Skoðun

Væri ekki nær að baka köku?

Sóley Tómasdóttir skrifar
Íslandsbanki hefur ákveðið að taka upp fjögur skref heimsmarkmiða Sameinuðu þjóðanna og taka upp ábyrgari viðskiptahætti, m.a. á sviði umhverfis- og jafnréttismála. Kynningarstjóri bankans skrifaði stuttan pistil á Vísi til að vekja athygli á þessu í vikunni þar sem hún nefndi nokkur dæmi um það sem betur mætti fara. Eitt af því var að taka tillit til kynjasjónarmiða við val á miðlum til birtingar á auglýsingum. Vísir gerði frétt upp úr pistlinum, þar sem fullyrt var að Íslandsbanki hefði sett viðskiptabann á karllæga fjölmiðla með millifyrirsögnum um herör gegn karlmönnum og viðskiptaþvinganir.

Fréttin varð fljótlega mest lesin. Þingmenn og ráðherrar sem almennt trúa á frelsi markaðarins voru skyndilega harmi slegnir yfir að banki ætlaði að fara að beita áhrifum sínum, ritstjóri Bændablaðsins talaði um viðskiptaþvinganir, blaðamenn ærðust yfir aðför að frjálsri fjölmiðlun og fréttastofur ljósvakamiðlanna endurvörpuðu þessum áhyggjum til almennings sem sparaði ekki stóru orðin í athugasemdakerfum og á samfélagsmiðlum. Þó mörgum þyki þessar áherslur og aðgerðir Íslandsbanka eðlilegar og tímabærar (og m.a.s. helst til borgaralegar) hefur gagnrýnin verið harkaleg. Fjármálaráðherra fullyrðir að þótt það sé gott og blessað að jafnréttismál séu ofarlega á baugi séu takmörk fyrir því hversu langt menn geti seilst. Athugasemdakerfin ganga enn lengra með ásökunum um fasisma, öfgar og ofbeldi.

Hvað ef?

Hvað ef einhver af jafnréttisriddurum #heforshe hefðu skrifað upphaflega pistilinn? Hvað ef viðurkenndur hvítur karl í viðskiptalífinu hefði skrifað hann? -Eða jafnvel téður fjármálaráðherra? Getur verið að fjölmiðlaumfjöllun hefði verið öðruvísi, kannski með fyrirsögn um ábyrga viðskiptahætti og heimsmarkmið?

Staðreyndin er sú að á meðan framlagi karla til jafnréttisumræðunnar er að jafnaði tekið fagnandi mæta konur sem ögra hefðbundnum kynhlutverkum miklum mótbyr. Konur sem komast í stöðu til að breyta og leggja sig fram um að nýta þá stöðu eru ekki mærðar með sama hætti og fjármálaráðherrar sem baka köku eða utanríkisráðherrar sem tala um #heforshe í erlendum hátíðarræðum (og helvítis tíkur á börum). Þvert á móti mæta þær sérstöku og enn harðara mótlæti en almennt gengur og gerist.



Fjölmörg dæmi

Undanfarnar vikur hafa konur verið úthrópaðar fyrir að krefjast jafnréttis, virðingar og sjálfsagðra mannréttinda. Hlutdræg fjölmiðlaumfjöllun, drifin áfram af smellubrellum, kraumandi reiði virkra í athugasemdum og megn fyrirlitning gagnvart konum spinnur saman orðræðu sem getur auðveldlega bugað sterkasta fólk. Orðræðan um Freyju Haraldsdóttur sem brýtur blað um þessar mundir í baráttu fyrir fatlaðar mæður, um Alexöndru Briem sem hefur vakið margt fólk til umhugsunar um kynleiðréttingar með opinskárri umfjöllun sinni um eigið ferli, um Hildi Lilliendahl ef hún tjáir sig almennt og nú síðast um Eddu Hermannsdóttur eru allar af sama meiði. Hatrömm og niðrandi orðræða um konur sem standa í stafni mannréttindabaráttu. Orðræða sem er að stórum hluta spunnin upp af valdastofnunum, af þingmönnum, ráðherrum og fjölmiðlum sem næra ótta og íhaldsemi almennings og ver feðraveldið með ráðum og dáð.



Jafnréttisparadísin Ísland

Á milli þess sem ráðherrar, þingmenn, ritstjórar, blaðamenn og virkir í athugasemdum fárast yfir konunum sem ögra er þetta sama fólk afar stolt af stöðu Íslands sem jafnréttisfyrirmyndar á alþjóðavettvangi. En það eins og það vanti oggulítinn part í samhengi sögunnar. Árangurinn er nefnilega til kominn vegna hugrekkis og þrautsegju kvenna á borð við þær ofangreindu sem hafa lagt blóð, svita og tár í hvert einasta hænuskref sem stigið hefur verið í átt að jafnrétti. Hvert eitt og einasta hænuskref hefur mætt mótbyr, valdið hugarangri þingmanna, ráðherra og ritstjóra og fjaðrafoki í almennri umræðu.

Þessi oggulitli partur í samhenginu þarf að verða sýnilegri og viðurkenndari. Sem betur fer er til fólk sem er tilbúið til að leggja mannorð sitt að veði í þágu jafnréttis og mannréttinda. Ef samfélagið næði stjórn á þessum sjálfkrafa varnarviðbrögðum og tæki hugmyndum þeirra, rökum og tillögum með opnari hug er ég viss um að Ísland gæti orðið að enn betri jafnréttisfyrirmynd á alþjóðavettvangi. Í stað þess að lyppast niður af áhyggjum og vera harmi sleginn þegar baráttufólk kemur með hugmynd mætti taka þeim fagnandi og gleðjast. Jafnvel baka köku?


Tengdar fréttir

Segja eitt en gera annað

Þegar loforð um betri og bættan heim heyrast úr öllum hornum þar sem flestir eru að reyna að breyta hegðun sinni þá er ekki annað hægt en að fyllast örlítilli von um að hlutirnir fari kannski ekki á versta veg þrátt fyrir öra hlýnun jarðar.

Út­spil Ís­lands­banka kemur fjár­mála­ráð­herra spánskt fyrir sjónir

Bjarni Benediktsson fjármálaráðherra veltir fyrir sér hvar Íslandsbanki ætli að draga mörkin þegar komi að jafnréttismálum. Bankinn, sem er í eigu ríkisins, ætlar að beina viðskiptum sínum frá karlægum fyrirtækjum og hætta að kaupa auglýsingar hjá fjölmiðlum "sem bjóða upp á afgerandi kynjahalla.“




Skoðun

Skoðun

Þöggun

Guðbjörg Ása Jóns Huldudóttir,Margrét Kristín Blöndal,Margrét Rut Eddudóttir,Lukka Sigurðardóttir,Sigtryggur Ari Jóhannsson,Halldóra Jóhanna Hafsteins Âû skrifar

Sjá meira


×