Opið bréf til fjármálaráðherra Gunnar Sigurðsson skrifar 12. júní 2015 07:00 Komdu sæll Bjarni. Á Alþingi fórst þú mikinn og kvartaðir sáran undan vonda fólkinu í stéttarfélögunum sem vogaði sér að nota það eina verkfæri sem það hefur í baráttu sinni fyrir bættum kjörum, verkfallsvopninu. Þú talaðir um að nú þyrfti að breyta hér og taka upp norræna módelið varðandi hækkun launa, hætta notkun verkfallsvopnsins væntanlega og að allir myndu una glaðir við sitt. Þú að vísu, eins og stjórnmálamönnum er tamt, tiltókst eitthvert eitt atriði en slepptir öllu hinu. Það er, herra fjármálaráðherra, himinn og haf á milli raunveruleika í afkomu á Íslandi annars vegar og annarra norrænna ríkja hins vegar. Þú getur ekki tekið einn lið út og horft fram hjá öllum hinum. Þar er ég að tala um hreinar afkomutölur venjulegrar fjölskyldu sem og það sem samfélagið býður hverjum og einum upp á, s.s. félagslega, mennta- og/eða sjúkraþjónustu. Af því að þú talar um að stéttarfélög séu að ofnota verkfallsréttinn langar mig að fjalla aðeins um upplifun mína af því er stéttarfélag semur sig frá verkfallsréttinum. Hér er ég að tala um lögreglumenn og landssamband þeirra en áður ætla ég að upplýsa þig um mína stöðu. Ég er lögreglumaður og hef verið það síðastliðin 42 ár, hóf störf árið 1973. Hef ætíð starfað „á götunni“ eins og sagt er og starfa í dag sem varðstjóri. Í dag hef ég sem slíkur 350 þúsund kr. í dagvinnu eftir þessi 42 ár og neyðist til að vinna vaktavinnu til að hífa launin upp. Samningar okkar eru með þeim einsdæmum að eftir 15 ára starf fær fólk ekki aldurshækkun þannig að síðastliðin 27 ár hef ég ekki fengið umbun vegna starfans í formi aldurshækkana. Álagsgreiðslu, 17.000 kr., fáum við sem kom eftir hrunið en virkar ekki til eftirlauna hjá B-hópnum í lífeyriskerfinu en staða þess hóps er mjög ámælisverð og kaldar kveðjur eftir áratugi í starfi. Þá getur fólk náð í sérstaka greiðslu með því að standast líkamlegt próf, eitthvað sem ég hef ekki treyst mér í vegna veikinda. Ég hugsa að leitun sé að annarri stétt sem hefur fórnað jafn miklum tíma í yfirtíð og fjarveru frá fjölskyldunni og lögreglumenn, auk þess sem eðli starfsins er mjög stressvaldandi. Þetta hefur sett sitt mark á fjölskyldulíf lögreglumanna og oft á sálarlíf þeirra. Slíkt er hins vegar ekki borið fram og allra síst tekið mið af slíku í kjarabaráttu, þið völduð ykkur starfsvettvang er sagt og hættið að væla.Verkfallsrétturinn fór Lögreglumenn biðja um sanngjörn laun, að starfið sé metið og að umgjörð og framtíðarsýn t.d. til menntunar stéttarinnar sé skýr. Lögreglumenn munu standa undir kröfum ríkisvaldsins að því gefnu að eðlilega sé haldið á málum. Starfið þarf að vera áhugavert til framfærslu en mjög hefur skort á það undanfarið að það standi undir nafni hvað það snertir. Aftur að verkfallsréttinum. Er leið á níunda áratug síðustu aldar heyrðist að ríkið legði mikla áherslu á að ná af okkur verkfallsréttinum og illu heilli töldu menn það mögulegt að semja svo að við þyrftum ekki að standa í miklu samningsþrefi við hið opinbera, enda ljóst að ríkið myndi ekki una því að stéttin færi í verkfall. Rætt var um viðmiðunarsamning þar sem við myndum fylgja öðrum starfshópum og með flóknum útreikningareglum átti að tryggja afkomu okkar. Verkfallsrétturinn fór og við varla búnir að snúa okkur frá samningsborðinu þegar ávinningurinn af þeim gjörningi var útvatnaður, aðrir hópar sem ekki létu verkfallsréttinn fengu það sama og við. Þá voru heilindi ríkisins ekki meiri en svo að strax var farið að krukka í þær reglur sem átti að tryggja okkur afkomu, toga þær og teygja. Niðurstaðan var að fallið var frá þeim og eftir stóðum við berstrípaðir, vopnlausir og illa launaðir. Ég óska ekki neinni stétt þess að ganga í gegnum það sem lögreglumenn hafa gengið í gegnum og reynsla okkar er öðrum víti til varnar. Ég vara aðrar stéttir við vegna framkomu ríkisins að ganga þessa leið, það þarf þá eitthvað mikið að breytast á þeim bænum. Bjarni! Lögreglumenn eru ekki með verkfallsvopn, er tekið tillit til þess við samningaborðið? Nei, þess sér ekki stað og ef eitthvað er þá er það á hinn veginn að samninganefnd ríkisins telur sig geta dregið lappirnar þegar lögreglumenn eru annars vegar. Ég ætla að skora á þig Bjarni að sýna að þú takir tillit til þessarar stöðu lögreglumanna og gefir samninganefnd ríkisins umboð til samninga. Sýndu að þú meinar eitthvað með því að það þurfi að breyta um aðferðafræði, við erum stétt án verkfallsvopnsins, taktu tillit til þess. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Verkfall 2016 Mest lesið Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Hvar er mannúðin? Davíð Sól Pálsson Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Erum við tilbúin til að bæta menntakerfið okkar? Jónína Einarsdóttir skrifar Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Búum til „vandamál“ – leysum það með samræmdum prófum Árelía Eydís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þöggun Guðbjörg Ása Jóns Huldudóttir,Margrét Kristín Blöndal,Margrét Rut Eddudóttir,Lukka Sigurðardóttir,Sigtryggur Ari Jóhannsson,Halldóra Jóhanna Hafsteins Âû skrifar Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir skrifar Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir skrifar Skoðun Hvar er mannúðin? Davíð Sól Pálsson skrifar Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Vill íslenska þjóðin halda í einmenninguna? Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Inngilding eða „aðskilnaður“? Jasmina Vajzović Crnac skrifar Skoðun Vonin má aldrei deyja Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh skrifar Skoðun Um áhrif niðurskurðar á fjárlögum 2025 til kvikmyndagerðar og lista Steingrímur Dúi Másson skrifar Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Eru til lausnir við mönnunarvanda heilsugæslunnar? Gunnlaugur Már Briem skrifar Skoðun Er eitthvað mál að handtaka börn? Elsa Bára Traustadóttir skrifar Skoðun Er ferðaþjónusta útlendingavandamál? Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Íslenska kerfið framleiðir afbrotamenn Ágústa Ágústsdóttir skrifar Skoðun Ekki fokka þessu upp! Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Kosningaloforð og hvað svo? Björn Snæbjörnsson skrifar Skoðun Fólk, fjárfestingar og framfarir Baldur Thorlacius skrifar Skoðun Húsnæðis- og skipulagsmál Anna Sofía Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Falleinkunn fyrrum forseta Vilhjálmur Þorsteinsson,Viktor Orri Valgarðsson skrifar Skoðun Séreignarsparnaður nauðsynlegur valkostur til að létta greiðslubyrði Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Skattlögð þegar við þénum, eigum og eyðum Aron H. Steinsson skrifar Skoðun Kjaftæði Elliði Vignisson skrifar Sjá meira
Komdu sæll Bjarni. Á Alþingi fórst þú mikinn og kvartaðir sáran undan vonda fólkinu í stéttarfélögunum sem vogaði sér að nota það eina verkfæri sem það hefur í baráttu sinni fyrir bættum kjörum, verkfallsvopninu. Þú talaðir um að nú þyrfti að breyta hér og taka upp norræna módelið varðandi hækkun launa, hætta notkun verkfallsvopnsins væntanlega og að allir myndu una glaðir við sitt. Þú að vísu, eins og stjórnmálamönnum er tamt, tiltókst eitthvert eitt atriði en slepptir öllu hinu. Það er, herra fjármálaráðherra, himinn og haf á milli raunveruleika í afkomu á Íslandi annars vegar og annarra norrænna ríkja hins vegar. Þú getur ekki tekið einn lið út og horft fram hjá öllum hinum. Þar er ég að tala um hreinar afkomutölur venjulegrar fjölskyldu sem og það sem samfélagið býður hverjum og einum upp á, s.s. félagslega, mennta- og/eða sjúkraþjónustu. Af því að þú talar um að stéttarfélög séu að ofnota verkfallsréttinn langar mig að fjalla aðeins um upplifun mína af því er stéttarfélag semur sig frá verkfallsréttinum. Hér er ég að tala um lögreglumenn og landssamband þeirra en áður ætla ég að upplýsa þig um mína stöðu. Ég er lögreglumaður og hef verið það síðastliðin 42 ár, hóf störf árið 1973. Hef ætíð starfað „á götunni“ eins og sagt er og starfa í dag sem varðstjóri. Í dag hef ég sem slíkur 350 þúsund kr. í dagvinnu eftir þessi 42 ár og neyðist til að vinna vaktavinnu til að hífa launin upp. Samningar okkar eru með þeim einsdæmum að eftir 15 ára starf fær fólk ekki aldurshækkun þannig að síðastliðin 27 ár hef ég ekki fengið umbun vegna starfans í formi aldurshækkana. Álagsgreiðslu, 17.000 kr., fáum við sem kom eftir hrunið en virkar ekki til eftirlauna hjá B-hópnum í lífeyriskerfinu en staða þess hóps er mjög ámælisverð og kaldar kveðjur eftir áratugi í starfi. Þá getur fólk náð í sérstaka greiðslu með því að standast líkamlegt próf, eitthvað sem ég hef ekki treyst mér í vegna veikinda. Ég hugsa að leitun sé að annarri stétt sem hefur fórnað jafn miklum tíma í yfirtíð og fjarveru frá fjölskyldunni og lögreglumenn, auk þess sem eðli starfsins er mjög stressvaldandi. Þetta hefur sett sitt mark á fjölskyldulíf lögreglumanna og oft á sálarlíf þeirra. Slíkt er hins vegar ekki borið fram og allra síst tekið mið af slíku í kjarabaráttu, þið völduð ykkur starfsvettvang er sagt og hættið að væla.Verkfallsrétturinn fór Lögreglumenn biðja um sanngjörn laun, að starfið sé metið og að umgjörð og framtíðarsýn t.d. til menntunar stéttarinnar sé skýr. Lögreglumenn munu standa undir kröfum ríkisvaldsins að því gefnu að eðlilega sé haldið á málum. Starfið þarf að vera áhugavert til framfærslu en mjög hefur skort á það undanfarið að það standi undir nafni hvað það snertir. Aftur að verkfallsréttinum. Er leið á níunda áratug síðustu aldar heyrðist að ríkið legði mikla áherslu á að ná af okkur verkfallsréttinum og illu heilli töldu menn það mögulegt að semja svo að við þyrftum ekki að standa í miklu samningsþrefi við hið opinbera, enda ljóst að ríkið myndi ekki una því að stéttin færi í verkfall. Rætt var um viðmiðunarsamning þar sem við myndum fylgja öðrum starfshópum og með flóknum útreikningareglum átti að tryggja afkomu okkar. Verkfallsrétturinn fór og við varla búnir að snúa okkur frá samningsborðinu þegar ávinningurinn af þeim gjörningi var útvatnaður, aðrir hópar sem ekki létu verkfallsréttinn fengu það sama og við. Þá voru heilindi ríkisins ekki meiri en svo að strax var farið að krukka í þær reglur sem átti að tryggja okkur afkomu, toga þær og teygja. Niðurstaðan var að fallið var frá þeim og eftir stóðum við berstrípaðir, vopnlausir og illa launaðir. Ég óska ekki neinni stétt þess að ganga í gegnum það sem lögreglumenn hafa gengið í gegnum og reynsla okkar er öðrum víti til varnar. Ég vara aðrar stéttir við vegna framkomu ríkisins að ganga þessa leið, það þarf þá eitthvað mikið að breytast á þeim bænum. Bjarni! Lögreglumenn eru ekki með verkfallsvopn, er tekið tillit til þess við samningaborðið? Nei, þess sér ekki stað og ef eitthvað er þá er það á hinn veginn að samninganefnd ríkisins telur sig geta dregið lappirnar þegar lögreglumenn eru annars vegar. Ég ætla að skora á þig Bjarni að sýna að þú takir tillit til þessarar stöðu lögreglumanna og gefir samninganefnd ríkisins umboð til samninga. Sýndu að þú meinar eitthvað með því að það þurfi að breyta um aðferðafræði, við erum stétt án verkfallsvopnsins, taktu tillit til þess.
Skoðun Þöggun Guðbjörg Ása Jóns Huldudóttir,Margrét Kristín Blöndal,Margrét Rut Eddudóttir,Lukka Sigurðardóttir,Sigtryggur Ari Jóhannsson,Halldóra Jóhanna Hafsteins Âû skrifar
Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar
Skoðun Um áhrif niðurskurðar á fjárlögum 2025 til kvikmyndagerðar og lista Steingrímur Dúi Másson skrifar
Skoðun Séreignarsparnaður nauðsynlegur valkostur til að létta greiðslubyrði Kolbrún Halldórsdóttir skrifar