Alfreð Erling er grunaður um að hafa orðið eldri hjónunum að bana á heimili þeirra við Strandgötu í Neskaupstað í lok ágúst. Hjónin fundust látin inni á baðherbergi á heimilinu. Sama dag var Alferð Erling handtekinn á Snorrabraut í Reykjavík, en þar ók hann á bíl í hjónanna. Í bílnum fannst hamar sem hann er grunaður um að hafa notað við verknaðinn.
Málið varðar að miklu leyti hvort Alferð teljist sakhæfur eða ekki. Kristinn Tómasson, áðurnefndur geðlæknir, var spurður út í hvort hann hafi velt því fyrir sér hvort Alfreð Erling væri sakhæfur.
Aldrei í vafa
„Mér örlaði ekki að því, aldrei þessu vant. Hann er aldrei sakhæfur,“ sagði hann.
Kristinn sagðist fyrst hafa tekið viðtal við Alfreð Erling á Hólmsheiði og þá hefði hann komist að þeirri niðurstöðu að ekki væri rétt að vista hann í fangelsi heldur á réttargeðdeild. Það væri mikilvægt bæði upp á öryggi Alfreðs sjálfs, en líka vegna öryggis fangavarða.
Alfreð væri með alvarlegan geðrofssjúkdóm og væri fastur í mjög truflandi ranghugmyndakerfi. Kristinn minntist á að Alfreð hefði talað mikið um Guð og djöfulinn, en fjöldamörg vitni hafa minnst á samskonar tal hans.
Hann hefði lýst atburðunum sem málið varðar eins og einhverju í „vísindaskáldsögu eða hryllingsbókmenntum“ og að það væri ekki eins og í raunveruleikanum. Þarna væri um að ræða „ógnvekjandi baráttu við Guð og djöfulinn“.
Skýr í frásögn fyrir og eftir atburðinn
Þó hefði Alfreð lýst bæði aðdraganda andláts hjónanna og því sem gerðist eftir það með greinagóðum hætti, miklu skýrari en sjálfum atburðunum. Kristinn sagði að það kæmi sér á óvart.
Þá sagði Kristinn að það væri sláandi hve lítið innsæi Alfreð hefði í veikindi sín. Hann hefði ekki skilning á því að hann glímdi við umræddar andlegar áskoranir.
Hann taldi að veikindi Alfreðs hefðu líklega staðið yfir í að minnsta kosti sex ár, og jafnvel lengur. Þá virtust þau hafa virkilega stigmagnast árið 2023.
Tómas Zoëga, geðlæknir sem er meðdómandi í málinu, spurði Kristinn hvort það væri ekki sérkennilegt að maður veiktist af sjúkdómi sem þessum orðinn svona gamall, um fertugt. Kristinn sagði að það væri í efri kantinum. Það gæti þó skýrt hversu heilsteypt persóna Alfreð væri í raun, en þrátt fyrir geðröskunina væri hann augljóslega vel gefinn og skemmtilegur.
Voveiglegur atburður kannski fyrirsjáanlegur
„Hefði verið hægt að sjá þetta fyrir?“ spurði Tómas með vísan til þess hve lengi veikindin hefðu staðið yfir.
„Þetta er vond spurning,“ sagði Kristinn, en bætti við að það hefði verið betra ef hann hefði verið meðhöndlaður áður. Inntur eftir skýrara svari sagði hann að verkið sem hann væri grunaður um hefði ekki verið fyrirsjáanlegt, en voveiglegur atburður hefði þó kannski verið það.
Það er mat Kristins að Alfreð verði að fara í langtímameðferð á réttargeðdeild. Í þessu tilfelli ætti lengd „langtímameðferðarinnar“ að vera mæld í árum.
