Hvers vegna Andri Snær? Þór Saari skrifar 19. júní 2016 17:05 Forsetakjörið sem fram fer næstkomandi laugardag gefur íslendingum færi á að gera að einhverju leiti upp það gamla og siðspillta pólitíska samfélag sem verið hefur við lýði undanfarin 25 ár, eða allt frá því að frjálshyggjuarmur Sjálfstæðisflokksins með Eimreiðarklíkuna í broddi fylkingar hófst handa við að afbyggja íslenskt samfélag. Hluti af þessu gamla samfélagi inniber einnig fráfarandi forseta og alla þá pólitísku yfirstétt sem hefur raðað sér á jötuna þennan tíma. Fólk sem með aðgerðum sínum og aðgerðarleysi keyrði samfélagið í stærsta gjaldþrot sögunar í Hruninu 2008. Hin útbrunnu blys, Davíð og Ólafur, marka nefnilega ákveðin tímamót, og það er fagnaðarefni að hvorugur þeirra muni verða næsti forseti Íslands. Að teknu tilliti til mannkosta annarra frambjóðenda sem hafa þó ekki allir mikið fram að færa, virðist vera erfiðast fyrir fólk að gera upp á milli Andra Snæs Magnasonar og Guðna Th. Jóhannessonar. Vissulega hefur Guðni Th. margt fram að færa sem hófstilltur, yfirvegaður maður með vel ígrundaðar hugmyndir um embættið og sem slíkur eflaust ágætt „sameiningartákn“ sem mörgum finnst mikilvægt að sé til staðar í embætti forseta Íslands. Táknmyndir eru hins vegar ekki það sem Ísland þarf á að halda á þessum skrítnu tímum sem við búum við í dag og glingur, hefðir og yfirborðsmennskan sem hefur einkennt mest allan feril Ólafs, þarf að víkja, þó hans verði vonandi minnst fyrst og fremst sem forsetans sem færði þjóðinni tvær þjóðaratkvæðagreiðslur og þar með völd sem hún hafði ekki haft síðan 1944. Ísland dagsins í dag þarf annað og meira en framhald á prjáli Ólafs og Vigdísar forvera hans. Ísland þarf ný viðhorf og nýja sýn á framtíðina. Viðhorf og sýn sem eiga rætur að rekja til aukinnar lýðræðisvitundar og þeirrar staðreyndar að núverandi stjórnskipan er ónýt og ný stjórnarskrá sem færir vald í meira mæli til almennings er mikilvægasta viðfangsefnið. Þar hefur Andri Snær mjög skýra sýn og yfirburði á Guðna Th. sem einhverra hluta vegna virðist ekki hafa kjark til að taka almennilega afstöðu til stjórnarskrármálsins, þrátt fyrir að þjóðin hafi í þjóðaratkvæðagreiðslu kosið sér þessa nýju stjórnarskrá með yfirgnæfandi meirihluta. Ferill Andra Snæs sem aktívista og rithöfundar er glæsilegur. Bækurnar hans eru einstaklega góðar, Bónusljóð, Sagan af Bláa Hnettinum, LoveStar og Draumalandið eru hver á sinn hátt innsýn í breyskleika mannanna og samfélag þeirra, en innibera jafnframt mjög skýra og fallega framtíðarsýn á samfélagið og endurspegla bjartsýni á framtíðina, ásamt praktískum hugmyndum um hvernig gera má lífið betra og skemmtilegra fyrir kynslóðir framtíðarinnar. Maður sem hefur skilað af sér slíkum verkum og varið þau í orði og á borði með einstaklega rökföstum og prúðmannlegum hætti á svo sannarlega fullt erindi í starf forseta Íslands, sérstaklega þegar höfð eru í huga þau tímamót sem samfélagið okkar stendur á, bæði pólitískt og efnahagslega. Fari svo að það verði framhald á dauðakippum gamla spillta Íslands og að náhirð þess verði áfram nægilega sterk til að hafa áhrif, er það svo sannarlega áhyggjuefni, því núverandi pólitísk yfirstétt, í bandalagi við jábræðralag Fjórflokksins, mun halda áfram á sömu vegferð og fyrr. Viðskilnaður pólitísku yfirstéttarinnar við fólkið í landinu er hins vegar alger og birtist mjög skýrt á 17. júní þegar almenningi var meinaður aðgangur að Austurvelli og hátíðarhöldunum þar svo stjórnmálastéttin gæti mært sjálfa sig í friði. Þessu umhverfi þarf að breyta, en það fólk sem er fyrir á fleti mun streitast á móti þeim breytingum og kjarklítill, ákvarðanafælinn forseti sem hvorki viðurkennir samtíman né söguna mun verða Fjórflokknum auðsveipur aðstoðarmaður á áframhaldandi vegferð hans gegn almannahagsmunum. Það er því mikilvægt að næsti forseti Íslands verði kjarkmikill, verði með skýra sýn á söguna og á samfélag dagsins og verði einnig með skýra framtíðarsýn. Að öðrum ólöstuðum þá er Andri Snær Magnason sá frambjóðandi. Andri Snær sem næsti forseti Íslands yrði frábært fyrsta skref í átt til þess nýja og betra Íslands sem virðist vera í fæðingu og mun vonandi raungerast í þingkosningum haustsins með afhroði Fjórflokksins. Kjósum því Andra Snæ og kjósum betri framtíð fyrir afkomendur okkar, og fyrir komandi kynslóðir. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Forsetakosningar 2016 Skoðun Þór Saari Mest lesið „Forðastu múslímana,“ sögðu öfgahægrimenn mér Guðni Freyr Öfjörð Skoðun Aðildarviðræður Íslands og Evrópusambandsins Jón Frímann Jónsson Skoðun Gott knatthús veldur deilum Stefán Már Gunnlaugsson Skoðun Gagnaver auka hagkvæmni í fjarskiptum Íslands við umheiminn Þorvarður Sveinsson Skoðun 2027 væri hálfkák Ole Anton Bieltvedt Skoðun Skammtatölvur: Framtíð tölvunarfræði og bylting í útreikningum Sigvaldi Einarsson Skoðun Hamingjan sem leiðarljós menntakerfisins Reynir Böðvarsson Skoðun Raforkunotkun gagnavera minnkað mikið Tinna Traustadóttir Skoðun Göngum fyrir friði Guttormur Þorsteinsson Skoðun Halldór 22.12.2024 Halldór Baldursson Halldór Skoðun Skoðun Hugum að loftgæðum, heilsu og sjálfbærni um jólin – eigum loftgæða jól! Heiða Mjöll Stefánsdóttir,Sylgja Dögg Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Raforkunotkun gagnavera minnkað mikið Tinna Traustadóttir skrifar Skoðun Gott knatthús veldur deilum Stefán Már Gunnlaugsson skrifar Skoðun Göngum fyrir friði Guttormur Þorsteinsson skrifar Skoðun Skammtatölvur: Framtíð tölvunarfræði og bylting í útreikningum Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Hamingjan sem leiðarljós menntakerfisins Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Gagnaver auka hagkvæmni í fjarskiptum Íslands við umheiminn Þorvarður Sveinsson skrifar Skoðun Aðildarviðræður Íslands og Evrópusambandsins Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun „Forðastu múslímana,“ sögðu öfgahægrimenn mér Guðni Freyr Öfjörð skrifar Skoðun 2027 væri hálfkák Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Hvað eru jólin fyrir þér? Hugrún Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Landið helga? Ingólfur Steinsson skrifar Skoðun Að sinna orkuþörf almennings Kristín Linda Árnadóttir skrifar Skoðun Tímamót Jón Steindór Valdimarsson skrifar Skoðun Menntun fyrir Hans Vögg Þuríður Magnúsína Björnsdóttir skrifar Skoðun Þegar Samtök verslunar og þjónustu vita betur Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Dans verkalýðsleiðtoga í kringum gullkálfinn Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Jól í sól versus jóla í dimmu Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægi samgöngusáttmála fyrir Vestfirði Sigríður Ólöf Kristjánsdóttir,Unnar Hermannsson,Halldór Halldórsson skrifar Skoðun Opið bréf til valkyrjanna þriggja Björn Sævar Einarsson skrifar Skoðun Kæri Grímur Grímsson – sakamaður gengur laus? Árni Guðmundsson skrifar Skoðun Er janúar leiðinlegasti mánuður ársins? Dagbjört Harðardóttir skrifar Skoðun Svar við hótunum Eflingar Sigurður G. Guðjónsson skrifar Skoðun Er aukin fræðsla um kólesteról og mettaða fitu virkilega upplýsingaóreiða? Sigurður Örn Ragnarsson skrifar Skoðun Manni verður kalt ef maður pissar í skóinn sinn Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Skautun eða tvíhyggja? Þóra Pétursdóttir skrifar Skoðun Egóið er í hégómanum Skúli S. Ólafsson skrifar Skoðun Dæmalaus málflutningur Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Grýtt eða greið leið? Þröstur Sæmundsson skrifar Skoðun Tímalína hörmulegra limlestinga og kvalafulls dauðastríðs háþróaðrar lífveru Ole Anton Bieltvedt skrifar Sjá meira
Forsetakjörið sem fram fer næstkomandi laugardag gefur íslendingum færi á að gera að einhverju leiti upp það gamla og siðspillta pólitíska samfélag sem verið hefur við lýði undanfarin 25 ár, eða allt frá því að frjálshyggjuarmur Sjálfstæðisflokksins með Eimreiðarklíkuna í broddi fylkingar hófst handa við að afbyggja íslenskt samfélag. Hluti af þessu gamla samfélagi inniber einnig fráfarandi forseta og alla þá pólitísku yfirstétt sem hefur raðað sér á jötuna þennan tíma. Fólk sem með aðgerðum sínum og aðgerðarleysi keyrði samfélagið í stærsta gjaldþrot sögunar í Hruninu 2008. Hin útbrunnu blys, Davíð og Ólafur, marka nefnilega ákveðin tímamót, og það er fagnaðarefni að hvorugur þeirra muni verða næsti forseti Íslands. Að teknu tilliti til mannkosta annarra frambjóðenda sem hafa þó ekki allir mikið fram að færa, virðist vera erfiðast fyrir fólk að gera upp á milli Andra Snæs Magnasonar og Guðna Th. Jóhannessonar. Vissulega hefur Guðni Th. margt fram að færa sem hófstilltur, yfirvegaður maður með vel ígrundaðar hugmyndir um embættið og sem slíkur eflaust ágætt „sameiningartákn“ sem mörgum finnst mikilvægt að sé til staðar í embætti forseta Íslands. Táknmyndir eru hins vegar ekki það sem Ísland þarf á að halda á þessum skrítnu tímum sem við búum við í dag og glingur, hefðir og yfirborðsmennskan sem hefur einkennt mest allan feril Ólafs, þarf að víkja, þó hans verði vonandi minnst fyrst og fremst sem forsetans sem færði þjóðinni tvær þjóðaratkvæðagreiðslur og þar með völd sem hún hafði ekki haft síðan 1944. Ísland dagsins í dag þarf annað og meira en framhald á prjáli Ólafs og Vigdísar forvera hans. Ísland þarf ný viðhorf og nýja sýn á framtíðina. Viðhorf og sýn sem eiga rætur að rekja til aukinnar lýðræðisvitundar og þeirrar staðreyndar að núverandi stjórnskipan er ónýt og ný stjórnarskrá sem færir vald í meira mæli til almennings er mikilvægasta viðfangsefnið. Þar hefur Andri Snær mjög skýra sýn og yfirburði á Guðna Th. sem einhverra hluta vegna virðist ekki hafa kjark til að taka almennilega afstöðu til stjórnarskrármálsins, þrátt fyrir að þjóðin hafi í þjóðaratkvæðagreiðslu kosið sér þessa nýju stjórnarskrá með yfirgnæfandi meirihluta. Ferill Andra Snæs sem aktívista og rithöfundar er glæsilegur. Bækurnar hans eru einstaklega góðar, Bónusljóð, Sagan af Bláa Hnettinum, LoveStar og Draumalandið eru hver á sinn hátt innsýn í breyskleika mannanna og samfélag þeirra, en innibera jafnframt mjög skýra og fallega framtíðarsýn á samfélagið og endurspegla bjartsýni á framtíðina, ásamt praktískum hugmyndum um hvernig gera má lífið betra og skemmtilegra fyrir kynslóðir framtíðarinnar. Maður sem hefur skilað af sér slíkum verkum og varið þau í orði og á borði með einstaklega rökföstum og prúðmannlegum hætti á svo sannarlega fullt erindi í starf forseta Íslands, sérstaklega þegar höfð eru í huga þau tímamót sem samfélagið okkar stendur á, bæði pólitískt og efnahagslega. Fari svo að það verði framhald á dauðakippum gamla spillta Íslands og að náhirð þess verði áfram nægilega sterk til að hafa áhrif, er það svo sannarlega áhyggjuefni, því núverandi pólitísk yfirstétt, í bandalagi við jábræðralag Fjórflokksins, mun halda áfram á sömu vegferð og fyrr. Viðskilnaður pólitísku yfirstéttarinnar við fólkið í landinu er hins vegar alger og birtist mjög skýrt á 17. júní þegar almenningi var meinaður aðgangur að Austurvelli og hátíðarhöldunum þar svo stjórnmálastéttin gæti mært sjálfa sig í friði. Þessu umhverfi þarf að breyta, en það fólk sem er fyrir á fleti mun streitast á móti þeim breytingum og kjarklítill, ákvarðanafælinn forseti sem hvorki viðurkennir samtíman né söguna mun verða Fjórflokknum auðsveipur aðstoðarmaður á áframhaldandi vegferð hans gegn almannahagsmunum. Það er því mikilvægt að næsti forseti Íslands verði kjarkmikill, verði með skýra sýn á söguna og á samfélag dagsins og verði einnig með skýra framtíðarsýn. Að öðrum ólöstuðum þá er Andri Snær Magnason sá frambjóðandi. Andri Snær sem næsti forseti Íslands yrði frábært fyrsta skref í átt til þess nýja og betra Íslands sem virðist vera í fæðingu og mun vonandi raungerast í þingkosningum haustsins með afhroði Fjórflokksins. Kjósum því Andra Snæ og kjósum betri framtíð fyrir afkomendur okkar, og fyrir komandi kynslóðir.
Skoðun Hugum að loftgæðum, heilsu og sjálfbærni um jólin – eigum loftgæða jól! Heiða Mjöll Stefánsdóttir,Sylgja Dögg Sigurjónsdóttir skrifar
Skoðun Mikilvægi samgöngusáttmála fyrir Vestfirði Sigríður Ólöf Kristjánsdóttir,Unnar Hermannsson,Halldór Halldórsson skrifar
Skoðun Er aukin fræðsla um kólesteról og mettaða fitu virkilega upplýsingaóreiða? Sigurður Örn Ragnarsson skrifar
Skoðun Tímalína hörmulegra limlestinga og kvalafulls dauðastríðs háþróaðrar lífveru Ole Anton Bieltvedt skrifar