Sögur ísraelska hermannsins Hjálmtýr Heiðdal skrifar 19. október 2024 14:33 Þann 17. október birti Morgunblaðið frásögn af erindi sem ísraelski hermaðurinn Ely Lassmann flutti fyrir áheyrendur sem Hannes Hólmsteinn Gissurarson prófessor emeritus hafði handvalið. Hannes segir í greininni að þetta sé gert af öryggisástæðum, þ.e. að velja áheyrendur. Hannes vill að sitt fólk meðtaki boðskap hermannsins án truflana eða óþarfa vangaveltna um innihaldið í málflutningi hans. Fyrirsögn heilsíðunnar er „Umræða um Ísrael á villigötum“. Undir það má vissulega taka eftir lestur greinarinnar. Hermaðurinn teymir áheyrendur um villigötur ísraelska áróðursins sem dynur á heimsbyggðinni. Rangfærslur hermannsins eru mýmargar, en undirstaða málflutningins er tilraun til þess að setja Ísrael og síonistana sem þar stýra, í hlutverk saklausa fórnarlambsins sem hefur ekkert gert annað en að verja sig og sína. Hvar á að byrja? Vandamálið sem blasir við er: Hvar á að byrja umfjöllun um blekkingaboðskap hermannsins. Hann byrjar sitt erindi á því að segja sígilda síoniska sögu um að Sameinuðu þjóðirnar hafi samþykkt tveggja ríkja lausn sem gyðingar samþykktu en arabar (Palestínumenn) höfnuðu. Það sem ekki kemur fram í máli ísraelska hermannsins er að samkvæmt tillögu meirihlutans á þingi SÞ áttu aðfluttir gyðingar, sem voru um 31% landsmanna í Palestínu og áttu um 6% landsins, að fá 54%, landsins en 69% landsmanna áttu að fá 44%, en Jerúsalem átti að vera undir alþjóðlegri stjórn. Þessi ójafna skipting sagði ekki alla söguna. Innan landshlutans, sem síonistar áttu að ráða, bjuggu 509,000 Palestínumenn og 499,000 hinna aðfluttu gyðinga. Aðeins um 9,500 gyðingar voru búsettir á svæðinu sem ríki Palestínumanna átti að ná yfir og um 725,000 Palestínumenn. Í Jerúsalem bjuggu um 100,000 gyðingar og um 105,000 Palestínumenn. Sökum þess að Palestínumenn voru miklu fleiri en hinir aðfluttu gyðingar var ekki hægt að skipta landinu öðru vísi en að rúmlega helmingur íbúanna í væntanlegu gyðingaríki væru Palestínumenn. Það voru ekki nægilega margir gyðingar í landinu til að mynda lífvænlegt ríki sem innihéldi ekki meirihluta Palestínumanna. Síonistar sáu að þetta gat ekki gengið svo þeir hröktu 750,000 Palestínumenn af heimilum sínum. Ekki er gott að segja hvort hermaðurinn sé undrandi á höfnun fólksins sem bjó fyrir í landinu, höfnun þess að rúmur helmingur landsins væri afhentur aðkomufólki frá Evrópu. En allir sem líta sér nær skilja það að engin þjóð samþykkir slíkt. Alltaf í stríði Hermaðurinn Ely segir „Ísrael hefur frá fyrsta degi verið í stríði“ sem „Ísraelsmenn hefðu aldrei hafið“. Veltum þessu aðeins fyrir okkur. Ef flokkur manna mætir einn góðan veðurdag og byrjar með hervaldi að taka land frá fólkinu sem þar býr þá er það upphaf stríðs, það skilja allir. Sá sem rænir, hvort sem það er landi eða snærisspotta, er upphafssmaður átakanna sem mögulega fylgja. Landránsbyggðir Ísraels á Vesturbakkanum eru ólöglegur landþjófnaður eins og alheimur veit. En hermaðurinn hans Hannesar ræðir ekki þau mál (eða „villigötur“) ef marka má Morgunblaðið. Enda passar það ekki við sjónarhorn það Elys að Ísrael sé ekki upphafsaðili ástandsins, eða eins og hann segir: „Ísraelsmenn hafa allaf verið í vörn“. Að tryggja mannréttindi Ísrael er „eitt þeirra ríkja sem tryggja hvað mest mannréttindi í heiminum“ segir Ely við áheyrendur hans Hannesar Hólmsteins. Nú er ekki gott að vita hversu vel upplýstir úrvalsáheyrendur Hannesar eru um mannréttindi. Einhverjum gæti þó blöskrað þessi yfirlýsing í ljósi þess að ekkert ríki hefur fengið jafn margar ályktanir gegn sér vegna brota á mannréttindum á alþjóðavettvangi og Ísrael og hefurAlþjóðadómstóllinn lýst hernám Ísraels á Palestínu ólöglegt sem beri að ljúka tafarlaust. Varla eru það mannréttindi að búa við hernám? Fastur liður í áróðri Ísraelsstjórna er að íbúar Ísraels sem ekki teljast gyðingar njóti sömu réttindi og aðrir í landinu. Ely sem var í Bardagasveit nr. 401 í Ísraelsher segir „eitt af því sem kemur mörgu ungu fólki á óvart er að hinir fjölmörgu múslimar sem eru ísraelski ríkisborgarar skuli njóta sömu réttinda“. Það sem kemur ekki á óvart er að hermaðurinn haldi þessu fram, því þetta er ein af uppáhalds klisjum síonista. Ísrael hefur ekki stjórnarskrá sem tryggir öllum jafnrétti fyrir lögum. Þess í stað eru mikilvæg forréttindi og réttindi veitt á grundvelli uppruna. Til dæmis er skráð í ísraelsk grunnlög (sem eru ígildi stjórnarskrár), sem samþykkt voru árið 2018, að: „Ísraelsríki er þjóðarheimili gyðingaþjóðarinnar, þar sem hún nýtir sér sinn eðlilega [natural], menningarlega, trúarlega og sögulega rétt til sjálfræðis ...Rétturinn til að iðka þjóðlegt sjálfræði í ríkinu Ísrael er eingöngu fyrir gyðingaþjóðina.“ Sama ár og þessi lög voru samþykkt var samþykkt í ísraelska þinginu að arabíska sé ekki lengur opinbert tungumál, þrátt fyrir að vera tungumál um 25% landsmanna. Kannski kæmi það unga fólkinu, sem Ely vitnar til, frekar á óvart að í Ísrael eru í gildi s.k. Nakba-lög sem banna alla umfjöllun í skólum landsins um sögu Palestínumannanna sem voru hraktir af heimilum sínum þegar Ísrael var stofnað. Enn eitt, sem gæti komið einhverjum á óvart, er sú staðreynd löggiltir íbúar Ísraels sem ekki eru gyðingar er meinað að byggja hús í 91% af landi Ísraels. Það land er frátekið fyrir gyðinga. Þetta er er allur jöfnuðurinn og mannréttindin. Fleiri blekkingar Ein af sögum hermannsins er að Hamassamtökin „vegna andúðar sinnar á gyðingum hafi þau brennt til grunna öll mannvirki sem voru í eigu gyðinga [á Gaza].“ Sannleikurinn er sá að það var ísraelski herinn sem notaði jarðýtur til þess að eyðileggja 2,800 hús þegar 21 ólögleg landtökubyggð á Gaza var yfirgefin árið 2005. Í erlendum blöðum má lesa: „With blazing speed, Israeli bulldozers are demolishing the 2,800 homes left behind after Israel cleared the Gaza Strip of its Jewish residents in less than a week“. Eyðileggingin var gerð með samþykki stjórnar Abbas á Vesturbakkanum en Hamas kom þar hvergi nærri. Enda stjórnaði Hamas aldrei ísraelskum jarðýtum og náði ekki yfirráðum á Gaza fyrr en tveimur árum síðar, árið 2007. Frásögn Ely af þessum atburðum er nokkuð skondin í ljósi staðreynda. Hann segir að „svæðið var undir stjórn Ísraelsmanna...en fyrir 19 árum hafi ísraelsk stjórnvöld ákveðið að gera Ísraelsmönnum á svæðinu að yfirgefa heimili sín“. Tilgangurinn var „að stíga skref í átt að einhverskonar venjulegu ástandi“. Ely nefnir ekki að þarna var um að ræða ólöglegt landtökufólk í ólöglegum landtökubyggðum og að hið „venjulega ástand“ sem átti að skapa fólst í því að loka Gazabúa inni í hverkví sem hefur staðið í meira 17 ár. Siðferðilegt gjaldþrot Ely Lassmann ræddi mikið um að samúð heimsbyggðarinnar sé ekki með Ísrael og segir það vitna um siðferðilegt gjaldþrot Vesturlanda. Þessi skoðun hans, sem tiltill erindisins „Umræða um Ísrael á villigötum“ ber vott um, sýnir hve hann svíður það að almenningur um allan heim sér Ísrael í réttu ljósi. En hann hlýtur að vera sáttur við að stjórnvöld á Vesturlöndum styðja flest Ísrael bæði pólitískt, efnahagslega og með vopnum. Og þessi staðreynd sýnir siðferðilegt gjaldþrot þessara stjórnvalda, en ekki afstöðu almennings líkt og á Íslandi þar sem 73% styðja málstað Palestínumanna en innan við 10% styðja þjóðarmorðingjana. Margt fleira má tína til úr ruglingslegu erindi hermannsins. En bullið og blekkingarnar eru svo yfirgripsmiklar að það tekur of mikin tíma og of marga dálksentimetra að gera því skil. En lokaorð hans eru áhugaverð. Hann segir „að vinir Ísraels geti dregið til baka fjárframlög til menntastofnana sem hæla nemendum sem styðja við hryðjuverk“. Salurinn í Þjóðminjasafninu, þar sem þessi orð voru sögð, var pantaður af Hannesi Hólmsteini Gissurarsyni í nafni Háskóla Íslands skv. upplýsingum frá Þjóðminjasafninu. Og það voru handvaldir „vinir Ísraels“ sem sátu í salnum, þeirra á meðal var ráðherra háskóla-, iðnaðar- og nýsköpunar. Höfundur er formaður Félagsins Ísland – Palestína og höfundur bókarinnar Íslandsstræti í Jerúsalem Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Palestína Ísrael Átök í Ísrael og Palestínu Fjölmiðlar Hjálmtýr Heiðdal Mest lesið Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson Skoðun Almageddon? Eyþór Kristleifsson Skoðun Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson Skoðun ESB kærir sig ekkert um Ísland í jólagjöf Ole Anton Bieltvedt Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson Skoðun Svartir föstudagar í boði íslenskra stjórnvalda Haukur Guðmundsson Skoðun Skoðun Skoðun Óstjórn í húsnæðismálum Ragnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Arfur stjórnmálanna 2024 Elvar Eyvindsson skrifar Skoðun Kjósum rétt(indi) fyrir fatlað fólk! Unnur Helga Óttarsdóttir,Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Frelsi er allra, ekki fárra útvaldra Jón Óskar Sólnes skrifar Skoðun Menntun og tækifæri: Hvað veljum við fyrir Ísland? Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Eyðimerkurganga kosningabaráttunnar? Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Krónan eða evran? Kostir og gallar Hilmar Þór Hilmarsson skrifar Skoðun Kjóstu meiri árangur Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hvaða hlekkur ert þú í keðjunni? Ellý Tómasdóttir skrifar Skoðun Laxeldið verður ekki stöðvað Kristinn H. Gunnarsson skrifar Skoðun Þroskamerki þjóðar Tómas Torfason skrifar Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar Skoðun Var stytting náms til stúdentsprófs í þágu ungmenna? Sigurður E. Sigurjónsson skrifar Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson skrifar Skoðun Launafólk sýndi ábyrgð – Hvað með bankana og fjármagnseigendur? Finnbjörn A. Hermannsson skrifar Skoðun Sjálfstæðar konur? Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Fullveldinu er fórnað með aðild að Evrópusambandinu Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Endurhugsum dæmið, endurnýtum textíl Guðbjörg Rut Pálmadóttir skrifar Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson skrifar Skoðun Um kosningar, gulrætur og verðbólgu Jean-Rémi Chareyre skrifar Skoðun Gæti aukin einkavæðing og skólaval í grunnskólakerfinu bætt námsárangur og aukið jafnrétti? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon skrifar Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson skrifar Skoðun Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson skrifar Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson skrifar Skoðun Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Þegar náttúruvinir hitta frambjóðendur. Hjálpartæki kjósandans Stefán Jón Hafstein skrifar Skoðun Svartir föstudagar í boði íslenskra stjórnvalda Haukur Guðmundsson skrifar Skoðun Eitt heimili, ein fjölskylda og ein heilsa Pétur Heimisson skrifar Skoðun BRCA Elín Íris Fanndal Jónasdóttir skrifar Skoðun ESB kærir sig ekkert um Ísland í jólagjöf Ole Anton Bieltvedt skrifar Sjá meira
Þann 17. október birti Morgunblaðið frásögn af erindi sem ísraelski hermaðurinn Ely Lassmann flutti fyrir áheyrendur sem Hannes Hólmsteinn Gissurarson prófessor emeritus hafði handvalið. Hannes segir í greininni að þetta sé gert af öryggisástæðum, þ.e. að velja áheyrendur. Hannes vill að sitt fólk meðtaki boðskap hermannsins án truflana eða óþarfa vangaveltna um innihaldið í málflutningi hans. Fyrirsögn heilsíðunnar er „Umræða um Ísrael á villigötum“. Undir það má vissulega taka eftir lestur greinarinnar. Hermaðurinn teymir áheyrendur um villigötur ísraelska áróðursins sem dynur á heimsbyggðinni. Rangfærslur hermannsins eru mýmargar, en undirstaða málflutningins er tilraun til þess að setja Ísrael og síonistana sem þar stýra, í hlutverk saklausa fórnarlambsins sem hefur ekkert gert annað en að verja sig og sína. Hvar á að byrja? Vandamálið sem blasir við er: Hvar á að byrja umfjöllun um blekkingaboðskap hermannsins. Hann byrjar sitt erindi á því að segja sígilda síoniska sögu um að Sameinuðu þjóðirnar hafi samþykkt tveggja ríkja lausn sem gyðingar samþykktu en arabar (Palestínumenn) höfnuðu. Það sem ekki kemur fram í máli ísraelska hermannsins er að samkvæmt tillögu meirihlutans á þingi SÞ áttu aðfluttir gyðingar, sem voru um 31% landsmanna í Palestínu og áttu um 6% landsins, að fá 54%, landsins en 69% landsmanna áttu að fá 44%, en Jerúsalem átti að vera undir alþjóðlegri stjórn. Þessi ójafna skipting sagði ekki alla söguna. Innan landshlutans, sem síonistar áttu að ráða, bjuggu 509,000 Palestínumenn og 499,000 hinna aðfluttu gyðinga. Aðeins um 9,500 gyðingar voru búsettir á svæðinu sem ríki Palestínumanna átti að ná yfir og um 725,000 Palestínumenn. Í Jerúsalem bjuggu um 100,000 gyðingar og um 105,000 Palestínumenn. Sökum þess að Palestínumenn voru miklu fleiri en hinir aðfluttu gyðingar var ekki hægt að skipta landinu öðru vísi en að rúmlega helmingur íbúanna í væntanlegu gyðingaríki væru Palestínumenn. Það voru ekki nægilega margir gyðingar í landinu til að mynda lífvænlegt ríki sem innihéldi ekki meirihluta Palestínumanna. Síonistar sáu að þetta gat ekki gengið svo þeir hröktu 750,000 Palestínumenn af heimilum sínum. Ekki er gott að segja hvort hermaðurinn sé undrandi á höfnun fólksins sem bjó fyrir í landinu, höfnun þess að rúmur helmingur landsins væri afhentur aðkomufólki frá Evrópu. En allir sem líta sér nær skilja það að engin þjóð samþykkir slíkt. Alltaf í stríði Hermaðurinn Ely segir „Ísrael hefur frá fyrsta degi verið í stríði“ sem „Ísraelsmenn hefðu aldrei hafið“. Veltum þessu aðeins fyrir okkur. Ef flokkur manna mætir einn góðan veðurdag og byrjar með hervaldi að taka land frá fólkinu sem þar býr þá er það upphaf stríðs, það skilja allir. Sá sem rænir, hvort sem það er landi eða snærisspotta, er upphafssmaður átakanna sem mögulega fylgja. Landránsbyggðir Ísraels á Vesturbakkanum eru ólöglegur landþjófnaður eins og alheimur veit. En hermaðurinn hans Hannesar ræðir ekki þau mál (eða „villigötur“) ef marka má Morgunblaðið. Enda passar það ekki við sjónarhorn það Elys að Ísrael sé ekki upphafsaðili ástandsins, eða eins og hann segir: „Ísraelsmenn hafa allaf verið í vörn“. Að tryggja mannréttindi Ísrael er „eitt þeirra ríkja sem tryggja hvað mest mannréttindi í heiminum“ segir Ely við áheyrendur hans Hannesar Hólmsteins. Nú er ekki gott að vita hversu vel upplýstir úrvalsáheyrendur Hannesar eru um mannréttindi. Einhverjum gæti þó blöskrað þessi yfirlýsing í ljósi þess að ekkert ríki hefur fengið jafn margar ályktanir gegn sér vegna brota á mannréttindum á alþjóðavettvangi og Ísrael og hefurAlþjóðadómstóllinn lýst hernám Ísraels á Palestínu ólöglegt sem beri að ljúka tafarlaust. Varla eru það mannréttindi að búa við hernám? Fastur liður í áróðri Ísraelsstjórna er að íbúar Ísraels sem ekki teljast gyðingar njóti sömu réttindi og aðrir í landinu. Ely sem var í Bardagasveit nr. 401 í Ísraelsher segir „eitt af því sem kemur mörgu ungu fólki á óvart er að hinir fjölmörgu múslimar sem eru ísraelski ríkisborgarar skuli njóta sömu réttinda“. Það sem kemur ekki á óvart er að hermaðurinn haldi þessu fram, því þetta er ein af uppáhalds klisjum síonista. Ísrael hefur ekki stjórnarskrá sem tryggir öllum jafnrétti fyrir lögum. Þess í stað eru mikilvæg forréttindi og réttindi veitt á grundvelli uppruna. Til dæmis er skráð í ísraelsk grunnlög (sem eru ígildi stjórnarskrár), sem samþykkt voru árið 2018, að: „Ísraelsríki er þjóðarheimili gyðingaþjóðarinnar, þar sem hún nýtir sér sinn eðlilega [natural], menningarlega, trúarlega og sögulega rétt til sjálfræðis ...Rétturinn til að iðka þjóðlegt sjálfræði í ríkinu Ísrael er eingöngu fyrir gyðingaþjóðina.“ Sama ár og þessi lög voru samþykkt var samþykkt í ísraelska þinginu að arabíska sé ekki lengur opinbert tungumál, þrátt fyrir að vera tungumál um 25% landsmanna. Kannski kæmi það unga fólkinu, sem Ely vitnar til, frekar á óvart að í Ísrael eru í gildi s.k. Nakba-lög sem banna alla umfjöllun í skólum landsins um sögu Palestínumannanna sem voru hraktir af heimilum sínum þegar Ísrael var stofnað. Enn eitt, sem gæti komið einhverjum á óvart, er sú staðreynd löggiltir íbúar Ísraels sem ekki eru gyðingar er meinað að byggja hús í 91% af landi Ísraels. Það land er frátekið fyrir gyðinga. Þetta er er allur jöfnuðurinn og mannréttindin. Fleiri blekkingar Ein af sögum hermannsins er að Hamassamtökin „vegna andúðar sinnar á gyðingum hafi þau brennt til grunna öll mannvirki sem voru í eigu gyðinga [á Gaza].“ Sannleikurinn er sá að það var ísraelski herinn sem notaði jarðýtur til þess að eyðileggja 2,800 hús þegar 21 ólögleg landtökubyggð á Gaza var yfirgefin árið 2005. Í erlendum blöðum má lesa: „With blazing speed, Israeli bulldozers are demolishing the 2,800 homes left behind after Israel cleared the Gaza Strip of its Jewish residents in less than a week“. Eyðileggingin var gerð með samþykki stjórnar Abbas á Vesturbakkanum en Hamas kom þar hvergi nærri. Enda stjórnaði Hamas aldrei ísraelskum jarðýtum og náði ekki yfirráðum á Gaza fyrr en tveimur árum síðar, árið 2007. Frásögn Ely af þessum atburðum er nokkuð skondin í ljósi staðreynda. Hann segir að „svæðið var undir stjórn Ísraelsmanna...en fyrir 19 árum hafi ísraelsk stjórnvöld ákveðið að gera Ísraelsmönnum á svæðinu að yfirgefa heimili sín“. Tilgangurinn var „að stíga skref í átt að einhverskonar venjulegu ástandi“. Ely nefnir ekki að þarna var um að ræða ólöglegt landtökufólk í ólöglegum landtökubyggðum og að hið „venjulega ástand“ sem átti að skapa fólst í því að loka Gazabúa inni í hverkví sem hefur staðið í meira 17 ár. Siðferðilegt gjaldþrot Ely Lassmann ræddi mikið um að samúð heimsbyggðarinnar sé ekki með Ísrael og segir það vitna um siðferðilegt gjaldþrot Vesturlanda. Þessi skoðun hans, sem tiltill erindisins „Umræða um Ísrael á villigötum“ ber vott um, sýnir hve hann svíður það að almenningur um allan heim sér Ísrael í réttu ljósi. En hann hlýtur að vera sáttur við að stjórnvöld á Vesturlöndum styðja flest Ísrael bæði pólitískt, efnahagslega og með vopnum. Og þessi staðreynd sýnir siðferðilegt gjaldþrot þessara stjórnvalda, en ekki afstöðu almennings líkt og á Íslandi þar sem 73% styðja málstað Palestínumanna en innan við 10% styðja þjóðarmorðingjana. Margt fleira má tína til úr ruglingslegu erindi hermannsins. En bullið og blekkingarnar eru svo yfirgripsmiklar að það tekur of mikin tíma og of marga dálksentimetra að gera því skil. En lokaorð hans eru áhugaverð. Hann segir „að vinir Ísraels geti dregið til baka fjárframlög til menntastofnana sem hæla nemendum sem styðja við hryðjuverk“. Salurinn í Þjóðminjasafninu, þar sem þessi orð voru sögð, var pantaður af Hannesi Hólmsteini Gissurarsyni í nafni Háskóla Íslands skv. upplýsingum frá Þjóðminjasafninu. Og það voru handvaldir „vinir Ísraels“ sem sátu í salnum, þeirra á meðal var ráðherra háskóla-, iðnaðar- og nýsköpunar. Höfundur er formaður Félagsins Ísland – Palestína og höfundur bókarinnar Íslandsstræti í Jerúsalem
Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar
Skoðun Launafólk sýndi ábyrgð – Hvað með bankana og fjármagnseigendur? Finnbjörn A. Hermannsson skrifar
Skoðun Gæti aukin einkavæðing og skólaval í grunnskólakerfinu bætt námsárangur og aukið jafnrétti? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon skrifar