Þegar jöfnunartæki snýst upp í andhverfu sína – um frístundastyrk sveitarfélaga Bjarney Lárudóttir Bjarnadóttir skrifar 8. janúar 2024 12:00 Það var gæfuspor sem var stigið þegar frístundastyrkur sveitarfélaga var tekinn upp á sínum tíma með það að markmiði að auka þátttöku barna og ungmenna í skipulögðu tómstundastarfi og tel ég að vel hafi tekist til að mörgu leyti. Nú er komin töluvert löng reynsla á þennan styrk og það sem hefur komið á daginn er að stór hópur barna nýtir ekki styrkinn. Ráðist hefur verið í ýmis átaksverkefni til að kynna styrkinn fyrir foreldrum, og þá sérstaklega foreldrum barna af erlendum uppruna, en samt er enn stór hópur barna og ungmenna sem ekki nýtir styrkinn sinn. Ég hef mikið velt fyrir mér hvað veldur og hvernig hægt er að virkja þennan hóp, og tel ég að eitt af því helsta sem kemur í veg fyrir að þessi hópur nýti styrkinn (og hefur þ.a.l. mjög misjöfn tækifæri til að stunda áhugamálið sitt), er að í mörgum sveitarfélögum er of stífur rammi utan um hvernig hægt er að nýta styrkinn. Sveitarfélög setja hvert um sig reglugerð um notkun frístundastyrksins og er algengt að þær kvaðir séu á að eingöngu sé hægt að nýta styrkinn í íþróttir og tómstundir sem eru 8 vikur eða lengur. Í Borgarbyggð voru kvaðirnar 10 vikur þegar ég var kjörin aðalfulltrúi í sveitarstjórn fyrir tæpum tveimur árum. Ég hef síðan þá reynt að fá málefnaleg rök fyrir þessum tímakvöðum. Eflaust var upphaflega hugsunin sú að halda börnum og ungmennum í reglulegri virkni yfir lengri tíma en ég hef þó ekki fengið það staðfest. Ég hef barist fyrir því inni í fræðslunefnd Borgarbyggðar að afnema þessar tímakvaðir í okkar sveitarfélagi, sem skilaði því að meirihlutinn lækkaði kvaðirnar í 8 vikur, án þess þó að geta fært ein málefnaleg rök fyrir því, og mun engu breyta. Enn munu 30% barna í Borgarbyggð ekki hafa tækifæri til að nýta styrkinn sinn. Það breytti engu um þeirra afstöðu þó að þeim væri bent á að það væri að fara í gang fjögurra vikna sundnámskeið fyrir börn í 1. og 2. bekk sem ekki væri hægt að nýta frístundastyrkinn í. Því eru nú mögulega einhver börn sem sitja heima með sárt ennið og geta ekki farið á sundnámskeið, þrátt fyrir að frístundastyrkurinn hafi endurnýjast um áramótin, og mun mögulega standa óhreyfður þar til hann fyrnist aftur um þau næstu. Meirihlutinn ákvað hins vegar að lækka aldurinn niður í 5 ára, sem er vel, en það eru ekki mörg 8 vikna, eða lengri, námskeið í boði fyrir 5 ára börn í Borgarbyggð, og því enn verið að mismuna þeim börnum sem finna sig ekki í þeim fáu tómstundum sem í boði eru sem uppfylla þessi skilyrði. Mörg rök mæla með því að afnema þessar tímakvaðir Eins og ég segi að ofan þá hef ég ekki enn heyrt málefnaleg rök fyrir því að setja þessar stífu kvaðir en það er vel hægt að færa málefnaleg rök fyrir því að afnema þær. Í fyrsta lagi þá er þetta ekkert nema forræðisshyggja, pólitíkinni ætti ekki koma það við hvernig foreldrar ráðstafa styrk barna sinna, svo lengi sem um er að ræða löglega tómstundastarfsemi undir handleiðslu fagaðila. Í öðru lagi þá eru ekki næstum því öll börn og ungmenni sem finna sig í þeim tómstundum sem ná yfir margra vikna tímabil og þeirra frístundastyrkur fyrnist því ár eftir ár, og það hvort þau hafi tækifæri til að stunda það áhugamál sem þau hafa áhuga á ræðst því eingöngu af fjárhag foreldra þeirra. Í þriðja lagi þá gæti það að afnema tímakvaðir líka verið hvati fyrir bæði íþróttafélög og aðra sem halda utan um einhvers konar tómstundastarf að bjóða upp á styttri námskeið, og efnahagur fjölskyldunnar myndi ekki koma í veg fyrir að barnið gæti tekið þátt. Þetta gæti komið sér sérstaklega vel á landsbyggðinni, þar sem úrval íþrótta- og tómstunda er oft af skornum skammti, og einnig börnum og ungmennum sem glíma við ýmis konar fatlanir og hafa hvorki aðgengi að né áhuga á þeim tómstundum sem boðið er upp á, auk þess sem styttri námskeið henta þeim oft betur. Að afnema tímakvaðir myndi þannig útvíkka notkunarmöguleika styrksins og hver veit hvaða fræjum er sáð á dags- og helgarnámskeiðum þar sem börn og ungmenni fá tækifæri til að uppgötva og rækta hæfileika sína? Þar fá þau jafnframt tækifæri til að kynnast öðrum börnum með sama áhugamál og í einhverjum tilvikum möguleika á rjúfa félagslega einangrun. Einhver börn og ungmenni myndu jafnvel fá tækifæri til að fara í sumarbúðir með jafnöldrum sínum og skapa þannig minningar sem þau hefðu annars ekki tök á þar sem fjárhagur fjölskyldunnar býður ekki upp á það. Frístundastyrkur gæti þar létt verulega undir. Og svo mætti lengi telja. Eru sveitarfélögin að brjóta á réttindum barna? Ég hef leitað svara og reynt að fá málefnaleg rök fyrir því að setja svona stífar kvaðir á frístundastyrkinn en hef enn ekki fengið nein. Ég hins vegar velti því fyrir mér hvort sveitarfélög séu með þessum kvöðum hreinlega að brjóta á mannréttindum barna. Í mínum huga er það allavega klár mismunun að gera sumum börnum það kleift að stunda áhugamálin sín en öðrum ekki þar sem það gefur augaleið að börn sem búa við lakari félagslegar aðstæður fá ekki sömu tækifæri og önnur börn[1]. Að setja svona miklar skorður á hvernig hægt er að nýta styrkinn er allavega í hrópandi ósamræmi við Lög um samþætta þjónustu í þágu farsældar barna nr.86 (2021) þar sem 1. gr. laganna segir orðrétt: „Lögum þessum er ætlað að stuðla að farsæld barna. Meginmarkmið laganna er að börn og foreldrar sem á þurfa að halda hafi aðgang að samþættri þjónustu við hæfi án hindrana.” Í 2. gr. sömu laga segir jafnframt: „Merking hugtaka í lögum þessum er sem hér segir:1. Almenn þjónusta í þágu farsældar barns: Allt skipulagt starf annarra en þjónustuveitenda sem á þátt í að stuðla að farsæld barns, t.d. þjónusta sjálfstætt starfandi sérfræðinga, íþrótta-, lista- og æskulýðsstarf og starfsemi frjálsra félaga- og hagsmunasamtaka. 3. Farsæld barns: Aðstæður sem skapa barni skilyrði til að ná líkamlegum, sálrænum, vitsmunalegum, siðferðilegum og félagslegum þroska og heilsu á eigin forsendum til framtíðar.” Einnig ganga þessar stífu kvaðir að mörgu leyti gegn 23. og 31. gr. samnings Sameinuðu þjóðanna um réttindi barnsins nr.18 (1992) sem kveða á um virka þátttöku í samfélaginu, möguleika til tómstundaiðju og rétt á að fá að viðeigandi og jöfn tækifæri til að stunda menningarlíf, listir og tómstundaiðju[2]. Með því að hafa þessar stífu kvaðir á notkun frístundastyrksins er klárlega verið að setja hindranir þegar kemur tómstundaiðkun barna og koma þannig í veg fyrir að öll börn geti tekið virkan þátt í samfélaginu á eigin forsendum. Ég vil hvetja alla foreldra til að kynna sér hvernig málum er háttað í sínu sveitarfélagi og hvort verið sé að brjóta á réttindum þeirra barna. Ég vil jafnframt hvetja öll sveitarfélög til að endurskoða sína reglugerð og sjá hvort ekki sé hægt að gera betur í þessum málaflokki. Og ef það á að halda í þessar tímakvaðir þá er lágmark að geta fært málefnaleg rök fyrir þeim. Höfundur er sveitarstjórnarfulltrúi A-lista í Borgarbyggð. [1] Réttur til jafnræðis og bann við mismunun er eitt af grundvallarhugtökum í alþjóðlegum mannréttindalögum. Hægt er að skilgreina mismunun sem hverskonar aðgreiningu, útilokun eða forgangsrétt sem byggður er t.d. á kynþætti, litarhafti, kynferði, trú, heilsufari, aldri, fötlun, stjórnmálaskoðunum, þjóðaruppruna eða félagslegri stöðu.https://www.humanrights.is/is/mannrettindi-og-island/ymiss-mannrettindi/bann-vid-mismunun 2 https://www.althingi.is/lagas/150b/1992018.2c5.html Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Borgarbyggð Íþróttir barna Sveitarstjórnarmál Réttindi barna Mest lesið Það er allt í lagi að vera þú sjálfur - Opið bréf til Snorra Mássonar Kári Stefánsson Skoðun Viðreisn er Samfylkingin Júlíus Viggó Ólafsson Skoðun Ráðherrann Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Er skynsemi Sigmundar Davíðs o.fl. skynsamleg? Ole Anton Bieltvedt Skoðun Sjálfskaparvíti Samfylkingar og Viðreisnar Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun Samfylkingin hafnar einkavæðingu í skólakerfinu Arnór Heiðar Benónýsson,Anna María Jónsdóttir Skoðun Er heilbrigði besta lausnin? Lukka Pálsdóttir Skoðun Baráttan um Ísland og sjálfstæði þjóðar Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Alvöru aðgerðir í húsnæðismálum – x við V Svandís Svavarsdóttir Skoðun Nándarhryðjuverk er mannréttindabrot sem fær lítil viðbrögð frá samfélaginu Birna Sól Daníelsdóttir, Helga Benediktsdóttir,Telma Lísa Elmarsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Geðveikir frasar – en það þarf að vera plan! Ragna Sigurðardóttir,Sigurþóra Bergsdóttir skrifar Skoðun Þarf Ábyrg framtíð 14,1% til að komast í kappræður Heimildarinnar? Jóhannes Loftsson skrifar Skoðun Þess vegna er ég á lista VG í Suðurkjördæmi Þorsteinn Ólafsson skrifar Skoðun Svínsleg mismunun gagnvart eldra fólki Jóhann Páll Jóhannsson skrifar Skoðun Hverjir myrða konur? Auður Önnu Magnúsdóttir skrifar Skoðun „Það sé ykkur til fæðu“ - hugleiðing um jólamat Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Ferðafrelsið er dýrmætt Ágústa Ágústsdóttir skrifar Skoðun Viðreisn er Samfylkingin Júlíus Viggó Ólafsson skrifar Skoðun Mannúðleg innflytjendastefna Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Hvað er vandamálið á húsnæðismarkaðinum og hvernig leysum við það Ómar Ingþórsson skrifar Skoðun Er heilbrigði besta lausnin? Lukka Pálsdóttir skrifar Skoðun Samfylkingin hafnar einkavæðingu í skólakerfinu Arnór Heiðar Benónýsson,Anna María Jónsdóttir skrifar Skoðun Sjálfskaparvíti Samfylkingar og Viðreisnar Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Skoðun Evrópudagur sjúkraliða Sandra B. Franks skrifar Skoðun Baráttan um Ísland og sjálfstæði þjóðar Ragnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Alvöru aðgerðir í húsnæðismálum – x við V Svandís Svavarsdóttir skrifar Skoðun Er skynsemi Sigmundar Davíðs o.fl. skynsamleg? Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Ráðherrann Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Nándarhryðjuverk er mannréttindabrot sem fær lítil viðbrögð frá samfélaginu Birna Sól Daníelsdóttir, Helga Benediktsdóttir,Telma Lísa Elmarsdóttir skrifar Skoðun Willum Þór – fyrir konur Heiðdís Geirsdóttir,Halla Karen Kristjánsdóttir,Hjördís Guðný Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Af hverju kýs ég Samfylkinguna? Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Uppeldi, færni til framtíðar - fór í skúffu stjórnvalda! Una María Óskarsdóttir skrifar Skoðun Við sem förum til Tenerife - Vaxta og húsnæðispyntingar á almenningi komið frá lífeyrissjóðum og leigufélögum Hreinn Pétursson skrifar Skoðun Hvar eru málefni barna og ungs fólks? Gunnar E. Sigurbjörnsson skrifar Skoðun Þetta með verðgildin Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Stöndum með trans börnum og foreldrum þeirra! Birna Guðmundsdóttir,Elín Oddný Sigurðardóttir,Ynda Eldborg skrifar Skoðun Ég á ‘etta, ég má ‘etta Jón Ármann Steinsson skrifar Skoðun Dómsmálið sem gæti kippt grunninum undan Heidelberg-verksmiðjunni Jón Hjörleifur Stefánsson skrifar Skoðun Viljum við sósíalisma? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Það er allt í lagi að vera þú sjálfur - Opið bréf til Snorra Mássonar Kári Stefánsson skrifar Sjá meira
Það var gæfuspor sem var stigið þegar frístundastyrkur sveitarfélaga var tekinn upp á sínum tíma með það að markmiði að auka þátttöku barna og ungmenna í skipulögðu tómstundastarfi og tel ég að vel hafi tekist til að mörgu leyti. Nú er komin töluvert löng reynsla á þennan styrk og það sem hefur komið á daginn er að stór hópur barna nýtir ekki styrkinn. Ráðist hefur verið í ýmis átaksverkefni til að kynna styrkinn fyrir foreldrum, og þá sérstaklega foreldrum barna af erlendum uppruna, en samt er enn stór hópur barna og ungmenna sem ekki nýtir styrkinn sinn. Ég hef mikið velt fyrir mér hvað veldur og hvernig hægt er að virkja þennan hóp, og tel ég að eitt af því helsta sem kemur í veg fyrir að þessi hópur nýti styrkinn (og hefur þ.a.l. mjög misjöfn tækifæri til að stunda áhugamálið sitt), er að í mörgum sveitarfélögum er of stífur rammi utan um hvernig hægt er að nýta styrkinn. Sveitarfélög setja hvert um sig reglugerð um notkun frístundastyrksins og er algengt að þær kvaðir séu á að eingöngu sé hægt að nýta styrkinn í íþróttir og tómstundir sem eru 8 vikur eða lengur. Í Borgarbyggð voru kvaðirnar 10 vikur þegar ég var kjörin aðalfulltrúi í sveitarstjórn fyrir tæpum tveimur árum. Ég hef síðan þá reynt að fá málefnaleg rök fyrir þessum tímakvöðum. Eflaust var upphaflega hugsunin sú að halda börnum og ungmennum í reglulegri virkni yfir lengri tíma en ég hef þó ekki fengið það staðfest. Ég hef barist fyrir því inni í fræðslunefnd Borgarbyggðar að afnema þessar tímakvaðir í okkar sveitarfélagi, sem skilaði því að meirihlutinn lækkaði kvaðirnar í 8 vikur, án þess þó að geta fært ein málefnaleg rök fyrir því, og mun engu breyta. Enn munu 30% barna í Borgarbyggð ekki hafa tækifæri til að nýta styrkinn sinn. Það breytti engu um þeirra afstöðu þó að þeim væri bent á að það væri að fara í gang fjögurra vikna sundnámskeið fyrir börn í 1. og 2. bekk sem ekki væri hægt að nýta frístundastyrkinn í. Því eru nú mögulega einhver börn sem sitja heima með sárt ennið og geta ekki farið á sundnámskeið, þrátt fyrir að frístundastyrkurinn hafi endurnýjast um áramótin, og mun mögulega standa óhreyfður þar til hann fyrnist aftur um þau næstu. Meirihlutinn ákvað hins vegar að lækka aldurinn niður í 5 ára, sem er vel, en það eru ekki mörg 8 vikna, eða lengri, námskeið í boði fyrir 5 ára börn í Borgarbyggð, og því enn verið að mismuna þeim börnum sem finna sig ekki í þeim fáu tómstundum sem í boði eru sem uppfylla þessi skilyrði. Mörg rök mæla með því að afnema þessar tímakvaðir Eins og ég segi að ofan þá hef ég ekki enn heyrt málefnaleg rök fyrir því að setja þessar stífu kvaðir en það er vel hægt að færa málefnaleg rök fyrir því að afnema þær. Í fyrsta lagi þá er þetta ekkert nema forræðisshyggja, pólitíkinni ætti ekki koma það við hvernig foreldrar ráðstafa styrk barna sinna, svo lengi sem um er að ræða löglega tómstundastarfsemi undir handleiðslu fagaðila. Í öðru lagi þá eru ekki næstum því öll börn og ungmenni sem finna sig í þeim tómstundum sem ná yfir margra vikna tímabil og þeirra frístundastyrkur fyrnist því ár eftir ár, og það hvort þau hafi tækifæri til að stunda það áhugamál sem þau hafa áhuga á ræðst því eingöngu af fjárhag foreldra þeirra. Í þriðja lagi þá gæti það að afnema tímakvaðir líka verið hvati fyrir bæði íþróttafélög og aðra sem halda utan um einhvers konar tómstundastarf að bjóða upp á styttri námskeið, og efnahagur fjölskyldunnar myndi ekki koma í veg fyrir að barnið gæti tekið þátt. Þetta gæti komið sér sérstaklega vel á landsbyggðinni, þar sem úrval íþrótta- og tómstunda er oft af skornum skammti, og einnig börnum og ungmennum sem glíma við ýmis konar fatlanir og hafa hvorki aðgengi að né áhuga á þeim tómstundum sem boðið er upp á, auk þess sem styttri námskeið henta þeim oft betur. Að afnema tímakvaðir myndi þannig útvíkka notkunarmöguleika styrksins og hver veit hvaða fræjum er sáð á dags- og helgarnámskeiðum þar sem börn og ungmenni fá tækifæri til að uppgötva og rækta hæfileika sína? Þar fá þau jafnframt tækifæri til að kynnast öðrum börnum með sama áhugamál og í einhverjum tilvikum möguleika á rjúfa félagslega einangrun. Einhver börn og ungmenni myndu jafnvel fá tækifæri til að fara í sumarbúðir með jafnöldrum sínum og skapa þannig minningar sem þau hefðu annars ekki tök á þar sem fjárhagur fjölskyldunnar býður ekki upp á það. Frístundastyrkur gæti þar létt verulega undir. Og svo mætti lengi telja. Eru sveitarfélögin að brjóta á réttindum barna? Ég hef leitað svara og reynt að fá málefnaleg rök fyrir því að setja svona stífar kvaðir á frístundastyrkinn en hef enn ekki fengið nein. Ég hins vegar velti því fyrir mér hvort sveitarfélög séu með þessum kvöðum hreinlega að brjóta á mannréttindum barna. Í mínum huga er það allavega klár mismunun að gera sumum börnum það kleift að stunda áhugamálin sín en öðrum ekki þar sem það gefur augaleið að börn sem búa við lakari félagslegar aðstæður fá ekki sömu tækifæri og önnur börn[1]. Að setja svona miklar skorður á hvernig hægt er að nýta styrkinn er allavega í hrópandi ósamræmi við Lög um samþætta þjónustu í þágu farsældar barna nr.86 (2021) þar sem 1. gr. laganna segir orðrétt: „Lögum þessum er ætlað að stuðla að farsæld barna. Meginmarkmið laganna er að börn og foreldrar sem á þurfa að halda hafi aðgang að samþættri þjónustu við hæfi án hindrana.” Í 2. gr. sömu laga segir jafnframt: „Merking hugtaka í lögum þessum er sem hér segir:1. Almenn þjónusta í þágu farsældar barns: Allt skipulagt starf annarra en þjónustuveitenda sem á þátt í að stuðla að farsæld barns, t.d. þjónusta sjálfstætt starfandi sérfræðinga, íþrótta-, lista- og æskulýðsstarf og starfsemi frjálsra félaga- og hagsmunasamtaka. 3. Farsæld barns: Aðstæður sem skapa barni skilyrði til að ná líkamlegum, sálrænum, vitsmunalegum, siðferðilegum og félagslegum þroska og heilsu á eigin forsendum til framtíðar.” Einnig ganga þessar stífu kvaðir að mörgu leyti gegn 23. og 31. gr. samnings Sameinuðu þjóðanna um réttindi barnsins nr.18 (1992) sem kveða á um virka þátttöku í samfélaginu, möguleika til tómstundaiðju og rétt á að fá að viðeigandi og jöfn tækifæri til að stunda menningarlíf, listir og tómstundaiðju[2]. Með því að hafa þessar stífu kvaðir á notkun frístundastyrksins er klárlega verið að setja hindranir þegar kemur tómstundaiðkun barna og koma þannig í veg fyrir að öll börn geti tekið virkan þátt í samfélaginu á eigin forsendum. Ég vil hvetja alla foreldra til að kynna sér hvernig málum er háttað í sínu sveitarfélagi og hvort verið sé að brjóta á réttindum þeirra barna. Ég vil jafnframt hvetja öll sveitarfélög til að endurskoða sína reglugerð og sjá hvort ekki sé hægt að gera betur í þessum málaflokki. Og ef það á að halda í þessar tímakvaðir þá er lágmark að geta fært málefnaleg rök fyrir þeim. Höfundur er sveitarstjórnarfulltrúi A-lista í Borgarbyggð. [1] Réttur til jafnræðis og bann við mismunun er eitt af grundvallarhugtökum í alþjóðlegum mannréttindalögum. Hægt er að skilgreina mismunun sem hverskonar aðgreiningu, útilokun eða forgangsrétt sem byggður er t.d. á kynþætti, litarhafti, kynferði, trú, heilsufari, aldri, fötlun, stjórnmálaskoðunum, þjóðaruppruna eða félagslegri stöðu.https://www.humanrights.is/is/mannrettindi-og-island/ymiss-mannrettindi/bann-vid-mismunun 2 https://www.althingi.is/lagas/150b/1992018.2c5.html
Samfylkingin hafnar einkavæðingu í skólakerfinu Arnór Heiðar Benónýsson,Anna María Jónsdóttir Skoðun
Nándarhryðjuverk er mannréttindabrot sem fær lítil viðbrögð frá samfélaginu Birna Sól Daníelsdóttir, Helga Benediktsdóttir,Telma Lísa Elmarsdóttir Skoðun
Skoðun Geðveikir frasar – en það þarf að vera plan! Ragna Sigurðardóttir,Sigurþóra Bergsdóttir skrifar
Skoðun Þarf Ábyrg framtíð 14,1% til að komast í kappræður Heimildarinnar? Jóhannes Loftsson skrifar
Skoðun Samfylkingin hafnar einkavæðingu í skólakerfinu Arnór Heiðar Benónýsson,Anna María Jónsdóttir skrifar
Skoðun Nándarhryðjuverk er mannréttindabrot sem fær lítil viðbrögð frá samfélaginu Birna Sól Daníelsdóttir, Helga Benediktsdóttir,Telma Lísa Elmarsdóttir skrifar
Skoðun Willum Þór – fyrir konur Heiðdís Geirsdóttir,Halla Karen Kristjánsdóttir,Hjördís Guðný Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun Við sem förum til Tenerife - Vaxta og húsnæðispyntingar á almenningi komið frá lífeyrissjóðum og leigufélögum Hreinn Pétursson skrifar
Skoðun Stöndum með trans börnum og foreldrum þeirra! Birna Guðmundsdóttir,Elín Oddný Sigurðardóttir,Ynda Eldborg skrifar
Skoðun Dómsmálið sem gæti kippt grunninum undan Heidelberg-verksmiðjunni Jón Hjörleifur Stefánsson skrifar
Skoðun Það er allt í lagi að vera þú sjálfur - Opið bréf til Snorra Mássonar Kári Stefánsson skrifar
Samfylkingin hafnar einkavæðingu í skólakerfinu Arnór Heiðar Benónýsson,Anna María Jónsdóttir Skoðun
Nándarhryðjuverk er mannréttindabrot sem fær lítil viðbrögð frá samfélaginu Birna Sól Daníelsdóttir, Helga Benediktsdóttir,Telma Lísa Elmarsdóttir Skoðun