Hrunráðherrar og reynsluboltar Samfylkingarinnar Inga Sæland skrifar 23. maí 2024 07:00 Hrunreynsluboltarnir Þórunn Sveinbjarnardóttir og Oddný G. Harðardóttir, báðar með sótsvarta ferilskrá í stjórnmálum og ríkisrekstri, fálma nú hvor í aðra og geysast fram á ritvöllinn til að réttlæta það ófremdarástand sem ríkir í hælisleitendamálum og um leið þann 25 milljarða beina kostnað sem málaflokkurinn tekur til sín á ársgrundvelli. Í grein Oddnýjar „Öfgar og ósannindi“ sem birtist á Vísi þann 21. maí síðastliðinn svarar hún fyrir vinkonu sína Þórunni sem greinilega getur það ekki sjálf eða hvað? Oddný segir mig öfgakennda og haldna útlendingaandúð fyrir að gagnrýna það að á aðeins 10 árum, hafi árlegur kostnaður hælisleitendakerfisins vaxið frá 465 milljónum króna í 25 milljarða. Það kostar s.s. samfélagið fimm milljörðum meira en að fjármagna allar heilsugæslustöðvar landsins. Í greininni sem Oddný skrifar til varnar Þórunni segir hún meðal annars að almannatryggingakerfið þarfnist kjarabóta og fólk geti treyst Samfylkingunni í þeim efnum. Ef þetta er ekki veruleikafyrring þá er hún ekki til. Á þeim örskamma tíma sem Oddný G. Harðardóttir gegndi embætti formanns fjárlaganefndar og síðan stöðu fjármálaráðherra á árunum 2010 til 2012, misstu þúsundir fjölskyldna heimili sín í græðgiskjaft fjármálaelítunnar sem Oddný og fylgitungl hennar í þáverandi ríkisstjórn vörðu með kjafti og klóm á kostnað almennings í landinu. Ekki nægði þeim að reisa gjaldborg um heimili landsmanna heldur reistu þau skjaldborg um fjármálaelítuna, þvert á öll loforð um hið gagnstæða í aðdraganda kosninganna vorið 2009. Ég vona að enginn sé búinn að gleyma þeim milljörðum á milljarða ofan sem eftirhrunstjórnin setti í gjaldþrota Sparisjóð Keflavíkur og Sjóvá almannatryggingafélag. Vonandi muna allir einnig eftir kjaragliðnun almannatryggingaþega sem jókst úr 5,4% í 6,8% eða um rúm 10% á örskotsstundu. Auk þess voru skerðingar á lífeyrisgreiðslum hækkaðar, sem undirstrikar að ríkisstjórn Samfylkingar og VG hagræddi í ríkisrekstri á kostnað lífeyrisþega. Hver í ósköpunum myndi ekki líta á Oddnýju sem trúverðugan sérfræðing í ríkisrekstri og talsmann þeirra verst settu með svona „glæsilegan“ feril að baki? Í grein sinni hreykir Oddný sér einnig af innleiðingu sérstöku framfærsluuppbótarinnar svokölluðu. Lagabreyting sem átti upphaflega að vera hjálpartæki fyrir tekjulægsta hópinn en endaði sem hnífsstunga í bakið á þúsundum, þar sem króna á móti krónu skerðingin sem fylgdi framfærsluuppbótinni reyndist vera eitt blóðugasta skerðingartól stjórnvalda í manna minnum. Hún kippti fótunum undan getu þeirra verst settu til að eiga möguleika á að bjarga sér sjálfir. Allir þeir sem fengu einhverjar krónur umfram greiðslur frá TR þurftu að greiða til baka hina sérstöku framfærsluuppbót. Kjaftshöggið kom á skerðingardaginn mikla ári síðar og var viðkomandi gert að endurgreiða alla framfærsluuppbótina sem hann hafði fengið greidda árið áður. Greiðsla úr lífeyrissjóði af hlutastarfi og hvaða krónur sem komu til hins fátæka almannatryggingaþega voru hrifsaðar af honum aftur og rúmlega það. Það þarf enginn að ímynda sér gæsku þessara úlfa í sauðagærum. Verkin þeirra segja allt sem segja þarf. Það er athyglisvert að sjá talsmenn Samfylkingar þær Þórunni og Oddnýju keppast við að sannfæra landsmenn um að það allra besta sé að neita engum um vernd á Íslandi. Þeim tekst ekki að dylja popúlískar öfgar sínar í því sem þær kalla „mannúð“ en gera öllum öðrum upp andúð á útlendingum sem vilja axla ábyrgð á samfélaginu og hafa visku til að stíga niður fæti og sjá að nóg er nóg. Eitt er morgunljóst og það er að íslenskt samfélag þolir ekki þá stökkbreytingu á fjölda hælisleitenda sem óska hér eftir alþjóðlegri vernd. Allar innviðastoðir samfélagsins standa á brauðfótum. Stjórnvöldum hefur ekki tekist að axla þá ábyrgð sem fylgir því að taka á móti þúsundum hælisleitenda og aðlaga þá samfélaginu. Vaxandi fátækt, ólæsi, vanlíðan og kvíði einkennir stóran hluta þessa fólks, vegna þess að stjórnvöld ráða ekki við verkefnið. Síðast en ekki síst þá ríkir ófremdarástand á húsnæðismarkaði þar sem stjórnvöld hafa rekið húsnæðisskortsstefnu svo árum skiptir. Skortsstefnu í takti við lóðaskortsstefnuna sem Samfylkingin hefur rekið í borginni um árabil. Hvað vill þá Samfylkingin gera í vandanum sem er vaxinn okkur hátt yfir höfuð? Jú, opna landamærin og taka á móti öllum sem hingað leita hvort sem við höfum burði til þess eða ekki. Þeim er nákæmlega sama þótt félagslegir innviðir hrynji til grunna eins og dæmin sanna. En auðvitað er þetta rökrétt framhald af fyrri afrekum þeirra stallsystra í hrunstjórn og eftirhrunstjórn. Ljóst er að vonarstjarna flokksins og formaður, getur ekki setið ein í öllum ráðherrastólum eftir næstu kosningar þrátt fyrir að hún hafi ríkan vilja til þess.Kjósendur verða að opna augun og ákveða það í eitt skipti fyrir öll hvort að þeir vilji endurtaka leikinn og setja stjórntaumana í hendur hrunreynsluboltanna sem telja að við getum bjargað heiminum og að hægt sé að eyða sömu krónuninni tvisvar. Höfundur er alþingismaður og formaður Flokks fólksins. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Inga Sæland Hælisleitendur Alþingi Flokkur fólksins Samfylkingin Mest lesið Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Hvar er mannúðin? Davíð Sól Pálsson Skoðun Þöggun Guðbjörg Ása Jóns Huldudóttir,Margrét Kristín Blöndal,Margrét Rut Eddudóttir,Lukka Sigurðardóttir,Sigtryggur Ari Jóhannsson,Halldóra Jóhanna Hafsteins Âû Skoðun Skoðun Skoðun Erum við tilbúin til að bæta menntakerfið okkar? Jónína Einarsdóttir skrifar Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Búum til „vandamál“ – leysum það með samræmdum prófum Árelía Eydís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þöggun Guðbjörg Ása Jóns Huldudóttir,Margrét Kristín Blöndal,Margrét Rut Eddudóttir,Lukka Sigurðardóttir,Sigtryggur Ari Jóhannsson,Halldóra Jóhanna Hafsteins Âû skrifar Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir skrifar Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir skrifar Skoðun Hvar er mannúðin? Davíð Sól Pálsson skrifar Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Vill íslenska þjóðin halda í einmenninguna? Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Inngilding eða „aðskilnaður“? Jasmina Vajzović Crnac skrifar Skoðun Vonin má aldrei deyja Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh skrifar Skoðun Um áhrif niðurskurðar á fjárlögum 2025 til kvikmyndagerðar og lista Steingrímur Dúi Másson skrifar Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Eru til lausnir við mönnunarvanda heilsugæslunnar? Gunnlaugur Már Briem skrifar Skoðun Er eitthvað mál að handtaka börn? Elsa Bára Traustadóttir skrifar Skoðun Er ferðaþjónusta útlendingavandamál? Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Íslenska kerfið framleiðir afbrotamenn Ágústa Ágústsdóttir skrifar Skoðun Ekki fokka þessu upp! Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Kosningaloforð og hvað svo? Björn Snæbjörnsson skrifar Skoðun Fólk, fjárfestingar og framfarir Baldur Thorlacius skrifar Skoðun Húsnæðis- og skipulagsmál Anna Sofía Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Falleinkunn fyrrum forseta Vilhjálmur Þorsteinsson,Viktor Orri Valgarðsson skrifar Skoðun Séreignarsparnaður nauðsynlegur valkostur til að létta greiðslubyrði Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Skattlögð þegar við þénum, eigum og eyðum Aron H. Steinsson skrifar Skoðun Kjaftæði Elliði Vignisson skrifar Sjá meira
Hrunreynsluboltarnir Þórunn Sveinbjarnardóttir og Oddný G. Harðardóttir, báðar með sótsvarta ferilskrá í stjórnmálum og ríkisrekstri, fálma nú hvor í aðra og geysast fram á ritvöllinn til að réttlæta það ófremdarástand sem ríkir í hælisleitendamálum og um leið þann 25 milljarða beina kostnað sem málaflokkurinn tekur til sín á ársgrundvelli. Í grein Oddnýjar „Öfgar og ósannindi“ sem birtist á Vísi þann 21. maí síðastliðinn svarar hún fyrir vinkonu sína Þórunni sem greinilega getur það ekki sjálf eða hvað? Oddný segir mig öfgakennda og haldna útlendingaandúð fyrir að gagnrýna það að á aðeins 10 árum, hafi árlegur kostnaður hælisleitendakerfisins vaxið frá 465 milljónum króna í 25 milljarða. Það kostar s.s. samfélagið fimm milljörðum meira en að fjármagna allar heilsugæslustöðvar landsins. Í greininni sem Oddný skrifar til varnar Þórunni segir hún meðal annars að almannatryggingakerfið þarfnist kjarabóta og fólk geti treyst Samfylkingunni í þeim efnum. Ef þetta er ekki veruleikafyrring þá er hún ekki til. Á þeim örskamma tíma sem Oddný G. Harðardóttir gegndi embætti formanns fjárlaganefndar og síðan stöðu fjármálaráðherra á árunum 2010 til 2012, misstu þúsundir fjölskyldna heimili sín í græðgiskjaft fjármálaelítunnar sem Oddný og fylgitungl hennar í þáverandi ríkisstjórn vörðu með kjafti og klóm á kostnað almennings í landinu. Ekki nægði þeim að reisa gjaldborg um heimili landsmanna heldur reistu þau skjaldborg um fjármálaelítuna, þvert á öll loforð um hið gagnstæða í aðdraganda kosninganna vorið 2009. Ég vona að enginn sé búinn að gleyma þeim milljörðum á milljarða ofan sem eftirhrunstjórnin setti í gjaldþrota Sparisjóð Keflavíkur og Sjóvá almannatryggingafélag. Vonandi muna allir einnig eftir kjaragliðnun almannatryggingaþega sem jókst úr 5,4% í 6,8% eða um rúm 10% á örskotsstundu. Auk þess voru skerðingar á lífeyrisgreiðslum hækkaðar, sem undirstrikar að ríkisstjórn Samfylkingar og VG hagræddi í ríkisrekstri á kostnað lífeyrisþega. Hver í ósköpunum myndi ekki líta á Oddnýju sem trúverðugan sérfræðing í ríkisrekstri og talsmann þeirra verst settu með svona „glæsilegan“ feril að baki? Í grein sinni hreykir Oddný sér einnig af innleiðingu sérstöku framfærsluuppbótarinnar svokölluðu. Lagabreyting sem átti upphaflega að vera hjálpartæki fyrir tekjulægsta hópinn en endaði sem hnífsstunga í bakið á þúsundum, þar sem króna á móti krónu skerðingin sem fylgdi framfærsluuppbótinni reyndist vera eitt blóðugasta skerðingartól stjórnvalda í manna minnum. Hún kippti fótunum undan getu þeirra verst settu til að eiga möguleika á að bjarga sér sjálfir. Allir þeir sem fengu einhverjar krónur umfram greiðslur frá TR þurftu að greiða til baka hina sérstöku framfærsluuppbót. Kjaftshöggið kom á skerðingardaginn mikla ári síðar og var viðkomandi gert að endurgreiða alla framfærsluuppbótina sem hann hafði fengið greidda árið áður. Greiðsla úr lífeyrissjóði af hlutastarfi og hvaða krónur sem komu til hins fátæka almannatryggingaþega voru hrifsaðar af honum aftur og rúmlega það. Það þarf enginn að ímynda sér gæsku þessara úlfa í sauðagærum. Verkin þeirra segja allt sem segja þarf. Það er athyglisvert að sjá talsmenn Samfylkingar þær Þórunni og Oddnýju keppast við að sannfæra landsmenn um að það allra besta sé að neita engum um vernd á Íslandi. Þeim tekst ekki að dylja popúlískar öfgar sínar í því sem þær kalla „mannúð“ en gera öllum öðrum upp andúð á útlendingum sem vilja axla ábyrgð á samfélaginu og hafa visku til að stíga niður fæti og sjá að nóg er nóg. Eitt er morgunljóst og það er að íslenskt samfélag þolir ekki þá stökkbreytingu á fjölda hælisleitenda sem óska hér eftir alþjóðlegri vernd. Allar innviðastoðir samfélagsins standa á brauðfótum. Stjórnvöldum hefur ekki tekist að axla þá ábyrgð sem fylgir því að taka á móti þúsundum hælisleitenda og aðlaga þá samfélaginu. Vaxandi fátækt, ólæsi, vanlíðan og kvíði einkennir stóran hluta þessa fólks, vegna þess að stjórnvöld ráða ekki við verkefnið. Síðast en ekki síst þá ríkir ófremdarástand á húsnæðismarkaði þar sem stjórnvöld hafa rekið húsnæðisskortsstefnu svo árum skiptir. Skortsstefnu í takti við lóðaskortsstefnuna sem Samfylkingin hefur rekið í borginni um árabil. Hvað vill þá Samfylkingin gera í vandanum sem er vaxinn okkur hátt yfir höfuð? Jú, opna landamærin og taka á móti öllum sem hingað leita hvort sem við höfum burði til þess eða ekki. Þeim er nákæmlega sama þótt félagslegir innviðir hrynji til grunna eins og dæmin sanna. En auðvitað er þetta rökrétt framhald af fyrri afrekum þeirra stallsystra í hrunstjórn og eftirhrunstjórn. Ljóst er að vonarstjarna flokksins og formaður, getur ekki setið ein í öllum ráðherrastólum eftir næstu kosningar þrátt fyrir að hún hafi ríkan vilja til þess.Kjósendur verða að opna augun og ákveða það í eitt skipti fyrir öll hvort að þeir vilji endurtaka leikinn og setja stjórntaumana í hendur hrunreynsluboltanna sem telja að við getum bjargað heiminum og að hægt sé að eyða sömu krónuninni tvisvar. Höfundur er alþingismaður og formaður Flokks fólksins.
Þöggun Guðbjörg Ása Jóns Huldudóttir,Margrét Kristín Blöndal,Margrét Rut Eddudóttir,Lukka Sigurðardóttir,Sigtryggur Ari Jóhannsson,Halldóra Jóhanna Hafsteins Âû Skoðun
Skoðun Þöggun Guðbjörg Ása Jóns Huldudóttir,Margrét Kristín Blöndal,Margrét Rut Eddudóttir,Lukka Sigurðardóttir,Sigtryggur Ari Jóhannsson,Halldóra Jóhanna Hafsteins Âû skrifar
Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar
Skoðun Um áhrif niðurskurðar á fjárlögum 2025 til kvikmyndagerðar og lista Steingrímur Dúi Másson skrifar
Skoðun Séreignarsparnaður nauðsynlegur valkostur til að létta greiðslubyrði Kolbrún Halldórsdóttir skrifar
Þöggun Guðbjörg Ása Jóns Huldudóttir,Margrét Kristín Blöndal,Margrét Rut Eddudóttir,Lukka Sigurðardóttir,Sigtryggur Ari Jóhannsson,Halldóra Jóhanna Hafsteins Âû Skoðun