Þöggun Guðbjörg Ása Jóns Huldudóttir, Margrét Kristín Blöndal, Margrét Rut Eddudóttir, Lukka Sigurðardóttir, Sigtryggur Ari Jóhannsson og Halldóra Jóhanna Hafsteins Âû skrifa 5. nóvember 2024 08:47 Síðastliðinn laugardag, 2.nóvember var alþjóðegur baráttudagur gegn refsileysi glæpa á blaðamönnum og mótmælti hópur fólks, af því tilefni, með táknrænum gjörningi fyrir utan Útvarpshúsið. Mótmælendur vöktu þar athygli á þeim gríðarlega fjölda blaðamanna sem skipulega hafa verið myrtir af Ísraelsher á undanförnum tólf mánuðum en 180 blaðamenn hafa verið drepnir á Gaza og hið minnsta 129 teknir til fanga á þessu tímabili. Mótmælendur, lögðust á jörðina, með alþjóðlegt merki blaðamanna og lágu þar hreyfingarlausir í 10 mínútur. Yfirlýsing var síðan lesin upp þar sem fram kom gagnrýni á fréttaflutning meginstraumsmiðla af þjóðarmorðinu. Sá fréttaflutningur sem almenningi hefur verið boðið upp á síðastliðið ár þykir villandi og ekki gefa raunsanna mynd af þeim veruleika sem heimsbyggðin þó verður vitni af utan meginstraumsmiðla af þeim hrottalegu stríðsglæpum sem Ísraelsher fremur og gereyðingu þeirra á Gaza. Í dag eru 395 dagar liðnir. 395 dagar, síðan sú hrina þjóðarmorðs sem hið svokallaða Ísraelsríki hefur með tryggum og dyggum stuðningi Bandaríkjanna og annarra Evrópuþjóða framkvæmt af fordæmalausri ómennsku, þar sem markmiðið er skýrt, útrýming Palestínsku þjóðarinnar. Sá glæpur, sem hefur verið eins og tryggt fylgitungl þessarar þjóðarmorðshrinu þ.e þöggunin, um þjóðarmorðið hefur verið með æ skýrari hætti að framkallast, eins og fjölmargir hafa bent á. Þöggunin sem megnið af vestrænum meginstraumsfjölmiðlum hafa gerst sekir um að beita á svívirðilegan hátt. Þöggun, sem beitt er með því að villa bæði meðvitað og ómeðvitað um fyrir almenningi, með umfjöllun og eða umfjöllunarleysi um hrottalega stríðsglæpi sem framdir eru í akkorði af Ísraelsher á Palestínskum almenningi, á Gaza sem og á Vesturbakkanum. Þōggunin er um glæp gegn mannkyni, sem framinn er fyrir augum okkar allra og meginstraumsfjōlmiðlar hafa valið meðvitað og ómeðvitað að taka sér stöðu með kúgaranum. Í félagi við stjórnvöld og aðrar ábyrgar samfélagsstofnanir hafa þeir “normalíserað” hryllinginn. Hvernig? Jú með því að beita aðferðum eins og "engri umfjöllun" t.d. á morðunum á öllum þessum fjölda blaðamanna sem skipulega hafa verið drepnir eða teknir til fanga og pyntaðir. Blaðamenn sem höfðu fram að því lifað við gengdarlausar hótanir um fyrirhuguð dráp, hvort heldur á þeim sjálfum og/eða fjölskyldum þeirra. „Að flytja ekki fréttina“ er önnur aðferð. Þegar Ísraelsher brenndi fólk lifandi með því að skjóta eldvörðum inn í spítala sem einnig var skjól fyrir flóttafólk, þá var fréttina um það hvergi að finna á fyrrnefndum miðlum. Það var ekki fyrr en viku síðar, líklega fyrir tilstilli gagnrýni almennings, sem yfirþyrmdur af hryllingi vakti athygli fréttastofu RÚV á atburðunum! Lét fréttastofan þá tilleiðast og tróð fréttinni af voðaverkinu inn í tíufréttir sjónvarps, viku síðar! "Að nefna aðeins hluta upplýsinga", "að veita rangar upplýsingar", "að leiðrétta ekki rangfærslur", samanber þá hryllingsfrétt sem RÚV flutti sannarlega um afhöfðuð börn í bakaraofnum frá 7.október, frétt sem fyrir löngu hefur verið hrakin með ítarlegum réttarrannsóknum. Frétt sem að var uppspunnin frá rótum og fyrrgreindir miðlar, þ.a.m RÚV lapti upp, beint upp úr áróðursmaskínu ísraelskra stjórnvalda. "Orðalag", það að notast stanslaust við orðið stríð (sem þetta er ekki), átök og hryðjuverkasamtök í fréttaflutningi. Þar að auki er það regla fremur en tilhneiging hjá þessum fréttastofum að nota annars vegar orðið gísl, þegar talað er um ísraela sem teknir hafa verið höndum, en hins vegar er orðið fangi notað þegar dæminu er snúið við. "Að nefna 7.október statt og stöðugt sem upphaf þjóðarmorðsins". Þessi atriði, ein og sér, gera það að verkum að afbōkuð mynd er gefin af þjóðarmorðinu. Með þessum aðferðum er búin til frásagnarmynd fyrir almenning sem ekki á við rök að styðjast. Það er ábyrgðarhluti. Fréttastjóri RÚV, Heiðar Örn Sigurfinnsson, hefur borið því við aðspurður í viðtali að engir fréttamenn séu á þeirra vegum Gaza og þess vegna sé erfitt að flytja "traustar fréttir" þaðan. Fréttastofan verði bara að reiða sig á þær "traustu" fréttaveitur sem hún sé með "samninga" við því au telji sig ekki geta sannreynt myndefni þeirra fréttamanna sem staddir eru á vettvangi. Nú er erfitt að ráða í hvað hann á við, einkum þegar ljóst er að fréttastofa Al Jazeera er ein þeirra fréttaveitna sem RÚV hefur "samninga" við og sú fréttstofa hefur sannarlega verið með fréttamenn á Gaza þótt Ísraelsher hafi drepið þrjá þeirra og tveir í viðbót séu í lífshættu eftir morðtilraunir þeirra. Á fréttastjóri Ríkisútvarpsins mögulega við að fréttum úr ōðrum heimshlutum sé ekki treystandi? Að myndefni fréttafólks á Gaza sé ekki trúverðugt? Meginþorri almennings hefur horft í 395 daga á börnum og foreldrum þeirra slátrað í umvörpum. Fólk er svelt til bana með skipulögðum hætti, tekið til fanga pyntað á ólýsanlegan hrottafenginn hátt. Sjúkrahús, grunnskólar háskólar, moskur, kirkjur, bakarí, allt jafnað við jörðu. Vatnslagnir eyðilagðar, kirkjugarðar eyðilagðir, rafmagn tekið, Allir innviðir, allt samfélagslegt grunnkerfi Gaza hefur verið sprengt í loft upp. ÞVÍ EYTT. ÖLLU EYTT. Ōllu eytt samkvæmt nákvæmri áætlun ísraelskra stjórnvalda, og allt í beinni útsendingu! Um 1000 fjölskyldur hafa með skipulögðum hætti verið þurrkaðar út af þjóðskrá Palestínu! Til viðbótar öllum þessum hryllingi hōfum við orðið vitni að því hvernig Ísrael og Bandaríkin lítilsvirða alþjóðastofnanir og gera að engu, alþjóðalōg, samþykktir og tilskipanir þeirra. Fótunum hefur vísvitandi verið kippt undan ōryggi heimsins vegna þessa. Þetta eru einfaldlega stærstu og hryllilegustu atburðir sem heimurinn hefur orðið vitni að! Hver er eiginlega hvatinn á bak við það að fjalla ekki um þá á raunsannan hátt? Um þessa helför í beinu streymi sem enginn stöðvar. Um þessa helför og útrýmingu og viðbrögð heimsins við henni þar sem almenningur mótmælir stöðugt því hann þolir ekki viðbjóðslegt óréttlætið, hrottalegt ofbeldið og gengdarlaus drápin á hundruðum þúsunda saklauss fólks en valdhafar heimsins virðast vera á þeim djöfuls buxum að Palestínsku þjóðinni megi fórna og á mótmælendur, sem vilja fyrst og síðast frelsi og frið fyrir Palestínu, siga þeir ofbeldisfullri vopnaðri lögreglu. Staðreyndin um að aldrei hafi fleiri blaðamenn verið drepnir á stríðstímum frá upphafi mælinga, að blóðtaka í blaðamannastétt hafi aldrei nokkurn tímann verið meiri virðist ekki kalla á aukna umfjöllun fjölmiðla. Eða aðgerðir að hálfu blaðamanna? Er það, eðlilegt? Eðlilegt hefði manni þótt að það hefðu verið kollegar þeirra fréttamanna sem drepnir hafa verið sem mótmæltu fjöldamorðunum, en svo var alls ekki. Eðlilegt hefði verið að fjölmiðlar fjölluðu um þessa fordæmalausu aðför að frjálsri blaðamennsku en svo var alls ekki. Það er stríðsglæpur að myrða blaðamenn og það er brot á alþjóðasamþykktum að hindra fréttaflutning. Það er ár, síðan að Blaðamannfélag Íslands sendi frá sér yfirlýsingu þar sem félagið fordæmdi dráp á blaðamönnum í því sem það kallaði, átök Ísraelsmanna og Hamas þar sem þá 39 blaðamenn höfðu "látið lífið", í loftárásum Ísraelshers á Gaza. Síðan þá hefur ekki spurst til Blaðamannafélagsins. Þrátt fyrir að fréttamenn á Gaza séu yfirlýst skotmörk Ísraelshers í þeirri skipulögðu herferð þeirra, sem er þáttur í þjóðarmorðinu, sem gengur út á að þagga niður í þeim sem þora að skrásetja raunveruleika eyðileggingarinnar. Þannig gera þeir beina árás á grundvallarrétt okkar til upplýsinga, og eyða sögunni. Umfjöllun fyrrgreindra fjölmiðla hér um þjóðarmorðið fær engu að síður ámóta eða jafnvel minna vægi en listalífið í Reykjavík eða íþróttaafrek knattspyrnumanna í Evrópu. Guðbjörg Ása Jóns Huldudóttir Margrét Kristín Blöndal Margrét Rut Eddudóttir Lukka Sigurðardóttir Sigtryggur Ari Jóhannsson Halldóra Jóhanna Hafsteins Âû Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Margrét Kristín Blöndal Átök í Ísrael og Palestínu Mest lesið Halldór 09.08.2025 Halldór Lagaleg réttindi skipta máli Kári Garðarsson Skoðun Hver rödd skiptir máli! Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir Skoðun Pride and Progress: Advancing Equality Through Unity Clara Ganslandt Skoðun Sjö staðreyndir í útlendingamálum Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir Skoðun Til ritstjóra DV Ívar Halldórsson Skoðun Sumarorlofið fór í baráttuna fyrir barni - er það sanngjarnt? Sigríður Auðunsdóttir Skoðun Við stöndum þeim næst en fáum ekki rödd Svava Bjarnadóttir Skoðun Svargrein: Ísland á víst að íhuga aðild að ESB Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Ert þú með þráhyggju? Sóley Dröfn Davíðsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Lagaleg réttindi skipta máli Kári Garðarsson skrifar Skoðun Pride and Progress: Advancing Equality Through Unity Clara Ganslandt skrifar Skoðun Hver rödd skiptir máli! Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Sýnum þeim frelsið Þorbjörg Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Endurhæfing skiptir öllu máli í Parkinson Helga G Halldórsdóttir skrifar Skoðun Hinsegin í vinnunni Halla Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Við stöndum þeim næst en fáum ekki rödd Svava Bjarnadóttir skrifar Skoðun Sumarorlofið fór í baráttuna fyrir barni - er það sanngjarnt? Sigríður Auðunsdóttir skrifar Skoðun Sjálfstæðisstefnan og frelsið Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Sjö staðreyndir í útlendingamálum Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Þegar fjölbreytileikinn verður ógn: Afneitun, andstaða og ótti við hið mannlega Haukur Logi Jóhannsson skrifar Skoðun Einmanaleiki: Skortir þig tengsl við þig eða aðra? Sigrún Þóra Sveinsdóttir skrifar Skoðun Svargrein: Ísland á víst að íhuga aðild að ESB Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar Skoðun Fjölbreytni í endurhæfingu skiptir máli Hólmfríður Einarsdóttir skrifar Skoðun Sumarfríinu aflýst Sigurður Helgi Pálmason skrifar Skoðun Úr skotgröfum í netkerfin: Netárásir á innviði Vesturlanda Ýmir Vigfússon skrifar Skoðun Fordómar gagnvart hinsegin fólki – Reynslusaga Geir Gunnar Markússon skrifar Skoðun „Er allt í lagi?“ Olga Björt Þórðardóttir skrifar Skoðun Göngum í Haag hópinn Þórhildur Sunna Ævarsdóttir skrifar Skoðun Kirkjuklukkur hringja Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Gerir háskólanám þig að grunnskólakennara? Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Stríð skapar ekki frið Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Íslenska stóðhryssan og Evrópa Hallgerður Ljósynja Hauksdóttir skrifar Skoðun Hvammsvirkjun – Skyldur ráðherra og réttur samfélagsins Eggert Valur Guðmundsson skrifar Skoðun Norska leiðin er fasismi Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Um mýkt, menntun og von Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Höfum alla burði til þess Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Tímabær rannsókn dómsmálaráðuneytisins Sigmundur Davíð Gunnlaugsson skrifar Skoðun Umsókn krefst ákvörðunar – ekki ákalls Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Hjálp, barnið mitt spilar Roblox! Kristín Magnúsdóttir skrifar Sjá meira
Síðastliðinn laugardag, 2.nóvember var alþjóðegur baráttudagur gegn refsileysi glæpa á blaðamönnum og mótmælti hópur fólks, af því tilefni, með táknrænum gjörningi fyrir utan Útvarpshúsið. Mótmælendur vöktu þar athygli á þeim gríðarlega fjölda blaðamanna sem skipulega hafa verið myrtir af Ísraelsher á undanförnum tólf mánuðum en 180 blaðamenn hafa verið drepnir á Gaza og hið minnsta 129 teknir til fanga á þessu tímabili. Mótmælendur, lögðust á jörðina, með alþjóðlegt merki blaðamanna og lágu þar hreyfingarlausir í 10 mínútur. Yfirlýsing var síðan lesin upp þar sem fram kom gagnrýni á fréttaflutning meginstraumsmiðla af þjóðarmorðinu. Sá fréttaflutningur sem almenningi hefur verið boðið upp á síðastliðið ár þykir villandi og ekki gefa raunsanna mynd af þeim veruleika sem heimsbyggðin þó verður vitni af utan meginstraumsmiðla af þeim hrottalegu stríðsglæpum sem Ísraelsher fremur og gereyðingu þeirra á Gaza. Í dag eru 395 dagar liðnir. 395 dagar, síðan sú hrina þjóðarmorðs sem hið svokallaða Ísraelsríki hefur með tryggum og dyggum stuðningi Bandaríkjanna og annarra Evrópuþjóða framkvæmt af fordæmalausri ómennsku, þar sem markmiðið er skýrt, útrýming Palestínsku þjóðarinnar. Sá glæpur, sem hefur verið eins og tryggt fylgitungl þessarar þjóðarmorðshrinu þ.e þöggunin, um þjóðarmorðið hefur verið með æ skýrari hætti að framkallast, eins og fjölmargir hafa bent á. Þöggunin sem megnið af vestrænum meginstraumsfjölmiðlum hafa gerst sekir um að beita á svívirðilegan hátt. Þöggun, sem beitt er með því að villa bæði meðvitað og ómeðvitað um fyrir almenningi, með umfjöllun og eða umfjöllunarleysi um hrottalega stríðsglæpi sem framdir eru í akkorði af Ísraelsher á Palestínskum almenningi, á Gaza sem og á Vesturbakkanum. Þōggunin er um glæp gegn mannkyni, sem framinn er fyrir augum okkar allra og meginstraumsfjōlmiðlar hafa valið meðvitað og ómeðvitað að taka sér stöðu með kúgaranum. Í félagi við stjórnvöld og aðrar ábyrgar samfélagsstofnanir hafa þeir “normalíserað” hryllinginn. Hvernig? Jú með því að beita aðferðum eins og "engri umfjöllun" t.d. á morðunum á öllum þessum fjölda blaðamanna sem skipulega hafa verið drepnir eða teknir til fanga og pyntaðir. Blaðamenn sem höfðu fram að því lifað við gengdarlausar hótanir um fyrirhuguð dráp, hvort heldur á þeim sjálfum og/eða fjölskyldum þeirra. „Að flytja ekki fréttina“ er önnur aðferð. Þegar Ísraelsher brenndi fólk lifandi með því að skjóta eldvörðum inn í spítala sem einnig var skjól fyrir flóttafólk, þá var fréttina um það hvergi að finna á fyrrnefndum miðlum. Það var ekki fyrr en viku síðar, líklega fyrir tilstilli gagnrýni almennings, sem yfirþyrmdur af hryllingi vakti athygli fréttastofu RÚV á atburðunum! Lét fréttastofan þá tilleiðast og tróð fréttinni af voðaverkinu inn í tíufréttir sjónvarps, viku síðar! "Að nefna aðeins hluta upplýsinga", "að veita rangar upplýsingar", "að leiðrétta ekki rangfærslur", samanber þá hryllingsfrétt sem RÚV flutti sannarlega um afhöfðuð börn í bakaraofnum frá 7.október, frétt sem fyrir löngu hefur verið hrakin með ítarlegum réttarrannsóknum. Frétt sem að var uppspunnin frá rótum og fyrrgreindir miðlar, þ.a.m RÚV lapti upp, beint upp úr áróðursmaskínu ísraelskra stjórnvalda. "Orðalag", það að notast stanslaust við orðið stríð (sem þetta er ekki), átök og hryðjuverkasamtök í fréttaflutningi. Þar að auki er það regla fremur en tilhneiging hjá þessum fréttastofum að nota annars vegar orðið gísl, þegar talað er um ísraela sem teknir hafa verið höndum, en hins vegar er orðið fangi notað þegar dæminu er snúið við. "Að nefna 7.október statt og stöðugt sem upphaf þjóðarmorðsins". Þessi atriði, ein og sér, gera það að verkum að afbōkuð mynd er gefin af þjóðarmorðinu. Með þessum aðferðum er búin til frásagnarmynd fyrir almenning sem ekki á við rök að styðjast. Það er ábyrgðarhluti. Fréttastjóri RÚV, Heiðar Örn Sigurfinnsson, hefur borið því við aðspurður í viðtali að engir fréttamenn séu á þeirra vegum Gaza og þess vegna sé erfitt að flytja "traustar fréttir" þaðan. Fréttastofan verði bara að reiða sig á þær "traustu" fréttaveitur sem hún sé með "samninga" við því au telji sig ekki geta sannreynt myndefni þeirra fréttamanna sem staddir eru á vettvangi. Nú er erfitt að ráða í hvað hann á við, einkum þegar ljóst er að fréttastofa Al Jazeera er ein þeirra fréttaveitna sem RÚV hefur "samninga" við og sú fréttstofa hefur sannarlega verið með fréttamenn á Gaza þótt Ísraelsher hafi drepið þrjá þeirra og tveir í viðbót séu í lífshættu eftir morðtilraunir þeirra. Á fréttastjóri Ríkisútvarpsins mögulega við að fréttum úr ōðrum heimshlutum sé ekki treystandi? Að myndefni fréttafólks á Gaza sé ekki trúverðugt? Meginþorri almennings hefur horft í 395 daga á börnum og foreldrum þeirra slátrað í umvörpum. Fólk er svelt til bana með skipulögðum hætti, tekið til fanga pyntað á ólýsanlegan hrottafenginn hátt. Sjúkrahús, grunnskólar háskólar, moskur, kirkjur, bakarí, allt jafnað við jörðu. Vatnslagnir eyðilagðar, kirkjugarðar eyðilagðir, rafmagn tekið, Allir innviðir, allt samfélagslegt grunnkerfi Gaza hefur verið sprengt í loft upp. ÞVÍ EYTT. ÖLLU EYTT. Ōllu eytt samkvæmt nákvæmri áætlun ísraelskra stjórnvalda, og allt í beinni útsendingu! Um 1000 fjölskyldur hafa með skipulögðum hætti verið þurrkaðar út af þjóðskrá Palestínu! Til viðbótar öllum þessum hryllingi hōfum við orðið vitni að því hvernig Ísrael og Bandaríkin lítilsvirða alþjóðastofnanir og gera að engu, alþjóðalōg, samþykktir og tilskipanir þeirra. Fótunum hefur vísvitandi verið kippt undan ōryggi heimsins vegna þessa. Þetta eru einfaldlega stærstu og hryllilegustu atburðir sem heimurinn hefur orðið vitni að! Hver er eiginlega hvatinn á bak við það að fjalla ekki um þá á raunsannan hátt? Um þessa helför í beinu streymi sem enginn stöðvar. Um þessa helför og útrýmingu og viðbrögð heimsins við henni þar sem almenningur mótmælir stöðugt því hann þolir ekki viðbjóðslegt óréttlætið, hrottalegt ofbeldið og gengdarlaus drápin á hundruðum þúsunda saklauss fólks en valdhafar heimsins virðast vera á þeim djöfuls buxum að Palestínsku þjóðinni megi fórna og á mótmælendur, sem vilja fyrst og síðast frelsi og frið fyrir Palestínu, siga þeir ofbeldisfullri vopnaðri lögreglu. Staðreyndin um að aldrei hafi fleiri blaðamenn verið drepnir á stríðstímum frá upphafi mælinga, að blóðtaka í blaðamannastétt hafi aldrei nokkurn tímann verið meiri virðist ekki kalla á aukna umfjöllun fjölmiðla. Eða aðgerðir að hálfu blaðamanna? Er það, eðlilegt? Eðlilegt hefði manni þótt að það hefðu verið kollegar þeirra fréttamanna sem drepnir hafa verið sem mótmæltu fjöldamorðunum, en svo var alls ekki. Eðlilegt hefði verið að fjölmiðlar fjölluðu um þessa fordæmalausu aðför að frjálsri blaðamennsku en svo var alls ekki. Það er stríðsglæpur að myrða blaðamenn og það er brot á alþjóðasamþykktum að hindra fréttaflutning. Það er ár, síðan að Blaðamannfélag Íslands sendi frá sér yfirlýsingu þar sem félagið fordæmdi dráp á blaðamönnum í því sem það kallaði, átök Ísraelsmanna og Hamas þar sem þá 39 blaðamenn höfðu "látið lífið", í loftárásum Ísraelshers á Gaza. Síðan þá hefur ekki spurst til Blaðamannafélagsins. Þrátt fyrir að fréttamenn á Gaza séu yfirlýst skotmörk Ísraelshers í þeirri skipulögðu herferð þeirra, sem er þáttur í þjóðarmorðinu, sem gengur út á að þagga niður í þeim sem þora að skrásetja raunveruleika eyðileggingarinnar. Þannig gera þeir beina árás á grundvallarrétt okkar til upplýsinga, og eyða sögunni. Umfjöllun fyrrgreindra fjölmiðla hér um þjóðarmorðið fær engu að síður ámóta eða jafnvel minna vægi en listalífið í Reykjavík eða íþróttaafrek knattspyrnumanna í Evrópu. Guðbjörg Ása Jóns Huldudóttir Margrét Kristín Blöndal Margrét Rut Eddudóttir Lukka Sigurðardóttir Sigtryggur Ari Jóhannsson Halldóra Jóhanna Hafsteins Âû
Skoðun Sumarorlofið fór í baráttuna fyrir barni - er það sanngjarnt? Sigríður Auðunsdóttir skrifar
Skoðun Þegar fjölbreytileikinn verður ógn: Afneitun, andstaða og ótti við hið mannlega Haukur Logi Jóhannsson skrifar