Skoðun

Palestínumenn og við

Valdimar A. Arnþórsson skrifar
Það er ekki auðvelt fyrir okkur íslendinga að átta okkur á hvað raunverulega er að gerast í Palestínu. Stutta útgáfan er sú að árið1948 þegar Ísrael lýsti yfir stofnun þjóðríkis eftir að sameinuðu þjóðirnar viðurkenndu skiptingu bresku Palestínu á milli Palestínumanna og Ísraelsmanna, fóru að stað stórfelldar þjóðernishreinsanir af hálfu Ísraelsmanna, það sem Palestínumenn í dag kalla Al Nakba (hörmungarnar).

Þarna hófust hreinsanir þar sem palestínskir íbúar í kringum 400 þorpum og byggðarlögum voru hraktir á brott af heimilum sínum og/eða drepnir. Þorpin voru í kjölfarið hreinsuð af yfirborði jarðar. Þessir flóttamenn hröktust m.a. til Jórdaníu og Líbanon og samkvæmt tölum frá Sameinuðu þjóðunum (2011) eru Palestínumenn um 11,2 milljónir og þar af eru yfir 5 milljónir Palestínumanna búsettir í flóttamannabúðum í arabalöndunum í nágrenninu og 640 þúsund annarstaðar í heiminum. Helmingur allra Palestínumanna eru á flótta, og vel að merkja þeim er ekki leyfilegt að flytja aftur heim vegna ísraelskra aðskilnaðarlaga.

Árið 1967 í 6 daga stríðinu hertók Ísrael Vesturbakkann og austur Jerúsalem af Jórdaníu, Gaza ásamt Sínaí skaga af Egyptalandi og Golan hæðir af Sýrlandi. Þetta hernám stendur enn nú tæpum 50 árum seinna, nema hvað Sínaí skaganum var skilað í kjölfar Yom Kippur stríðsins 1973.

Þegar land er hertekið, gilda alþjóðalög, t.a.m. að þú getur ekki hafið búsetu á hernumdu landi. Í dag er áætlað að 500 þúsund ísraelskir landtökumenn búi á Vesturbakkanum á landi sem er tekið af eigendum sínum Palestínumönnum með hervaldi.

Harður raunveruleiki

Hinn harða raunveruleika daglegs lífs undir þessum kringumstæðum er ekki eins auðvelt að setja í orð svo skiljist. En hernáminu fylgir í fyrsta lagi bygging aðskilnaðarmúrs meira og minna í kringum allan Vesturbakkann og Gaza. Það er ekki nóg með að múrinn loki á ferðafrelsi og kljúfi ræktarland frá íbúunum, heldur er hann einnig nýttur af Ísraelsmönnum til þess að ná yfir meira landi og gera líf heimafólks óbærilegt, með því að girða af heilu bæina og loka svo inn og útgönguleiðum. Eitt skýrasta dæmið er bærinn Quaqilliya á landmærum Ísraels og svæða Palestínu á vesturbakkanum.

Hernáminu fylgja einnig ótölulegur fjöldi varðstöðva þar sem leitað er á fólki og það krafið skilríkja og för þeirra stöðvuð án nokkurra skýringa. Ekkert tillit er tekið til í hvaða ástandi viðkomandi er þegar það á leið um. Fjöldamörg dæmi eru um að sjúklingum á leið á spítala hafi ekki verið hleypt í gegn. Konur komnar að fæðingu hafa átt börn sín á gangstéttum í nágrenni við þessar varðstöðvar þegar þeim hefur ekki verið hleypt í gegn á leið sinni á spítala.

Breiðar og glæsilegar hraðbrautir hafa verðið lagðar frá Ísrael yfir í landræningjabyggðir vítt og breytt um vesturbakkann, en Palestínumönnum er harðlega bannað að nýta þetta vegakerfi og til að einfalda eftirlit með því þá er sitthvor litur á bílnúmerum Palestínumanna og Ísraelsmanna.

Árásum fjölgar

Árásir landtökufólks á palestínsku íbúana eykst með hverju árinu og samkvæmt mánaðarlegu fréttabréfi mannréttindaskrifstofu Sameinuðu þjóðanna í Jerúsalem ochaopt.org hefur t.a.m. 16 sinnum verið kveikt í heimilum Palestínumanna síðan í byrjun árs 2015. Í síðustu íkveikju landtökufólks lést 18 mánaða gamalt barn og faðir þess en móðir og annað barn voru illa brennd. Móðirin lést síðan af sárum sínum þann 7. september síðastliðinn.

Það er e.t.v. líka erfitt fyrir okkur að skilja að landtökufólki er ekki refsað fyrir sína glæpi gegn Palestínumönnum heldur nýtur það stuðnings hersetuliðsins í árásum sínum á Palestínumenn.

Að horfast í augu við þessar hörmungar eða aðrar er erfitt og getur dregið þungann skugga yfir notalegan hversdaginn hér hjá okkur á Vesturlöndum. Það er hins vegar hægt að taka þá ákvörðun að líta ekki undan og leggja sitt litla lóð á vogarskálar mannréttinda, með fordæmingu á yfirgangi og aðskilnaðarstefnu ísraelskra stjórnvalda.

Forystumenn Palestínu hafa lýst því yfir að eina vopnið í baráttu fyrir frelsi og jafnrétti sé annars vegar friðsamleg mótmæli inná hernumdu svæðunum og hins vegar viðskiptaþvinganir á Ísrael.

Þess vegna styð ég að aðferðir eins og sniðgöngu, viðskiptaþvinganir, útilokun úr vísinda, íþrótta og menningarsamstarfi og að fjárfestingar verði dregnar til baka og/eða skilyrtar, að öllum þessum friðsamlegu tækjum verði beitt þar til ólöglegu hernámi Ísraels verður aflétt.




Skoðun

Skoðun

Þöggun

Guðbjörg Ása Jóns Huldudóttir,Margrét Kristín Blöndal,Margrét Rut Eddudóttir,Lukka Sigurðardóttir,Sigtryggur Ari Jóhannsson,Halldóra Jóhanna Hafsteins Âû skrifar

Sjá meira


×