Aðlögun á Austurvelli Heiða Ingimarsdóttir skrifar 14. júní 2025 14:17 „Hvernig er svo dvölin á leikskólanum við Austurvöll?“ var ég spurð í grænmetiskælinum í Bónus þegar ég skrapp heim í helgarfrí. Það er ekki nema von að fólk spyrji enda minnir sú mynd sem gjarnan er dregin upp á samskipti í hópi leikskólabarna. Þarna var ég búin að vera á þingi í þrjár vikur, búin að flytja jómfrúarræðu, mæta í útvarpsviðtal, skrifa grein og fannst ég vera búin að átta mig á hvernig starfið virkaði. Ég brosti því og sagði á móti „Mér finnst þetta rosalega gaman.“ Fyrir manneskju sem er vön því að vera með mörg járn í eldinum, vilja vera í miklum samskiptum við fólk og lifir frekar hratt, á umhverfið á þingi vel við. Síðan er liðin vika og setningin hefur fylgt mér. Fengið mig til að brosa á stundum en líka hugsa. Stundum er upplifunin hér ekki ólík því að vera á leikskóla eða eiga við leikskólabörn. Ég hef átt þau nokkur og unnið á þremur leikskólum svo ég ætti að þekkja það! Núna á sér stað málþóf á Alþingi. Þar eru hagsmunaöfl að störfum sem eiga fullt í fangi við að koma í veg fyrir að frumvörp sem meirihluti þjóðarinnar vill sjá að komist í gegn. Á meðan minnihlutinn stundar þessa iðju stendur hann í vegi fyrir svo mörgum góðum málum, ekki bara þessu eina stóra sanngirnismáli. Þetta minnir mig samt óneitanlega á það þegar tveggja ára sonur minn vill ekki fara að sofa eða sjá eftir fólki, þá neitar hann að segja ,,góða nótt“ eða kveðja. Hann heldur nefnilega að hann geti tafið hið óumflýjanlega með slíkri hegðun en það kemur að því að hann þarf að fara að sofa eða gestirnir fara og sama mun gerast í þinginu, málin munu fara í gegn. Munurinn er sá að þetta er krúttlegt þegar tveggja ára barnið gerir þetta en þegar fullorðið fólk sem á að starfa í þágu þjóðar fer svona með tíma og peninga er það ekki bara taktlaust heldur alvarlegt mál. Því eins og Grímur, kollegi minn, sagði í ræðustól alþingis á dögunum og við kennum börnunum strax á leikskólastigi þá er það meirihlutinn sem ræður. Það er lýðræði. Ég skil samt að vissu leyti að auðvitað hljóti að svíða að sjá meirihluta sem lætur hlutina gerast með öryggi og fagmennsku að leiðarljósi. Hluti sem fyrri ríkisstjórn talaði um, sumt í mörg ár, en gerði aldrei. Þá er líka örugglega erfitt að sjá öfl sem þau höfðu mikið fyrir að verja þurfa að lúta sanngjörnum reglum sem hagnast íbúum og innviðum landsins. „Ég er ekki þreytt/ur...“ heyrist trekk í trekk rétt áður en barnahópurinn á leikskóladeildinni fer í hvíld eftir hádegismat. Það breytir því þó ekki að sannleikurinn er sá að þau eru dauðþreytt og sofna flest á innan við 10 mínútum. Maður veltir fyrir sér hvort stjórnarandstaðan trúi því, líkt og börnin, að ef þau segja að ríkistjórnin sé ósamstíga, innan hennar ríki sundrung og svo framvegis að þá verði það satt. Málið er nefnilega að það er jafn fjarri sannleikanum og að börnin finni ekki fyrir þreytu. Eftir að ég byrjaði á þingi hef ég einmitt dáðst að þeirri gleði og hreinlega þeim kærleika sem ríkir innan ríkistjórnarinnar. Fólk vinnur vel saman og í sömu átt. Samstaðan er áþreifanleg og ég er stolt af því að vera hluti af slíkum hópi. Ég held einmitt að samfélagið skynji þessa samstöðu og útskýrir það fylgi ríkistjórnarinnar. Ég var spurð út í þetta um daginn og hafði einmitt orð á því að stjórnin væri frábær blanda fólks sem er með allar tölur, lög og reglur, venjur og ramma á hreinu og svo fólki sem hefði alls konar lífsreynslu og væri tilbúið að berskjalda sig og ræða erfið en mannleg málefni. Þessi ríkisstjórn væri nefnilega þrælklár og með risastórt hjarta. Þá fannst mér það minna ótrúlega á samtal leikskólabarna þegar fjölmiðlamaður hér á göngunum hvíslaði „Þú veist náttúrulega alveg með hverjum ég held....“. Þetta minnti mig á þegar börn eru að setja ofan í við hvert annað og reyna að halda stjórninni innan hópsins og segja hluti eins og „þér er ekki boðið í afmælið mitt“ eða „ég er ekki vinur þinn lengur“. Þetta útskýrir þó skrif og nálgun hjá ákveðnum miðlum og segir manni að sumir mæta langt því frá hlutlausir til leiks í sinni umfjöllun. En ef ég dreg þetta allt saman þá er heilt yfir upplifun mín af þingi góð. Starfið er fjölbreytt og getur verið gefandi. Tafarleikir eru þreytandi, sérstaklega því maður veit að málin komast að lokum í gegn, það er bara leiðinlegt að sjá tímanum svona illa varið því á meðan sitja svo mörg góð mál á hakanum, eins og til dæmis leiðrétting kjara öryrkja, vegaframkvæmdir, úrbætur gagnvart framhaldsskólanemum bæði frí námsgögn og framkvæmdir við verkmenntaskóla og svo mætti lengi telja. Minnihlutinn segir að við þurfum bara að forgangsraða, þetta eru allt mikilvæg mál og ef við bara brettum upp ermarnar og höldum áfram að vinna og hættum þessum leikskólaleikjum þá er vel hægt að klára þetta og almenningur þessa lands fær það sem hann kaus; breytingar og tækifæri fyrir öll. Höfundur er varaþingmaður Viðreisnar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Alþingi Viðreisn Ríkisstjórn Kristrúnar Frostadóttur Heiða Ingimarsdóttir Mest lesið Manneklan er víða Brynhildur Bolladóttir Skoðun Suður-Íslendinga sögurnar Hans Birgisson Skoðun Hættulegustu tækin í umferðinni Eva Hauksdóttir Skoðun Hækka launin þín þegar fasteignamatið á íbúðinni þinni hækkar? Daði Freyr Ólafsson Skoðun Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson Skoðun Hvað myndi Sesselja segja? Hallbjörn V. Fríðhólm Skoðun Þegar sannleikurinn verður fórnarlamb Davíð Bergmann Skoðun Hafrannsóknastofnun leggur til 95 prósent samdrátt í sjókvíaeldi á laxi Jón Kaldal Skoðun Velkomin til Helvítis Guðný Gústafsdóttir Skoðun Hvað mun Pútín gera næst með því að ögra samstöðu NATO?: Rússnesk innrás í lofthelgi NATO og hlutverk Íslands í öryggi bandalagsins Jun Þór Morikawa Skoðun Skoðun Skoðun Hættulegustu tækin í umferðinni Eva Hauksdóttir skrifar Skoðun Hvað myndi Sesselja segja? Hallbjörn V. Fríðhólm skrifar Skoðun Vaxtastefna Seðlabankans – á kostnað launafólks Hilmar Harðarson skrifar Skoðun Suður-Íslendinga sögurnar Hans Birgisson skrifar Skoðun Íhlutun Bandaríkjanna í Venesúela: Auðlindaránið í heimsvaldastefnunni og hræsnin í „stríðinu gegn fíkniefnum“ Sæþór Benjamín Randalsson skrifar Skoðun Stöndum vörð um tónlistarmenntun barna og ungmenna – opið bréf til borgarstjóra Sigrún Grendal skrifar Skoðun Hafrannsóknastofnun leggur til 95 prósent samdrátt í sjókvíaeldi á laxi Jón Kaldal skrifar Skoðun Velkomin til Helvítis Guðný Gústafsdóttir skrifar Skoðun Olíuleit við Ísland? Hallgrímur Óskarsson skrifar Skoðun Hækka launin þín þegar fasteignamatið á íbúðinni þinni hækkar? Daði Freyr Ólafsson skrifar Skoðun Hvað mun Pútín gera næst með því að ögra samstöðu NATO?: Rússnesk innrás í lofthelgi NATO og hlutverk Íslands í öryggi bandalagsins Jun Þór Morikawa skrifar Skoðun Manneklan er víða Brynhildur Bolladóttir skrifar Skoðun Sótt að hagsmunum atvinnulausra Steinar Harðarson skrifar Skoðun Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson skrifar Skoðun Launamunur kynjanna eykst – Hvar liggur ábyrgðin? Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Þegar sannleikurinn verður fórnarlamb Davíð Bergmann skrifar Skoðun Gefum íslensku séns – að tala íslensku við alla Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Réttnefni: Viðbragð við upplýsingaóreiðu Jón Þór Sigurðsson skrifar Skoðun Farsæl framfaraskref á Sólheimum Sigurjón Örn Þórsson skrifar Skoðun Austurland – þrælanýlenda Íslands Björn Ármann Ólafsson skrifar Skoðun Gervigreindin stöðluð - öryggisins vegna Hanna Kristín Skaftadóttir,Helga Sigrún Harðardóttir skrifar Skoðun Frelsi, framtíð og vistvænar samgöngur: Hvers vegna Ísland þarf að hugsa stærra Sigurborg Ósk Haraldsdóttir skrifar Skoðun Atvinnustefna er alvöru mál Jóhannes Þór Skúlason skrifar Skoðun 1984 og Hunger Games á sama sviðinu Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Mikilvægi aukinnar verndunar hafsvæða og leiðrétting Hrönn Egilsdóttir skrifar Skoðun Betri leið til einföldunar regluverks Pétur Halldórsson skrifar Skoðun Af Millet-úlpum og öldrunarmálum Þröstur V. Söring skrifar Skoðun Charlie og sjúkleikaverksmiðjan Guðjón Eggert Agnarsson skrifar Skoðun Nú þarf bæði sleggju og vélsög Trausti Hjálmarsson,Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Nútímaviðskipti og lögin sem gleymdist að uppfæra Fróði Steingrímsson skrifar Sjá meira
„Hvernig er svo dvölin á leikskólanum við Austurvöll?“ var ég spurð í grænmetiskælinum í Bónus þegar ég skrapp heim í helgarfrí. Það er ekki nema von að fólk spyrji enda minnir sú mynd sem gjarnan er dregin upp á samskipti í hópi leikskólabarna. Þarna var ég búin að vera á þingi í þrjár vikur, búin að flytja jómfrúarræðu, mæta í útvarpsviðtal, skrifa grein og fannst ég vera búin að átta mig á hvernig starfið virkaði. Ég brosti því og sagði á móti „Mér finnst þetta rosalega gaman.“ Fyrir manneskju sem er vön því að vera með mörg járn í eldinum, vilja vera í miklum samskiptum við fólk og lifir frekar hratt, á umhverfið á þingi vel við. Síðan er liðin vika og setningin hefur fylgt mér. Fengið mig til að brosa á stundum en líka hugsa. Stundum er upplifunin hér ekki ólík því að vera á leikskóla eða eiga við leikskólabörn. Ég hef átt þau nokkur og unnið á þremur leikskólum svo ég ætti að þekkja það! Núna á sér stað málþóf á Alþingi. Þar eru hagsmunaöfl að störfum sem eiga fullt í fangi við að koma í veg fyrir að frumvörp sem meirihluti þjóðarinnar vill sjá að komist í gegn. Á meðan minnihlutinn stundar þessa iðju stendur hann í vegi fyrir svo mörgum góðum málum, ekki bara þessu eina stóra sanngirnismáli. Þetta minnir mig samt óneitanlega á það þegar tveggja ára sonur minn vill ekki fara að sofa eða sjá eftir fólki, þá neitar hann að segja ,,góða nótt“ eða kveðja. Hann heldur nefnilega að hann geti tafið hið óumflýjanlega með slíkri hegðun en það kemur að því að hann þarf að fara að sofa eða gestirnir fara og sama mun gerast í þinginu, málin munu fara í gegn. Munurinn er sá að þetta er krúttlegt þegar tveggja ára barnið gerir þetta en þegar fullorðið fólk sem á að starfa í þágu þjóðar fer svona með tíma og peninga er það ekki bara taktlaust heldur alvarlegt mál. Því eins og Grímur, kollegi minn, sagði í ræðustól alþingis á dögunum og við kennum börnunum strax á leikskólastigi þá er það meirihlutinn sem ræður. Það er lýðræði. Ég skil samt að vissu leyti að auðvitað hljóti að svíða að sjá meirihluta sem lætur hlutina gerast með öryggi og fagmennsku að leiðarljósi. Hluti sem fyrri ríkisstjórn talaði um, sumt í mörg ár, en gerði aldrei. Þá er líka örugglega erfitt að sjá öfl sem þau höfðu mikið fyrir að verja þurfa að lúta sanngjörnum reglum sem hagnast íbúum og innviðum landsins. „Ég er ekki þreytt/ur...“ heyrist trekk í trekk rétt áður en barnahópurinn á leikskóladeildinni fer í hvíld eftir hádegismat. Það breytir því þó ekki að sannleikurinn er sá að þau eru dauðþreytt og sofna flest á innan við 10 mínútum. Maður veltir fyrir sér hvort stjórnarandstaðan trúi því, líkt og börnin, að ef þau segja að ríkistjórnin sé ósamstíga, innan hennar ríki sundrung og svo framvegis að þá verði það satt. Málið er nefnilega að það er jafn fjarri sannleikanum og að börnin finni ekki fyrir þreytu. Eftir að ég byrjaði á þingi hef ég einmitt dáðst að þeirri gleði og hreinlega þeim kærleika sem ríkir innan ríkistjórnarinnar. Fólk vinnur vel saman og í sömu átt. Samstaðan er áþreifanleg og ég er stolt af því að vera hluti af slíkum hópi. Ég held einmitt að samfélagið skynji þessa samstöðu og útskýrir það fylgi ríkistjórnarinnar. Ég var spurð út í þetta um daginn og hafði einmitt orð á því að stjórnin væri frábær blanda fólks sem er með allar tölur, lög og reglur, venjur og ramma á hreinu og svo fólki sem hefði alls konar lífsreynslu og væri tilbúið að berskjalda sig og ræða erfið en mannleg málefni. Þessi ríkisstjórn væri nefnilega þrælklár og með risastórt hjarta. Þá fannst mér það minna ótrúlega á samtal leikskólabarna þegar fjölmiðlamaður hér á göngunum hvíslaði „Þú veist náttúrulega alveg með hverjum ég held....“. Þetta minnti mig á þegar börn eru að setja ofan í við hvert annað og reyna að halda stjórninni innan hópsins og segja hluti eins og „þér er ekki boðið í afmælið mitt“ eða „ég er ekki vinur þinn lengur“. Þetta útskýrir þó skrif og nálgun hjá ákveðnum miðlum og segir manni að sumir mæta langt því frá hlutlausir til leiks í sinni umfjöllun. En ef ég dreg þetta allt saman þá er heilt yfir upplifun mín af þingi góð. Starfið er fjölbreytt og getur verið gefandi. Tafarleikir eru þreytandi, sérstaklega því maður veit að málin komast að lokum í gegn, það er bara leiðinlegt að sjá tímanum svona illa varið því á meðan sitja svo mörg góð mál á hakanum, eins og til dæmis leiðrétting kjara öryrkja, vegaframkvæmdir, úrbætur gagnvart framhaldsskólanemum bæði frí námsgögn og framkvæmdir við verkmenntaskóla og svo mætti lengi telja. Minnihlutinn segir að við þurfum bara að forgangsraða, þetta eru allt mikilvæg mál og ef við bara brettum upp ermarnar og höldum áfram að vinna og hættum þessum leikskólaleikjum þá er vel hægt að klára þetta og almenningur þessa lands fær það sem hann kaus; breytingar og tækifæri fyrir öll. Höfundur er varaþingmaður Viðreisnar.
Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson Skoðun
Hvað mun Pútín gera næst með því að ögra samstöðu NATO?: Rússnesk innrás í lofthelgi NATO og hlutverk Íslands í öryggi bandalagsins Jun Þór Morikawa Skoðun
Skoðun Íhlutun Bandaríkjanna í Venesúela: Auðlindaránið í heimsvaldastefnunni og hræsnin í „stríðinu gegn fíkniefnum“ Sæþór Benjamín Randalsson skrifar
Skoðun Stöndum vörð um tónlistarmenntun barna og ungmenna – opið bréf til borgarstjóra Sigrún Grendal skrifar
Skoðun Hafrannsóknastofnun leggur til 95 prósent samdrátt í sjókvíaeldi á laxi Jón Kaldal skrifar
Skoðun Hvað mun Pútín gera næst með því að ögra samstöðu NATO?: Rússnesk innrás í lofthelgi NATO og hlutverk Íslands í öryggi bandalagsins Jun Þór Morikawa skrifar
Skoðun Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson skrifar
Skoðun Gervigreindin stöðluð - öryggisins vegna Hanna Kristín Skaftadóttir,Helga Sigrún Harðardóttir skrifar
Skoðun Frelsi, framtíð og vistvænar samgöngur: Hvers vegna Ísland þarf að hugsa stærra Sigurborg Ósk Haraldsdóttir skrifar
Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson Skoðun
Hvað mun Pútín gera næst með því að ögra samstöðu NATO?: Rússnesk innrás í lofthelgi NATO og hlutverk Íslands í öryggi bandalagsins Jun Þór Morikawa Skoðun