Skoðun

Sögur ísraelska her­mannsins

Hjálmtýr Heiðdal skrifar

Þann 17. október birti Morgunblaðið frásögn af erindi sem ísraelski hermaðurinn Ely Lassmann flutti fyrir áheyrendur sem Hannes Hólmsteinn Gissurarson prófessor emeritus hafði handvalið. Hannes segir í greininni að þetta sé gert af öryggisástæðum, þ.e. að velja áheyrendur. Hannes vill að sitt fólk meðtaki boðskap hermannsins án truflana eða óþarfa vangaveltna um innihaldið í málflutningi hans.

Fyrirsögn heilsíðunnar er „Umræða um Ísrael á villigötum“. Undir það má vissulega taka eftir lestur greinarinnar. Hermaðurinn teymir áheyrendur um villigötur ísraelska áróðursins sem dynur á heimsbyggðinni. Rangfærslur hermannsins eru mýmargar, en undirstaða málflutningins er tilraun til þess að setja Ísrael og síonistana sem þar stýra, í hlutverk saklausa fórnarlambsins sem hefur ekkert gert annað en að verja sig og sína.

Hvar á að byrja?

Vandamálið sem blasir við er: Hvar á að byrja umfjöllun um blekkingaboðskap hermannsins. Hann byrjar sitt erindi á því að segja sígilda síoniska sögu um að Sameinuðu þjóðirnar hafi samþykkt tveggja ríkja lausn sem gyðingar samþykktu en arabar (Palestínumenn) höfnuðu.

Það sem ekki kemur fram í máli ísraelska hermannsins er að samkvæmt tillögu meirihlutans á þingi SÞ áttu aðfluttir gyðingar, sem voru um 31% landsmanna í Palestínu og áttu um 6% landsins, að fá 54%, landsins en 69% landsmanna áttu að fá 44%, en Jerúsalem átti að vera undir alþjóðlegri stjórn. Þessi ójafna skipting sagði ekki alla sög­una. Innan landshlutans, sem síonistar áttu að ráða, bjuggu 509,000 Pale­stínu­menn og 499,000 hinna aðfluttu gyðinga. Aðeins um 9,500 gyðingar voru búsettir á svæðinu sem ríki Palestínumanna átti að ná yfir og um 725,000 Palestínumenn. Í Jerúsalem bjuggu um 100,000 gyðingar og um 105,000 Palestínumenn. Sökum þess að Palestínumenn voru miklu fleiri en hinir aðfluttu gyðingar var ekki hægt að skipta landinu öðru vísi en að rúmlega helmingur íbúanna í væntanlegu gyðingaríki væru Palestínumenn. Það voru ekki nægilega margir gyðingar í landinu til að mynda lífvænlegt ríki sem innihéldi ekki meirihluta Palestínumanna.

Síonistar sáu að þetta gat ekki gengið svo þeir hröktu 750,000 Palestínumenn af heimilum sínum.

Ekki er gott að segja hvort hermaðurinn sé undrandi á höfnun fólksins sem bjó fyrir í landinu, höfnun þess að rúmur helmingur landsins væri afhentur aðkomufólki frá Evrópu. En allir sem líta sér nær skilja það að engin þjóð samþykkir slíkt.

Alltaf í stríði

Hermaðurinn Ely segir „Ísrael hefur frá fyrsta degi verið í stríði“ sem „Ísraelsmenn hefðu aldrei hafið“. Veltum þessu aðeins fyrir okkur. Ef flokkur manna mætir einn góðan veðurdag og byrjar með hervaldi að taka land frá fólkinu sem þar býr þá er það upphaf stríðs, það skilja allir. Sá sem rænir, hvort sem það er landi eða snærisspotta, er upphafssmaður átakanna sem mögulega fylgja. Landránsbyggðir Ísraels á Vesturbakkanum eru ólöglegur landþjófnaður eins og alheimur veit. En hermaðurinn hans Hannesar ræðir ekki þau mál (eða „villigötur“) ef marka má Morgunblaðið. Enda passar það ekki við sjónarhorn það Elys að Ísrael sé ekki upphafsaðili ástandsins, eða eins og hann segir: „Ísraelsmenn hafa allaf verið í vörn“.

Að tryggja mannréttindi

Ísrael er „eitt þeirra ríkja sem tryggja hvað mest mannréttindi í heiminum“ segir Ely við áheyrendur hans Hannesar Hólmsteins. Nú er ekki gott að vita hversu vel upplýstir úrvalsáheyrendur Hannesar eru um mannréttindi. Einhverjum gæti þó blöskrað þessi yfirlýsing í ljósi þess að ekkert ríki hefur fengið jafn margar ályktanir gegn sér vegna brota á mannréttindum á alþjóðavettvangi og Ísrael og hefurAlþjóðadómstóllinn lýst hernám Ísraels á Palestínu ólöglegt sem beri að ljúka tafarlaust. Varla eru það mannréttindi að búa við hernám?

Fastur liður í áróðri Ísraelsstjórna er að íbúar Ísraels sem ekki teljast gyðingar njóti sömu réttindi og aðrir í landinu.

Ely sem var í Bardagasveit nr. 401 í Ísraelsher segir „eitt af því sem kemur mörgu ungu fólki á óvart er að hinir fjölmörgu múslimar sem eru ísraelski ríkisborgarar skuli njóta sömu réttinda“.

Það sem kemur ekki á óvart er að hermaðurinn haldi þessu fram, því þetta er ein af uppáhalds klisjum síonista. Ísrael hefur ekki stjórnarskrá sem tryggir öllum jafnrétti fyrir lögum. Þess í stað eru mikilvæg forréttindi og réttindi veitt á grundvelli uppruna. Til dæmis er skráð í ísraelsk grunnlög (sem eru ígildi stjórnarskrár), sem samþykkt voru árið 2018, að: „Ísraelsríki er þjóðarheimili gyðingaþjóðarinnar, þar sem hún nýtir sér sinn eðlilega [natural], menningar­lega, trúarlega og sögulega rétt til sjálfræðis ...Rétturinn til að iðka þjóðlegt sjálfræði í ríkinu Ísrael er eingöngu fyrir gyðingaþjóðina.“

Sama ár og þessi lög voru samþykkt var samþykkt í ísraelska þinginu að arabíska sé ekki lengur opinbert tungumál, þrátt fyrir að vera tungumál um 25% landsmanna. Kannski kæmi það unga fólkinu, sem Ely vitnar til, frekar á óvart að í Ísrael eru í gildi s.k. Nakba-lög sem banna alla umfjöllun í skólum landsins um sögu Palestínumannanna sem voru hraktir af heimilum sínum þegar Ísrael var stofnað.

Enn eitt, sem gæti komið einhverjum á óvart, er sú staðreynd löggiltir íbúar Ísraels sem ekki eru gyðingar er meinað að byggja hús í 91% af landi Ísraels. Það land er frátekið fyrir gyðinga. Þetta er er allur jöfnuðurinn og mannréttindin.

Fleiri blekkingar

Ein af sögum hermannsins er að Hamassamtökin „vegna andúðar sinnar á gyðingum hafi þau brennt til grunna öll mannvirki sem voru í eigu gyðinga [á Gaza].“ Sannleikurinn er sá að það var ísraelski herinn sem notaði jarðýtur til þess að eyðileggja 2,800 hús þegar 21 ólögleg landtökubyggð á Gaza var yfirgefin árið 2005. Í erlendum blöðum má lesa: „With blazing speed, Israeli bulldozers are demolishing the 2,800 homes left behind after Israel cleared the Gaza Strip of its Jewish residents in less than a week“.

Eyðileggingin var gerð með samþykki stjórnar Abbas á Vesturbakkanum en Hamas kom þar hvergi nærri. Enda stjórnaði Hamas aldrei ísraelskum jarðýtum og náði ekki yfirráðum á Gaza fyrr en tveimur árum síðar, árið 2007. Frásögn Ely af þessum atburðum er nokkuð skondin í ljósi staðreynda. Hann segir að „svæðið var undir stjórn Ísraelsmanna...en fyrir 19 árum hafi ísraelsk stjórnvöld ákveðið að gera Ísraelsmönnum á svæðinu að yfirgefa heimili sín“. Tilgangurinn var „að stíga skref í átt að einhverskonar venjulegu ástandi“. Ely nefnir ekki að þarna var um að ræða ólöglegt landtökufólk í ólöglegum landtökubyggðum og að hið „venjulega ástand“ sem átti að skapa fólst í því að loka Gazabúa inni í hverkví sem hefur staðið í meira 17 ár.

Siðferðilegt gjaldþrot

Ely Lassmann ræddi mikið um að samúð heimsbyggðarinnar sé ekki með Ísrael og segir það vitna um siðferðilegt gjaldþrot Vesturlanda. Þessi skoðun hans, sem tiltill erindisins „Umræða um Ísrael á villigötum“ ber vott um, sýnir hve hann svíður það að almenningur um allan heim sér Ísrael í réttu ljósi. En hann hlýtur að vera sáttur við að stjórnvöld á Vesturlöndum styðja flest Ísrael bæði pólitískt, efnahagslega og með vopnum. Og þessi staðreynd sýnir siðferðilegt gjaldþrot þessara stjórnvalda, en ekki afstöðu almennings líkt og á Íslandi þar sem 73% styðja málstað Palestínumanna en innan við 10% styðja þjóðarmorðingjana.

Margt fleira má tína til úr ruglingslegu erindi hermannsins. En bullið og blekkingarnar eru svo yfirgripsmiklar að það tekur of mikin tíma og of marga dálksentimetra að gera því skil.

En lokaorð hans eru áhugaverð. Hann segir „að vinir Ísraels geti dregið til baka fjárframlög til menntastofnana sem hæla nemendum sem styðja við hryðjuverk“.

Salurinn í Þjóðminjasafninu, þar sem þessi orð voru sögð, var pantaður af Hannesi Hólmsteini Gissurarsyni í nafni Háskóla Íslands skv. upplýsingum frá Þjóðminjasafninu. Og það voru handvaldir „vinir Ísraels“ sem sátu í salnum, þeirra á meðal var ráðherra háskóla-, iðnaðar- og nýsköpunar.

Höfundur er formaður Félagsins Ísland – Palestína og höfundur bókarinnar Íslandsstræti í Jerúsalem




Skoðun

Skoðun

BRCA

Elín Íris Fanndal Jónasdóttir skrifar

Sjá meira


×