Horfin þjóð Sævar Þór Jónsson skrifar 24. október 2024 19:31 Nú í tilefni 80 ára afmæli lýðveldisins er vert að líta til baka og meta hversu langt þessi unga þjóð er á veg komin. Sú þjóð sem stóð að stofnun lýðveldisins er fyrir margt löngu horfin. Sumir tala um gamla Ísland og horfa til fortíðar með söknuði eins og allt hafi verið betra þá. Á ákveðnum tímapunkti á lífsleiðinni horfa flestir til fortíðar með eftirsjá en það er ekki alltaf þannig að hið gamla hafi verið betra. Það á sér alltaf einhver þróun stað í öllu sem hefur bæði kosti og galla. Það verður hins vegar að játast að sú þjóð sem stóð að stofnun lýðveldisins var dugleg. Hún þurfti að brjótast út úr mikilli fátækt og þá var aðalmarkmiðið að hafa vinnu og búa til sín eigin tækifæri. Þá var ekki spurt hvað ríkið eða stjórnvöld gerðu fyrir fólkið. Þá var ekki tími til að fara á torg og barma sér yfir óréttlæti, mismunun, getuleysi eða aðgerðaleysi almennt í stjórnkerfinu líkt og nú er gert. Fólk virðist hafa lagt meira af mörkum til að byggja upp samfélagið án þess að spyrja hvað það fengi sjálft fyrir sitt framlag. Einstaklingsframtakið virðist hafa verið virkara þá en það er í dag. Þetta var önnur þjóð sem var menningarlega einsleitari en hún er í dag. En höfum við þá misst af einhverju? Hvernig er þá þessi þjóð í dag. Við erum blandaðri, við erum í hringiðu menningarfjölbreytni sem hefur gefið okkur önnur og margvíslegri tækifæri en þekktist áður fyrr. Við erum samt ekki að hlúa nógu vel að tungumálinu okkar eða tryggja framtíð íslenskunnar. Stjórnmálamenn virðast skorta getu í að taka á þeim málum af festu af óskiljanlegum ástæðum. Kannski að vald ferðaþjónustunnar ráði þar ferðinni því það skortir ódýrt vinnuafl í þá grein og þá má ekki gera miklar kröfur. Í dag kvartar fólk yfir misrétti í sinn garð hvort sem það eru minnihlutahópar sem vilja láta taka eftir sér af því þeir eru jú minnihlutahópar og þurfa að minna á sig, eða stjórnmálaofvitar sem hljóma ótrúlega líkt og anarkistar sem vilja skapa glundroða í samfélaginu í nafni tjáningarfrelsis. Þá er ekki hægt að þverfóta fyrir öllum þeim ólíku hagsmunahópum sem telja að þeir eigi rétt á athygli á því sem þeir hafa fram að færa, án þess að það liggi ljóst fyrir hvað þeir standi í raun og veru fyrir og hvað þeir hafi fram að færa til uppbyggingar þjóðarinnar. Við kvörtum endalaust yfir hlutskipti okkar, hömumst við að tala um úrbætur í hvaða máli sem er eða að við séum beitt órétti í öllu því sem við kemur samskiptum við stjórnvöld. Við erum með hóp af vinstri sinnuðu fólki sem vill helst hafa alla í breyttum lífsstíl, lífsstíl sem ekki endilega hentar öllum eða höfðar sérstaklega til allra, helst láta alla hjóla eða ganga án þess að taka nokkurt tillit til þess hvort aðstaða sé til þess. Þetta sama fólk talar gegn þeirri samfélagslegu uppbyggingu sem hin eldri kynslóð lýðveldisstofnenda barðist fyrir. Þetta er sama fólkið sem upphefur sig með því að kalla sig vinstri sinnað og jafnréttissinna en vill ekki hlusta á að fólk hafi ólíkar skoðanir eða lífsstíl en það sjálft. Þetta fólk man eflaust ekki eftir atvinnuleysi eða fábreytni í atvinnuframboði. Svo er það annar hópur sem auðinn hefur og leggur sig alla fram í að búa sér til fjárhagsleg tækifæri sem nýtast þeim og þeim einum en tala fyrir því að þjóðin eigi að standa saman og vinna saman. Þetta eru þeir sem vilja einangra landið, þeir sem halda völdum á kostnað þjóðar sem þeir telja sig eiga með húð og hári. Það er til lítils að eiga við þennan hóp enda er hann búinn að koma sér vel fyrir í stjórnkerfi landsins. Þá er það þriðji hópurinn sem er út undan í öllu. Sá hópur vill eiga jöfn tækifæri á vinnu, menntun og heilbrigðiskerfi. Fólkið sem bíður eftir því að komast að í heilbrigðiskerfinu og stendur undir þjóðinni í reynd. Fólkið sem greiðir öll sín gjöld og skyldur. Lætur undan ofstæki hinna tveggja hópa þó það sé þeim þvert um geð. Fólkið sem leggur til samfélagsins með auknum álögum og ofstæki hins opinbera, fólkið sem þegir af ótta við að það geti ekki tjáð sig því annars mætir þeim ofstækið. Fólkið sem hugsar um að vera sjálfstætt og metið af sínum eigin verðleikum. Þessi hópur fólks er sífellt að láta meira undan. Þetta er fólkið sem byggði þjóðina og fórnaði öllu. Fólkið sem í dag er búið að fá nóg af skoðanakúgunum og ofstækinu og er farið að hneigjast til hægri öfgaafla sem lofa breytingum. Þetta er sú þróun sem er orðin augljós allt í kringum okkur. Þessi þriðji hópur er orðinn þreyttur á fámennum klappstýrum stórra þjóðfélagsbreytinga og atvinnupólitíkusum sem hugsa um að halda valdinu sama hvað og svíkja sífellt loforð um breytingar. Þetta er fólkið sem sættir sig ekki lengur við að vera þriðja flokks þegnar í eigin landi sem þeir leggja mikið til. Það er orðið brýnt að við lítum í eigin barm og skoðum hver við erum orðin eftir þessar miklu og hröðu breytingar sem hafa orðið frá því að Ísland varð lýðveldi, - er þetta þjóð sátta og samheldni líkt og við lýðveldisstofnun? Það er vert að velta þessu spurningum fyrir sér þegar við horfum upp á aðstæður í nágrannaríkjum okkar þar sem við sjáum hverjar afleiðingarnar geta orðið af sinnuleysi stjórnmálamanna í garð þessa hóps. Það kann vel að vera að hér séu hlutir settir fram í mikilli einfeldni en það er þó vert að hafa í huga hvernig stjórnmálin í Evrópu hafa þróast og hvers vegna fólk er farið að snúa sér meira í átt að hægri öfgum en áður þrátt fyrir upplýstara samfélög. Höfundur er hæstaréttarlögmaður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sævar Þór Jónsson Íslensk tunga Alþingi Efnahagsmál Mest lesið Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun Drambið okkar Júlíus Valsson Skoðun Skoðun Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson skrifar Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Drambið okkar Júlíus Valsson skrifar Skoðun Við vitum Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Stöndum saman gegn fjölþáttaógnum Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hagræðing á kostnað fjölbreytni og gæðamenntunar Ida Marguerite Semey skrifar Skoðun Umbúðir en ekkert innihald í Hafnarfirði Einar Geir Þorsteinsson skrifar Skoðun Við viljum tala íslensku, en hvernig Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Mansalsmál á Íslandi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Hættur heimsins virða engin landamæri Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Tímamót í sjálfsvígsforvörnum Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Yfirgangur, yfirlæti og endastöð Strætó Axel Hall skrifar Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar Skoðun Skapandi menntun skilar raunverulegum árangri Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Sex ára sáttmáli Davíð Þorláksson skrifar Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar Skoðun Stjórnendur sem mega ekki stjórna Stefán Vagn Stefánsson skrifar Skoðun Stokkhólmseinkenni sem við ættum að forðast Aðalsteinn Júlíus Magnússon skrifar Skoðun Eflum iðnlöggjöfina og stöðvum brotin Hilmar Harðarson skrifar Skoðun Pjattkratar taka til Þorsteinn Sæmundsson skrifar Sjá meira
Nú í tilefni 80 ára afmæli lýðveldisins er vert að líta til baka og meta hversu langt þessi unga þjóð er á veg komin. Sú þjóð sem stóð að stofnun lýðveldisins er fyrir margt löngu horfin. Sumir tala um gamla Ísland og horfa til fortíðar með söknuði eins og allt hafi verið betra þá. Á ákveðnum tímapunkti á lífsleiðinni horfa flestir til fortíðar með eftirsjá en það er ekki alltaf þannig að hið gamla hafi verið betra. Það á sér alltaf einhver þróun stað í öllu sem hefur bæði kosti og galla. Það verður hins vegar að játast að sú þjóð sem stóð að stofnun lýðveldisins var dugleg. Hún þurfti að brjótast út úr mikilli fátækt og þá var aðalmarkmiðið að hafa vinnu og búa til sín eigin tækifæri. Þá var ekki spurt hvað ríkið eða stjórnvöld gerðu fyrir fólkið. Þá var ekki tími til að fara á torg og barma sér yfir óréttlæti, mismunun, getuleysi eða aðgerðaleysi almennt í stjórnkerfinu líkt og nú er gert. Fólk virðist hafa lagt meira af mörkum til að byggja upp samfélagið án þess að spyrja hvað það fengi sjálft fyrir sitt framlag. Einstaklingsframtakið virðist hafa verið virkara þá en það er í dag. Þetta var önnur þjóð sem var menningarlega einsleitari en hún er í dag. En höfum við þá misst af einhverju? Hvernig er þá þessi þjóð í dag. Við erum blandaðri, við erum í hringiðu menningarfjölbreytni sem hefur gefið okkur önnur og margvíslegri tækifæri en þekktist áður fyrr. Við erum samt ekki að hlúa nógu vel að tungumálinu okkar eða tryggja framtíð íslenskunnar. Stjórnmálamenn virðast skorta getu í að taka á þeim málum af festu af óskiljanlegum ástæðum. Kannski að vald ferðaþjónustunnar ráði þar ferðinni því það skortir ódýrt vinnuafl í þá grein og þá má ekki gera miklar kröfur. Í dag kvartar fólk yfir misrétti í sinn garð hvort sem það eru minnihlutahópar sem vilja láta taka eftir sér af því þeir eru jú minnihlutahópar og þurfa að minna á sig, eða stjórnmálaofvitar sem hljóma ótrúlega líkt og anarkistar sem vilja skapa glundroða í samfélaginu í nafni tjáningarfrelsis. Þá er ekki hægt að þverfóta fyrir öllum þeim ólíku hagsmunahópum sem telja að þeir eigi rétt á athygli á því sem þeir hafa fram að færa, án þess að það liggi ljóst fyrir hvað þeir standi í raun og veru fyrir og hvað þeir hafi fram að færa til uppbyggingar þjóðarinnar. Við kvörtum endalaust yfir hlutskipti okkar, hömumst við að tala um úrbætur í hvaða máli sem er eða að við séum beitt órétti í öllu því sem við kemur samskiptum við stjórnvöld. Við erum með hóp af vinstri sinnuðu fólki sem vill helst hafa alla í breyttum lífsstíl, lífsstíl sem ekki endilega hentar öllum eða höfðar sérstaklega til allra, helst láta alla hjóla eða ganga án þess að taka nokkurt tillit til þess hvort aðstaða sé til þess. Þetta sama fólk talar gegn þeirri samfélagslegu uppbyggingu sem hin eldri kynslóð lýðveldisstofnenda barðist fyrir. Þetta er sama fólkið sem upphefur sig með því að kalla sig vinstri sinnað og jafnréttissinna en vill ekki hlusta á að fólk hafi ólíkar skoðanir eða lífsstíl en það sjálft. Þetta fólk man eflaust ekki eftir atvinnuleysi eða fábreytni í atvinnuframboði. Svo er það annar hópur sem auðinn hefur og leggur sig alla fram í að búa sér til fjárhagsleg tækifæri sem nýtast þeim og þeim einum en tala fyrir því að þjóðin eigi að standa saman og vinna saman. Þetta eru þeir sem vilja einangra landið, þeir sem halda völdum á kostnað þjóðar sem þeir telja sig eiga með húð og hári. Það er til lítils að eiga við þennan hóp enda er hann búinn að koma sér vel fyrir í stjórnkerfi landsins. Þá er það þriðji hópurinn sem er út undan í öllu. Sá hópur vill eiga jöfn tækifæri á vinnu, menntun og heilbrigðiskerfi. Fólkið sem bíður eftir því að komast að í heilbrigðiskerfinu og stendur undir þjóðinni í reynd. Fólkið sem greiðir öll sín gjöld og skyldur. Lætur undan ofstæki hinna tveggja hópa þó það sé þeim þvert um geð. Fólkið sem leggur til samfélagsins með auknum álögum og ofstæki hins opinbera, fólkið sem þegir af ótta við að það geti ekki tjáð sig því annars mætir þeim ofstækið. Fólkið sem hugsar um að vera sjálfstætt og metið af sínum eigin verðleikum. Þessi hópur fólks er sífellt að láta meira undan. Þetta er fólkið sem byggði þjóðina og fórnaði öllu. Fólkið sem í dag er búið að fá nóg af skoðanakúgunum og ofstækinu og er farið að hneigjast til hægri öfgaafla sem lofa breytingum. Þetta er sú þróun sem er orðin augljós allt í kringum okkur. Þessi þriðji hópur er orðinn þreyttur á fámennum klappstýrum stórra þjóðfélagsbreytinga og atvinnupólitíkusum sem hugsa um að halda valdinu sama hvað og svíkja sífellt loforð um breytingar. Þetta er fólkið sem sættir sig ekki lengur við að vera þriðja flokks þegnar í eigin landi sem þeir leggja mikið til. Það er orðið brýnt að við lítum í eigin barm og skoðum hver við erum orðin eftir þessar miklu og hröðu breytingar sem hafa orðið frá því að Ísland varð lýðveldi, - er þetta þjóð sátta og samheldni líkt og við lýðveldisstofnun? Það er vert að velta þessu spurningum fyrir sér þegar við horfum upp á aðstæður í nágrannaríkjum okkar þar sem við sjáum hverjar afleiðingarnar geta orðið af sinnuleysi stjórnmálamanna í garð þessa hóps. Það kann vel að vera að hér séu hlutir settir fram í mikilli einfeldni en það er þó vert að hafa í huga hvernig stjórnmálin í Evrópu hafa þróast og hvers vegna fólk er farið að snúa sér meira í átt að hægri öfgum en áður þrátt fyrir upplýstara samfélög. Höfundur er hæstaréttarlögmaður.
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun
Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar
Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar
Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar
Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun