvernig hún hefur staðið sig sem forsætisráðherra, eða hvernig flokknum hennar reiðir af í skoðanakönnunum, og hún treystir því að gullfiskaminni kjósenda muni (gull)tryggja henni starfið. Katrín Jakobsdóttir er bara svo vel máli farin og alþýðleg, klár og viðkunnanleg, að það getur ekki verið að hún sé forhertur tækifærissinni, sem yfirgefur flokksfólk sitt og stuðningsfólk til margra ára, fyrir þægilega og þræl vel borgaða innivinnu á Bessastöðum. En þessi ákvörðun, að yfirgefa stjórnmálin þegar í harðbakkann slær, og nota persónufylgið í að stökkva yfir í forsetaembættið, er ekkert annað en útspekúleruð tækifærismennska. Staða hennar sem stjórnmálamaður, þrátt fyrir allt persónufylgið, er orðin vita vonlaus, og flokkurinn á leið í sögubækurnar. Tilkynning Guðna Th. um afsögn kom á fullkomnum tíma. Katrín getur hamrað á reynslu sinni og þekkingu á stjórnsýslunni og landsmálum almennt og notað ræðusnilldina og íslenskukunnáttuna til þess að koma vel út úr öllum viðtölum og umræðuþáttum, og þá er allt annað grafið og gleymt. Þetta plan getur ekki klikkað. Katrín Jakobsdóttir var matvælaráðherra í fjarveru Svandísar Svavarsdóttur þegar frumvarp um lagareldi var klárað í ráðuneytinu. Frumvarpið gerir ráð fyrir því að láta norskum laxeldisfyrirtækjum í té firði landsins um ókomna tíð, nánast ókeypis, og í ofanálag, að láta þessi sömu fyrirtæki sjá um eftirlit með sjálfum sér. Og frumvarpið virðir að vettugi allar áhyggjur af erfðablöndun - sem er orðin 71% í Noregi -, skaðlegum áhrifum á viðkvæma firði og fjölmargar aðrar athugasemdir sem hafa verið gerðar við þetta frumvarp. En Katrín sjálf gerði engar athugasemdir við þetta frumvarp, og fannst þetta eðlileg stjórnsýsla af hálfu sinnar ríkisstjórnar. Á vefsíðu Katrínar segir að forsetinn þurfi að "hafa góða dómgreind og hafa kjark til þess að gæta hagsmuna þjóðarinnar". Þetta frumvarp Vinstri grænna, Katrínar Jakobsdóttur, sýnir hvorki góða dómgreind né kjark til þess að gæta hagsmuna okkar; þvert á móti, einu hagsmunirnir sem gætt er að í þessu frumvarpi eru hagsmunir norsku laxeldisfyrirtækjanna. Hvergi örlar á kjarki til þess að vernda lífríki Íslands, og ef þetta er dæmi um "góða" dómgreind Katrínar Jakobsdóttur, þá hefur hún klárlega ekki dómgreindina sem þarf í þetta embætti, og skortir kjarkinn sömuleiðis. Katrín Jakobsdóttir segir að forseti Íslands þurfi að vera sameinandi afl þjóðarinnar. En stjórnmálamaðurinn Katrín hefur síður en svo verið sameinandi afl. Hún hefur til að mynda beitt sér fyrir sértækum aðgerðum til handa útgerðinni, með því að lækka veiðigjöld, þegar flokkurinn sagðist ætla að hækka þau, og það er alveg augljóst, af fylgi hennar flokks að dæma, að kjósendur, fólkið í landinu, eru ekki beint að fylkja sér bak við hana. Hún hefur sundrað sínum eigin flokki og hún hefur sundrað okkur íslendingum með ákvörðunum sem ganga gegn hagsmunum þjóðarinnar. Það má tala endalaust um samsteypustjórnmál og nauðsyn á að komast að samkomulagi við aðra stjórnarflokka til þess að rikisstjórnir haldi völdum, en fyrr má nú vera. Ef stjórnmálaflokkur eins og Vinstri grænir þarf að láta öll sín gildi lönd og leið í samsteypustjórn til þess eins að halda völdum sinna ráðherra, til hvers er þá flokkurinn? Til hvers eru þá gildin? Og ályktanir landsfunda og annað sem flokkurinn lætur frá sér fara? Þetta er greinilega allt merkingarlaust, því kjósendur hafa yfirgefið flokkinn, þeir sjá í gegnum sjónhverfingarnar sem Katrín býður upp á. Nú duga engin töfrabrögð þvi töfrarnir eru horfnir. Fólk sér að Katrínu er sama um stjórnmálaflokkinn Vinstri græna, það eina sem hún hefur áhuga á er að halda eigin völdum. Og fyrst hún er að missa völdin sem forsætisráðherra, þá er enn séns að halda sér í sviðsljósinu og hafa einhver völd með því að flýja eigið fyrirsjáanlega skipsbrot og hrifsa til sín forsetaembættið. Katrín Jakobsdóttir hefur marga kosti, eins og við vitum mætavel. En sem forseti yrði hún aldrei þetta sameinandi afl sem forsetinn þarf svo sannarlega að vera, sem Guðni Th. hefur svo sannarlega verið. Það þarf einhver annar frambjóðandi af taka við af honum sem forseti Íslands. Höfundur er kjósandi í forsetakosningum 2024. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Forsetakosningar 2024 Forsetakosningar 2024 Mest lesið Pabbar, mömmur, afar, ömmur Jón Pétur Zimsen Skoðun Þar sem gervigreind er raunverulega að breyta öllu Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Hefur vanfjármögnun sveitarfélaga áhrif á byggingarkostnað? Jón Ingi Hákonarson Skoðun Vellíðan í vinnu Ingrid Kuhlman Skoðun Íslenskir flóttamenn - í okkar eigin landi Gunnar Magnús Diego Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun Mótum framtíðina saman Jónína Hauksdóttir ,Magnús Þór Jónsson Skoðun Engin eftirspurn eftir Viðreisnar- og Samfylkingarmódelinu Andri Steinn Hilmarsson Skoðun Skoðun Skoðun Engin eftirspurn eftir Viðreisnar- og Samfylkingarmódelinu Andri Steinn Hilmarsson skrifar Skoðun Pabbar, mömmur, afar, ömmur Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Vellíðan í vinnu Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Hefur vanfjármögnun sveitarfélaga áhrif á byggingarkostnað? Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Þar sem gervigreind er raunverulega að breyta öllu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir skrifar Skoðun Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson skrifar Skoðun Íslenskir flóttamenn - í okkar eigin landi Gunnar Magnús Diego skrifar Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein skrifar Skoðun Mótum framtíðina saman Jónína Hauksdóttir ,Magnús Þór Jónsson skrifar Skoðun Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk skrifar Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Kæra Epli, skilur þú mig? Lilja Dögg Jónsdóttir skrifar Skoðun Þorgerður og erlendu dómstólarnir Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Barnafjölskyldur í Reykjavík eiga betra skilið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Lyftum umræðunni á örlítið hærra plan Jóna Hlíf Halldórsdóttir skrifar Skoðun Lykillinn að hamingju og heilbrigði Auður Kjartansdóttir skrifar Skoðun Staða bænda styrkt Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson skrifar Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir skrifar Skoðun Vísindarannsóknir og þróun – til umhugsunar í tiltekt Þorgerður J. Einarsdóttir skrifar Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason skrifar Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Svindl eða sjálfsvernd? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir skrifar Skoðun Mannauðurinn á vinnustaðnum þarf góða innivist til að dafna Ásta Logadóttir skrifar Sjá meira
Katrín Jakobsdóttir hefur sagt skilið við stjórnmálin á meðan hún stendur í forsetaframboði, en hún ræður samt varaborgarfulltrúa Sjálfstæðisflokksins og einn helsta áróðursmann flokksins til sín. Þetta segir ótal margt um hennar framboð; meðal annars það að Sjálfstæðisflokkurinn lítur á hana sem sinn frambjóðanda, að hennar framboð er þar með orðið pólitískt, og að forsetaframbjóðandinn Katrín Jakobsdóttir sé orðin svo nátengd Sjálfstæðisflokknum að enginn annar kom til greina en Friðjón Friðjónsson, einn helsti almannatengsla sérfræðingur flokksins. Enginn úr hennar eigin stjórnmálaflokki, enginn óháður sérfræðingur, enginn nema Friðjón. Katrín veit að þá verður hennar framboð pólítískt og umdeilt, en henni er sama. Hún treystir á að hennar fylgi bíði ekki skaða af þessu - og Friðjón hefur örugglega fullvissað hana um það þetta yrði allt í stakasta lagi. Sjálfstæðisflokkurinn væri bara að leggja henni lið og hún myndi fá ótal tækifæri til þess að þakka fyrir sig þegar hún væri orðin forseti. Engar áhyggjur. Katrín Jakobsdóttir er tækifærissinni. Vinstri grænir eru komnir niður fyrir 5% í könnunum, og líklegt að flokkurinn þurrkist út í næstu Alþingiskosningum. Sambýlið við Sjálfstæðisflokk og Framsóknarflokk hefur kostað flokkinn lífið. Vinstri grænir, stjórnmálaflokkur undir stjórn Katrínar Jakobsdóttur, hefur sagt skilið við öll sín gildi, og gengur fyrst og fremst erinda útgerðar, fjármagnseigenda og norskra laxeldisfyrirtækja, eins og flokkurinn væri bara systurflokkur Sjálfstæðisflokksins. Og á ögurstundu, þegar allt virðist vonlaust, losnar embætti forseta Íslands, og þá stekkur Katrín frá borði hins sökkvandi skips og brosir framan í þjóðina hinu vel þekkta brosi vinsælasta stjórnmálamanns landsins. Hún treystir á að þegar kemur að kosningum verði allir búnir að gleyma rjúkandi rústunum sem hún skilur eftir sig, og hennar eigin mælska og landsfrægi persónuþokki skili henni embættinu. Hún veit sem er að stjórnmálamenn á Íslandi komast óhindrað upp með nokkurn veginn hvað sem er, og hún er lang besta dæmið um það. Hennar persónulega fylgi er algerlega óháð því hvernig hún hefur staðið sig sem forsætisráðherra, eða hvernig flokknum hennar reiðir af í skoðanakönnunum, og hún treystir því að gullfiskaminni kjósenda muni (gull)tryggja henni starfið. Katrín Jakobsdóttir er bara svo vel máli farin og alþýðleg, klár og viðkunnanleg, að það getur ekki verið að hún sé forhertur tækifærissinni, sem yfirgefur flokksfólk sitt og stuðningsfólk til margra ára, fyrir þægilega og þræl vel borgaða innivinnu á Bessastöðum. En þessi ákvörðun, að yfirgefa stjórnmálin þegar í harðbakkann slær, og nota persónufylgið í að stökkva yfir í forsetaembættið, er ekkert annað en útspekúleruð tækifærismennska. Staða hennar sem stjórnmálamaður, þrátt fyrir allt persónufylgið, er orðin vita vonlaus, og flokkurinn á leið í sögubækurnar. Tilkynning Guðna Th. um afsögn kom á fullkomnum tíma. Katrín getur hamrað á reynslu sinni og þekkingu á stjórnsýslunni og landsmálum almennt og notað ræðusnilldina og íslenskukunnáttuna til þess að koma vel út úr öllum viðtölum og umræðuþáttum, og þá er allt annað grafið og gleymt. Þetta plan getur ekki klikkað. Katrín Jakobsdóttir var matvælaráðherra í fjarveru Svandísar Svavarsdóttur þegar frumvarp um lagareldi var klárað í ráðuneytinu. Frumvarpið gerir ráð fyrir því að láta norskum laxeldisfyrirtækjum í té firði landsins um ókomna tíð, nánast ókeypis, og í ofanálag, að láta þessi sömu fyrirtæki sjá um eftirlit með sjálfum sér. Og frumvarpið virðir að vettugi allar áhyggjur af erfðablöndun - sem er orðin 71% í Noregi -, skaðlegum áhrifum á viðkvæma firði og fjölmargar aðrar athugasemdir sem hafa verið gerðar við þetta frumvarp. En Katrín sjálf gerði engar athugasemdir við þetta frumvarp, og fannst þetta eðlileg stjórnsýsla af hálfu sinnar ríkisstjórnar. Á vefsíðu Katrínar segir að forsetinn þurfi að "hafa góða dómgreind og hafa kjark til þess að gæta hagsmuna þjóðarinnar". Þetta frumvarp Vinstri grænna, Katrínar Jakobsdóttur, sýnir hvorki góða dómgreind né kjark til þess að gæta hagsmuna okkar; þvert á móti, einu hagsmunirnir sem gætt er að í þessu frumvarpi eru hagsmunir norsku laxeldisfyrirtækjanna. Hvergi örlar á kjarki til þess að vernda lífríki Íslands, og ef þetta er dæmi um "góða" dómgreind Katrínar Jakobsdóttur, þá hefur hún klárlega ekki dómgreindina sem þarf í þetta embætti, og skortir kjarkinn sömuleiðis. Katrín Jakobsdóttir segir að forseti Íslands þurfi að vera sameinandi afl þjóðarinnar. En stjórnmálamaðurinn Katrín hefur síður en svo verið sameinandi afl. Hún hefur til að mynda beitt sér fyrir sértækum aðgerðum til handa útgerðinni, með því að lækka veiðigjöld, þegar flokkurinn sagðist ætla að hækka þau, og það er alveg augljóst, af fylgi hennar flokks að dæma, að kjósendur, fólkið í landinu, eru ekki beint að fylkja sér bak við hana. Hún hefur sundrað sínum eigin flokki og hún hefur sundrað okkur íslendingum með ákvörðunum sem ganga gegn hagsmunum þjóðarinnar. Það má tala endalaust um samsteypustjórnmál og nauðsyn á að komast að samkomulagi við aðra stjórnarflokka til þess að rikisstjórnir haldi völdum, en fyrr má nú vera. Ef stjórnmálaflokkur eins og Vinstri grænir þarf að láta öll sín gildi lönd og leið í samsteypustjórn til þess eins að halda völdum sinna ráðherra, til hvers er þá flokkurinn? Til hvers eru þá gildin? Og ályktanir landsfunda og annað sem flokkurinn lætur frá sér fara? Þetta er greinilega allt merkingarlaust, því kjósendur hafa yfirgefið flokkinn, þeir sjá í gegnum sjónhverfingarnar sem Katrín býður upp á. Nú duga engin töfrabrögð þvi töfrarnir eru horfnir. Fólk sér að Katrínu er sama um stjórnmálaflokkinn Vinstri græna, það eina sem hún hefur áhuga á er að halda eigin völdum. Og fyrst hún er að missa völdin sem forsætisráðherra, þá er enn séns að halda sér í sviðsljósinu og hafa einhver völd með því að flýja eigið fyrirsjáanlega skipsbrot og hrifsa til sín forsetaembættið. Katrín Jakobsdóttir hefur marga kosti, eins og við vitum mætavel. En sem forseti yrði hún aldrei þetta sameinandi afl sem forsetinn þarf svo sannarlega að vera, sem Guðni Th. hefur svo sannarlega verið. Það þarf einhver annar frambjóðandi af taka við af honum sem forseti Íslands. Höfundur er kjósandi í forsetakosningum 2024.
Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun
Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun
Skoðun Engin eftirspurn eftir Viðreisnar- og Samfylkingarmódelinu Andri Steinn Hilmarsson skrifar
Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir skrifar
Skoðun Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson skrifar
Skoðun Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson skrifar
Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein skrifar
Skoðun Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk skrifar
Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman skrifar
Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar
Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar
Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun
Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun