Heilræði fyrir Nýhaldið Sigmundur Davíð Gunnlaugsson skrifar 4. júlí 2024 08:30 Miðflokkurinn virðist vera forsprökkum Nýja Sjálfstæðisflokksins (Nýhaldsins) mjög hugleikinn þessa dagana. Þegar þeir náðu 18,5% í nýjasta þjóðarpúlsi Gallup taldi ég að það hefði verið fagnað í Valhöll eins og það væri 1999. En sú virðist ekki hafa verið raunin. Enn svífur einhver gremja yfir vötnum. Þingflokksformaður Nýhaldsins ritaði pistil í Morgunblaðið sem varð tilefni áhugaverðrar fréttar á Vísi (með kynngimögnuðu myndavali). Í greininni og fréttinni reyndi þingflokksformaðurinn að útskýra, með miklum framhjátengingum, að Miðflokkurinn bæri eins og aðrir vissa ábyrgð á því að Sjálfstæðisflokkurinn hefði samþykkt nýja mannréttindastofnun VG. Þetta virðist vera orðin megin nálgun Nýhaldsins. Að allt sem þeir gera af sér geri þeir vegna þess að Miðflokkurinn hafi ekki komið í veg fyrir það. Skýringarnar voru eins fjölbreyttar og þær voru samhengislausar en meginatriðið virtist vera að nokkrir þingmenn Miðflokks hefðu árið 2019 samþykkt að lögfesta sáttmála Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks. Af þeim sökum hafi bara ekki verið um annað að ræða en að stofna enn eina mannréttindastofnunina. Það hafði gleymst að mannréttindastofnun VG var upphaflega kynnt sem liður í heildaráformum ríkisstjórnarinnar um að stjórna hugarfari og tjáningu landsmanna. Eins og ég hef ítrekað nefnt ætti það alltaf að hringja viðvörunabjöllum þegar stjórnmálamenn segjast bara verða að gera eitthvað, hvort sem þeim líkar betur eða verr, vegna alþjóðlegra skuldbindinga. Stundum er það einfaldlega rangt og stundum notað sem tækifæri til að ráðast í það sem nú er kallað gullhúðun. Slíkt vekur líka upp spurningar um hver sé tilgangur stjórnmálamanna og ólíkra flokka ef hlutverk þeirra á fyrst og fremst að vera að staðfesta samkomulög embættismanna og svo jafnharðan það sem bætt er við þau samkomulög. Þingflokki Nýhaldsins var bent á að ekki þyrfti að stofna mannréttindastofnun VG til að standa við skuldbindingar gagnvart fötluðu fólki. Því fólki er enda enginn greiði gerður með að vera notað sem skálkaskjól í innleiðingu stofnunar með allt aðrar áherslur. Ísland er þegar með nóg af mannréttindastofnunum, þ.m.t. Mannréttindaskrifstofu Íslands. Við bætast svo pólitískar mannréttindastofnanir sveitarfélaga og Háskóla Íslands. Næst nefndi þingflokksformaðurinn að stofnanir eins og Jafnréttisstofa hefðu mun fleiri og meira íþyngjandi valdheimildir en Mannréttindastofnun. Það mátti skilja á þingflokksformanninum að það sæi ekki á svörtu miðað við þær eftirlitsheimildir sem stjórnvöld hefðu þegar útdeilt. Blaðamaðurinn var þó nógu vel með á nótunum til að spyrja um hinar yfirgengilegu [mitt orðalag] valdheimildir sem nýju stofnuninni eru veittar í 7. grein laganna. Nokkuð sem VG hefur státað sig af. Svarið var eftirfarandi: „Já það er samkvæmt þessum blessuðu Parísarviðmiðum – en þar sem Mannréttindastofnun er ekki stjórnvald hefur hún engar valdheimildir til að krefjast neinna gagna í raun – annað en aðrar eftirlitsstofnanir eins og Jafnréttisstofa sem getur krafist gagna að viðlögðum sektum og öðru.” Þarna gefur þingflokksformaður Sjálfstæðisflokksins til kynna að fólk þurfi í rauninni ekki að hlýða þeim valdheimildum sem þingmaðurinn var að veita nýju stofnuninni. Staða Nýhaldsins og samstarfsflokka Eins og ég hef nefnt áður hef ég nokkrar áhyggjur af stöðu Nýhaldsins og því að flokkurinn virðist hafa gleymt ýmsum grundvallargildum „gamla góða íhaldsins”. Það virðist raunar sammerkt með öllum stjórnarflokkunum að þeir hafi gleymt góðum og gegnum prinsippum forveranna. En aðeins Nýhaldið lýsir sér sem hjálparvana fórnarlambi sögunnar. Það á ekki bara við um þau tilvik þar sem þeim gremst að Miðflokkurinn hafi ekki stoppað þá af. Einnig er nefnt að flokkurinn hafi lent í slæmum félagsskap og geti ekkert í því gert en auk þess virðast forsprakkarnir álíta sig þræla þess að hafa innleitt alls konar vitleysu á fyrri stigum og hana þurfi að klára. Tískufrömuðurinn Einn þeirra sem hafa viljað tolla í tískunni í breyttum flokki er Björn Bjarnason sem ásamt skjólstæðingi sínum, loftslagsráðherranum, er allra manna duglegastur við að kenna Miðflokknum og Framsóknarflokki áranna 2009-2016 um vandræði Sjálfstæðisflokksins. Lengst af byggði Björn þessa heimsmynd sína á tveimur sögum. Hvorug er sönn og báðar hafa verið margleiðréttar. En Björn lætur það ekki stoppa sig og virðist telja að sannleiksgildið aukist ef hann endurtekur sögurnar nógu oft. Björn virðist svo verða heldur illkvittnari með árunum. Jafnvel mætti ætla að markmiði væri að réttlæta áratugagamalt uppnefni Össurar Skarphéðinssonar með því að reka eins manns „skrímsladeild”. Fyrir vikið hefur Björn bætt við nýjum sögum, m.a. skröksögum um útlendingamál og téða Mannréttindastofnun. E.t.v. er honum bara ofarlega í huga nálgun Lyndons B. Johnson þegar kosningastjóri hans sagði: „Við getum ekki sagt þetta Lyndon, þú veist að þetta er ekki satt”. Johnson svaraði þá með þjósti: „Auðvitað er þetta ekki satt” og bætti svo við hinum kunna frasa: „But let's make the bastard deny it!” Ef sú er ekki raunin má Björn vita að hann er hvenær sem er velkominn í hinn vinsæla hlaðvarpsþátt Sjónvarpslausa fimmtudaga þar sem hann má segja sögurnar sínar óáreittur og bregðast svo við leiðréttingunum. Birni er frjálst að hafa þingflokksformanninn með sér til halds og trausts. Tillaga að lausn Sem maður friðar og framfara ætla ég þó að halda áfram tilraunum til að reyna að veita forsprökkum Sjálfstæðisflokksins, nýjum og gömlum, góð ráð. Það er mér líklega að útgjaldalausu því þeir fara ekki eftir góðum ráðum ótilneyddir. Ráðin eru þessi: Takið ykkur tak. Hættið að einblína á Miðflokkinn og kenna honum um vandræði ykkar. Hugið að Sjálfstæðisflokknum. Verið stoltir af því góða í stefnu flokksins í gegnum tíðina og árangrinum sem af því hlaust. Finnið aftur prinsippin. Eða leit flokkurinn ekki á sig sem eins konar varðlið borgaralegra gilda? Hví að eyða tímanum í að réttlæta eftirgjöf flokksins og ráðast á þá sem ekki hafa gefist upp. Ekki ráðast á slökkviliðið á meðan allt brennur á bak við ykkur og borgaraleg gildi eiga í vök að verjast. Ég segi við ykkur það sama og ég segi við við trausta framsóknarmenn af gamla skólanum og annað skynsemishyggjufólk: Komið með okkur í baráttuna fyrir gömlu góðu grundvallargildunum og framtíð Íslands. Það ætti að vera forgangsverkefni allra. Höfundur er formaður Miðflokksins. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Sjálfstæðisflokkurinn Miðflokkurinn Mest lesið Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson Skoðun Almageddon? Eyþór Kristleifsson Skoðun Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson Skoðun ESB kærir sig ekkert um Ísland í jólagjöf Ole Anton Bieltvedt Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson Skoðun Svartir föstudagar í boði íslenskra stjórnvalda Haukur Guðmundsson Skoðun Skoðun Skoðun Óstjórn í húsnæðismálum Ragnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Arfur stjórnmálanna 2024 Elvar Eyvindsson skrifar Skoðun Kjósum rétt(indi) fyrir fatlað fólk! Unnur Helga Óttarsdóttir,Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Frelsi er allra, ekki fárra útvaldra Jón Óskar Sólnes skrifar Skoðun Menntun og tækifæri: Hvað veljum við fyrir Ísland? Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Eyðimerkurganga kosningabaráttunnar? Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Krónan eða evran? Kostir og gallar Hilmar Þór Hilmarsson skrifar Skoðun Kjóstu meiri árangur Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hvaða hlekkur ert þú í keðjunni? Ellý Tómasdóttir skrifar Skoðun Laxeldið verður ekki stöðvað Kristinn H. Gunnarsson skrifar Skoðun Þroskamerki þjóðar Tómas Torfason skrifar Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar Skoðun Var stytting náms til stúdentsprófs í þágu ungmenna? Sigurður E. Sigurjónsson skrifar Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson skrifar Skoðun Launafólk sýndi ábyrgð – Hvað með bankana og fjármagnseigendur? Finnbjörn A. Hermannsson skrifar Skoðun Sjálfstæðar konur? Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Fullveldinu er fórnað með aðild að Evrópusambandinu Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Endurhugsum dæmið, endurnýtum textíl Guðbjörg Rut Pálmadóttir skrifar Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson skrifar Skoðun Um kosningar, gulrætur og verðbólgu Jean-Rémi Chareyre skrifar Skoðun Gæti aukin einkavæðing og skólaval í grunnskólakerfinu bætt námsárangur og aukið jafnrétti? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon skrifar Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson skrifar Skoðun Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson skrifar Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson skrifar Skoðun Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Þegar náttúruvinir hitta frambjóðendur. Hjálpartæki kjósandans Stefán Jón Hafstein skrifar Skoðun Svartir föstudagar í boði íslenskra stjórnvalda Haukur Guðmundsson skrifar Skoðun Eitt heimili, ein fjölskylda og ein heilsa Pétur Heimisson skrifar Skoðun BRCA Elín Íris Fanndal Jónasdóttir skrifar Skoðun ESB kærir sig ekkert um Ísland í jólagjöf Ole Anton Bieltvedt skrifar Sjá meira
Miðflokkurinn virðist vera forsprökkum Nýja Sjálfstæðisflokksins (Nýhaldsins) mjög hugleikinn þessa dagana. Þegar þeir náðu 18,5% í nýjasta þjóðarpúlsi Gallup taldi ég að það hefði verið fagnað í Valhöll eins og það væri 1999. En sú virðist ekki hafa verið raunin. Enn svífur einhver gremja yfir vötnum. Þingflokksformaður Nýhaldsins ritaði pistil í Morgunblaðið sem varð tilefni áhugaverðrar fréttar á Vísi (með kynngimögnuðu myndavali). Í greininni og fréttinni reyndi þingflokksformaðurinn að útskýra, með miklum framhjátengingum, að Miðflokkurinn bæri eins og aðrir vissa ábyrgð á því að Sjálfstæðisflokkurinn hefði samþykkt nýja mannréttindastofnun VG. Þetta virðist vera orðin megin nálgun Nýhaldsins. Að allt sem þeir gera af sér geri þeir vegna þess að Miðflokkurinn hafi ekki komið í veg fyrir það. Skýringarnar voru eins fjölbreyttar og þær voru samhengislausar en meginatriðið virtist vera að nokkrir þingmenn Miðflokks hefðu árið 2019 samþykkt að lögfesta sáttmála Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks. Af þeim sökum hafi bara ekki verið um annað að ræða en að stofna enn eina mannréttindastofnunina. Það hafði gleymst að mannréttindastofnun VG var upphaflega kynnt sem liður í heildaráformum ríkisstjórnarinnar um að stjórna hugarfari og tjáningu landsmanna. Eins og ég hef ítrekað nefnt ætti það alltaf að hringja viðvörunabjöllum þegar stjórnmálamenn segjast bara verða að gera eitthvað, hvort sem þeim líkar betur eða verr, vegna alþjóðlegra skuldbindinga. Stundum er það einfaldlega rangt og stundum notað sem tækifæri til að ráðast í það sem nú er kallað gullhúðun. Slíkt vekur líka upp spurningar um hver sé tilgangur stjórnmálamanna og ólíkra flokka ef hlutverk þeirra á fyrst og fremst að vera að staðfesta samkomulög embættismanna og svo jafnharðan það sem bætt er við þau samkomulög. Þingflokki Nýhaldsins var bent á að ekki þyrfti að stofna mannréttindastofnun VG til að standa við skuldbindingar gagnvart fötluðu fólki. Því fólki er enda enginn greiði gerður með að vera notað sem skálkaskjól í innleiðingu stofnunar með allt aðrar áherslur. Ísland er þegar með nóg af mannréttindastofnunum, þ.m.t. Mannréttindaskrifstofu Íslands. Við bætast svo pólitískar mannréttindastofnanir sveitarfélaga og Háskóla Íslands. Næst nefndi þingflokksformaðurinn að stofnanir eins og Jafnréttisstofa hefðu mun fleiri og meira íþyngjandi valdheimildir en Mannréttindastofnun. Það mátti skilja á þingflokksformanninum að það sæi ekki á svörtu miðað við þær eftirlitsheimildir sem stjórnvöld hefðu þegar útdeilt. Blaðamaðurinn var þó nógu vel með á nótunum til að spyrja um hinar yfirgengilegu [mitt orðalag] valdheimildir sem nýju stofnuninni eru veittar í 7. grein laganna. Nokkuð sem VG hefur státað sig af. Svarið var eftirfarandi: „Já það er samkvæmt þessum blessuðu Parísarviðmiðum – en þar sem Mannréttindastofnun er ekki stjórnvald hefur hún engar valdheimildir til að krefjast neinna gagna í raun – annað en aðrar eftirlitsstofnanir eins og Jafnréttisstofa sem getur krafist gagna að viðlögðum sektum og öðru.” Þarna gefur þingflokksformaður Sjálfstæðisflokksins til kynna að fólk þurfi í rauninni ekki að hlýða þeim valdheimildum sem þingmaðurinn var að veita nýju stofnuninni. Staða Nýhaldsins og samstarfsflokka Eins og ég hef nefnt áður hef ég nokkrar áhyggjur af stöðu Nýhaldsins og því að flokkurinn virðist hafa gleymt ýmsum grundvallargildum „gamla góða íhaldsins”. Það virðist raunar sammerkt með öllum stjórnarflokkunum að þeir hafi gleymt góðum og gegnum prinsippum forveranna. En aðeins Nýhaldið lýsir sér sem hjálparvana fórnarlambi sögunnar. Það á ekki bara við um þau tilvik þar sem þeim gremst að Miðflokkurinn hafi ekki stoppað þá af. Einnig er nefnt að flokkurinn hafi lent í slæmum félagsskap og geti ekkert í því gert en auk þess virðast forsprakkarnir álíta sig þræla þess að hafa innleitt alls konar vitleysu á fyrri stigum og hana þurfi að klára. Tískufrömuðurinn Einn þeirra sem hafa viljað tolla í tískunni í breyttum flokki er Björn Bjarnason sem ásamt skjólstæðingi sínum, loftslagsráðherranum, er allra manna duglegastur við að kenna Miðflokknum og Framsóknarflokki áranna 2009-2016 um vandræði Sjálfstæðisflokksins. Lengst af byggði Björn þessa heimsmynd sína á tveimur sögum. Hvorug er sönn og báðar hafa verið margleiðréttar. En Björn lætur það ekki stoppa sig og virðist telja að sannleiksgildið aukist ef hann endurtekur sögurnar nógu oft. Björn virðist svo verða heldur illkvittnari með árunum. Jafnvel mætti ætla að markmiði væri að réttlæta áratugagamalt uppnefni Össurar Skarphéðinssonar með því að reka eins manns „skrímsladeild”. Fyrir vikið hefur Björn bætt við nýjum sögum, m.a. skröksögum um útlendingamál og téða Mannréttindastofnun. E.t.v. er honum bara ofarlega í huga nálgun Lyndons B. Johnson þegar kosningastjóri hans sagði: „Við getum ekki sagt þetta Lyndon, þú veist að þetta er ekki satt”. Johnson svaraði þá með þjósti: „Auðvitað er þetta ekki satt” og bætti svo við hinum kunna frasa: „But let's make the bastard deny it!” Ef sú er ekki raunin má Björn vita að hann er hvenær sem er velkominn í hinn vinsæla hlaðvarpsþátt Sjónvarpslausa fimmtudaga þar sem hann má segja sögurnar sínar óáreittur og bregðast svo við leiðréttingunum. Birni er frjálst að hafa þingflokksformanninn með sér til halds og trausts. Tillaga að lausn Sem maður friðar og framfara ætla ég þó að halda áfram tilraunum til að reyna að veita forsprökkum Sjálfstæðisflokksins, nýjum og gömlum, góð ráð. Það er mér líklega að útgjaldalausu því þeir fara ekki eftir góðum ráðum ótilneyddir. Ráðin eru þessi: Takið ykkur tak. Hættið að einblína á Miðflokkinn og kenna honum um vandræði ykkar. Hugið að Sjálfstæðisflokknum. Verið stoltir af því góða í stefnu flokksins í gegnum tíðina og árangrinum sem af því hlaust. Finnið aftur prinsippin. Eða leit flokkurinn ekki á sig sem eins konar varðlið borgaralegra gilda? Hví að eyða tímanum í að réttlæta eftirgjöf flokksins og ráðast á þá sem ekki hafa gefist upp. Ekki ráðast á slökkviliðið á meðan allt brennur á bak við ykkur og borgaraleg gildi eiga í vök að verjast. Ég segi við ykkur það sama og ég segi við við trausta framsóknarmenn af gamla skólanum og annað skynsemishyggjufólk: Komið með okkur í baráttuna fyrir gömlu góðu grundvallargildunum og framtíð Íslands. Það ætti að vera forgangsverkefni allra. Höfundur er formaður Miðflokksins.
Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar
Skoðun Launafólk sýndi ábyrgð – Hvað með bankana og fjármagnseigendur? Finnbjörn A. Hermannsson skrifar
Skoðun Gæti aukin einkavæðing og skólaval í grunnskólakerfinu bætt námsárangur og aukið jafnrétti? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon skrifar