Óttist ei að gjöra gott Móheiður Hlíf Geirlaugsdóttir skrifar 9. júlí 2024 17:00 Suður-Frönsk vinkona mömmu ræddi við okkur á dögunum um síversnandi stjórnmálaástand í Frakklandi vegna kosninganna sem eru nú nýafstaðnar. Vöxtur hægri aflanna og ótti fólks var m.a. í umræðunni. Hún sagði okkur frá viðtali sem einhver fréttastöðin hefði tekið við eldri bónda sem bjó djúpt í próvensalskri sveit. Hann var spurður hvers vegna að hann styddi Le Front National, þ.e. öfga-hægriflokkinn. Hann svaraði því að þetta innflytjendavandamál væri náttúrulega algerlega hræðilegt, innflytjendur væru að taka allt yfir. „Nú?,“ sagði fréttamaðurinn þá og beindi upptökuvélinni að markaðstorginu. „Er mikið af þeim hér?“ Bóndinn neitaði með þjósti og fussaði yfir heimskulegri spurningunni. „Nei auðvitað ekki!“ og hélt áfram að hrista hausinn. „En hvað hræðistu þá?,“ spurði fréttamaðurinn. „Nú, ég hræddur við að verða hræddur,“ svaraði bóndinn. Og þar hitti hann naglann á höfuðið því að ég óttast einnig þennan ótta og hvers hann er megnugur! Vinkona mömmu hló að einfeldni franska bóndans og benti á að í næstu setningu fór bóndinn að ræða að allt væri í niðurníðslu í sveitunum og það sem vantaði fyrst og fremst væri fólk til að blása lífi í sveitirnar. Óttinn er prímus mótor nú eins og fyrir rúmlega 80 árum þegar fasismi og útlendingaandúð reið yfir álfuna. Óttinn stýrir stríðum, hörmungum, ofbeldi og þjóðarmorðum. Nei, ég ber ekki nýjar fréttir né gamlar. Dofin fljótum við að feigðarósi illskunnar en erum aukinheldur með stúkusæti að þjóðarmorði. Dofin segi ég því hvernig er hægt að halda sér vakandi dag eftir dag og horfa upp á morðingja murka lífið úr tveimur milljónum manns? Ég skil vel fólk sem vill ekki hlusta á fréttir, sem lætur eins og þetta sem er að gerast þarna langt í burtu komi okkur ekki við. Því hvernig er hægt að horfa upp á þessa slátrun? Þessa helför sem átti aldrei að endurtaka? Hvernig? Dag eftir dag, klukkustund eftir klukkustund, mínútu fyrir mínútu les ég fréttir af þjóðarmorði Ísraelsmanna á Palestínumönnum. Aldrei hef ég verið jafn meðvituð um stöðu mína, um forréttindi mín en einnig um hve helvíti máttlaus orð mín eða gjörðir eru. Líf mitt og vandamál, allt verður þetta svo lítilmótlegt þegar við horfum upp á barnamorð hvern einasta dag og þá þjóðernishreinsun sem á sér stað NÚNA. Enginn fjölmiðill virðist geta nefnt þessar sögulegu hörmungar réttu nafni. Hver einasti dagur byrjar með frétt um dauða Palestínubúa. Minnst 50 manns dóu í gær 8. júlí. 50 manns. Og ég hvað geri ég? Vakna, fer á fætur, bursta tennur, fer í vinnu, hjóla á kaffihús, kíki í heimsókn, fer í sumarfrí, les fréttir, skoða miðlana og reyni að muna hvað skal sniðganga, hvar ég á að mótmæla. Ég held áfram að gantast við vinina, hjálpa mömmu að flytja. Ég sé snjóinn bráðna, rigninguna rigna, sólina skína, set niður fræ, sé blóm blómstra, les bók, fer í bað, kem úr sumarfríi, fæ flensu, lifi dag eftir dag. Á dagskrá næstu viku verður á dagskrá næstu viku eins og sagði í áramótaskaupinu ´85. Lífið heldur miskunnarlaust áfram og ég er fullkomlega máttvana gagnvart ómennskunni. Á meðan Ísraelsmenn sprengja skóla, sjúkrahús, fæðingardeildir, bókasöfn, verslanir, hver einasti fermetri er ekkert nema rústir einar, hver einasta helvítis gangstétt. Ísraelsmenn skjóta sex ára barn 355 sinnum, myrða starfsmenn Rauða Hálfmánans, blaðamenn, skáld, afhöfða ungabörn, myrða heilu fjölskyldurnar, reka fólk á flótta og sprengja síðan tjaldbúðirnar þeirra. Myrða fólk sem bíður í röðum eftir að fá matarbita, myrða fólkið sem kemur með hjálpargögn til sveltandi fólks. Bandaríkjamenn, Bretar, Þjóðverjar og Frakkar, fleiri og fleiri halda áfram að senda vopn til Ísraels. Til hvers? Til þess að drepa fleira fólk, drepa fleiri börn. Sömu þjóðir reyna að senda hjálpargögn til Palestínu en Ísraelsmenn koma í veg fyrir að hjálpargögnin komist inn fyrir landamærin. Sameinuðu þjóðirnar fordæma Ísraelsmenn fyrir stríðsglæpi (og ekkert aðildarland hefur farið oftar á svig við ályktanir þaðan). Ásakanir ganga á víxl og tölurnar eru óskiljanlegar. Allt þetta fólk eru tölur í fréttum, mjög líklega rangar tölur, því margir hverjir liggja enn dauðir undir sprengjurústum. Börn finna ekki foreldra, foreldrar finna ekki börn sín. Foreldri gengur með máttlaust barn í sprengjurústum. Á meðan sendum við palestínska flóttamenn úr landi í óvissuástand. Á meðan reka íslensk stjórnvöld langveikan palestínskan dreng úr landi. Íslensk stjórnvöld eins og önnur Vestræn stjórnvöld bregðast Palestínumönnum ítrekað og það er viðbjóðslegt. Ung bróðurbörn mín líta á mig björtum augum og spyrja mig í sífellu „af hverju?" um hvaðeina, örugg í sínu skinni, vernduð af elskandi foreldrum og fjölskyldu og svo óendanlega forvitin um heiminn sem þau eru að uppgötva. Af hverju? Af hverju er himinninn blár, grasið grænt og sólin gul? Ég vildi að ég gæti svarað öllum þeirra spurningum um allt það fallega í heiminum, vonina og kærleikann. Allt þetta sem er þeim svo eðlislægt og ætti að vera okkur mönnunum. Ég vildi að heimurinn væri mér jafn nýr, hlýr og umlykjandi eins og hann er þeim. Af hverju? Af hverju myrðið þið börn, konur, menn? Við hvað erum við hrædd og af hverju erum við hrædd við að gera gott? Af hverju er þjóðarmorðið ekki stöðvað? Af hverju? Hvað óttist þið? Höfundur er skáld og þýðandi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Átök í Ísrael og Palestínu Sameinuðu þjóðirnar Mest lesið Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson Skoðun Almageddon? Eyþór Kristleifsson Skoðun Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson Skoðun ESB kærir sig ekkert um Ísland í jólagjöf Ole Anton Bieltvedt Skoðun Óstjórn í húsnæðismálum Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson Skoðun Skoðun Skoðun Nýtanleg verðmætasköpun um allt land Jóhann Frímann Arinbjarnarson skrifar Skoðun Við þurfum stjórnmálamenn sem skilja mikilvægi stærstu atvinnugreinar landsins Aðalheiður Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Geðrænn vandi barna og ungmenna Eldur S. Kristinsson skrifar Skoðun Það er kominn verðmiði á fangelsið en hvað má ungmenni í alvarlegum vanda kosta? Davíð Bergmann skrifar Skoðun Hinn opni tékki samgöngusáttmálans – ljósastýring og Sundabraut Eiríkur S. Svavarsson skrifar Skoðun Eru sumir heppnari en aðrir? Anna Kristín Jensdóttir skrifar Skoðun Við þurfum stjórnmálamenn sem skilja mikilvægi stærstu atvinnugreinar landsins Aðalheiður Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Kallað eftir fyrirsjáanleika í opinberum framkvæmdum Þorsteinn Víglundsson ,Jónína Guðmundsdóttir,Karl Andreassen skrifar Skoðun Sjálfstætt fólk Kristín Linda Jónsdóttir skrifar Skoðun Óstjórn í húsnæðismálum Ragnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Arfur stjórnmálanna 2024 Elvar Eyvindsson skrifar Skoðun Kjósum rétt(indi) fyrir fatlað fólk! Unnur Helga Óttarsdóttir,Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Frelsi er allra, ekki fárra útvaldra Jón Óskar Sólnes skrifar Skoðun Menntun og tækifæri: Hvað veljum við fyrir Ísland? Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Eyðimerkurganga kosningabaráttunnar? Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Krónan eða evran? Kostir og gallar Hilmar Þór Hilmarsson skrifar Skoðun Kjóstu meiri árangur Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hvaða hlekkur ert þú í keðjunni? Ellý Tómasdóttir skrifar Skoðun Laxeldið verður ekki stöðvað Kristinn H. Gunnarsson skrifar Skoðun Þroskamerki þjóðar Tómas Torfason skrifar Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar Skoðun Var stytting náms til stúdentsprófs í þágu ungmenna? Sigurður E. Sigurjónsson skrifar Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson skrifar Skoðun Launafólk sýndi ábyrgð – Hvað með bankana og fjármagnseigendur? Finnbjörn A. Hermannsson skrifar Skoðun Sjálfstæðar konur? Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Fullveldinu er fórnað með aðild að Evrópusambandinu Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Endurhugsum dæmið, endurnýtum textíl Guðbjörg Rut Pálmadóttir skrifar Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson skrifar Skoðun Um kosningar, gulrætur og verðbólgu Jean-Rémi Chareyre skrifar Skoðun Gæti aukin einkavæðing og skólaval í grunnskólakerfinu bætt námsárangur og aukið jafnrétti? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon skrifar Sjá meira
Suður-Frönsk vinkona mömmu ræddi við okkur á dögunum um síversnandi stjórnmálaástand í Frakklandi vegna kosninganna sem eru nú nýafstaðnar. Vöxtur hægri aflanna og ótti fólks var m.a. í umræðunni. Hún sagði okkur frá viðtali sem einhver fréttastöðin hefði tekið við eldri bónda sem bjó djúpt í próvensalskri sveit. Hann var spurður hvers vegna að hann styddi Le Front National, þ.e. öfga-hægriflokkinn. Hann svaraði því að þetta innflytjendavandamál væri náttúrulega algerlega hræðilegt, innflytjendur væru að taka allt yfir. „Nú?,“ sagði fréttamaðurinn þá og beindi upptökuvélinni að markaðstorginu. „Er mikið af þeim hér?“ Bóndinn neitaði með þjósti og fussaði yfir heimskulegri spurningunni. „Nei auðvitað ekki!“ og hélt áfram að hrista hausinn. „En hvað hræðistu þá?,“ spurði fréttamaðurinn. „Nú, ég hræddur við að verða hræddur,“ svaraði bóndinn. Og þar hitti hann naglann á höfuðið því að ég óttast einnig þennan ótta og hvers hann er megnugur! Vinkona mömmu hló að einfeldni franska bóndans og benti á að í næstu setningu fór bóndinn að ræða að allt væri í niðurníðslu í sveitunum og það sem vantaði fyrst og fremst væri fólk til að blása lífi í sveitirnar. Óttinn er prímus mótor nú eins og fyrir rúmlega 80 árum þegar fasismi og útlendingaandúð reið yfir álfuna. Óttinn stýrir stríðum, hörmungum, ofbeldi og þjóðarmorðum. Nei, ég ber ekki nýjar fréttir né gamlar. Dofin fljótum við að feigðarósi illskunnar en erum aukinheldur með stúkusæti að þjóðarmorði. Dofin segi ég því hvernig er hægt að halda sér vakandi dag eftir dag og horfa upp á morðingja murka lífið úr tveimur milljónum manns? Ég skil vel fólk sem vill ekki hlusta á fréttir, sem lætur eins og þetta sem er að gerast þarna langt í burtu komi okkur ekki við. Því hvernig er hægt að horfa upp á þessa slátrun? Þessa helför sem átti aldrei að endurtaka? Hvernig? Dag eftir dag, klukkustund eftir klukkustund, mínútu fyrir mínútu les ég fréttir af þjóðarmorði Ísraelsmanna á Palestínumönnum. Aldrei hef ég verið jafn meðvituð um stöðu mína, um forréttindi mín en einnig um hve helvíti máttlaus orð mín eða gjörðir eru. Líf mitt og vandamál, allt verður þetta svo lítilmótlegt þegar við horfum upp á barnamorð hvern einasta dag og þá þjóðernishreinsun sem á sér stað NÚNA. Enginn fjölmiðill virðist geta nefnt þessar sögulegu hörmungar réttu nafni. Hver einasti dagur byrjar með frétt um dauða Palestínubúa. Minnst 50 manns dóu í gær 8. júlí. 50 manns. Og ég hvað geri ég? Vakna, fer á fætur, bursta tennur, fer í vinnu, hjóla á kaffihús, kíki í heimsókn, fer í sumarfrí, les fréttir, skoða miðlana og reyni að muna hvað skal sniðganga, hvar ég á að mótmæla. Ég held áfram að gantast við vinina, hjálpa mömmu að flytja. Ég sé snjóinn bráðna, rigninguna rigna, sólina skína, set niður fræ, sé blóm blómstra, les bók, fer í bað, kem úr sumarfríi, fæ flensu, lifi dag eftir dag. Á dagskrá næstu viku verður á dagskrá næstu viku eins og sagði í áramótaskaupinu ´85. Lífið heldur miskunnarlaust áfram og ég er fullkomlega máttvana gagnvart ómennskunni. Á meðan Ísraelsmenn sprengja skóla, sjúkrahús, fæðingardeildir, bókasöfn, verslanir, hver einasti fermetri er ekkert nema rústir einar, hver einasta helvítis gangstétt. Ísraelsmenn skjóta sex ára barn 355 sinnum, myrða starfsmenn Rauða Hálfmánans, blaðamenn, skáld, afhöfða ungabörn, myrða heilu fjölskyldurnar, reka fólk á flótta og sprengja síðan tjaldbúðirnar þeirra. Myrða fólk sem bíður í röðum eftir að fá matarbita, myrða fólkið sem kemur með hjálpargögn til sveltandi fólks. Bandaríkjamenn, Bretar, Þjóðverjar og Frakkar, fleiri og fleiri halda áfram að senda vopn til Ísraels. Til hvers? Til þess að drepa fleira fólk, drepa fleiri börn. Sömu þjóðir reyna að senda hjálpargögn til Palestínu en Ísraelsmenn koma í veg fyrir að hjálpargögnin komist inn fyrir landamærin. Sameinuðu þjóðirnar fordæma Ísraelsmenn fyrir stríðsglæpi (og ekkert aðildarland hefur farið oftar á svig við ályktanir þaðan). Ásakanir ganga á víxl og tölurnar eru óskiljanlegar. Allt þetta fólk eru tölur í fréttum, mjög líklega rangar tölur, því margir hverjir liggja enn dauðir undir sprengjurústum. Börn finna ekki foreldra, foreldrar finna ekki börn sín. Foreldri gengur með máttlaust barn í sprengjurústum. Á meðan sendum við palestínska flóttamenn úr landi í óvissuástand. Á meðan reka íslensk stjórnvöld langveikan palestínskan dreng úr landi. Íslensk stjórnvöld eins og önnur Vestræn stjórnvöld bregðast Palestínumönnum ítrekað og það er viðbjóðslegt. Ung bróðurbörn mín líta á mig björtum augum og spyrja mig í sífellu „af hverju?" um hvaðeina, örugg í sínu skinni, vernduð af elskandi foreldrum og fjölskyldu og svo óendanlega forvitin um heiminn sem þau eru að uppgötva. Af hverju? Af hverju er himinninn blár, grasið grænt og sólin gul? Ég vildi að ég gæti svarað öllum þeirra spurningum um allt það fallega í heiminum, vonina og kærleikann. Allt þetta sem er þeim svo eðlislægt og ætti að vera okkur mönnunum. Ég vildi að heimurinn væri mér jafn nýr, hlýr og umlykjandi eins og hann er þeim. Af hverju? Af hverju myrðið þið börn, konur, menn? Við hvað erum við hrædd og af hverju erum við hrædd við að gera gott? Af hverju er þjóðarmorðið ekki stöðvað? Af hverju? Hvað óttist þið? Höfundur er skáld og þýðandi.
Skoðun Við þurfum stjórnmálamenn sem skilja mikilvægi stærstu atvinnugreinar landsins Aðalheiður Ósk Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun Það er kominn verðmiði á fangelsið en hvað má ungmenni í alvarlegum vanda kosta? Davíð Bergmann skrifar
Skoðun Hinn opni tékki samgöngusáttmálans – ljósastýring og Sundabraut Eiríkur S. Svavarsson skrifar
Skoðun Við þurfum stjórnmálamenn sem skilja mikilvægi stærstu atvinnugreinar landsins Aðalheiður Ósk Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun Kallað eftir fyrirsjáanleika í opinberum framkvæmdum Þorsteinn Víglundsson ,Jónína Guðmundsdóttir,Karl Andreassen skrifar
Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar
Skoðun Launafólk sýndi ábyrgð – Hvað með bankana og fjármagnseigendur? Finnbjörn A. Hermannsson skrifar
Skoðun Gæti aukin einkavæðing og skólaval í grunnskólakerfinu bætt námsárangur og aukið jafnrétti? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon skrifar