Um lögbann á fjölmenningu Freyr Rögnvaldsson og Snærós Sindradóttir skrifa 23. nóvember 2023 11:31 Sýslumaðurinn á höfuðborgarsvæðinu samþykkti síðastliðinn þriðjudag lögbann á varanlega búsetu í JL húsinu. Þar hafa undanfarna mánuði búið umsækjendur um alþjóðlega vernd á vegum Reykjavíkuborgar, sem og erlendir starfsmenn verktakafyrirtækisins Eyktar sem á hluta húsnæðisins. Í frétt Morgunblaðsins um lögbannið er fullyrt að deilt hafi verið um notkun hússins og látið í það skína að nokkur fyrirtæki hafi hætt starfsemi í húsinu vegna búsetunnar og ónæðis sem af henni stendur. Reykjavíkurborg mótmælti lögbannsúrskurðinum, meðal annars vegna gríðarlegrar húsnæðiseklu á höfuðborgarsvæðinu og viðkvæmrar stöðu hópsins sem í húsinu býr - en allt kom fyrir ekki. Við undirrituð, hjón með fjögur börn, höfum um sex ára skeið búið í sömu húsalengju og JL húsið. Við fullyrðum að nákvæmlega ekkert ónæði hafi hlotist af nábýlinu við þann hóp umsækjenda um alþjóðlega vernd og/eða þá erlendu verkamenn sem hafa haft búsetu í húsnæðinu. Við fögnuðum því þegar tómar hæðir JL hússins fengu nýtt hlutverk í sumarbyrjun og þá sérstaklega að þar fengi inni hópur sem á ekki í önnur hús að venda. Fámennur hópur venesúelskra karla sást reglulega á vappi um hverfið í leit að flöskum og dósum til að drýgja þær smánarlegu tekjur sem þeir fengu á meðan umsóknir þeirra lágu óhreyfðar í skúffu Útlendingastofnunar og kærunefndar útlendingamála. Í viðtali við Heimildina í júní síðastliðnum, greindu mennirnir frá því að þeir vinni sér inn 2.500 til 3.000 krónur á dag með dósa- og flöskusöfnuninni og sendi þá peninga til fjölskyldna sinna í Venesúela sem líði þar skort. Við hjón höfðum frumkvæði að því, í þrígang, að gefa þeim þær skilagjaldsumbúðir sem við áttum til að aðstoða þá í þeirri söfnun. Í hvert sinn var okkur mætt af þakklæti og virðingu þrátt fyrir að framlag okkar væri aðeins virði nokkurra hundrað króna. Við óttumst að nú þegar hafi íslenska ríkið sent þessa kurteisu og harðduglegu menn aftur til Suður-Ameríku. Varðandi fyrirtæki í húsinu, en í frétt Morgunblaðsins segir að nokkur slík hafi hætt þar starfsemi á undanförnum mánuðum, er staðan sú að öll þau rúmu sex ár sem við höfum búið í húsalengjunni, hafa fyrirtæki verið að koma og fara í óvenju miklum mæli. Það hafði ekkert að gera með umrædda búsetu hælisleitenda, sökum þess að hún hófst ekki fyrr en í byrjun síðasta sumars. Þegar við fluttum á svæðið var í JL húsinu hostel og glæsiveitingastaður sem lagði upp laupana fljótlega, enda höfðu eigendur og rekstraraðilar farið langt framúr sér bæði með stærð húsnæðisins og íburð í vali á innréttingum og húsgögnum. Það er síendurtekin sorgarsaga íslenskra athafnamanna og hefur ekkert með umsækjendur um alþjóðlega vernd að gera. Þá hafa, á undanförnum sex árum, komið og farið allskyns fyrirtæki í húsalengjunni á borð við pílubari, kosningamiðstöðvar, ísbúðir, pizzakeðjur, BDSM/Yoga-setur og hárgreiðslustofa. Rétt er að benda á það að sá atvinnurekstur sem best hefur gengið í húsalengjunni, fyrir utan Subway sem rekinn hefur verið verið í JL húsinu um áratugaskeið, er veitingastaðurinn Zorbian. Sá er í eigu sýrslenskrar fjölskyldu sem hingað kom í krafti fjölskyldusameiningar innan alþjóðlega verndarkerfisins okkar. Þar tókst því kerfi loksins vel upp. Hver veit, nema við hefðum getað dottið í þann lukkupott að fá jafnframt venesúelskan veitingastað í húsið. Ísland er víðáttumikið land og friðsælt. Það er bæði styrkleiki þess og veikleiki hve fámennt landið er. Þau sem hafa horn í síðu fólks sem kann að tala annað tungumál en þau sjálf, fólks sem ekki hefur augljósa tengingu við þau í Íslendingabók, og ólst ekki upp við að horfa á Spaugstofuna, tala ekki fyrir okkur hin. Smásálarháttur þeirra má ekki koma í veg fyrir að við veitum fólki í neyð hjálparhönd. Í fjölmenningarborginni Reykjavík, og í dásamlega Vesturbænum, verður fólk að þola það að hafa annað fólk, af öðrum uppruna, sem nágranna. Höfundar eru hjón og fjölmiðlafólk. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Reykjavík Fjölmenning Snærós Sindradóttir Innflytjendamál Mest lesið Kyn og vægi líkamans Gunnar Snorri Árnason Skoðun Skólinn er ekki verksmiðja Kristinn Jón Ólafsson,Halldóra Mogensen Skoðun Bakslag í skoðanafrelsi? Kári Allansson Skoðun 60.000 auðir fermetrar Dagur B. Eggertsson Skoðun 76 dagar sem koma aldrei aftur Einar Guðnason Skoðun Að útrýma menningu og þjóð Dagrún Ósk Jónsdóttir,Esther Ösp Valdimarsdóttir,Snædís Sunna Thorlacius Skoðun Hvar er pabbi? Og aðrir stríðsglæpir Ísraels Þórhildur Sunna Ævarsdóttir Skoðun Umfjöllun Kastljóss Þorgrímur Sigmundsson Skoðun Kristinn átrúnaður á tímum þjóðarmorðs Bjarni Karlsson Skoðun Þjóð gegn þjóðarmorði – stéttarfélög hvetja til þátttöku Hópur formanna stéttarfélaga Skoðun Skoðun Skoðun Akademískt frelsi og grátur í draumum Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Skóli án aðgreiningar - tékklisti fyrir stjórnvöld til að gera betur Unnur Helga Óttarsdóttir,Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Fjöldi kynja – treystir þú þér í samtalið með velferð barna að leiðarljósi? Böðvar Ingi Guðbjartsson skrifar Skoðun Ókeypis minnisblað fyrir Alþingi: Jafnrétti er ekki skoðun- en umræðan er það Sigríður Ásta Hauksdóttir skrifar Skoðun Segðu skilið við sektarkenndina Finnur Th. Eiríksson skrifar Skoðun Að útrýma menningu og þjóð Dagrún Ósk Jónsdóttir,Esther Ösp Valdimarsdóttir,Snædís Sunna Thorlacius skrifar Skoðun Lög um vinnu og virknimiðstöðvar Atli Már Haraldsson skrifar Skoðun Áfram Breiðholt og Kjalarnes! Skúli Helgason skrifar Skoðun Austurland situr eftir þrátt fyrir fjórðung vöruútflutningstekna Berglind Harpa Svavarsdóttir skrifar Skoðun Vesturlönd mega ekki leyfa Pútín að skrifa leikreglurnar Daði Freyr Ólafsson skrifar Skoðun Umfjöllun Kastljóss Þorgrímur Sigmundsson skrifar Skoðun Gulur september María Heimisdóttir skrifar Skoðun Kyn og vægi líkamans Gunnar Snorri Árnason skrifar Skoðun Sakborningur hjá saksóknara Páll Steingrímsson skrifar Skoðun Reiði á tímum allsnægta Jökull Gíslason skrifar Skoðun 60.000 auðir fermetrar Dagur B. Eggertsson skrifar Skoðun Kristinn átrúnaður á tímum þjóðarmorðs Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Tölur segja ekki alla söguna Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Skólinn er ekki verksmiðja Kristinn Jón Ólafsson,Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Enn úr sömu sveitinni Trausti Hjálmarsson skrifar Skoðun Palestínsk börn eiga betra skilið Anna Lúðvíksdóttir,Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Stjórn Eflingar lýsir yfir samstöðu með palestínsku þjóðinni og fordæmir þjóðarmorð á Gaza Hópur stjórnarmanna í Eflingu skrifar Skoðun Þjóð gegn þjóðarmorði – stéttarfélög hvetja til þátttöku Hópur formanna stéttarfélaga skrifar Skoðun Umferðaröryggi barna í Kópavogi Eydís Inga Valsdóttir skrifar Skoðun Öll dýrin í skóginum eiga að vera vinir Árni Sigurðsson skrifar Skoðun Hvar er pabbi? Og aðrir stríðsglæpir Ísraels Þórhildur Sunna Ævarsdóttir skrifar Skoðun Meira að segja Evrópusambandið Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun 76 dagar sem koma aldrei aftur Einar Guðnason skrifar Skoðun Er popúlismi kenning um siðferði? Einar Gísli Gunnarsson skrifar Skoðun Umferðaröryggi barna í Kópavogi Eydís Inga Valsdóttir skrifar Sjá meira
Sýslumaðurinn á höfuðborgarsvæðinu samþykkti síðastliðinn þriðjudag lögbann á varanlega búsetu í JL húsinu. Þar hafa undanfarna mánuði búið umsækjendur um alþjóðlega vernd á vegum Reykjavíkuborgar, sem og erlendir starfsmenn verktakafyrirtækisins Eyktar sem á hluta húsnæðisins. Í frétt Morgunblaðsins um lögbannið er fullyrt að deilt hafi verið um notkun hússins og látið í það skína að nokkur fyrirtæki hafi hætt starfsemi í húsinu vegna búsetunnar og ónæðis sem af henni stendur. Reykjavíkurborg mótmælti lögbannsúrskurðinum, meðal annars vegna gríðarlegrar húsnæðiseklu á höfuðborgarsvæðinu og viðkvæmrar stöðu hópsins sem í húsinu býr - en allt kom fyrir ekki. Við undirrituð, hjón með fjögur börn, höfum um sex ára skeið búið í sömu húsalengju og JL húsið. Við fullyrðum að nákvæmlega ekkert ónæði hafi hlotist af nábýlinu við þann hóp umsækjenda um alþjóðlega vernd og/eða þá erlendu verkamenn sem hafa haft búsetu í húsnæðinu. Við fögnuðum því þegar tómar hæðir JL hússins fengu nýtt hlutverk í sumarbyrjun og þá sérstaklega að þar fengi inni hópur sem á ekki í önnur hús að venda. Fámennur hópur venesúelskra karla sást reglulega á vappi um hverfið í leit að flöskum og dósum til að drýgja þær smánarlegu tekjur sem þeir fengu á meðan umsóknir þeirra lágu óhreyfðar í skúffu Útlendingastofnunar og kærunefndar útlendingamála. Í viðtali við Heimildina í júní síðastliðnum, greindu mennirnir frá því að þeir vinni sér inn 2.500 til 3.000 krónur á dag með dósa- og flöskusöfnuninni og sendi þá peninga til fjölskyldna sinna í Venesúela sem líði þar skort. Við hjón höfðum frumkvæði að því, í þrígang, að gefa þeim þær skilagjaldsumbúðir sem við áttum til að aðstoða þá í þeirri söfnun. Í hvert sinn var okkur mætt af þakklæti og virðingu þrátt fyrir að framlag okkar væri aðeins virði nokkurra hundrað króna. Við óttumst að nú þegar hafi íslenska ríkið sent þessa kurteisu og harðduglegu menn aftur til Suður-Ameríku. Varðandi fyrirtæki í húsinu, en í frétt Morgunblaðsins segir að nokkur slík hafi hætt þar starfsemi á undanförnum mánuðum, er staðan sú að öll þau rúmu sex ár sem við höfum búið í húsalengjunni, hafa fyrirtæki verið að koma og fara í óvenju miklum mæli. Það hafði ekkert að gera með umrædda búsetu hælisleitenda, sökum þess að hún hófst ekki fyrr en í byrjun síðasta sumars. Þegar við fluttum á svæðið var í JL húsinu hostel og glæsiveitingastaður sem lagði upp laupana fljótlega, enda höfðu eigendur og rekstraraðilar farið langt framúr sér bæði með stærð húsnæðisins og íburð í vali á innréttingum og húsgögnum. Það er síendurtekin sorgarsaga íslenskra athafnamanna og hefur ekkert með umsækjendur um alþjóðlega vernd að gera. Þá hafa, á undanförnum sex árum, komið og farið allskyns fyrirtæki í húsalengjunni á borð við pílubari, kosningamiðstöðvar, ísbúðir, pizzakeðjur, BDSM/Yoga-setur og hárgreiðslustofa. Rétt er að benda á það að sá atvinnurekstur sem best hefur gengið í húsalengjunni, fyrir utan Subway sem rekinn hefur verið verið í JL húsinu um áratugaskeið, er veitingastaðurinn Zorbian. Sá er í eigu sýrslenskrar fjölskyldu sem hingað kom í krafti fjölskyldusameiningar innan alþjóðlega verndarkerfisins okkar. Þar tókst því kerfi loksins vel upp. Hver veit, nema við hefðum getað dottið í þann lukkupott að fá jafnframt venesúelskan veitingastað í húsið. Ísland er víðáttumikið land og friðsælt. Það er bæði styrkleiki þess og veikleiki hve fámennt landið er. Þau sem hafa horn í síðu fólks sem kann að tala annað tungumál en þau sjálf, fólks sem ekki hefur augljósa tengingu við þau í Íslendingabók, og ólst ekki upp við að horfa á Spaugstofuna, tala ekki fyrir okkur hin. Smásálarháttur þeirra má ekki koma í veg fyrir að við veitum fólki í neyð hjálparhönd. Í fjölmenningarborginni Reykjavík, og í dásamlega Vesturbænum, verður fólk að þola það að hafa annað fólk, af öðrum uppruna, sem nágranna. Höfundar eru hjón og fjölmiðlafólk.
Að útrýma menningu og þjóð Dagrún Ósk Jónsdóttir,Esther Ösp Valdimarsdóttir,Snædís Sunna Thorlacius Skoðun
Skoðun Skóli án aðgreiningar - tékklisti fyrir stjórnvöld til að gera betur Unnur Helga Óttarsdóttir,Anna Lára Steindal skrifar
Skoðun Fjöldi kynja – treystir þú þér í samtalið með velferð barna að leiðarljósi? Böðvar Ingi Guðbjartsson skrifar
Skoðun Ókeypis minnisblað fyrir Alþingi: Jafnrétti er ekki skoðun- en umræðan er það Sigríður Ásta Hauksdóttir skrifar
Skoðun Að útrýma menningu og þjóð Dagrún Ósk Jónsdóttir,Esther Ösp Valdimarsdóttir,Snædís Sunna Thorlacius skrifar
Skoðun Austurland situr eftir þrátt fyrir fjórðung vöruútflutningstekna Berglind Harpa Svavarsdóttir skrifar
Skoðun Stjórn Eflingar lýsir yfir samstöðu með palestínsku þjóðinni og fordæmir þjóðarmorð á Gaza Hópur stjórnarmanna í Eflingu skrifar
Skoðun Þjóð gegn þjóðarmorði – stéttarfélög hvetja til þátttöku Hópur formanna stéttarfélaga skrifar
Að útrýma menningu og þjóð Dagrún Ósk Jónsdóttir,Esther Ösp Valdimarsdóttir,Snædís Sunna Thorlacius Skoðun