Hvers vegna ekki Vinstri-græn? Þór Saari skrifar 7. september 2021 12:00 Virðist það ekki alveg augljóst, myndu víst margir spyrja sig þegar þeir lesa þennan titil. Fyrir mörg okkar og að ég held flesta landsmenn, er það svo. Það er líklega leitun að stjórnmálaflokki í íslenskri stjórnmálasögu sem hefur svikið bakland sitt, og öll, já öll, sín kosningaloforð, sem og svikið þjóðina um einhvern vott af hugmyndum um heiðarleika í íslenskum stjórnmálum. Allt á örfáum árum. Þessi kúvending Vinstri- grænna er þó ekkert nýtt og það hefur sýnt sig að þau, eins og aðrir hefðbundnir stjórnmálaflokkar, Fjórflokkurinn einu nafni, gefa lítið fyrir heiðarleika, hagsmuni almennings og náttúru, þegar hægt í staðinn að fá að verma ráðherrastóla. Þetta sýndi sig skýrt í afstöðu fyrri formanns flokksins þegar allt lýðræðis- og gegnsæistal varð að aukaatriði í meðförum flokksins á fjölmörgum málum í kjölfar Hrunsins og, það sem fáir áttu von á, allt tal flokksins um umhverfis- og náttúruvernd varð hjóm eitt. Þáverandi formaður flokksins ásamt núverandi formanni, gengu hart fram og fengu þar til liðs við sig oddvita annarra flokka í kjördæmi sínu, til að knýja það í gegn að reist yrði gríðarlega mengandi stóriðjuver á Bakka við Húsavík. Stóriðja sem brennir 60.000 tonnum af kolum og 120.000 tonnum af timbri árlega á fullum afköstum og mengar eftir því. Auk þess lagði flokkurinn til að ómetanlegt náttúrundur, hverasvæðið við Þeistareyki, yrði undir í þeirri vegferð svo öll sú gríðarlega fallega náttúra þar er nú horfin, og endurheimtist aldrei. Með þetta veganesti fór flokkurinn í síðustu kosningar og hélt því meira að segja fram hreint út að það væru ill öfl og rógburður sem bendluðu flokkinn við hugsanlegt samstarf við Sjálfstæðisflokkinn að loknum þeim kosningum. Vinstri-grænum stóð svo til boða að standa við hugsjónir sínar með annars konar stjórnarmynstri en á endanum varð til, en kaus það ekki og ákvað öllum að óvörum að verða fylgitungl Sjálfstæðisflokksins í ríkisstjórn. Fylgitungl vegna þess að þótt formaður flokksins sé að nafninu til forsætisráðherra, er öllum það ljóst að í því „samstarfi“ ræður Sjálfstæðisflokkurinn öllu því sem hann vill ráða. Bjarmalandsför flokksins með tvö helstu hugðarefni sín úr sjálfum stjórnarsáttmálanum, Miðhálendisþjóðgarð og Rammaáætlun, sem var hreinlega hafnað af hálfu Sjálfstæðis- og Framsóknarflokks án nokkurra áhrifa á vilja formanns Vinstri-grænna til að viðhalda sömu ríkisstjórn eftir komandi kosningar, sýnir svo ekki sé um villst að meint „stefna“ flokksins í umhverfis- og náttúruverndarmálum er blekkingin ein. Það hefur svo sýnt sig undanfarin fjögur ár, að núverandi formaður flokksins kemur fyrir sem einhver mesta óheilindamanneskja íslenskra stjórnmála fyrr og síðar, þegar hún gengur fram fyrir skjöldu og ver hvað eftir annað nýfrjálshyggju Sjálfstæðisflokksins í efnahags- samfélags- og ríkisfjármálum. Hún fer fyrir ríkisstjórn sem hefur skrúfað frá stóra krananum sem dælir skattfé almennings til stórfyrirtækja, hverra eigendur eru nýverið búnir að greiða sjálfum sér út milljarða í arð. Vinstri-græn fara líka fyrir ríkisstjórn sem lagði niður embætti skattrannsóknarstjóra sem var í miðju kafi að rannsaka peningaþvættis- og skattskjólsgögn úr gögnum sem var lekið, og Vinstri-græn fara fyrir ríkisstjórn sem hefur hafnað niðurstöðu þjóðaratkvæðagreiðslu um nýja stjórnarskrá, niðurstöðu sem var svo afgerandi að yfir tveir þriðju hlutar kjósenda studdu málið. Slík afstaða til lýðræðis og slíkar aðgerðir til að koma í veg fyrir framgang þess, eru ekkert annað en gróf aðför að lýðræðislegu stjórnarfari, valdarán, sem í öllum nágrannalöndum okkar væri meðhöndlað sem slíkt. Vinstri-græn hafa því í orði sem á borði, hafnað lýðræði sem stjórnarfari, hafnað umhverfis- og náttúruvernd sem mikilvægum málum, og hafnað því algerlega að heiðarleiki eigi eitthvert erindi í stjórnmál. Flokkurinn er skaðræði í íslenskri stjórnmálaflóru og fylgjendur hans ættu svo sannarlega ekki að hika við að segja skilið við flokkinn. Það hefur lengi verið lenska hér á landi að formenn flokka segjast ganga „óbundnir til kosninga“ eins og sagt er, sem er þó bara annað orðalag yfir það að ætla sér ráðherrastól sama hvað. Formaður Vinstri-grænna hefur þó brotið blað í stjórnmálasögunni og sjálf hvatt til áframhaldandi ríkisstjórnarsamstarfs, það er, að ganga bundin til kosninga með Sjálfstæðisflokknum. Það er því eitt sem er algerlega augljóst í komandi kosningum. Atkvæði greitt Vinstri-grænum, er atkvæði greitt Sjálfstæðisflokknum. Höfundur er hagfræðingur og skipar annað sætið á lista Sósíalistaflokksins í Suðvesturkjördæmi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Kosningar 2021 Alþingiskosningar 2021 Sósíalistaflokkurinn Þór Saari Mest lesið Rekin út fyrir að vera kennari Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Það sem má alls ekki tala um... Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Börn laga ekki beinbrot Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir Skoðun Ert þú áhorfandi ofbeldis? Carmen Maja Valencia Skoðun Fimmtíu og sex Sigmar Guðmundsson Skoðun Er þetta sanngjarnt? Sigríður Clausen Skoðun Niðurskurðurinn sem enginn bað um Halla Gunnarsdóttir Skoðun Það er dýrt að reka ríkissjóð alltaf á yfirdrætti Þórður Snær Júlíusson Skoðun Fjöleignarhús og vátryggingar Jónína Þórdís Karlsdóttir Skoðun Lenda menn í fangelsi eftir misheppnaða skólagöngu? Elinóra Inga Sigurðardóttir Skoðun Skoðun Skoðun Litlu fyrirtækin – kerfishyggja og skattlagning Eiríkur S. Svavarsson skrifar Skoðun „Þörfin fyrir nýtt upphaf: Af hverju hrista þarf upp í stjórnmálum“ Sigurður Hólmar Jóhannesson skrifar Skoðun Reiknileikni Sambandsins Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Vegurinn heim Tinna Rún Snorradóttir skrifar Skoðun Framsókn setur heimilin í fyrsta sæti Sigurður Ingi Jóhannsson skrifar Skoðun Allt mannanna verk - orkuöryggi á Íslandi Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Hvert er planið? Þorleifur Hallbjörn Ingólfsson skrifar Skoðun Íslenskan heldur velli Stefán Atli Rúnarsson,Jóhann F K Arinbjarnarson skrifar Skoðun Einstaklingur á undir högg að sækja í dómsmáli við hinn sterka Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Ný gömul menntastefna Thelma Rut Haukdal Magnúsdóttir skrifar Skoðun Krafa um árangur í atvinnu- og samgöngumálum Arna Lára Jónsdóttir skrifar Skoðun Viðreisn fjölskyldunnar Heiða Ingimarsdóttir skrifar Skoðun Píratar standa með fólki í vímuefnavanda Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Lenda menn í fangelsi eftir misheppnaða skólagöngu? Elinóra Inga Sigurðardóttir skrifar Skoðun Andlát ungrar manneskju hefur gáruáhrif á allt samfélagið Sigurþóra Bergsdóttir skrifar Skoðun Báknið burt - hvaða bákn? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Íþróttir fyrir öll börn! Gunnhildur Jakobsdóttir ,Kolbrún Kristínardóttir skrifar Skoðun Að stela framtíðinni Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Vegið að framtíð ungs vísindafólks á Íslandi Katrín Möller,Svava Dögg Jónsdóttir skrifar Skoðun Fjöleignarhús og vátryggingar Jónína Þórdís Karlsdóttir skrifar Skoðun Ert þú áhorfandi ofbeldis? Carmen Maja Valencia skrifar Skoðun Það er dýrt að reka ríkissjóð alltaf á yfirdrætti Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Opinber ómöguleiki Guðmundur F. Magnússon skrifar Skoðun Gervigreindin mun gjörbylta öllum samfélögum Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar Skoðun Dýravelferðarlögin tíu ára Einar Örn Thorlacius skrifar Skoðun Er þetta sanngjarnt? Sigríður Clausen skrifar Skoðun Niðurskurðurinn sem enginn bað um Halla Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Það sem má alls ekki tala um... Ragnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Síðasti naglinn í borginni Björg Eva Erlendsdóttir,Gunnar Hersveinn skrifar Skoðun Slæm stjórnsýsla heilbrigðismála - dauðans alvara Markús Ingólfur Eiríksson skrifar Sjá meira
Virðist það ekki alveg augljóst, myndu víst margir spyrja sig þegar þeir lesa þennan titil. Fyrir mörg okkar og að ég held flesta landsmenn, er það svo. Það er líklega leitun að stjórnmálaflokki í íslenskri stjórnmálasögu sem hefur svikið bakland sitt, og öll, já öll, sín kosningaloforð, sem og svikið þjóðina um einhvern vott af hugmyndum um heiðarleika í íslenskum stjórnmálum. Allt á örfáum árum. Þessi kúvending Vinstri- grænna er þó ekkert nýtt og það hefur sýnt sig að þau, eins og aðrir hefðbundnir stjórnmálaflokkar, Fjórflokkurinn einu nafni, gefa lítið fyrir heiðarleika, hagsmuni almennings og náttúru, þegar hægt í staðinn að fá að verma ráðherrastóla. Þetta sýndi sig skýrt í afstöðu fyrri formanns flokksins þegar allt lýðræðis- og gegnsæistal varð að aukaatriði í meðförum flokksins á fjölmörgum málum í kjölfar Hrunsins og, það sem fáir áttu von á, allt tal flokksins um umhverfis- og náttúruvernd varð hjóm eitt. Þáverandi formaður flokksins ásamt núverandi formanni, gengu hart fram og fengu þar til liðs við sig oddvita annarra flokka í kjördæmi sínu, til að knýja það í gegn að reist yrði gríðarlega mengandi stóriðjuver á Bakka við Húsavík. Stóriðja sem brennir 60.000 tonnum af kolum og 120.000 tonnum af timbri árlega á fullum afköstum og mengar eftir því. Auk þess lagði flokkurinn til að ómetanlegt náttúrundur, hverasvæðið við Þeistareyki, yrði undir í þeirri vegferð svo öll sú gríðarlega fallega náttúra þar er nú horfin, og endurheimtist aldrei. Með þetta veganesti fór flokkurinn í síðustu kosningar og hélt því meira að segja fram hreint út að það væru ill öfl og rógburður sem bendluðu flokkinn við hugsanlegt samstarf við Sjálfstæðisflokkinn að loknum þeim kosningum. Vinstri-grænum stóð svo til boða að standa við hugsjónir sínar með annars konar stjórnarmynstri en á endanum varð til, en kaus það ekki og ákvað öllum að óvörum að verða fylgitungl Sjálfstæðisflokksins í ríkisstjórn. Fylgitungl vegna þess að þótt formaður flokksins sé að nafninu til forsætisráðherra, er öllum það ljóst að í því „samstarfi“ ræður Sjálfstæðisflokkurinn öllu því sem hann vill ráða. Bjarmalandsför flokksins með tvö helstu hugðarefni sín úr sjálfum stjórnarsáttmálanum, Miðhálendisþjóðgarð og Rammaáætlun, sem var hreinlega hafnað af hálfu Sjálfstæðis- og Framsóknarflokks án nokkurra áhrifa á vilja formanns Vinstri-grænna til að viðhalda sömu ríkisstjórn eftir komandi kosningar, sýnir svo ekki sé um villst að meint „stefna“ flokksins í umhverfis- og náttúruverndarmálum er blekkingin ein. Það hefur svo sýnt sig undanfarin fjögur ár, að núverandi formaður flokksins kemur fyrir sem einhver mesta óheilindamanneskja íslenskra stjórnmála fyrr og síðar, þegar hún gengur fram fyrir skjöldu og ver hvað eftir annað nýfrjálshyggju Sjálfstæðisflokksins í efnahags- samfélags- og ríkisfjármálum. Hún fer fyrir ríkisstjórn sem hefur skrúfað frá stóra krananum sem dælir skattfé almennings til stórfyrirtækja, hverra eigendur eru nýverið búnir að greiða sjálfum sér út milljarða í arð. Vinstri-græn fara líka fyrir ríkisstjórn sem lagði niður embætti skattrannsóknarstjóra sem var í miðju kafi að rannsaka peningaþvættis- og skattskjólsgögn úr gögnum sem var lekið, og Vinstri-græn fara fyrir ríkisstjórn sem hefur hafnað niðurstöðu þjóðaratkvæðagreiðslu um nýja stjórnarskrá, niðurstöðu sem var svo afgerandi að yfir tveir þriðju hlutar kjósenda studdu málið. Slík afstaða til lýðræðis og slíkar aðgerðir til að koma í veg fyrir framgang þess, eru ekkert annað en gróf aðför að lýðræðislegu stjórnarfari, valdarán, sem í öllum nágrannalöndum okkar væri meðhöndlað sem slíkt. Vinstri-græn hafa því í orði sem á borði, hafnað lýðræði sem stjórnarfari, hafnað umhverfis- og náttúruvernd sem mikilvægum málum, og hafnað því algerlega að heiðarleiki eigi eitthvert erindi í stjórnmál. Flokkurinn er skaðræði í íslenskri stjórnmálaflóru og fylgjendur hans ættu svo sannarlega ekki að hika við að segja skilið við flokkinn. Það hefur lengi verið lenska hér á landi að formenn flokka segjast ganga „óbundnir til kosninga“ eins og sagt er, sem er þó bara annað orðalag yfir það að ætla sér ráðherrastól sama hvað. Formaður Vinstri-grænna hefur þó brotið blað í stjórnmálasögunni og sjálf hvatt til áframhaldandi ríkisstjórnarsamstarfs, það er, að ganga bundin til kosninga með Sjálfstæðisflokknum. Það er því eitt sem er algerlega augljóst í komandi kosningum. Atkvæði greitt Vinstri-grænum, er atkvæði greitt Sjálfstæðisflokknum. Höfundur er hagfræðingur og skipar annað sætið á lista Sósíalistaflokksins í Suðvesturkjördæmi.
Skoðun „Þörfin fyrir nýtt upphaf: Af hverju hrista þarf upp í stjórnmálum“ Sigurður Hólmar Jóhannesson skrifar
Skoðun Einstaklingur á undir högg að sækja í dómsmáli við hinn sterka Jörgen Ingimar Hansson skrifar