Sýndarmennska eða forgangsröðun í þágu mannslífa Vilhelm Jónsson skrifar 12. janúar 2024 07:31 Til hvers að gera út tvö varðskip og tvær áhafnir þegar ekki hefur verið rekstrargrundvöllur fyrir að reka eitt skip síðastliðinn áratug? Verklagið endurspeglar ábyrgðarleysi stjórnvalda og Landhelgisgæslunnar. Varðskipið Þór hefur verið bundið við bryggju að mestu leyti síðan það var tekið í notkun fyrir rúmum áratug. Borgarbúum er almennt ljóst að skipið hefur vermt hafnarbakkann gegnt Hörpu lengi. Stjórnvöld og yfirstjórn gæslunnar eru ábyrgðarlítil að hafa staðið fyrir því að keypt var nýtt systurskip (Freyja) sem er einnig óhagkvæmt í rekstri og enn eitt svokallað varðskip sem er meira og minna bundið við kajann. Að þessu sinni á Siglufirði. Það er stórfurðulegt að Landhelgisgæslan leggi upp með að margra milljarða skip séu send til skiptis til gæslu ásamt tveimur áhöfnum og bákni sem hefur hreiðrað um sig í kringum ósjálfbæran rekstur. Jafnvel þó svo að skipin fari öðru hvoru úr heimahöfn er þeim þröngur stakkur sniðinn vegna mikils rekstrarkostnaðar og leggjast þar af leiðandi jafnharðan við bryggju víða um land komist þau yfirleitt úr heimahöfn. Fróðlegt væri að sjá fjölda þeirra daga sem Þór hefur verið við eftirlit og björgun undangengin ár. Einnig væri áhugavert að vita hvernig svo kallaðri áhöfn gengur að takast á við aðgerðar- og reiðileysi mánuðum og árum saman. Þór og Freyja eru olíufrek skip og dýr í rekstri. Engu að síðu er látið stjórnast af þröngsýni og til að kóróna óstjórnina ætlaði gæslan að sækja ódýrari olíu til Færeyja. Þjóðin myndi tæplega sætta sig við að ekki væri til fjármagn til að kaupa bensín á lögreglu-, slökkviliðs og sjúkrabíla. Eðlilegra hefði verið að Landhelgisgæslan hefði leitað eftir minni og rekstrarhagkvæmari skipum, líkt og víða erlendis, til að sinna eftirlitshlutverki betur innan landhelgi Íslands. Einnig ætti hún að hætta að eltast helst við smábátaútgerð sé litið til fréttaflutnings af brottkasti stærri útgerðarfélaga liðinna ára og fara að takast á við hinn raunverulega vanda. Varðskipin Þór og Freyja eru full dýr ef skipin eiga einna helst að þjóna þeim tilgangi að vera herðatré fyrir jólaskraut og fánaberar á Sjómannadaginn og 17. Júní. Varðskipin Týr og Ægir voru leigð Evrópusambandinu langtímum saman þar sem rekstur þeirra var hagkvæmur og skilaði leigusala og leigutökum því sem til var ætlast. Gæslan var á sama tíma lítil sem engin við Ísland. Hið minnsta handahófskennd. Einnig var flugvél Landhelgisgæslunnar leigð út árum saman við eftirlit fyrir botni Miðjarðarhafs og skilaði þjóðinni þá litlu eftirliti. Í hvert sinn sem varðskipið Þór hefur fengið smávægilegt verkefni og siglt út úr Faxaflóanum blæs yfirstjórn gæslunnar aðgerðirnar umsvifalaust út. Nú síðast með áhyggjum yfir því að áhöfnin gæti ekki notið jólakræsinganna heima í héraði þar sem henni væri gert að verma pollinn á Ísafirði í nokkrar klukkustundir ásamt því að þurfa að gæða sér á vestfirskri skötu og tindabikkju. Það er góðra gjalda vert að eiga öflug varðskip sem búa yfir mikilli toggetu og lúðrum til að þeyta. Engu að síður er það lágmarkskrafa að rekstrargrundvöllur sé fyrir hendi og komi ekki niður á þeim sem minnst mega sín. Það er vandséð hvernig hægt er að réttlæta framangreindan rekstur sé litið til þess að heilbrigðiskerfið er í molum sem og aðrir innviðir vegna fjárskorts. Þeim fjármunum sem kastað er á glæ með óábyrgum fjáraustri í óhagkvæmar rekstrareiningar Landhelgisgæslunnar væri betur varið í fjársvelt heilbrigðiskerfið. Þá væri eflaust hægt að bjarga og bæta líf margra sjúkra og slasaðra sem gjalda fyrir fjárskortinn á þeim bæ með lífi sínu og hamingju. Hugsanlega fleiri lífum en Landhelgisgæslan mun nokkurn tíman bjarga. Aldraðir sem byggt hafa upp landið okkar eiga betra skilið en það sem mörgum þeirra er boðið upp á. Enda á það ekkert skylt við áhyggjulaust ævikvöld. Á hjúkrunar- og öldrunarheimilum er ástvinum jafnvel stíað í sundur vegna takmarkaðra meðferðarúrræða sem er afleiðing fjárskorts og rangra áherslna. Bráðamóttakan stendur heldur varla undir nafni og fær sárkvalið fólk oft ekki boðlega þjónustu þar á sínum erfiðustu og jafnvel hinstu stundum. Forystusauðir heilbrigðisþjónustunnar ættu að hætta að réttlæta ástandið með því að láta að því liggja að breytinga sé að vænta til hins betra. Verklag stjórnmálamanna er óásættanlegt og þingheimur ásamt stjórnsýslunni ætti að fá það aðhald og þá gagnrýni sem þau verðskulda. Þjóðin þarf á öðru og betra að halda en jakkaklæddum silkihúfum sem halda að gylltir borðar, medalíur og annað prjál komi þjóðinni að gagni. Bessastaðaundrið með buffið sitt æpandi á nýjan þjóðarleikvang ásamt ábyrgðarlausum og sofandi þingheimi endurspeglar að nú sé nóg komið af fjáraustri og elítuhjali. Það er löngu tímabært að hreinsa til í ráðuneytum og öðrum ríkisstofnunum þar sem útbrunnir forkólfar hafa hreiðrað um sig þó svo þeir hafi ekkert fram að færa annað en að telja að um æviráðningu þeirra sjálfra sé að ræða. Það eru ekki mörg ár síðan útkall kom á varðskipið Þór sem var bundið við bryggju sem fyrr og varð Landhelgisgæslunni til skammar þar sem áhöfn var ekki tiltæk og væntanlega býr þjóðin enn við falskt öryggi ásamt agaleysi. Ábyrgt efnaminna fólk mun vonandi aldrei verða svo vitskert að láta eftir sér að gera út stóran bensínfrekan amerískan pallbíl þvert á fjárhagslega getu á kostnað barna sinna og annarra fjölskyldumeðlima Ísland telst ríkt land með sínar sjávarauðlindir, jarðvarma og vatnsorku og þeir sem hér búa þurfa ekki að takast á við herskyldu. Íslendingar hafa alla burði til að geta lifað hér góðu og friðsömu lífi. En til þess þurfa þeir að sníða sér stakk eftir vexti, hætta sýndarmennskunni og fara að forgangsraða í þágu mannslífa. Höfundur er athafnamaður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Landhelgisgæslan Vilhelm Jónsson Mest lesið Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Búum til „vandamál“ – leysum það með samræmdum prófum Árelía Eydís Guðmundsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Hver ætlar að taka fimmtu vaktina? Ákall til stjórnmálaflokka María Fjóla Harðardóttir,Halla Thoroddsen skrifar Skoðun Afkastadrifin menntun og verðgildi nemenda Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Ég er deildarstjóri í leikskóla Helga Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Draumastarfið Arnfríður Hermannsdóttir skrifar Skoðun Hjartsláttur sjávarbyggðanna Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Skoðun Erum við tilbúin til að bæta menntakerfið okkar? Jónína Einarsdóttir skrifar Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Búum til „vandamál“ – leysum það með samræmdum prófum Árelía Eydís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þöggun Guðbjörg Ása Jóns Huldudóttir,Margrét Kristín Blöndal,Margrét Rut Eddudóttir,Lukka Sigurðardóttir,Sigtryggur Ari Jóhannsson,Halldóra Jóhanna Hafsteins Âû skrifar Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir skrifar Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir skrifar Skoðun Hvar er mannúðin? Davíð Sól Pálsson skrifar Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Vill íslenska þjóðin halda í einmenninguna? Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Inngilding eða „aðskilnaður“? Jasmina Vajzović Crnac skrifar Skoðun Vonin má aldrei deyja Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh skrifar Skoðun Um áhrif niðurskurðar á fjárlögum 2025 til kvikmyndagerðar og lista Steingrímur Dúi Másson skrifar Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Eru til lausnir við mönnunarvanda heilsugæslunnar? Gunnlaugur Már Briem skrifar Skoðun Er eitthvað mál að handtaka börn? Elsa Bára Traustadóttir skrifar Skoðun Er ferðaþjónusta útlendingavandamál? Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Íslenska kerfið framleiðir afbrotamenn Ágústa Ágústsdóttir skrifar Skoðun Ekki fokka þessu upp! Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Kosningaloforð og hvað svo? Björn Snæbjörnsson skrifar Skoðun Fólk, fjárfestingar og framfarir Baldur Thorlacius skrifar Sjá meira
Til hvers að gera út tvö varðskip og tvær áhafnir þegar ekki hefur verið rekstrargrundvöllur fyrir að reka eitt skip síðastliðinn áratug? Verklagið endurspeglar ábyrgðarleysi stjórnvalda og Landhelgisgæslunnar. Varðskipið Þór hefur verið bundið við bryggju að mestu leyti síðan það var tekið í notkun fyrir rúmum áratug. Borgarbúum er almennt ljóst að skipið hefur vermt hafnarbakkann gegnt Hörpu lengi. Stjórnvöld og yfirstjórn gæslunnar eru ábyrgðarlítil að hafa staðið fyrir því að keypt var nýtt systurskip (Freyja) sem er einnig óhagkvæmt í rekstri og enn eitt svokallað varðskip sem er meira og minna bundið við kajann. Að þessu sinni á Siglufirði. Það er stórfurðulegt að Landhelgisgæslan leggi upp með að margra milljarða skip séu send til skiptis til gæslu ásamt tveimur áhöfnum og bákni sem hefur hreiðrað um sig í kringum ósjálfbæran rekstur. Jafnvel þó svo að skipin fari öðru hvoru úr heimahöfn er þeim þröngur stakkur sniðinn vegna mikils rekstrarkostnaðar og leggjast þar af leiðandi jafnharðan við bryggju víða um land komist þau yfirleitt úr heimahöfn. Fróðlegt væri að sjá fjölda þeirra daga sem Þór hefur verið við eftirlit og björgun undangengin ár. Einnig væri áhugavert að vita hvernig svo kallaðri áhöfn gengur að takast á við aðgerðar- og reiðileysi mánuðum og árum saman. Þór og Freyja eru olíufrek skip og dýr í rekstri. Engu að síðu er látið stjórnast af þröngsýni og til að kóróna óstjórnina ætlaði gæslan að sækja ódýrari olíu til Færeyja. Þjóðin myndi tæplega sætta sig við að ekki væri til fjármagn til að kaupa bensín á lögreglu-, slökkviliðs og sjúkrabíla. Eðlilegra hefði verið að Landhelgisgæslan hefði leitað eftir minni og rekstrarhagkvæmari skipum, líkt og víða erlendis, til að sinna eftirlitshlutverki betur innan landhelgi Íslands. Einnig ætti hún að hætta að eltast helst við smábátaútgerð sé litið til fréttaflutnings af brottkasti stærri útgerðarfélaga liðinna ára og fara að takast á við hinn raunverulega vanda. Varðskipin Þór og Freyja eru full dýr ef skipin eiga einna helst að þjóna þeim tilgangi að vera herðatré fyrir jólaskraut og fánaberar á Sjómannadaginn og 17. Júní. Varðskipin Týr og Ægir voru leigð Evrópusambandinu langtímum saman þar sem rekstur þeirra var hagkvæmur og skilaði leigusala og leigutökum því sem til var ætlast. Gæslan var á sama tíma lítil sem engin við Ísland. Hið minnsta handahófskennd. Einnig var flugvél Landhelgisgæslunnar leigð út árum saman við eftirlit fyrir botni Miðjarðarhafs og skilaði þjóðinni þá litlu eftirliti. Í hvert sinn sem varðskipið Þór hefur fengið smávægilegt verkefni og siglt út úr Faxaflóanum blæs yfirstjórn gæslunnar aðgerðirnar umsvifalaust út. Nú síðast með áhyggjum yfir því að áhöfnin gæti ekki notið jólakræsinganna heima í héraði þar sem henni væri gert að verma pollinn á Ísafirði í nokkrar klukkustundir ásamt því að þurfa að gæða sér á vestfirskri skötu og tindabikkju. Það er góðra gjalda vert að eiga öflug varðskip sem búa yfir mikilli toggetu og lúðrum til að þeyta. Engu að síður er það lágmarkskrafa að rekstrargrundvöllur sé fyrir hendi og komi ekki niður á þeim sem minnst mega sín. Það er vandséð hvernig hægt er að réttlæta framangreindan rekstur sé litið til þess að heilbrigðiskerfið er í molum sem og aðrir innviðir vegna fjárskorts. Þeim fjármunum sem kastað er á glæ með óábyrgum fjáraustri í óhagkvæmar rekstrareiningar Landhelgisgæslunnar væri betur varið í fjársvelt heilbrigðiskerfið. Þá væri eflaust hægt að bjarga og bæta líf margra sjúkra og slasaðra sem gjalda fyrir fjárskortinn á þeim bæ með lífi sínu og hamingju. Hugsanlega fleiri lífum en Landhelgisgæslan mun nokkurn tíman bjarga. Aldraðir sem byggt hafa upp landið okkar eiga betra skilið en það sem mörgum þeirra er boðið upp á. Enda á það ekkert skylt við áhyggjulaust ævikvöld. Á hjúkrunar- og öldrunarheimilum er ástvinum jafnvel stíað í sundur vegna takmarkaðra meðferðarúrræða sem er afleiðing fjárskorts og rangra áherslna. Bráðamóttakan stendur heldur varla undir nafni og fær sárkvalið fólk oft ekki boðlega þjónustu þar á sínum erfiðustu og jafnvel hinstu stundum. Forystusauðir heilbrigðisþjónustunnar ættu að hætta að réttlæta ástandið með því að láta að því liggja að breytinga sé að vænta til hins betra. Verklag stjórnmálamanna er óásættanlegt og þingheimur ásamt stjórnsýslunni ætti að fá það aðhald og þá gagnrýni sem þau verðskulda. Þjóðin þarf á öðru og betra að halda en jakkaklæddum silkihúfum sem halda að gylltir borðar, medalíur og annað prjál komi þjóðinni að gagni. Bessastaðaundrið með buffið sitt æpandi á nýjan þjóðarleikvang ásamt ábyrgðarlausum og sofandi þingheimi endurspeglar að nú sé nóg komið af fjáraustri og elítuhjali. Það er löngu tímabært að hreinsa til í ráðuneytum og öðrum ríkisstofnunum þar sem útbrunnir forkólfar hafa hreiðrað um sig þó svo þeir hafi ekkert fram að færa annað en að telja að um æviráðningu þeirra sjálfra sé að ræða. Það eru ekki mörg ár síðan útkall kom á varðskipið Þór sem var bundið við bryggju sem fyrr og varð Landhelgisgæslunni til skammar þar sem áhöfn var ekki tiltæk og væntanlega býr þjóðin enn við falskt öryggi ásamt agaleysi. Ábyrgt efnaminna fólk mun vonandi aldrei verða svo vitskert að láta eftir sér að gera út stóran bensínfrekan amerískan pallbíl þvert á fjárhagslega getu á kostnað barna sinna og annarra fjölskyldumeðlima Ísland telst ríkt land með sínar sjávarauðlindir, jarðvarma og vatnsorku og þeir sem hér búa þurfa ekki að takast á við herskyldu. Íslendingar hafa alla burði til að geta lifað hér góðu og friðsömu lífi. En til þess þurfa þeir að sníða sér stakk eftir vexti, hætta sýndarmennskunni og fara að forgangsraða í þágu mannslífa. Höfundur er athafnamaður.
Skoðun Hver ætlar að taka fimmtu vaktina? Ákall til stjórnmálaflokka María Fjóla Harðardóttir,Halla Thoroddsen skrifar
Skoðun Þöggun Guðbjörg Ása Jóns Huldudóttir,Margrét Kristín Blöndal,Margrét Rut Eddudóttir,Lukka Sigurðardóttir,Sigtryggur Ari Jóhannsson,Halldóra Jóhanna Hafsteins Âû skrifar
Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar
Skoðun Um áhrif niðurskurðar á fjárlögum 2025 til kvikmyndagerðar og lista Steingrímur Dúi Másson skrifar