Helvítis væl alltaf í þessum kalli Hólmgeir Baldursson skrifar 2. janúar 2025 16:01 Ég er ekki feiminn við að tjá skoðanir mínar á opinberum vettvangi eins og með greinarskrifum í Moggann sem enginn nennir að lesa og hér á Vísi sem er ágætis vettvangur fyrir „viðskiptatengda“ umræðu, enda les enginn facebook vinur minn neitt eða lækar, sem ekki tengist fjölskyldu og ferðalögum. En, mér er umhugað að vita hvers vegna Ríkið sem er alltaf að mæra sig af því að styrkja einkarekna fjölmiðla setur alltaf e.k. fyrirvara um að „þessi eða hinn“ sé útilokaður því ég sæki um allt sem auglýst er en fæ alltaf sama svarið „close but no cigar“. Hagsmunatengsl? Það er ekki eins og maður sé formaður grátkórsins í fullu starfi. Ég er búinn að borga fyrir þessar talsetningar og íslenskan texta og þegar ég sá auglýstan styrk um að „fá smotterí til baka“ sótti ég að sjálfsögðu um, enda er þetta gert af áhugamennsku þar sem ég er hættur að vinna, enda lúinn gamall veikur kall. En reglugerð Ráðherra tekur bara til „áskriftarmiðils“ ekki opins miðils. Svo ég bara áframsendi erindið til Umboðsmanns Alþingis og óska eftir því að hann skilgreini hvað það er sem nákvæmlega stendur út af borðinu þegar kemur að styrkveitingum Menningarmálaráðuneytisins gagnvart ljósvakamiðlum þessa lands, því áskrift sem slík getur klárlega verið án endurgjalds, það vita það allir með gáfnafar yfir reiðhjólaslöngu, en við sjáum bara til. Eftir stendur, ég væli þangað til einhver hlustar, því miður er það bara svo að þetta er svo sérhæfður vettvangur að mjög margir bara skilja ekki röflið í þessum kalli sem sífellt er að væla yfir því hvað allir eru vondir við hann. En, það er bara ekki þannig. Ég er reiður gamall kall fyrir hönd einkaframtaksins sem stígur á stokk, stofnar ljósvakamiðil í ókeypis línulegri dreifingu, setur svo upp kostnaðarsöm öpp því iptv dreifing fjarskiptafyrirtækjanna er að mínu mati næstum úrelt og ég fæ bara miklu meira fyrir tæpar 8 milljónir á ári í að efla eigin dreifingu en að moka undir rassinn á keppinautum mínum og auðvitað gremst manni að þegar loksins auglýstur styrkur sem stendur fyrir því að klappa manni á bakið með því að „endurgreiða“ manni áður útlagðan kostnað fyrir það eitt að skemmta börnum þessa lands sem kannski eiga ekki foreldra sem kannski geta ekki eða vilja borga áskriftargjöld og þá er ég ekki að tala um barnaefnið á Rúv, það er nóg til að æra óstöðugan með 5 milljarða framlag Ríkisins á hverju ári. Og af hverju vælir þá ekki þessi gamli reiði kall út auglýsingar á stöðinni sinni? Ég skal svara því efnislega, auglýsingamarkaðurinn á Íslandi er nokkuð sérhæfður miðað við löndin í kringum okkur. Þegar ég fyrst lét það boð út í „auglýsingakosmósið“ í fyrra, þá fékk ég sömu svörin frá öllum: Sannaðu þig fyrst! Og hey, ég gerði það bara einfaldlega með að láta verkin tala. Skjár 1 fékk rúmlega 60.000 áhorf í desember og stendur því í nákvæmlega 297.731 áhorfi á árinu 2024. Geri aðrir betur og kannski er bara eitthvað að marka gamla reiða kallinn sem getur allavega klappað sér á bakið eftir að hafa tekið slaginn og unnið, enda eini einstaklingurinn sem stendur í því að bjóða landsmönnum opið og ókeypis línulegt sjónvarp án styrkja... Höfundur er stofnandi og eini eigandis Skjá 1. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Fjölmiðlar Ríkisútvarpið Mest lesið Skattfé nýtt í áróður Tómar Þór Þórðarson Skoðun Er þetta í þínu boði, kæri forsætisráðherra? Jónína Brynjólfsdóttir Skoðun Barnaskattur Kristrúnar Frostadóttur Vilhjálmur Árnason Skoðun Réttmæti virðingar á skólaskyldu? Edda Sigrún Svavarsdóttir Skoðun Að vera treggáfaður: Er píkan greindari en pungurinn? Ágústa Ágústsdóttir Skoðun Kjölfestan í mannlífinu Gunnlaugur Stefánsson Skoðun Ofbeldi í nánum samböndum Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Úrelt lög Davíð Þór Jónsson Bakþankar Hin einfalda mynd um lífið sem haldið var að mannkyni, var aldrei sönn Matthildur Björnsdóttir Skoðun Stjórnvöld sinna ekki málefnum barna af fagmennsku Lúðvík Júlíusson Skoðun Skoðun Skoðun Ójöfn atkvæði eða heimastjórn! Sigurður Hjartarson skrifar Skoðun Sirkus Daða Smart Jens Garðar Helgason skrifar Skoðun Bændur fá ekki orðið Jóhanna María Sigmundsdóttir skrifar Skoðun Íslenska sem brú að betra samfélagi Vanessa Monika Isenmann skrifar Skoðun Ofbeldi í nánum samböndum Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Skattfé nýtt í áróður Tómar Þór Þórðarson skrifar Skoðun Hin einfalda mynd um lífið sem haldið var að mannkyni, var aldrei sönn Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Réttmæti virðingar á skólaskyldu? Edda Sigrún Svavarsdóttir skrifar Skoðun Er þetta í þínu boði, kæri forsætisráðherra? Jónína Brynjólfsdóttir skrifar Skoðun Stjórnvöld sinna ekki málefnum barna af fagmennsku Lúðvík Júlíusson skrifar Skoðun Kjölfestan í mannlífinu Gunnlaugur Stefánsson skrifar Skoðun Barnaskattur Kristrúnar Frostadóttur Vilhjálmur Árnason skrifar Skoðun Siðlaust sinnuleysi í Mjódd Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Heimavinnu lokið – aftur atvinnuuppbygging á Bakka Hjálmar Bogi Hafliðason skrifar Skoðun Kemur maður í manns stað? Steinunn Þórðardóttir skrifar Skoðun R-BUGL: Ábyrgðin er okkar allra Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Gleymdu ekki þínum minnsta bróður. Sigurður Fossdal skrifar Skoðun Íslensk tunga þarf meiri stuðning Ármann Jakobsson,Eva María Jónsdóttir skrifar Skoðun Hvar eru sérkennararnir í nýjum lögum um inngildandi menntun? Sædís Ósk Harðardóttir skrifar Skoðun Hjálpum spilafíklum Þorleifur Hallbjörn Ingólfsson skrifar Skoðun Hvað er að vera vók? Eva Hauksdóttir skrifar Skoðun Þjóðin sem ákvað að leggja sjálfa sig niður Margrét Tryggvadóttir,Sigríður Hagalín Björnsdóttir skrifar Skoðun Hvað kennir hugrekki okkur? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Þeir vita sem nota Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Hjólhýsabyggð á heima í borginni Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Mannréttindi eða plakat á vegg? Friðþjófur Helgi Karlsson skrifar Skoðun „Friðartillögur“ Bandaríkjamanna eru svik við Úkraínu Arnór Sigurjónsson skrifar Skoðun Styrkur Íslands liggur í grænni orku Sverrir Falur Björnsson skrifar Skoðun Eftir hverju er verið að bíða? Hlöðver Skúli Hákonarson skrifar Skoðun Fjölmenningarborgin Reykjavík - með stóru Effi Sabine Leskopf skrifar Sjá meira
Ég er ekki feiminn við að tjá skoðanir mínar á opinberum vettvangi eins og með greinarskrifum í Moggann sem enginn nennir að lesa og hér á Vísi sem er ágætis vettvangur fyrir „viðskiptatengda“ umræðu, enda les enginn facebook vinur minn neitt eða lækar, sem ekki tengist fjölskyldu og ferðalögum. En, mér er umhugað að vita hvers vegna Ríkið sem er alltaf að mæra sig af því að styrkja einkarekna fjölmiðla setur alltaf e.k. fyrirvara um að „þessi eða hinn“ sé útilokaður því ég sæki um allt sem auglýst er en fæ alltaf sama svarið „close but no cigar“. Hagsmunatengsl? Það er ekki eins og maður sé formaður grátkórsins í fullu starfi. Ég er búinn að borga fyrir þessar talsetningar og íslenskan texta og þegar ég sá auglýstan styrk um að „fá smotterí til baka“ sótti ég að sjálfsögðu um, enda er þetta gert af áhugamennsku þar sem ég er hættur að vinna, enda lúinn gamall veikur kall. En reglugerð Ráðherra tekur bara til „áskriftarmiðils“ ekki opins miðils. Svo ég bara áframsendi erindið til Umboðsmanns Alþingis og óska eftir því að hann skilgreini hvað það er sem nákvæmlega stendur út af borðinu þegar kemur að styrkveitingum Menningarmálaráðuneytisins gagnvart ljósvakamiðlum þessa lands, því áskrift sem slík getur klárlega verið án endurgjalds, það vita það allir með gáfnafar yfir reiðhjólaslöngu, en við sjáum bara til. Eftir stendur, ég væli þangað til einhver hlustar, því miður er það bara svo að þetta er svo sérhæfður vettvangur að mjög margir bara skilja ekki röflið í þessum kalli sem sífellt er að væla yfir því hvað allir eru vondir við hann. En, það er bara ekki þannig. Ég er reiður gamall kall fyrir hönd einkaframtaksins sem stígur á stokk, stofnar ljósvakamiðil í ókeypis línulegri dreifingu, setur svo upp kostnaðarsöm öpp því iptv dreifing fjarskiptafyrirtækjanna er að mínu mati næstum úrelt og ég fæ bara miklu meira fyrir tæpar 8 milljónir á ári í að efla eigin dreifingu en að moka undir rassinn á keppinautum mínum og auðvitað gremst manni að þegar loksins auglýstur styrkur sem stendur fyrir því að klappa manni á bakið með því að „endurgreiða“ manni áður útlagðan kostnað fyrir það eitt að skemmta börnum þessa lands sem kannski eiga ekki foreldra sem kannski geta ekki eða vilja borga áskriftargjöld og þá er ég ekki að tala um barnaefnið á Rúv, það er nóg til að æra óstöðugan með 5 milljarða framlag Ríkisins á hverju ári. Og af hverju vælir þá ekki þessi gamli reiði kall út auglýsingar á stöðinni sinni? Ég skal svara því efnislega, auglýsingamarkaðurinn á Íslandi er nokkuð sérhæfður miðað við löndin í kringum okkur. Þegar ég fyrst lét það boð út í „auglýsingakosmósið“ í fyrra, þá fékk ég sömu svörin frá öllum: Sannaðu þig fyrst! Og hey, ég gerði það bara einfaldlega með að láta verkin tala. Skjár 1 fékk rúmlega 60.000 áhorf í desember og stendur því í nákvæmlega 297.731 áhorfi á árinu 2024. Geri aðrir betur og kannski er bara eitthvað að marka gamla reiða kallinn sem getur allavega klappað sér á bakið eftir að hafa tekið slaginn og unnið, enda eini einstaklingurinn sem stendur í því að bjóða landsmönnum opið og ókeypis línulegt sjónvarp án styrkja... Höfundur er stofnandi og eini eigandis Skjá 1.
Hin einfalda mynd um lífið sem haldið var að mannkyni, var aldrei sönn Matthildur Björnsdóttir Skoðun
Skoðun Hin einfalda mynd um lífið sem haldið var að mannkyni, var aldrei sönn Matthildur Björnsdóttir skrifar
Skoðun Þjóðin sem ákvað að leggja sjálfa sig niður Margrét Tryggvadóttir,Sigríður Hagalín Björnsdóttir skrifar
Hin einfalda mynd um lífið sem haldið var að mannkyni, var aldrei sönn Matthildur Björnsdóttir Skoðun