Burt með spillingaröflin Ólína Kjerúlf Þorvarðardóttir skrifar 24. apríl 2022 18:01 „Ef við slítum sundur lögin, þá slítum við og í sundur friðinn“ sagði Þorgeir Ljósvetningagoði á ögurstundu í lífi þjóðarinnar árið 1000. Árið 2008 var friður rofinn íslensku samfélagi. Þá afhjúpaðist okkur sniðganga við lög, græðgi og spilling ofan á fullkomna vanrækslu og vanhæfi íslenskra stjórnvalda. Stór hluti almennings sökk í skuldafen og fólk missti eigur sínar vegna misyndisverka fjárglæframanna og vanhæfra stjórnmálamanna. Ekkert getur lýst því siðferðilega og fjárhagslega þroti og siðrofinu sem þá reið yfir þjóðina. Við hétum okkur því að aldrei aftur skyldu fjárglæframenn og spillingaröfl komast til valda í íslensku samfélagi. Lærum af þessu! sögðum við. Í fjórtán ár var reynt að læra og endurreisa efnahag, siðferði og traust á stjórnvöldum, en hvað svo? Svo vöknum við upp við dag einn fyrir skemmstu, að sömu öflin og steyptu hér öllu í kaldakol hafa hreiðrað um sig aftur, eins og svínin í sögunni um Dýrabæ eftir George Orwell. Í skjóli einnar nætur var hlutur okkar í Íslandsbanka seldur, í lokuðu ferli og á stórafslætti til útvalinna einkavina, aðstandenda og innherja. Seldur föður fjármálaráðherrans, föðurbróður hans og frænda. Jafnvel söluaðilarnir sjálfir keyptu þessa almenningseign á undirverði, seldu eiginkonum, systkinum, vinum og vandamönnum allt frá einni milljón og upp í hundruð milljóna. Hrunverjarnir sem steyptu bönkunum með óráðsíu og fjárglæfrum 2008, fengu líka sinn skerf. Þeir runnu eins og hákarlar á blóð, Exista, Fons, Samherjamenn – alræmdir fyrir mútu og spillingarmál – og rifu til sín bita í trausti þess að ekkert myndi vitnast. Þeir héldu að bankaleynd og lokað ferli myndi skýla þeim; að stjórnmálamennirnir sem þeir hafa í vasanum myndu skýla þeim. Þessir sem hirða ekki um hag almennings heldur koma fram við þjóðina eins og blóðmerar – búpening sem beisla má og sjúga úr blóðið á meðan skepnan stendur uppi. Ef við rjúfum lögin þá rjúfum við friðinn! Og nú hafa lög verið rofin – ekki bara lög um sölumeðferð eignarhluta ríkisins í fjármálafyrirtækjum, heldur líka lög um opinbert eftirlit með fjármálastarfsemi, lög um aðgerðir gegn markaðssvikum og lög um opinber fjármál. Lög sem kveða á um gagnsæi, hlutlægni, jafnræði og gæslu samkeppnissjónarmiða. Engin af þeim skilyrðum voru virt við bankasöluna og heldur ekki áformin sem veifað var með tali um langtímafjárfesta, kjölfestufjárfesta, fagfjárfesta og erlenda fjárfesta. Allt var það blekking og hálfsannleikur, og eins Klettafjallaskáldið sagði: „Hálfsannleikur oftast er óhrekjandi lygi“ Á einni nóttu var milljarðagróði afhentur útvöldum einkavinum á kostnað almennings, og engum í bankasýslu eða ríkisstjórn virðist hafa hugkvæmst að frysta framhaldsviðskiptin með eignarhlutinn þegar farið var að innleysa gróðann. Hvað þá að taka ábyrgð. Takið eftir því að nú er ekki talað um að láta stjórn eða starfslið bankasýslunnar svara fyri gjörðir sínar! Nei, nú á að leggja stofnunina niður. Bankasýslan var alltaf þyrnir í augum hrunaflanna því að sú stofnun ætti, ef hún væri skipuð hæfu fólki, að gegna lykilhlutverki í að forða því sem gerðist í Íslandsbankasölunni. Sú varðstaða brást eins og allir vita. Og þá skal stofnunin lögð niður – væntanlega með vænum starfslokasamningum til þeirra sem sáu um söluna – og enginn svarar fyrir gjörðir sínar. Bjarni Benediktsson ætlar ekki heldur að axla sína ábyrgð, og nú er spurningin hvort hann muni komast upp með það? Ætlum við, almenningur í þessu landi, að láta hann komast upp með það? Það er ráðherra sem skrifar með eigin hendi undir alla sölusamningana í Íslandsbankasölunni. Hans er ábyrgðin. Hafi ráðherrann ekki skilið eigin gjörðir þá er hann vanhæfur og á að axla pólitíska ábyrgð. Hafi hann vitað hvað hann var að gera, þá er hann brotamaður. Í öllu falli á hann að sæta ábyrgð samkvæmt lögum um ráðherraábyrgð vegna ákvæða í 2., 6., 7. og 10. gr. þeirra laga. Til að bíta höfuðið af skömminni segir Bjarni Benediktsson að vel hafi til tekist með söluna. Það tókst já, að maka krókinn hjá Hrunverjunum á kostnað almennings, eins og var kannski alltaf ætlunin – því hverjir eiga Sjálfstæðisflokkinn? Það tókst að hygla pabbanum, frændanum, flokksfélögum, Exista, Samherja, Fons og öllum hinum í hverra skjóli Bjarni Benediktsson situr við völd. Þjóðin þolir ekki meir. Við getum ekki látið ekki koma fram við okkur eins og blóðmerastóð. Megum aldrei líða einkavinavæðingu, spillingu og græðgi! Við eigum heimtingu á heilbrigðum leikreglum, jafnræði, sanngirni og ábyrgð. Við viljum siðað samfélag þar sem almannahagsmunir eru virtir og viðurkenndir. Katrín Jakobsdóttir, friðurinn er úti! Riftu Íslandsbankasölunni! Burt með Bjarna Benediktsson! Burt með spillingaröflin! Höfundur er fyrrverandi alþingismaður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Salan á Íslandsbanka Ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttur Ólína Kjerúlf Þorvarðardóttir Mest lesið Opið hús fyrir útvalda Björn Brynjúlfur Björnsson Skoðun Af hverju hræðist fólk kynjafræði? Eydís Ásbjörnsdóttir Skoðun Norska leiðin hefur gefist vel – í Póllandi Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Af hverju er Framsóknarfólk hamingjusamast? Árelía Eydís Guðmundsdóttir Skoðun „Er stjúpmamma þín vond eins og í Öskubusku?“ Hafdís Bára Ólafsdóttir Skoðun Auðbeldi SFS Örn Bárður Jónsson Skoðun Skjárinn og börnin Daðey Albertsdóttir,Silja Björk Egilsdóttir,Skúli Bragi Geirdal Skoðun Lausnin liggur fyrir – Landspítali þarf að stíga skrefið Sandra B. Franks Skoðun Hópnauðganir/svartheimar! Davíð Bergmann Skoðun Hlustum á okkar landsliðskonur - sýnum Ísrael rauða spjaldið Hrönn G. Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Lausnin liggur fyrir – Landspítali þarf að stíga skrefið Sandra B. Franks skrifar Skoðun Auðbeldi SFS Örn Bárður Jónsson skrifar Skoðun Skjárinn og börnin Daðey Albertsdóttir,Silja Björk Egilsdóttir,Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun „Er stjúpmamma þín vond eins og í Öskubusku?“ Hafdís Bára Ólafsdóttir skrifar Skoðun Af hverju er Framsóknarfólk hamingjusamast? Árelía Eydís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Norska leiðin hefur gefist vel – í Póllandi Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Opið hús fyrir útvalda Björn Brynjúlfur Björnsson skrifar Skoðun Af hverju hræðist fólk kynjafræði? Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Hlustum á okkar landsliðskonur - sýnum Ísrael rauða spjaldið Hrönn G. Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun Hópnauðganir/svartheimar! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Valdið og samvinnuhugsjónin Kjartan Helgi Ólafsson skrifar Skoðun NPA breytti lífinu mínu Sveinbjörn Eggertsson skrifar Skoðun Hefur þú tilkynnt um ofbeldi gegn barni? Alfa Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Gildi kærleika og mannúðar Toshiki Toma skrifar Skoðun Hvernig tryggjum við samkeppnishæfni þjóðar? Jón Skafti Gestsson skrifar Skoðun Í minningu Frans páfa - sem tók sér nafn verndardýrlings dýra og náttúru Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Flottu kjötauglýsingarnar í blöðunum... Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Grafarvogsgremjan Þorlákur Axel Jónsson skrifar Skoðun Er ég að svindla? – Um sambýli manns og gervigreindar í sköpun og þekkingu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Fjármögnuðu stríðsvél Rússlands Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hugleiðingar á páskum Ámundi Loftsson skrifar Skoðun Gremjan í Grafarvogi Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Samlokan á borðinu: Hugleiðingar á föstudeginn langaum sjónvarpsþættina Adolescence Skúli Ólafsson skrifar Skoðun Móttaka skemmtiferðaskipa - hlustað á íbúa Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar Skoðun Námsfærni nemenda í íslenskum skólum: Eigum við að lækka rána? Sigríður Ólafsdóttir skrifar Skoðun Snorri byggir skoðun á skólakerfinu á reynslusögum annarra en Guðrún vitnar í ritrýndar heimildir Davíð Routley skrifar Skoðun Þegar mannshjörtun mætast Jóna Hrönn Bolladóttir,Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Horft til einkunna og annarra þátta við innritun í framhaldsskóla Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Kristján á Sprengisandi lendir í ágjöf Björn Ólafsson skrifar Skoðun Unglingar eiga skilið heildstætt mat frá framhaldsskólum Sigurður Kári Harðarson skrifar Sjá meira
„Ef við slítum sundur lögin, þá slítum við og í sundur friðinn“ sagði Þorgeir Ljósvetningagoði á ögurstundu í lífi þjóðarinnar árið 1000. Árið 2008 var friður rofinn íslensku samfélagi. Þá afhjúpaðist okkur sniðganga við lög, græðgi og spilling ofan á fullkomna vanrækslu og vanhæfi íslenskra stjórnvalda. Stór hluti almennings sökk í skuldafen og fólk missti eigur sínar vegna misyndisverka fjárglæframanna og vanhæfra stjórnmálamanna. Ekkert getur lýst því siðferðilega og fjárhagslega þroti og siðrofinu sem þá reið yfir þjóðina. Við hétum okkur því að aldrei aftur skyldu fjárglæframenn og spillingaröfl komast til valda í íslensku samfélagi. Lærum af þessu! sögðum við. Í fjórtán ár var reynt að læra og endurreisa efnahag, siðferði og traust á stjórnvöldum, en hvað svo? Svo vöknum við upp við dag einn fyrir skemmstu, að sömu öflin og steyptu hér öllu í kaldakol hafa hreiðrað um sig aftur, eins og svínin í sögunni um Dýrabæ eftir George Orwell. Í skjóli einnar nætur var hlutur okkar í Íslandsbanka seldur, í lokuðu ferli og á stórafslætti til útvalinna einkavina, aðstandenda og innherja. Seldur föður fjármálaráðherrans, föðurbróður hans og frænda. Jafnvel söluaðilarnir sjálfir keyptu þessa almenningseign á undirverði, seldu eiginkonum, systkinum, vinum og vandamönnum allt frá einni milljón og upp í hundruð milljóna. Hrunverjarnir sem steyptu bönkunum með óráðsíu og fjárglæfrum 2008, fengu líka sinn skerf. Þeir runnu eins og hákarlar á blóð, Exista, Fons, Samherjamenn – alræmdir fyrir mútu og spillingarmál – og rifu til sín bita í trausti þess að ekkert myndi vitnast. Þeir héldu að bankaleynd og lokað ferli myndi skýla þeim; að stjórnmálamennirnir sem þeir hafa í vasanum myndu skýla þeim. Þessir sem hirða ekki um hag almennings heldur koma fram við þjóðina eins og blóðmerar – búpening sem beisla má og sjúga úr blóðið á meðan skepnan stendur uppi. Ef við rjúfum lögin þá rjúfum við friðinn! Og nú hafa lög verið rofin – ekki bara lög um sölumeðferð eignarhluta ríkisins í fjármálafyrirtækjum, heldur líka lög um opinbert eftirlit með fjármálastarfsemi, lög um aðgerðir gegn markaðssvikum og lög um opinber fjármál. Lög sem kveða á um gagnsæi, hlutlægni, jafnræði og gæslu samkeppnissjónarmiða. Engin af þeim skilyrðum voru virt við bankasöluna og heldur ekki áformin sem veifað var með tali um langtímafjárfesta, kjölfestufjárfesta, fagfjárfesta og erlenda fjárfesta. Allt var það blekking og hálfsannleikur, og eins Klettafjallaskáldið sagði: „Hálfsannleikur oftast er óhrekjandi lygi“ Á einni nóttu var milljarðagróði afhentur útvöldum einkavinum á kostnað almennings, og engum í bankasýslu eða ríkisstjórn virðist hafa hugkvæmst að frysta framhaldsviðskiptin með eignarhlutinn þegar farið var að innleysa gróðann. Hvað þá að taka ábyrgð. Takið eftir því að nú er ekki talað um að láta stjórn eða starfslið bankasýslunnar svara fyri gjörðir sínar! Nei, nú á að leggja stofnunina niður. Bankasýslan var alltaf þyrnir í augum hrunaflanna því að sú stofnun ætti, ef hún væri skipuð hæfu fólki, að gegna lykilhlutverki í að forða því sem gerðist í Íslandsbankasölunni. Sú varðstaða brást eins og allir vita. Og þá skal stofnunin lögð niður – væntanlega með vænum starfslokasamningum til þeirra sem sáu um söluna – og enginn svarar fyrir gjörðir sínar. Bjarni Benediktsson ætlar ekki heldur að axla sína ábyrgð, og nú er spurningin hvort hann muni komast upp með það? Ætlum við, almenningur í þessu landi, að láta hann komast upp með það? Það er ráðherra sem skrifar með eigin hendi undir alla sölusamningana í Íslandsbankasölunni. Hans er ábyrgðin. Hafi ráðherrann ekki skilið eigin gjörðir þá er hann vanhæfur og á að axla pólitíska ábyrgð. Hafi hann vitað hvað hann var að gera, þá er hann brotamaður. Í öllu falli á hann að sæta ábyrgð samkvæmt lögum um ráðherraábyrgð vegna ákvæða í 2., 6., 7. og 10. gr. þeirra laga. Til að bíta höfuðið af skömminni segir Bjarni Benediktsson að vel hafi til tekist með söluna. Það tókst já, að maka krókinn hjá Hrunverjunum á kostnað almennings, eins og var kannski alltaf ætlunin – því hverjir eiga Sjálfstæðisflokkinn? Það tókst að hygla pabbanum, frændanum, flokksfélögum, Exista, Samherja, Fons og öllum hinum í hverra skjóli Bjarni Benediktsson situr við völd. Þjóðin þolir ekki meir. Við getum ekki látið ekki koma fram við okkur eins og blóðmerastóð. Megum aldrei líða einkavinavæðingu, spillingu og græðgi! Við eigum heimtingu á heilbrigðum leikreglum, jafnræði, sanngirni og ábyrgð. Við viljum siðað samfélag þar sem almannahagsmunir eru virtir og viðurkenndir. Katrín Jakobsdóttir, friðurinn er úti! Riftu Íslandsbankasölunni! Burt með Bjarna Benediktsson! Burt með spillingaröflin! Höfundur er fyrrverandi alþingismaður.
Hlustum á okkar landsliðskonur - sýnum Ísrael rauða spjaldið Hrönn G. Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir Skoðun
Skoðun Hlustum á okkar landsliðskonur - sýnum Ísrael rauða spjaldið Hrönn G. Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar
Skoðun Í minningu Frans páfa - sem tók sér nafn verndardýrlings dýra og náttúru Árni Stefán Árnason skrifar
Skoðun Er ég að svindla? – Um sambýli manns og gervigreindar í sköpun og þekkingu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar
Skoðun Samlokan á borðinu: Hugleiðingar á föstudeginn langaum sjónvarpsþættina Adolescence Skúli Ólafsson skrifar
Skoðun Námsfærni nemenda í íslenskum skólum: Eigum við að lækka rána? Sigríður Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Snorri byggir skoðun á skólakerfinu á reynslusögum annarra en Guðrún vitnar í ritrýndar heimildir Davíð Routley skrifar
Skoðun Horft til einkunna og annarra þátta við innritun í framhaldsskóla Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar
Hlustum á okkar landsliðskonur - sýnum Ísrael rauða spjaldið Hrönn G. Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir Skoðun